Tag: Marek Fatyga

Ekstensyjny gorset ortpedyczny (EGO) w leczeniu młodzieńczej kifozy piersiowej tzw. choroby Scheuermann’a

Marek Fatyga, Piotr Majcher, Andrzej Skwarcz

Marek Fatyga, Piotr Majcher, Andrzej Skwarcz – The ego extending orthopedic brace in the treatment of juvenile thoracic kyphosis (Scheuermann’s Disease). Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 306-310

Streszczenie

Młodzieńcza kifoza piersiowa, tzw. “choroba Scheuermann’a”, charakteryzuje się: pogłębieniem kifozy piersiowej i zmianami w ukształtowaniu trzonów kręgów, które powstają w okresie intensywnego wzrostu młodego organizmu. Celem pracy jest przedstawienie nowego typu gorsetu ortopedycznego, korygujące zniekształcenie kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej (ekstensywny gorset ortopedyczny „EGO”). Korekcję kifozy piersiowej w gorsecie EGO uzyskuje się przez trójpunktowe poparcie przy ustabilizowanej miednicy: od przodu na mostku, od tyłu na szczycie kifozy. Warunkiem uzyskania rzeczywistej korekcji kifozy piersiowej jest wymuszenie tyłopochlenia miednicy przez wysokie podparcie powłok brzusznych i łuków żebrowych od przodu oraz niskie podparcie na pośladkach od tyłu, co wpływa na zmniejszanie lordozy lędźwiowej i jej stabilizację. Taki układ zapewnia korekcję zagięcia kifotycznego w części piersiowej kręgosłupa, co potwierdzono badaniami klinicznymi i radiologicznymi. Wskazaniem od zastosowania gorsetu EGO są różne postacie nieutrwalonych zniekształceń kifotycznych kręgosłupa piersiowego, we wczesnej fazie ich rozwoju, a więc przed wskazaniami do opracowanego w ośrodku lubelskim, kompleksowego leczenia nieoperacyjnego młodzieńczej kifozy piersiowej – wieloetapowe leczenie gorsetami ekstensywnymi po przygotowaniu fizjoterapią. Gorset ortopedyczny EGO stosowany jest również z powodzeniem po zakończeniu etapowej korekcji w gorsetach gipsowych, w których uzyskano odbudowę trzonów kręgów. Zadaniem gorsetu jest wówczas utrwalenie uzyskanej korekcji.

Słowa kluczowe:
przykurcz mięśniowo-torebkowy, osłabienia mięśni, zakres ruchu, postawa ciała
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Kinezyterapia w leczeniu młodzieńczej kifozy piersiowej (tzw. Choroby Scheuermann’a)

Anna Krawczyńska, Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz

Anna Krawczyńska, Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz – Kinesitherapy in the treatment of juvenile thoracic kyphosis (Scheuermann’s Disease). Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 303-305

Streszczenie

Młodzieńcza kifoza piersiowa, tak zwana choroba Scheuermann’a, w swoim przebiegu prowadzi do zmian statyczno-dynamicznych w obrębie kręgosłupa, obręczy barkowej i biodrowej, powodując zmianę sylwetki pacjenta. Zmiana ukształtowania kręgosłupa związana z zaburzeniami wzrostowymi w trzonach kręgów, doprowadza do powstania przykurczów mięśniowo-torebkowych oraz osłabienia rozciągniętych mięśni i wiązadeł. Zabiegi kinezyterapeutyczne stosowane w leczeniu młodzieńczej kifozy piersiowej mają za zadanie przywrócenie prawidłowej równowagi mięśniowej przez rozciągniecie przykurczonych i wzmocnienie osłabionych mięśni. Mają także za zadanie poprawę zakresu ruchomości stawów oraz naukę przyjmowania i utrzymania prawidłowej postawy ciała. W zaburzeniach wzrostowych umiejscowionych w trzonach kręgów, potwierdzonych radiologicznie, konieczne jest leczenie gorsetami korekcyjnymi ekstensyjnymi. Kinezyterapia, obok fizykoterapii, ma wówczas za zadanie przygotowanie chorego do uzyskania dobrej korekcji w gorsecie oraz zmniejsza tzw. „straty gipsowe”. Autorzy opracowania wykazują wartość kinezyterapii w procesie leczenia chorych z młodzieńczą kifozą piersiową. Omawiają program ćwiczeń mający na celu odbudowę prawidłowej sylwetki.

Słowa kluczowe:
przykurcz mięśniowo-torebkowy, osłabienia mięśni, zakres ruchu, postawa ciała
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Postępowanie kinezyterapeutyczne w leczeniu skolioz

Piotr Kwiatkowski, Magdalena Sobiech, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz

Piotr Kwiatkowski, Magdalena Sobiech, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz – Kinesitherapeutic procedure in the treatment of scoliosis. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 298-302

Streszczenie

Postępowanie kinezyterapeutyczne u dzieci ze skoliozą różnić się będzie w zależności od tego, czy dziecko jest leczone jedynie ćwiczeniami czy ćwiczeniami i gorsetem lub jest przygotowane do zabiegu operacyjnego w związku z progresją zniekształcenia. U dzieci leczonych nieoperacyjnie, główną rolę będą odgrywały asymetryczne ćwiczenia wzmacniające dla mięśni grzbietu i stawów obwodowych, poprzedzone ćwiczeniami rozciągającymi dla antagonistycznych grup mięśniowych. Równocześnie prowadzone są ćwiczenia zwiększające zakresy ruchów kręgosłupa (kilotyzacja odcinka piersiowego, derotacja odcinka piersiowego i lędźwiowego) i stawów obwodowych. Dodatkowo, w skoliozach przekraczających 25-30° i z udokumentowaną progresją, stosowane są gorsety ortopedyczne w celu zapobiegania dalszej progresji skrzywienia. Odmiennym problemem jest wówczas pytanie kiedy dziecko ćwiczy w gorsecie, a kiedy bez niego. Kinezyterapia u dzieci przygotowywanych do zabiegu operacyjnego będzie się znacznie różnić od prowadzenia dzieci sposobem nieoperacyjnym. Główną wagą przywiązujemy tutaj do rozluźnienia, elongacji i derotacji kręgosłupa. Osiągamy to poprzez kilkugodzinne stosowanie łóżka autowyciągowego, autokorektora postawy i zwisów biernych. Dzięki ćwiczeniom rozciągającym, rozluźniającym, zajęciom w basenie i zabiegom fizykalnym uzyskujemy jak największe rozluźnienie aparatu biernego i czynnego kręgosłupa, tak aby podczas zabiegu operacyjnego uzyskać jak największą korekcję skrzywienia, a także bezpieczeństwo neurologiczne.

Słowa kluczowe:
skolioza, postępowanie kinezyterapeutyczne, progresja zniekształcenia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Sytuacja psychologiczna pacjenta niepełnosprawnego ruchowo po urazie kręgosłupa i rdzenia kręgowego

Mariola Żuk, Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz

Mariola Żuk, Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz – The psychological situation of the disabled patient after injury to the spine and spinal cord. Fizjoterapia Polska 2002; 2(1); 65-67

Streszczenie
Wstęp. Niepełnosprawność ruchowa sprowadza na człowieka sytuację psychologiczną trudną z wielu powodów. Niektóre powody wiążą się bezpośrednio z warunkami leczenia i usprawniania w szpitalu. Inne dotyczą życia po zakończeniu hospitalizacji i powrocie do społeczeństwa. W artykule dzielą się własnymi doświadczeniami z pracy klinicznej z pacjentami niepełnosprawnymi w następstwie urazu kręgosłupa i rdzenia kręgowego. Materiał i metody. Autorzy w oparciu o materiał 602 pacjentów leczonych w latach 1998-2000 z powodu urazów kręgosłupa omawiają ich sytuację psychologiczną. Z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego leczono 357 pacjentów, bez 245. Wyniki. W celu osiągnięcia dobrego efektu rehabilitacji pacjent potrzebuje pomocy od zespołu leczącego oraz najbliższego otoczenia. Powrót do życia poza szpitalem jest łatwiejszy, kiedy w otoczeniu osoby niepełnosprawnej spełnione są określone warunki. Dlatego w czasie rehabilitacji szpitalnej podejmowane są działania ukierunkowane na stworzenie pacjentowi swego rodzaju „niszy społecznej”, w którą wchodzi po zakończeniu hospitalizacji. Wniosek. Szczególnie istotne jest włączenie pacjenta w działalność grupy samopomocy, w której działalność angażuje się także najbliższa rodzina.

Słowa kluczowe:
grupy samopomocowe, należność społeczna, wsparcie rodzinne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Kinezyterapia po urazach kręgosłupa bez lub z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego

Piotr Kwiatkowski, Marek Fatyga, Magdalena Sobiech, Andrzej Skwarcz

Piotr Kwiatkowski, Marek Fatyga, Magdalena Sobiech, Andrzej Skwarcz – Kinesitherapy following spinal injuries with or without damage to the central nervous system. Fizjoterapia Polska 2002; 2(3); 257-260

Streszczenie
Autorzy w oparciu o wieloletnie doświadczenie Ośrodka lubelskiego w leczeniu pacjentów po urazach kręgosłupa, przedstawiają schemat postępowania kinezyterapeutycznego od urazu do zakończenia leczenia. W pierwszej części pracy omawiają kinezyterapię w leczeniu pacjentów po urazie kręgosłupa bez uszkodzeń neurologicznych. W sposób jasny przedstawiają postępowanie kinezyterapeutyczne w zależności od wyboru leczniczego postępowania nieoperacyjnego: leczenie czynnościowe bez stabilizacji zewnętrznej, leczenie czynnościowe po zastosowaniu stabilizacji zewnętrznej, leczenie czynnościowe po zastosowaniu wyciągu czaszkowego bezpośredniego. Podkreślają, że u pacjentów wymagających leczenia operacyjnego ze stabilizacją wewnętrzną niezbędne jest przygotowanie pacjenta ćwiczeniami oddechowymi i napięciami izometrycznymi wzmacniającymi mięśnie brzucha i grzbietu. W drugiej części pracy dotyczącej kinezyterapii pacjentów po urazach kręgosłupa z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego autorzy wskazują na odmienność ćwiczeń w zależności od poziomu uszkodzenia kręgosłupa i występujących objawów neurologicznych oraz okresu w jakim pacjent znajduje się po urazie. Okresy te możemy podzielić następująco: (1) od urazu do rozpoczęcia pionizacji, (2) od pionizacji do zakończenia hospitalizacji, (3) okres ambulatoryjny (powrotu do rodziny i społeczeństwa). Na każdym etapie postępowania bardzo ważna jest współpraca zespołu rehabilitacyjnego oraz wykorzystywanie zaopatrzenia ortopedycznego w różnego stopnia dysfunkcjach kończyn.

Słowa kluczowe:
kinezyterapia, urazy kręgosłupa, ośrodkowy układ nerwowy

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zasady postępowania nieoperacyjnego w leczeniu skolioz

Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz

Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz – Principles for non-surgical procedures in the treatment of scoliosis. Fizjoterapia Polska 2002; 2(4); 306-310

Streszczenie
Autorzy przedstawiają własne doświadczenia w kompleksowym leczeniu nieoperacyjnym skolioz. Przedstawiają różne rodzaje gorsetów ortopedycznych korekcyjnych i stabilizujących. Podkreślają konieczność indywidualnego doboru zaopatrzenia ortopedycznego w zależności od etiologii skrzywienia, rodzaju i wielkości zniekształcenia oraz wieku młodocianych. Przedstawiają wskazania i przeciwwskazania do leczenia gorsetami ortopedycznymi. Podkreślają znacznego stopnia zmniejszenie deformacji sylwetki po stosowaniu gorsetu korekcyjnego nawet wtedy, gdy przy prawidłowym jego stosowaniu uzyskuje się tylko spowolnienie progresji skrzywienia. Ponadto wskazują na nieprawidłowości w leczeniu ortotycznym zniekształceń kręgosłupa, z jakimi spotykają się w codziennej pracy z młodocianymi w ambulatorium. Wskazują na konieczność stosowania kinezyterapii jako niezbędnego uzupełnienia leczenia gorsetem, a nie alternatywy dla niego.

Słowa kluczowe:
skoliozy, leczenie skolioz nieoperacyjne, gorsety ortopedyczne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim