Ocena zróżnicowania poziomu otłuszczenia ciała osób uprawiających piłkę ręczną klasach I, II i III gimnazjum w zależności od poziomu ich wytrenowania i sprawności fizycznej

Marek Woszczak, Katarzyna Bogacz, Katarzyna Syrewicz, Marcin Szczepanik, Jan Szczegielniak

M. Woszczak, K. Bogacz, K. Syrewicz, M. Szczepanik, J. Szczegielniak – Assessment of differences in body fat of the persons playing handball in grades 1, 2 and 3 of junior secondary school, depending on the level of training and physical fitness. FP 2017; 17(4); 84-105

Streszczenie

Fizjologia wysiłku fizycznego bazuje na diagnozowaniu, jak aktywność fizyczna, wysiłek czy sport oddziałują na proporcje oraz czynność ludzkiego organizmu. Program treningowy lub wysiłek przydzielony określonej grupie na przykład chłopcom trenującym piłkę ręczną podczas nauki w gimnazjum, może polegać na poprawie zdrowia i funkcjonowania organizmu oraz zwiększeniu sprawności sportowej.
Celem pracy była ocena zróżnicowania poziomu otłuszczenia osób trenujących piłkę ręczną, w zależności od poziomu ich wytrenowania, sprawności fizycznej i wieku.
Badaniem została objęta grupa 83 chłopców I, II i III klasy gimnazjum. W badaniu posłużono się Międzynarodowym Testem Sprawności Fizycznej. Niezbędne okazało się również uzyskanie pomiarów ciała, koniecznych do obliczenia wskaźników takich jak: Body Mass Index (BMI), Wskaźnik Smukłości (WS), Wskaźnik Rohrera (WR) oraz Waist Hip Ratio (WHR – Wskaźnik Dystrybucji Tłuszczu). Do oceny otłuszczenia ciała badanych uczniów wykorzystano pomiary fałdów skórno-tłuszczowych.
Najlepsze wyniki wartości wskaźnika BMI wykazali uczniowie klasy III – 85,71% badanych wykazało się prawidłową masą ciała. W przypadku pomiaru obwodu pasa wśród najstarszych uczniów odchylenie standardowe jest najniższe, co stwierdza o mniejszej różnorodności wyników chłopców klas I i II. Przy pomiarach fałd skórno-tłuszczowych zauważono, iż wraz z wiekiem uzyskane pomiary mają tendencję wzrostową. Międzynarodowy Test Sprawności Fizycznej ukazał, że najstarsi chłopcy uzyskali ogólny wynik lepszy od młodszych kolegów.
Wszyscy badani wykazali się poziomem sprawności wyższym od przeciętnego. Poziom sprawności fizycznej wzrasta wraz z wiekiem. Jednakże w celu otrzymania bardziej autorytatywnych wyników badań, należy przebadać większą liczbę osób.

Słowa kluczowe:
poziom otłuszczenia, piłka ręczna, gimnazjum, sprawność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena efektów rehabilitacji pierwotnej u pacjentów z efektem unikania

Marek Woszczak, Katarzyna Bogacz, Katarzyna Syrewicz, Magdalena Józefowicz-Korczyńska, Jan Szczegielniak

M. Woszczak, K. Bogacz, K. Syrewicz, M. Józefowicz-Korczyńska, J. Szczegielniak – The assessment of primary rehabilitation effects for patients with brain stroke and the evading effect. FP 2017; 17(3); 16-27

Streszczenie

Cel pracy. Celem pracy była ocena częstości występowania zespołu zaniedbywania jednostronnego u pacjentów z udarem mózgu oraz sprawdzenie czy zespół ten miał wpływ na efekty wczesnej rehabilitacji oraz czas hospitalizacji.
Materiał i metodyka. Badaniu Poddano 63 losowo wybrane osoby z udarem mózgu. Zostały one podzielone na 2 grupy: A – osoby bez zespołu zaniedbywania, grupa B – osoby z zespołem zaniedbywania. Porównywano ich sprawność funkcjonalną w dniu przyjęcia na oddział rehabilitacji i w dniu ich wypisu. Wyniki zostały opracowane za pomocą tabel i wykresów. Badania opracowano statystycznie przez Test zgodności chi-kwadrat.
Wyniki. Stan funkcjonalny wszystkich pacjentów uległ poprawie. Pacjenci bez zespołu zaniedbywania znacznie poprawili swoja samodzielność, potrzebowali niewielkiej pomocy w większości badanych aktywności. Natomiast pacjenci z zespołem zaniedbywania, pomimo prowadzonej takiej samej terapii uzyskali dużo mniejszą poprawę i nadal pozostali w przedziale mniejszej mobilności. Występujący u nich zespół zaniedbywania jednostronnego miał wpływ na czas hospitalizacji.
Wnioski. Pacjenci z zespołem zaniedbywania jednostronnego mają słabszy powrót funkcji. Zespół zaniedbywania ma wpływ na długość hospitalizacji (R=0,0082).

Słowa kluczowe:
udar mózgu, zespół zaniedbania jednostronnego, wczesna rehabilitacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena wpływu wczesnej rehabilitacji poszpitalnej na czynność wentylacyjną płuc u chorych z chorobami układu krążenia

Katarzyna Bogacz, Marek Woszczak, Jan Szczegielniak

K. Bogacz, M. Woszczak, J. Szczegielniak – The assessment of effect of early post-hospital rehabilitation on the lung ventilation function in patients with cardiovascular disease. FP 2017; 17(2); 132-139

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0D9D95

Streszczenie

Cel pracy. Założono, że przeprowadzenie badań przed i po 3-tygodniowej rehabilitacji kardiologicznej uwzględniającej elementy ćwiczeń oddechowych pozwoli na ocenę jej wpływu na czynność wentylacyjną płuc u chorych po zawale serca i po zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego.
Materiał i metodyka. Analizę wyników badań przeprowadzono oznaczając średnie wartości wszystkich wskaźników spirometrycznych i porównując je z wartościami należnymi przed i po programie rehabilitacji. W celu sprawdzenia czy średnie wartości obu badań różnią się między sobą w sposób istotny porównano je testem t-Studenta dla prób parowanych oraz obliczono średnią przyrostu wszystkich wskaźników.
Wyniki badań. Wykonanie badań czynnościowych płuc w badanych grupach chorych dało wyniki pozwalające na dokładne przeanalizowanie czynności wentylacyjnej płuc u chorych po zawale serca i po zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego oraz wpływu kompleksowej rehabilitacji kardiologicznej, zawierającej elementy ćwiczeń oddechowych na czynność wentylacyjną płuc u tych chorych. Oceniając różnice testem t-Studenta przyjęto, że były ona statystycznie istotne na poziomie p < 0,01.
Wnioski. Program rehabilitacji kardiologicznej uwzględniający ćwiczenia oddechowe przyczynia się do zahamowania upośledzenia czynności wentylacyjnej płuc u chorych po zawale serca i po zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego i powinien być stosowany w każdym etapie usprawniania tych chorych.

Słowa kluczowe:
choroby układu krążenia, rehabilitacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ sposobu kwalifikacji na efekty fizjoterapii chorych na POChP

Katarzyna Bogacz, Marek Woszczak, Jan Szczegielniak

K. Bogacz, M. Woszczak, J. Szczegielniak – The effect of qualification method on effect of physiotherapy of COPD patients. FP 2017; 17(2); 112-120

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0D9304

Streszczenie

Cel pracy. Celem pracy była ocena kwalifikacji chorych na POChP uczestniczących w opracowanym programie rehabilitacji pulmonologicznej obejmującym modele A, B, C, D oraz E.
Materiał i metody badań. Zbadano 174 chorych na Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc. U wszystkich chorych dokonano oceny tolerancji wysiłkowej na podstawie testu wysiłkowego na bieżni ruchomej lub testu 6-minutowego marszu.
Wynik testu wysiłkowego stanowił podstawę kwalifikacji do odpowiedniego modelu usprawniania oraz doboru wielkości obciążeń wysiłkowych dla każdego chorego. Po 3-tygodniowej kompleksowej fizjoterapii ponownie przeprowadzono test wysiłkowy w obu grupach.
Wyniki. Wyniki badań wstępnych i końcowych obu grup poddano analizie statystycznej. Do oceny w obrębie grup posłużono się testem-t dla prób zależnych. Wyznaczono średnie wartości poszczególnych wskaźników, odchylenie standardowe, oraz średnią przyrostu wszystkich wskaźników. Do analizy wyników testów wykorzystano wykres ramkowy ogółu zmiennych.
Wnioski.
1. Stwierdzono istotną poprawę tolerancji wysiłkowej po zastosowaniu fizjoterapii zarówno w grupie chorych ocenianych testem wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a jak i 6-minutowego testu marszowego
2. Badania wykazały, że podstawą obciążania w czasie ćwiczeń jest ocena tolerancji wysiłkowej.
3. Wykazano skuteczności fizjoterapii chorych na POChP uczestniczących w modelach rehabilitacji pulmonologicznej.

Słowa kluczowe:
POChP, protokół Bruce’a, test 6-minutowego marszu, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności krioterapii miejscowej u osób z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego

Marek Woszczak, Katarzyna Bogacz, Magdalena Józefowicz-Korczyńska, Joanna Kałuża-Pawłowska, Jan Szczegielniak

M. Woszczak, K. Bogacz, M. Józefowicz-Korczyńska, J. Kałuża-Pawłowska, J. Szczegielniak – Evaluation of the Efficacy of Local Cryotherapy in Patients with the Degenerative Knee Joint Disease. FP 2017; 17(2); 48-59

Streszczenie

Wstęp. Bóle, obrzęki, a także zniekształcenia stawów, to typowe objawy choroby zwyrodnieniowej. Choroba ta dotyka ponad 60% osób powyżej 60 roku życia. Z jej powodu, co trzynasta osoba codziennie przyjmuje leki przeciwbólowe. Etiologia choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego to najczęściej mikrourazy, urazy, przeciążenia, przebyte stany zapalne, wadliwe obciążenia oraz wrodzone nieprawidłowości w jego budowie.
Cel pracy. Celem pracy była ocena skuteczności krioterapii miejscowej u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego.
Materiał i metodyka. Badania przeprowadzone zostały na grupie 86 osób w wieku od 20 do 45 lat, leczonych w Zakładzie Rehabilitacji Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego Nr 1 Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Pacjentów przydzielono losowo do grup A (40 osób) i B (46 osób). U wszystkich pacjentów rozpoznano zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych. W badaniu uczestniczyły osoby czynne zawodowo, chodzące.
Wszyscy pacjenci zostali poddani przed zabiegami badaniom podmiotowym, przedmiotowym, badaniu klinicznemu oraz poproszeni o wypełnienie kwestionariusza WOMAC (Western Ontario and McMaster). Istotnym elementem badania podmiotowego było także zebranie informacji o stylu życia pacjenta, sposobie odżywiania się, nałogach, aktywności fizycznej i ewentualnych zagrożeniach epidemiologicznych wynikających z wykonywanej pracy.
Przed i po zakończeniu cyklu 10 zabiegów pacjentów poddano również badaniu przedmiotowemu (fizykalnemu), poprzez: oglądanie, badanie dotykiem, opukiwanie, osłuchiwanie, pomiar długości i obwodów, badanie siły mięśniowej i testy funkcjonalne. Badani zostali poproszeni o wypełnienie anonimowej ankiety. U wszystkich chorych wykonano jako część wspólną ultradźwięki, pole magnetyczne, ćwiczenia samowspomagane, ćwiczenia w odciążeniu stawów kolanowych. Częścią różnicującą w badaniu były zabiegi krioterapii miejscowej stawu kolanowego wykonane dodatkowo w grupie B. Oceny dokonano na podstawie badań przed i po zakończeniu leczenia fizjoterapeutycznego.
Wyniki. W oparciu o przeprowadzone badania uzyskano istotne statystyczne zmniejszenie bólu w skali VAS zarówno w grupie A, jak i B. Zmniejszeniu uległ również wysięk i ciepłota stawu. Zarejestrowano zwiększenie zakresów ruchomości.
W oparciu o test Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index zaobserwowano również poprawę wydolności czynnościowej podczas codziennych czynność tj. chociażby wchodzenia/schodzenia po schodach czy zakładania/zdejmowania skarpet.
Wnioski. Interpretując wyniki zaobserwowano, że stopień poprawy w/w wskaźników w grupie B, w której stosowano dodatkową krioterapię miejscową, był w stopniu istotnym statystycznie większy niż w grupie A, w której tego zabiegu nie stosowano.

Słowa kluczowe:
krioterapia, choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ mobilizacji stawu promieniowo-łokciowego bliższego na funkcję ręki po złamaniu przedramienia

Marek Woszczak, Katarzyna Syrewicz, Marcel Kotkowski, Marek Kiljański

M. Woszczak, K. Syrewicz, M. Kotkowski, M. Kiljański – Mobilisation of proximal radioulnar joint and functioning of the arm after forearm fracture. FP 2015; 15(1); 58-73

Streszczenie
Cel badania. Celem badania była ocena wpływu mobilizacji stawu promieniowo-łokciowego bliższego na funkcję ręki u leczonych zachowawczo po złamaniu w obrębie przedramienia.
Materiał i metodyka. Badaniem objęto 60 chorych w wieku powyżej 50 lat leczonych z powodu ograniczenia funkcji ręki na skutek złamania kości przedramienia. Pacjentów podzielono losowo na dwie równe grupy: badaną i kontrolną. U wszystkich chorych wykonano serię dziesięciu zabiegów fizjoterapeutycznych, na które składały się: aplikacja pola elektromagnetycznego niskiej częstotliwości oraz naświetlania lampą Sollux z niebieskim filtrem i kinezyterapię w postaci ćwiczeń czynnych wolnych w obrębie stawów: łokciowego, nadgarstkowego i palców. W grupie badanej wykonano dodatkowo mobilizację stawu promieniowo-łokciowego bliższego metodą Kaltenborna-Evjentha.
Wyniki. Analiza przeprowadzonych badań wykazała, że mobilizacja stawu promieniowo-łokciowego przyniosła poprawę stanu klinicznego i funkcjonalnego pacjentów po złamaniu przedramienia.
Wnioski. Osoby u których w programie rehabilitacji zastosowano mobilizację stawu promieniowo-łokciowego bliższego oceniały swoje dolegliwości bólowe jako łagodniejsze, odznaczały się lepszym zakresem ruchu zgięcia grzbietowego, zgięcia dłoniowego, odchylenia dołokciowego i dopromieniowego w stawie nadgarstkowym oraz ruchu supinacji i pronacji w stawie promieniowo-łokciowym. Ponadto terapia z zastosowaniem mobilizacji skutkowała poprawą siły chwytu cylindrycznego.

Słowa kluczowe:
uraz, złamanie przedramienia, mobilizacja, skala VAS, skala Laitinena

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2