Tag: Marek Kiljański

Analiza wybranych parametrów postawy ciała u zawodniczek uprawiających piłkę siatkową

Agnieszka Książek-Czekaj, Grzegorz Śliwiński, Marek Wiecheć, Piotr Tabor, Marek Kiljański, Zbigniew Śliwiński

A. Książek-Czekaj, G. Śliwiński, M. Wiecheć, P. Tabor, M. Kiljański, Z. Śliwiński – Analysis of selected body posture parameters in female volleyball players. FP 2017; 17(3); 6-14

Streszczenie

Wstęp. Postawa habitualna zawodników wysokiego wyczynu sportowego jest charakterystyczna w różnych dyscyplinach sportowych i ściśle związana ze specyfiką treningu sportowego. Celem pracy była ocena postawy i obciążenia stóp siatkarek zespołu KSZO Ostrowiec grającego w Orlen Lidze w porównaniu z grupą kobiet nietrenujących w podobnej grupie wiekowej.
Materiał i metody. Badania siatkarek przeprowadzone zostały w latach 2014, 2015 na początku sezonu sportowego. Badanie przeprowadzono z zastosowaniem aparatu DIERS Formetic 4D. Uzyskane wyniki porównano do zdrowych, nietrenujących kobiet w tej samej grupie wiekowej.
Wyniki. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że kobiety zawodowo grające w piłkę siatkową charakteryzują się niższymi wartościami kąta lordozy odcinka lędźwiowego w porównaniu z grupą kontrolną. Statystycznie różnicujące są również wartości nachylenia tułowia względem pionu, które w grupie badanej osiągnęły wyższe wartości. W przypadku pozostałych analizowanych zmiennych dotyczących kifozy oraz obciążenia stóp nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic.
Wnioski.
Uzyskane wyniki opisujące postawę habitualną wskazują, że specyfika treningu sportowego może mieć wpływ na ukształtowanie postawy zawodniczek siatkówki.

Słowa kluczowe:
siatkówka, postawa ciała, DIERS Formetic 4D

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wykorzystanie krioterapii miejscowej i metody PNF w postępowaniu usprawniającym pacjentów z zespołem ciasnoty podbarkowej

Łukasz Kopacz, Żaneta Ciosek, Elżbieta Kubala, Zbigniew Śliwiński, Marek Kiljański, Danuta Lietz-Kijak

Ł. Kopacz, Ż. Ciosek, E. Kubala, Z. Śliwiński, M. Kiljański, D. Lietz-Kijak – The use of local cryotherapy and PNF method in the procedure that improves the functioning of patients with subacromial impingement syndrome. FP 2017; 17(2); 148-156

Streszczenie

Biorąc pod uwagę, jak bardzo niebezpieczne są następstwa urazu stawu ramiennego, priorytetowym elementem jest dążenie do zahamowania ich przyczyny, a także objawów. Przeprowadzone badania miały na celu ocenę wpływu zabiegów krioterapii miejscowej oraz elementów metody PNF na ruchomość stawu ramiennego u pacjentów z rozpoznaniem zespołu ciasnoty podbarkowej. Każda z grup (badana i kontrolna) liczyła 18 pacjentów. Chorych w grupie badanej poddano 15 codziennym zabiegom krioterapii miejscowej oraz zastosowano u nich elementy metody PNF na okolicę obręczy barkowej. Grupa kontrolna objęta została tylko i wyłącznie 15 codziennymi zabiegami krioterapii miejscowej, skutecznie działającej w leczeniu różnego rodzaju dysfunkcji. Krioterapia w połączeniu z innymi metodami terapeutycznymi np. PNF daje znacząco lepsze rezultaty, aniżeli wykonywana oddzielnie.

Słowa kluczowe:
zespół ciasnoty podbarkowej, PNF, krioterapia miejscowa

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ dynamicznego plastrowania w połączeniu z krioterapią miejscową na zakres ruchomości oraz dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowego wśród pacjentów z chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa

Żaneta Ciosek, Łukasz Kopacz, Karolina Kot, Iwona Rotter, Zbigniew Śliwiński, Marek Kiljański, Danuta Lietz-Kijak

Ż. Ciosek, Ł. Kopacz, K. Kot, I. Rotter, Z. Śliwiński, M. Kiljański, D. Lietz-Kijak – The influence of Kinesiology Taping method in conjunction with local cryotherapy on the range of motion and low-back pain in patients with degenerative disease of the lumbar spine. FP 2017; 17(2); 36-46

Streszczenie

Wstęp. Ból kręgosłupa bardzo często spowodowany jest zwyrodnieniami, które głównie dotyczą osób starszych, osłabieniem aparatu więzadłowego kręgosłupa, zmianami związanymi ze stawami międzykręgowymi, przeciążeniami oraz chorobą krążka międzykręgowego. Jednym z kluczowych skutków oddziaływania krioterapii miejscowej na pole zabiegowe jest efekt przeciwbólowy. Działanie metody dynamicznego plastrowania bazuje na wyrównaniu napięcia mięśniowego w miejscu aplikacji taśmy. Przyczynia się to do zwiększenia zakresu ruchu oraz siły mięśni.
Materiał i metody. Badania zostały przeprowadzone wśród 90 pacjentów Poradni Rehabilitacji w Szczecinie z chorobą zwyrodnieniową odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Badanie ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym wraz z wywiadem odnośnie dolegliwości bólowych według skali VAS zostało przeprowadzone dwukrotnie – w pierwszy i piętnasty dzień badania. Grupa I została poddana dynamicznemu plastrowaniu (technika mięśniowa zgodna z metodyką), jak również krioterapii miejscowej. Grupa II poddana była zabiegowi krioterapii miejscowej. Grupę III, stanowili pacjenci oczekujący na zabiegi, wśród których wykonano pomiary diagnostyczne w tym samym czasie co w pozostałych grupach.
Wyniki. Grupa badanych osób, w której zastosowano metodę dynamicznego plastrowania w połączeniu z krioterapią miejscową odczuła znaczną poprawę deklarowanych dolegliwości bólowych na skali VAS, co przekłada się na ich zmniejszenie. Ruchomość odcinka lędźwiowego kręgosłupa w tej grupie również uległa znacznej poprawie. W grupie z zastosowaniem wyłącznie krioterapii miejscowej odnotowano niewielką poprawę w zakresie ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa, a także odczuwanych dolegliwościach bólowych z nim związanych. W grupie pacjentów oczekujących na zabiegi nie wykazano poprawy istotnej statystycznie w żadnym z omawianych czynników.
Wnioski. Metoda dynamicznego plastrowania wraz z zabiegiem krioterapii miejscowej wpływa w istotny sposób na poprawę ruchomości kręgosłupa lędźwiowego. Wykorzystanie tych dwóch metod ma istotny wpływ na zmniejszenie intensywności odczuwanych dolegliwości bólowych przez badanych pacjentów. Zastosowanie wyłącznie zabiegu krioterapii miejscowej przynosi znacznie mniejsze efekty terapeutyczne, aniżeli zastosowanie jej w połączeniu z dynamicznym plastrowaniem.

Słowa kluczowe:
krioterapia miejscowa, kręgosłup, dynamiczne plastrowanie

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie terapii sprawności oddechowej u pacjentów ze skoliozą idiopatyczną

Iga Walenda, Sandra Trzcińska, Marek Kiljański, Wojciech Kiebzak

I. Walenda, S. Trzcińska, M. Kiljański, W. Kiebzak – Zastosowanie terapii sprawności oddechowej u pacjentów ze skoliozą idiopatyczną. FP 2013; 13(4); 6-11

Streszczenie
Celem pracy była ocena skuteczności  terapii sprawności oddechowej u pacjentów ze skoliozą idiopatyczną II stopnia. Badania przeprowadzono w Ośrodku Ortopedyczno – Rehabilitacyjnym dla Dzieci i Młodzieży w Konstancinie-Jeziornie,  Mazowieckiego Centrum Rehabilitacji „STOCER”. Obserwacją objęto 60  pacjentów ze stwierdzoną skoliozą idiopatyczną II stopnia, w wieku 8-17 lat. Okres obserwacji trwał  4 tygodnie.  Badanych podzielono na dwie grupy, badaną i kontrolną po 30 osób. W obu grupach wprowadzono program usprawniania kinezyterapeutycznego, a w grupie badanej zastosowano dodatkowo terapię sprawności oddechowej. Badania przeprowadzono z wykorzystaniem spirometru Micro Plus, przy pomocy którego określono 3 parametry: FVC, FEV1, PEF. Wyniki: w grupie badanej nastąpił wzrost poziomu wszystkich parametrów w porównaniu do pomiaru przed rozpoczęciem terapii. W grupie badanej i kontrolnej nastąpił statystyczny wzrost wszystkich badanych parametrów, oprócz PEF gdzie poprawa nie była znamienna statystycznie. W grupie badanej nastąpił większy wzrost poziomu analizowanych zmiennych na przestrzeni dokonanych pomiarów niż w przypadku osób należących do grupy kontrolnej. Wnioski: Terapia oddechowa wpływa na poprawę parametrów czynnościowych układu oddechowego u pacjentów ze skoliozą idiopatyczną IIo stając się istotnym elementem w kompleksowym programie fizjoterapeutycznym. Zastosowanie kinezyterapii oddechowej u dzieci ze skoliozą idiopatyczną II o przyczynia się do poprawy  wszystkich wskaźników czynnościowych, w tym FEV1 i FVC istotnie statystycznie.

Słowa kluczowe:
terapia sprawności oddechowej, skolioza idiopatyczna, spirometr Micro Plus

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Gimnastyka lecznicza w działalności zakładów gimnastycznych na ziemiach polskich przed 1914 r.

Sławomir Jandziś, Ewa Puszczałowska-Lizis, Marek Kiljański

S. Jandziś, E. Puszczałowska-Lizis, M. Kiljański – Healing gymnastics in activity of gymnastic units on Polish land before 1914. FP 2014; 14(1); 74-84

Streszczenie
Początek zorganizowanych form gimnastyki leczniczej w Polsce związany jest z powstaniem zakładów gimnastycznych. Pierwsze tego rodzaju placówki powstały w Warszawie – Zakład Gimnastyczny Teodora Matthesa (1831), Krakowie – Szkoła Gimnastyczna Ludwika Bierkowskiego (1837), Poznaniu – Zakład Gimnastyczny Teofila Mateckiego (1840) oraz we Lwowie – Zakład Organopatyczny Teodora Bakody’ego (1856). W oparciu o wymienione zakłady ukształtowały się w Warszawie, Krakowie, Poznaniu i Lwowie pierwsze cztery ośrodki rozwoju gimnastyki leczniczej na ziemiach polskich. Działalność zakładów gimnastycznych miała znaczący wkład w późniejszy rozwój fizjoterapii i rehabilitacji medycznej w Polsce. Początkowo w zakładach stosowano gimnastykę leczniczą opartą na wzorach niemieckich, a w kolejnych latach wprowadzono szwedzki system gimnastyki P. H. Linga i metodę mechanoterapii G. Zandera. Właścicielami dziewiętnastowiecznych zakładów gimnastycznych w Polsce byli lekarze i pierwsi specjaliści w dziedzinie leczenia ruchem spoza świata lekarskiego – prekursorzy współczesnych fizjoterapeutów. W okresie tym powstały również pierwsze szkoły kształcące fizjoterapeutów w naszym kraju.

Słowa kluczowe:
zakłady gimnastyczne, historia rehabilitacji, gimnastyka lecznicza, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Kierunki fizjoterapii w rankingu naukowym polskich uczelni akademickich

Jan Szczegielniak, Barbara Szaro, Marek Kiljański

J. Szczegielniak, B. Szaro, M. Kiljański – Kierunki fizjoterapii w rankingu naukowym polskich uczelni akademickich. FP 2014; 14(1); 68-73

Streszczenie
Celem pracy było ukazanie kierunków fizjoterapii prowadzonych na wyższych uczelniach, ujętych w dostępnych rankingach szkół wyższych, w tym obejmujących działalność naukową (25  spośród 440 prywatnych i państwowych szkół wyższych), biorąc pod uwagę zarówno indeksowanie osiągnięć naukowych uczelni oraz najczęściej cytowane artykuły w danej dziedzinie.
Materiał i metody. Analizie poddano wybrane rankingi polskich uczelni akademickich („Perspektywy”, „Rzeczpospolita”, „Wprost”, „Polityka”, CSIC), uwzględniając szkoły wyższe kształcące na kierunku fizjoterapii.
Wnioski. Należy ocenić pozytywnie i wyróżnić wszystkie 25 objętych analizą uczelni, prowadzących kierunek fizjoterapii. Przedstawione wyniki nie przedstawiają jednak gradacji kierunków fizjoterapii, a jedynie przybliżają formy istniejących rankingów uczelni.

Słowa kluczowe:
ranking uczelni, kierunek fizjoterapia, kształcenie fizjoterapeutów

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. polskim

Oryginalna metoda przyrodolecznicza doktora Apolinarego Tarnawskiego stosowana w Zakładzie w Kosowie w latach 1893-1939

Sławomir Jandziś, Andżelika Pleśniak, Stanisław Zaborniak,
Marek Kiljański

S. Jandziś, A. Pleśniak, S. Zaborniak, M. Kiljański – The original naturopathy treatment method practiced by doctor Apollinary Tarnawski in Kosovo during the period 1893-1939. FP 2015; 15(1); 74-80

Streszczenie
Artykuł powstał w wyniku analizy materiałów źródłowych, które stanowiły m.in.: akta uzdrowisk galicyjskich, informacje pochodzące z przewodników, broszurek reklamowych, prasy codziennej i medycznej doby galicyjskiej. Celem opracowania było przedstawienie oryginalnej metody przyrodoleczniczej dr. Apolinarego Tarnawskiego, którą w/w stosował w latach 1893-1939 we własnym zakładzie w Kosowie Huculskim. Zarówno metoda oraz jej źródła stanowią oryginalne opracowanie, z którego mogą korzystać zainteresowani problemem ewolucji fizjoterapii i medycyny fizykalnej.
System leczniczy dr. A. Tarnawskiego opierał się na stosowaniu ruchu na świeżym powietrzu w postaci gimnastyki (szczególnie oddechowej), pieszych wycieczek, sportów oraz pracy fizycznej w ogrodzie. Uzupełnieniem wspomnianej terapii były zabiegi wodne oparte na metodzie Kneippa, inhalacje, kuracje pitne, a także kąpiele słoneczne i powietrzne. Nie mniej ważnym czynnikiem leczniczym była jarska dieta, a nawet głodówka. W lecznicy obowiązywał zakaz używania papierosów, alkoholu, a leki stosowano jedynie w szczególnych przypadkach. Przewodnią ideą metody dr. A. Tarnawskiego było nie tylko leczenie, ale także edukacja społeczeństwa w zakresie prowadzenia zdrowego i higienicznego trybu życia. Metoda dr. A. Tarnawskiego cieszyła się ogromną popularnością w Polsce i ściągała do Zakładu wiele wybitnych postaci: artystów, pisarzy, profesorów, dziennikarzy a nawet duchowieństwo.
Dr A. Tarnawski na podstawie własnej wiedzy, założeń ideologicznych, doświadczeń wyniesionych z podróży po krajowych i zagranicznych lecznicach opracował oryginalną metodę, dzięki której należy go zaliczyć do prekursorów nowoczesnego przyrodolecznictwa, profilaktyki szkodliwości cywilizacyjnych a także rehabilitacji geriatrycznej w Polsce. Pomimo upływu wielu lat założenia metody nadal nie straciły na aktualności.

Słowa kluczowe:
historia medycyny, fizjoterapia, gimnastyka lecznicza, medycyna fizykalna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ mobilizacji stawu promieniowo-łokciowego bliższego na funkcję ręki po złamaniu przedramienia

Marek Woszczak, Katarzyna Syrewicz, Marcel Kotkowski, Marek Kiljański

M. Woszczak, K. Syrewicz, M. Kotkowski, M. Kiljański – Mobilisation of proximal radioulnar joint and functioning of the arm after forearm fracture. FP 2015; 15(1); 58-73

Streszczenie
Cel badania. Celem badania była ocena wpływu mobilizacji stawu promieniowo-łokciowego bliższego na funkcję ręki u leczonych zachowawczo po złamaniu w obrębie przedramienia.
Materiał i metodyka. Badaniem objęto 60 chorych w wieku powyżej 50 lat leczonych z powodu ograniczenia funkcji ręki na skutek złamania kości przedramienia. Pacjentów podzielono losowo na dwie równe grupy: badaną i kontrolną. U wszystkich chorych wykonano serię dziesięciu zabiegów fizjoterapeutycznych, na które składały się: aplikacja pola elektromagnetycznego niskiej częstotliwości oraz naświetlania lampą Sollux z niebieskim filtrem i kinezyterapię w postaci ćwiczeń czynnych wolnych w obrębie stawów: łokciowego, nadgarstkowego i palców. W grupie badanej wykonano dodatkowo mobilizację stawu promieniowo-łokciowego bliższego metodą Kaltenborna-Evjentha.
Wyniki. Analiza przeprowadzonych badań wykazała, że mobilizacja stawu promieniowo-łokciowego przyniosła poprawę stanu klinicznego i funkcjonalnego pacjentów po złamaniu przedramienia.
Wnioski. Osoby u których w programie rehabilitacji zastosowano mobilizację stawu promieniowo-łokciowego bliższego oceniały swoje dolegliwości bólowe jako łagodniejsze, odznaczały się lepszym zakresem ruchu zgięcia grzbietowego, zgięcia dłoniowego, odchylenia dołokciowego i dopromieniowego w stawie nadgarstkowym oraz ruchu supinacji i pronacji w stawie promieniowo-łokciowym. Ponadto terapia z zastosowaniem mobilizacji skutkowała poprawą siły chwytu cylindrycznego.

Słowa kluczowe:
uraz, złamanie przedramienia, mobilizacja, skala VAS, skala Laitinena

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Profil chorych kierowanych do leczenia w zakresie rehabilitacji ogólnoustrojowej / The profile of patients referred for systemic rehabilitation

Karol Wojciechowski, Marek Kiljański, Joanna Kałuża-Pawłowska, Jan Szczegielniak

K. Wojciechowski, M. Kiljański, J. Kałuża-Pawłowska, J. Szczegielniak – The profile of patients referred for systemic rehabilitation. FP 2015; 15(1); 48-56

Streszczenie
Celem pracy było przeprowadzenie próby charakterystyki profilu pacjenta kierowanego do leczenia w zakresie rehabilitacji ogólnoustrojowej w warunkach stacjonarnych. Analizie poddano również ocenę skuteczności zastosowanej rehabilitacji u tych pacjentów.
Materiał badawczy stanowiły dane sprawozdane przez 24 oddziały rehabilitacji ogólnoustrojowej w warunkach stacjonarnych posiadające zawarte umowy z Łódzkim Oddziałem Wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia. Wszystkie świadczenia zostały wykonane w 2013 roku.
Badania wykazały, że najliczniejszą grupę pacjentów poddawanych rehabilitacji ogólnoustrojowej w warunkach stacjonarnych na terenie województwa łódzkiego w roku 2013 stanowili chorzy w wieku 46-85 lat (89,48% ogółu badanych). Analiza badań wykazała, że w grupie chorych w wieku 46-75 lat najczęściej sprawozdawane rozpoznanie dotyczyło „innych spondyloz”. Analiza trybu wypisów chorych z oddziałów rehabilitacji wykazała, iż tryb wypisu „skierowanie do dalszego leczenia w lecznictwie ambulatoryjnym” oraz „zakończenie procesu terapeutycznego lub diagnostycznego” stanowiły w każdej grupie wiekowej około 50% ogólu sprawozdawanych wypisów.

Słowa kluczowe:
rehabilitacja ogólnoustrojowa, profil pacjentów, skuteczność rehabilitacji

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza świadczeń udzielanych w zakresie rehabilitacji kardiologicznej w warunkach stacjonarnych

Karol Wojciechowski, Marek Kiljański, Krzysztof Mirecki,
Jan Szczegielniak

K. Wojciechowski, M. Kiljański, K. Mirecki, J. Szczegielniak – Analysis of intramural cardiac rehabilitation services. FP 2015; 15(2); 100-108

Streszczenie
Celem pracy jest próba charakterystyki profilu pacjenta kierowanego do leczenia w zakresie rehabilitacji kardiologicznej w warunkach stacjonarnych. Analizie poddano również ocenę skuteczności zastosowanej rehabilitacji u tych chorych.
Materiał badawczy stanowiły dane sprawozdane przez pięć oddziałów rehabilitacji kardiologicznej posiadających zawarte umowy z Łódzkim Oddziałem Wojewódzkim Narodowego Funduszu Zdrowia. Wszystkie świadczenia zostały wykonane w 2013 roku.
Badania wykazały, że najliczniejszą grupę pacjentów poddawanych rehabilitacji kardiologicznej w warunkach stacjonarnych na terenie województwa łódzkiego w roku 2013 stanowili chorzy w wieku 56-75 lat (68,02% ogółu badanych).
Analiza badań wykazała, że najczęściej sprawozdawane rozpoznanie dotyczyło „ niewydolności serca nieokreślonej” (58,04% ogółu materiału badawczego).
Analiza trybu wypisów chorych z oddziałów rehabilitacji wykazała, iż tryb wypisu „zakończenie procesu terapeutycznego lub diagnostycznego” stanowił 76,75% ogółu badanych chorych.
Stwierdzono, że zdecydowaną większość chorych poddawanych rehabilitacji kardiologicznej stanowili mężczyźni (67,17% ogółu).

Słowa kluczowe:
rehabilitacja kardiologiczna, rozpoznania główne, tryb wypisu

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 … 3 4 5 6 7