Tag: Metoda PNF

Ocena przydatności aplikacji Kinesiology Tapingu u chorych po udarze mózgu usprawnianych metodą PNF. Doniesienie wstępne

Zbigniew Śliwiński, Marta Kopa, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Henryk Racheniuk, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak

Zbigniew Śliwiński, Marta Kopa, Bartłomiej Halat, Beata Michalak, Wojciech Kufel, Henryk Racheniuk, Magdalena Wilk, Marcin Krajczy, Jan Szczegielniak – Usefulness of Kinesiology Taping in post-stroke patients rehabilitated with the PNF method. Preliminary report. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 325-334

Streszczenie
Wstęp. W fizjoterapii wykorzystuje się wiele metod kinezyterapeutycznych, których podstawą jest znajomość przebiegu procesów neurofizjologicznych związanych z rozwojem i ruchem. Jedną z takich koncepcji jest metoda PNF. W usprawnianiu kończyny górnej u pacjentów po udarze mózgu lepsze efekty uzyskać można łącząc różne metody, np. PNF z Kinesiology Taping. Materiał i metody. Badaniu poddano 15 osób po udarze mózgu, w tym 10 mężczyzn i 5 kobiet w wieku od 39 do 72 lat. Każdego pacjenta poddano jednorazowemu badaniu. Wykonano dwukrotnie test napięcia mięśniowego wg skali Ashworth oraz trzykrotnie test funkcjonalny dla kończyny górnej porażonej (przed terapią, po terapii metodą PNF oraz po aplikacji funkcjonalnej Kinesiology Taping). Test funkcjonalny dla kończyny górnej porażonej polegał na uniesieniu przez pacjenta przedmiotu. Mierzona była odległość unoszonego przedmiotu od powierzchni stołu w centymetrach. Terapia metodą PNF, u każdego pacjenta trwała od 45 min do 1 godz. Aplikacje funkcjonalne Kinesiology Taping obejmowały prostowniki stawu promieniowo-nadgarstkowego. Wyniki. Test napięcia mięśniowego wg skali Ashworth nie uległ zmianie. Średnie wyniki testu funkcjonalnego w centymetrach wyniosły średnio; przed terapią 3,8, po terapii metodą PNF 6,6 i dodatkowo po aplikacji Kinesiology Taping 7,8. U dwóch osób nie zarejestrowano zmian w teście funkcjonalnym. U 13 pacjentów po terapii PNF zaobserwowano poprawę funkcji kończyny górnej. Znaczną różnicę funkcji zauważono po zastosowaniu aplikacji KT. U 10 pacjentów dodatkowa aplikacje znacząco ułatwiły pracę metodą PNF. Wnioski. Terapia metodą PNF połączona z Kinesiology Taping pozytywnie wpływa na poprawę funkcji w kończynie górnej objętej porażeniem. Aplikacje funkcjonalne Kinesiology Tapingu są użyteczne, ułatwiają pracę metodą PNF, mogą i powinny być z nią łączone. Pomimo jednorazowej terapii metodą PNF uzyskano poprawę funkcji kończyny górnej i zdecydowaną dodatkową poprawę po aplikacji funkcjonalnej Kinesiology Tapingu. Wartość napięcia mięśniowego wg skali Ashworth nie uległa istotnej zmianie po przeprowadzonej terapii, jednak nie zdeterminowało to pozytywnych wyników testów funkcjonalnych. Nie zauważa się zależności terapii kompilowanej PNF i Kinesiology Tapingu z czasem od dokonania się udaru mózgowego.
Słowa kluczowe
Aplikacje Kinesiology Taping, metoda PNF, udar mózgu

Zastosowanie metody PNF w leczeniu choroby dyskowej kręgosłupa

Anna Olczak, Włodzisław Kuliński, Janusz Domaniecki

Anna Olczak, Włodzisław Kuliński, Janusz Domaniecki – The PNF method in the treatment of intervertebral disc disease. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 241-252

Streszczenie
Wstęp. Zespoły bólowe w dolnym odcinku kręgosłupa są problemem społecznym i medycznym. Problem dotyczy 40-50% populacji. Najczęstszą ich przyczyną są zmiany w obrębie krążka międzykręgowego. Zaburzenie te mogą wpływać na stabilność segmentu ruchowego. Celem pracy jest analiza zastosowania wybranych procedur metody PNF, oraz metody McKenzie, w terapii 1, 2 i 3 stopnia uszkodzenia dysku międzykręgowego, na poziomie L4-L5 i/lub L5-S1. Materiał i metody. Chorych podzielono losowo na dwie jednorodne grupy. Grupę badaną (30 osób), w której wdrożono ćwiczenia oparte na elementach metody PNF i metody McKenzie, oraz grupę kontrolną (30 osób) prowadzoną jedynie metodą McKenzie. Oceniono skuteczność zastosowanej terapii w trakcie, po, oraz w okresie pół roku od jej zakończenia, w oparciu o obserwację zachowania się bólu, ocenę zakresu ruchu w płaszczyźnie strzałkowej, ocenę siły mięśni zginających i prostujących tułów, oraz liczbę nawrotów choroby. Wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki. W grupie badanej uzyskano szybsze ustępowanie dolegliwości bólowych, poprawę zakresów ruchu, siły mięśni, oraz zmniejszenie ilości nawrotów choroby. Korzystne efekty leczenia utrzymywały się w okresie półrocznej obserwacji chorych. Wnioski. Analiza zastosowania obu metod w grupie badanej wykazała większą skuteczność, niż w grupie kontrolnej.
Słowa kluczowe
choroba dyskowa, leczenie, metoda PNF

Metoda PNF w analizie nauki chodu u chorych po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu

Piotr Lutowski, Łukasz Sielski, Katarzyna Lutowska

Piotr Lutowski, Łukasz Sielski, Katarzyna Lutowska – PNF method of gait analysis in patients after ischemic stroke. Fizjoterapia Polska 2011; 11(2); 143-154

Streszczenie
Jedną z najczęściej spotykanych chorób układu nerwowego jest udar mózgu. Podstawowym następstwem udarów mózgu jest niedowład bądź porażenie połowicze, dla pacjentów oraz ich opiekunów zaburzenia te stają się problemem w wielu aspektach życia codziennego, między innymi w lokomocji. Praca jest pracą badawczą, celem której była próba określenia wpływu usprawniania funkcji chodu u osób po przebytym niedokrwiennym udarze mózgu według założeń koncepcji PNF. Grupę badaną stanowiło 23 pacjentów po przebytym niedokrwiennym udarze mózgu przyrętych do oddziału w celu rehabilitacji. Pacjenci kwalifikowani byli do badań w oparciu o Berg Balance Scale, wyrażoną zgodę na udział w badaniach oraz o wartość wskaźnika symetryczności obciążania kończyn dolnych. Badanie składało się z:• testu dwóch wag, na podstawie którego wyznaczano wskaźnik symetryczności obciążania kończyn dolnych,• testu drogi na dystansie 20 metrów, na podstawie którego określano prędkość chodu i długość kroku,• subiektywnej oceny poszczególnych faz chodu prowadzonej przez obserwację,• Berg Balance Scale. U wszystkich przebadanych pacjentów odnotowano poprawę analizowanych parametrów. Koncepcja PNF jest skuteczną metodą reedukacji funkcji chodu u chorych po przebytym niedokrwiennym udarze mózgu. Zastosowanie założeń koncepcji Proprioceptywnego Torowania Nerwowo – Mięśniowego wymiernie wpływa na poprawę parametrów jakościowych i ilościowych chodu.
Słowa kluczowe
udar, rehabilitacja, metoda PNF, chód

Skuteczność terapii manualnej w zespołach bólowych pochodzenia z kręgosłupa szyjnego

Mariana Szczepaniuk, Zbigniew Śliwiński, Kamil Markowski, Grzegorz Śliwiński

M. Szczepaniuk, Z. Śliwiński, K. Markowski, G. Śliwiński – Effectiveness of manual therapy in pain syndromes originating from the cervical spine. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 170-179

Streszczenie
Wstęp. Dolegliwości bólowe odcinka szyjnego stanowią powszechny problem na całym świecie oraz są coraz częściej występującym zjawiskiem. Przyczynia się do tego budowa odcinka szyjnego, a także jego biomechanika. Najwięcej przypadków zaobserwowano wśród osób czynnych zawodowo, jednak najbardziej narażone są osoby wykonujące zawód związany z długotrwałym siedzeniem w jednej pozycji przez kilka godzin. Do przeciążeń kręgosłupa często doprowadza długotrwałe przebywanie w nienaturalnych i niewygodnych pozycjach statycznych. Ból najczęściej jest wynikiem zmian w tkankach przykręgosłupowych, występujących na tle strukturalnym. Problem ten dotyczy 60–90% populacji i występuje u osób w wieku 25–65 lat. Do głównych sposobów leczenia zespołów bólowych należy: kinezyterapia, a więc leczenie ruchem, zabiegi fizykalne oraz różne metody specjalne, w tym między innymi metoda McKenziego, PNF lub metoda terapii manualnej.
Celem pracy była ocena skuteczności leczenia osób z zespołem bólowym pochodzącym z kręgosłupa szyjnego różnymi metodami fizjoterapii.
Materiał i metody. Przeszukano elektronicznie bazę danych PubMed, używając słów kluczowych takich jak: ‘terapia manualna’, ‘PNF’, ‘metoda McKenzie’, ‘zespoły bólowe’, ‘zespół bólowy kręgosłupa szyjnego’, ‘kręgosłup szyjny’, ‘ból szyi’, ‘neck pain’, ‘neck pain therapy’ oraz przeszukano cytowane prace odpowiednich badań. Odnaleziono 22 publikacje, zawierające leczenie różnymi metodami zespołów bólowych kręgosłupa szyjnego, które zostały poddane dalszej analizie. Artykuły te zostały opublikowane w latach 2006–2019. Na podstawie analizy tytułów i streszczeń wykluczono 5 prac. Następnie wykluczono kolejne 3 prace na podstawie analizy pełnych tekstów. Ostatecznie wykluczono 8 badań. Finalnie przeprowadzono analizę danych zawartych w 14 pracach.
Wyniki. Zaobserwowano, iż ból jest jednym z najczęstszych objawów zaburzeń kręgosłupa szyjnego. Najczęściej jest oceniany za pomocą skali wizualno-analogowej VAS. Na podstawie przeprowadzonej analizy 14 badań stwierdza się, że po zastosowaniu technik metod specjalnych fizjoterapii ból ulega zmniejszeniu.
Wnioski. Na podstawie przeprowadzonej analizy stwierdza się, że najczęściej wykorzystywanym sposobem pomiaru dolegliwości bólowych u pacjentów przed i po terapii jest skala wizualno-analogowa VAS. Po przeanalizowaniu wyników wybranych badań można jednoznacznie stwierdzić korzystny wpływ metod specjalnych na zmniejszenie się dolegliwości bólowych u pacjentów z zespołem bólowym odcinka szyjnego, na podstawie średnich wartości przed i po terapii.

Słowa kluczowe:
zespół bólowy kręgosłupa szyjnego, metoda McKenziego, Metoda PNF, terapia manualna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim