Tag: Marta Tyndorf

Złamania wyrostka kłykciowego żuchwy – zastosowanie kompleksowej terapii manualnej w redukcji powikłań pooperacyjnych

Szymon Tyszkiewicz, Dominik Szczeciński, Anna Lichnowska, Marta Tyndorf, Marcin Kozakiewicz


Szymon Tyszkiewicz, Dominik Szczeciński, Anna Lichnowska, Marta Tyndorf, Marcin Kozakiewicz – Fractures of the condylarprocess of the mandible – the use of comprehensive manual therapy in the reduction of postoperative complications. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 80-87

Streszczenie

Złamania wyrostka kłykciowego są poważnym urazem obszaru stawów skroniowo-żuchwowych, a operacyjne zaopatrzenie tkanek intensyfikuje powstawanie określonych zaburzeń.
Wśród pacjentów najczęściej odnotowywano przykurcze mięśniowo-powięziowe, zaburzenia mechaniki stawów skroniowo-żuchwowych, porażenia nerwowe i obrzęk. W terapii wykorzystywane były techniki plastrowania dynamicznego, terapii manualnej tkanek miękkich oraz standardowe zestawy ćwiczeń wykonywane przez pacjentów w okresach między wizytami ambulatoryjnymi. Oceniano tempo i wielkość redukcji obrzęku, zakres ruchu stawu skroniowo-żuchwowego i kompleksowe ruchy odcinka szyjnego kręgosłupa, tempo i zakres reinerwacji oraz poziom bólu.
Standardowe techniki pozwoliły osiągnąć mobilność stawów w granicy norm fizjologicznych, zdolności funkcjonalne okolicznych układów uległy znaczącej poprawie, natomiast w zaproponowanym czasie nie pozwoliły one na pełen powrót funkcji tkanki nerwowej.

Słowa kluczowe:
wyrostek kłykciowy, nerw twarzowy, terapia manualna, fizjoterapia stomatologiczna, pooperacyjne zaburzenia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena efektywności technik manualnych i plastrowania dynamicznego w redukcji powikłań pooperacyjnych po chirurgicznym leczeniu wad ortognatycznych

Szymon Tyszkiewicz, Marcin Kozakiewicz, Marta Tyndorf, Dorota Kościelniak

S. Tyszkiewicz, M. Kozakiewicz, M. Tyndorf, D. Kościelniak – Evaluation of the effectiveness of manual techniques and dynamic taping in the reduction of postoperative complications after surgical treatment of orthognathic defects. Fizjoterapia Polska 2019; 19(3); 146-157

Streszczenie
Cel. Ocena efektywności technik manualnych i plastrowania dynamicznego w redukcji powikłań pooperacyjnych po chirurgicznym leczeniu wad ortognatycznych.
Materiały i metody. Do badań zakwalifikowano 50 osób w wieku od 16 do 39 lat, rehabilitowanych po zabiegach ortognatycznych. Osoby te hospitalizowane były ze względu na stwierdzenie pooperacyjnych powikłań, takich jak przykurcze tkankowe, zrosty i blizny, zaburzenia w zakresie ruchomości stawowej obszaru skroniowo-żuchwowego i odcinka szyjnego kręgosłupa, obrzęki limfatyczne i zaburzenia przewodnictwa nerwowego w obszarze twarzy. U kilku osób stwierdzono wystąpienie dodatkowych wybroczyn krwawych.
Plastrowanie dynamiczne wykonywane było przez okres dwóch tygodni pooperacyjnie, zabiegi z masażu i terapii manualnej dwa razy w tygodniu (45–60 min. jednorazowo) przez okres 3 miesięcy, poczynając od pierwszego tygodnia po zabiegu. Wyniki terapii wspomagane były przez pacjentów, wykonujących zalecane ćwiczenia. Oceniano tempo i wielkość redukcji obrzęku, zakres ruchu stawów skroniowo-żuchwowego i kompleksowe odcinka szyjnego kręgosłupa, tempo i zakres reinerwacji oraz poziom bólu. Do oceny zastosowano skale Pietruskiego, House’a i Brackmanna, VAS oraz pomiary linijne.
Wyniki. Średnia wielkość mobilności ssż i odcinka szyjnego kręgosłupa we wszystkich badanych płaszczyznach uległa poprawie. Obrzęk uległ znaczącej redukcji, pozostając po 3 miesiącach tylko w uśrednionej wartości 8% wartości wyjściowej. Włókna czuciowe, jak i ruchowe w procesie reinerwacji odzyskały swoje funkcje i ich uśredniony stan, zobrazowany wynikami skali Pietruskiego, przedstawia się następująco: ok. 26 punktów, co w ocenie opisowej odpowiada niewielkiemu niedowładowi. Występujące w stanie pooperacyjnym krwiaki uległy wchłonięciu najpóźniej w okresie dwóch tygodni od przeprowadzonej operacji. Bolesność u pacjentów zmniejszyła się z 7 pkt na początku terapii do 3 pkt po trzech tygodniach (wartości uśrednione) i całkowita redukcja występowała średnio po upływie 5 tygodni.
Wnioski. Przeprowadzony proces terapeutyczny w znaczącym stopniu wpływał na osiągnięte rezultaty, odnosząc je do wyników osób w grupie porównawczej oraz względem danych zasięgniętych z literatury. W wyniku terapii manualnej, wspomaganej plastrowaniem dynamicznym, normalizacji uległy gra stawowa w ssż oraz mobilność w stawach kręgosłupa, praca układu limfatycznego, odczucia bólowe, mimika i czucie na obszarze twarzy. Struktury, które uległy restrykcji w wyniku powstałych śród- i pooperacyjnie krwiaków, zrostów tkankowych, jak również blizn, zostały uwolnione do stanu, który nie utrudnia powrotu do normalnej dziennej aktywności i zapewnia możliwości odzyskania wszystkich wymienionych powyżej zdolności.

Słowa kluczowe:
wady ortognatyczne, fizjoterapia stomatologiczna, terapia manualna, plastrowanie dynamiczne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wdrożenie manualnych działań fizjoterapeutycznych jako istotny element wspomagania leczenia chirurgicznego w wadach wrodzonych zgryzu i stawów skroniowo-żuchwowych – opis przypadku

Szymon Tyszkiewicz, Marta Tyndorf, Krzysztof Dowgierd

S. Tyszkiewicz, M. Tyndorf, K. Dowgierd – Implementation of manual physiotherapeutic activities as an important element of supporting surgical treatment in congenital malformations of the bite and temporomandibular joints – case report. Fizjoterapia Polska 2019; 19(3); 38-45

Streszczenie
Wstęp. Zabiegi chirurgiczne stosowane w leczeniu wad wrodzonych twarzoczaszki mogą być przyczyną wystąpienia powikłań, powodujących upośledzenie funkcji układu stomatognatycznego. Wady te są problemem wielopłaszczyznowym. W ich procesie leczniczym, na różnych etapach, konieczny jest udział zarówno specjalistów chirurgii twarzowo-szczękowej, mikrochirurgów, ortodontów, logopedów oraz fizjoterapeutów. Przebieg rekonstrukcji, ukierunkowany na przywrócenie funkcji, można podzielić na etap tworzenia prawidłowych stosunków (relacji) anatomicznych w kośćcu twarzowej części czaszki, okres przywracania funkcjonalnej aktywności poszczególnych struktur układu stomatognatycznego oraz działania nad ustabilizowaniem / utrwaleniem efektów funkcjonalnych oraz uzyskaniu efektów estetycznych. Drugi z tych procesów wiąże się nierozerwalnie z włączeniem w proces leczniczy wspomagających działań fizjoterapeutycznych.
Cel pracy. Celem badania było określenie skuteczności fizjoterapii w procesie przywracania funkcji ruchowych w układzie stomatognatycznym u pacjentki leczonej z powodu zaburzeń układu ruchowego narządu żucia.
Materiały i metody. W pracy opartej na opisie przypadku pacjentki z wrodzoną ankylozą stawów skroniowo-żuchwowych, u której wykonano zabieg osteoplastyki dwuszczękowej z protezoplastyką stawów skroniowo-żuchwowych, zaprezentowano analizę wykorzystanej w procesie leczniczym fizjoterapii. Pacjentka zgłosiła się na oddział chirurgii głowy i szyi celem leczenia chirurgicznego z powodu całkowitego zniesienia ruchomości w stawach skroniowo-żuchwowych oraz zaburzeń w strukturze mięśni tego regionu. W pierwszym etapie leczenia została skierowana na zabieg obustronnej endoprotezoplastyki, po którym możliwe było przejście do etapu przywracania funkcjonalnej aktywności struktur aparatu mowy.
Wyniki. Zastosowanie fizjoterapii w ponad półrocznej pracy przyniosło rezultaty, redukcję obrzęku, wypracowanie oczekiwanego zakresu odwodzenia, zmniejszenie bolesności oraz uzyskanie zdolności przełykania. Efekty utrzymywały się w sytuacji kontynuacji zabiegów terapeutycznych, natomiast w okresach zmniejszenia intensywności pracy występuje załamanie rezultatów. W celu poprawy zdolności funkcjonalnych i ustabilizowania efektów planowane jest u pacjentki leczenie mikroprzeszczepami (przeszczepy kablowe) oraz ortodontyczne (uzyskanie pełnego zaguzkownia i okluzji centralnej). Kontynuowane będą także zabiegi z logopedą i fizjoterapeutą.
Wnioski. Zastosowanie wspomagających zabiegów fizjoterapeutycznych powinno być jednym z elementów leczenia pacjentów po zabiegach chirurgicznych w obrębie twarzowej części czaszki, niezależnie od przyczyn – czy to urazy, wady wrodzone, czy zabiegi ortognatyczne.

Słowa kluczowe:
endoprotezoplastyka, ankyloza, fizjoterapia stomatologiczna, staw skroniowo-żuchwowy

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Metoda limfatyczna plastrowania dynamicznego w walce z obrzękiem twarzy po operacjach na szkielecie części twarzowej czaszki – doniesienie wstępne

Marta Tyndorf, Marcin Kozakiewicz, Jakub Winerowicz

M. Tyndorf, M. Kozakiewicz, J. Winerowicz – Lymphatic kinesiology taping technique as the method of treatment against the swelling of a face after surgeries in the craniofacial area – preliminary report. FP 2016; 16(1); 88-98

Streszczenie
Współczesna chirurgia szczękowo-twarzowa za cel nie stawia sobie wyłącznie przywracania funkcji układu stomatognatycznego i twarzy, ale również przywracanie ich harmonii i poprawę estetyki. Stale narastające tempo życia oraz chęć pacjentów do jak najszybszego powrotu do pełnej sprawności wymusza na członkach zespołu terapeutycznego szukanie nowych możliwości skrócenia czasu rehabilitacji, a w tym sposobów na redukcję obrzęków. Istnieje szereg metod walki z zastojem chłonki, ale często nie dość, że nie są wystarczająco skuteczne, to obarczone są ryzykiem szeregu poważnych działań ubocznych. W związku z tym nieustannie poszukuje się nowych metod redukowania obrzęku, jedną z nich jest metoda limfatyczna plastrowania dynamicznego.
Cele. Ocena wpływu metody limfatycznej plastrowania dynamicznego na dynamikę obrzęku twarzy  u pacjentów operowanych z powodu urazów i wad części twarzowej czaszki.
Materiał i metoda. Do badania włączeni zostali pacjenci Kliniki Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM-CSW w Łodzi leczeni z powodu urazów oraz wad gnatycznych w okresie od 31.08.2013 do 30.06.2014. Na podstawie randomizacji utworzono 22 osobową grupę badawczą i 19 osobowoą grupę kontrolną. W grupie badanej stosowano aplikację metodą limfatyczną plastrowania dynamicznego, a następnie w obu grupach dokonywano pomiarów obrzęku twarzy w 1,2,5 oraz 10 dobie po zabiegu. Wyniki poddano analizie statystycznej.
Wyniki. W grupie chorych przeważali mężczyźni (68%) w średnim wieku 34,2 lata. Wykazano znaczący wpływ plastrowania dynamicznego na dynamikę powstawania obrzęku pooperacyjnego. Powodowało ono jego stopniową redukcję do uzyskania 75% poprawy w 10 dobie po zabiegu, podczas, gdy w grupie kontrolnej początkowo obserwowano narastanie obrzęku i znacznie mniejszą jego redukcje w końcowej fazie badania.
Wnioski. Metoda limfatyczna plastrowania dynamicznego wykazuje pozytywny wpływ na redukcję obrzęku pooperacyjnego twarzy i wskazane jest dalsze badanie wpływu tej metody na rehabilitacje pacjentów operowanych w obrębie części twarzowej czaszki.

Słowa kluczowe:
obrzęk, chirurgia szczękowo-twarzowa, kinesiology taping, złamanie, chirurgia ortognatyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim