Współpraca między fizjoterapeutą a dentystą w leczeniu pacjenta z zaburzeniami funkcjonalnymi układu żucia – badanie ankietowe

Marta Grzegocka, Małgorzata Marjańska, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Helena Gronwald, Piotr Skomro, Adam Andrzej Garstka, Danuta Lietz-Kijak

Marta Grzegocka, Małgorzata Marjańska, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Helena Gronwald, Piotr Skomro, Adam Andrzej Garstka, Danuta Lietz-Kijak – The cooperation between physiotherapist and dentist in treatment of patient with functional disorders of the masticatory system – questionnaire survey. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 69-74

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20Bm5D

Streszczenie
Wprowadzenie. Doświadczenia zdobyte przez dentystów i fizjoterapeutów w dziedzinie dysfunkcji narządu żucia w stosunku do całego ciała potwierdzają przekonanie, że problem zaburzeń motoryki narządu żucia nie jest problemem lokalnym. Dlatego leczenie tego typu chorób nie powinno ograniczać się tylko do rekonstrukcji statycznej i dynamicznej okluzji przy użyciu metod konserwatywnych, ortodontycznych czy protetycznych, pomijając odpowiednią mobilizację łańcuchów mięśniowo-szkieletowych, powięziowych, osteoartycznych związanych z odcinkiem szyjnym i dalszymi odcinkami kręgosłupa. Ograniczenie diagnozy i terapii zaburzeń funkcjonalnych tylko do elementów układu stomatognatycznego może generować jeszcze większe dolegliwości i choroby u pacjenta.
Szeroki zakres objawów związanych z układem stomatognatycznym, powodujących nieprzyjemny ból i zaburzenia emocjonalne, skłania pacjentów do szukania pomocy u wielu specjalistów, w tym: laryngologa, neurologa czy fizjoterapeuty. Pacjent ma szansę wyleczyć te problemy zdrowotne, pod warunkiem, że cały zespół rehabilitacyjny współpracuje: dentysta, fizjoterapeuta, psycholog i logopeda specjalizujący się w dysfunkcjach układu żucia.
Cel badania. Celem badania było określenie potrzeb nawiązania współpracy między fizjoterapeutą a dentystą w leczeniu pacjentów z zaburzeniami funkcjonalnymi układu żucia.
Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród 28 fizjoterapeutów z województwa zachodniopomorskiego. Narzędziem diagnostycznym był kwestionariusz wywiadu zawierający szereg pytań dotyczących warunków i jakości nawiązywania współpracy z dentystą w zarządzaniu pacjentami kierowanymi na zabiegi fizjoterapeutyczne w celu leczenia zaburzeń w układzie stomatognatycznym.
Wnioski. Istniejące metody fizjoterapeutyczne skracają czas trwania choroby, np. poprzez masaże, terapię manualną (terapia punktów spustowych, mobilizacje, postizometryczne relaksacje mięśni), zabiegi fizykalne (ultradźwięki, laser biostymulujący, krioterapia, terapia światłem, pole magnetyczne) oraz ćwiczenia (relaksacja, stabilizacja, propriocepcja), które pacjent wykonuje pod nadzorem terapeuty, a następnie samodzielnie w domu. Osiągnięcie pozytywnych efektów w leczeniu pacjentów z zaburzeniami stomatognatycznymi wymaga stałej współpracy między dentystą a fizjoterapeutą. Tylko kompleksowe, holistyczne podejście diagnostyczno-terapeutyczne jest warunkiem skutecznego leczenia.

Słowa kluczowe
fizjoterapeuta, dentysta, układ żucia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizykodiagnostyczna analiza skuteczności ozonoterapii na niezmienionej chorobowo skórze części twarzowej czaszki

Danuta Lietz-Kijak, Paulina Strzelecka, Elżbieta Kubala, Kamil Kosko, Aleksandra Simińska, Barbara Stępniak, Artur Perz, Łukasz Kopacz, Marta Grzegocka, Marek Kiljański, Zbigniew Śliwiński

D. Lietz-Kijak, P. Strzelecka, E. Kubala, K. Kosko, A. Simińska, B. Stępniak, A. Perz, Ł. Kopacz, M. Grzegocka, M. Kiljański, Z. Śliwiński – Physicodiagnostic amalysis of the ozonotherapy effectiveness on not afflicted craniofacial skin. FP 2017; 17(1); 46-55

Streszczenie
Celem pracy jest określenie wpływu czynnika fizykoterapeutycznego w postaci aplikacji ozonu na temperaturę i czucie powierzchowne niezmienionej chorobowo skóry części twarzowej czaszki.
Materiał i metodyka. Badaniem objęto 60 pacjentów zdrowych i nieprzyjmujących żadnych leków, w wieku 20–30 lat, 30 kobiet i 30 mężczyzn. Każdorazowo, przed przystąpieniem do badań diagnostycznych, na oczyszczonej skórze części twarzowej czaszki wyznaczano 3 punkty:
A – Supramentale, B – Chelion oraz C – w rzucie głowy wyrostka kłykciowego żuchwy. Następnie przystępowano do dwukrotnej aplikacji ozonu – 30. oraz 60-sekundowej, zgodnie z obowiązującymi normami stosowania na powierzchniach zewnątrzustnych. Pomiędzy kolejnymi aplikacjami oraz pomiarami czucia i temperatury przestrzegano 15-minutowej przerwy. Pomiaru czucia dokonano z wykorzystaniem aparatu PulpoEndometr, natomiast temperaturę badano termometrem ze wskaźnikiem laserowym (CA 380).
Ostatnim elementem było odnotowanie wrażeń bólowych pacjentów, posługując się skalą VAS.
Wyniki. Otrzymane wyniki poddano analizie z wykorzystaniem programu Statistica.
Wnioski. 30-sekundowa aplikacja w pkt. A u kobiet wskazuje na symptomy analgetyczne, ale
w populacji generalnej można zauważyć jedynie zwiastuny tego działania. 60-sekundowa aplikacja w tym punkcie, jak i obie aplikacje w pkt. B wykazały nieznacznie podwyższoną wrażliwość na bodźce. Odmienny wpływ aplikacji ozonu zanotowano w pkt. C, gdzie stwierdzono nieznaczne obniżenie wrażliwości na bodźce. Warto zaznaczyć, że obie aplikacje ozonu u mężczyzn w punkcie C wskazują na symptomy analgetyczne.

Słowa kluczowe:
ozonoterapia, analgezja, czucie, temperatura, OzonyTron

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim