Wpływ promieniowania laserowego (I=810 nm, P=100 mW) na aktywność acetylocholinesterazy erytrocytów człowieka w zależności od sposobu dawkowania energii

Jolanta Kujawa, Magdalena Sadowska, Maria Bryszewska, Ireneusz Pieszyński, Mirosław Janiszewski

Jolanta Kujawa, Magdalena Sadowska, Maria Bryszewska, Ireneusz Pieszyński, Mirosław Janiszewski – The impact of laser radiation (I=810 nm, P=100 mW) on acetylcholinesterase activity in human erythrocytes depending on the manner of energy dosage. Fizjoterapia Polska 2004; 4(2); 136-142

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy była ocena wpływu różnych dawek promieniowania laserowego (810 nm, 125 mW/cm2) aplikowanych w sposób ciągły i frakcjonowany, na aktywność acetylocholinoesterazy erytrocytarnej (AchE). Materiał i metody. Zawiesinę błon komórkowych erytrocytów ludzkich naświetlano różnymi dawkami promieniowania laserowego. Pomiaru aktywności katalitycznej AChE dokonano metodą spektrofotometryczną. Z wykresu Lineweavera-Burka wyznaczono stałą Michaelisa (Km) i szybkość maksymalną (Vmax) reakcji katalizowanej przez AChE dla prób badanych, odnosząc uzyskane wyniki do kontroli, którą była próba niepoddana naświetlaniu promieniowaniem laserowym. Wyniki. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, iż naświetlanie promieniowaniem laserowym (810 nm, 125 mW/cm2) stymuluje aktywność acetylocholinoesterazy erytrocytów ludzkich. Dawki frakcjonowane aplikowane w ten sposób, że większa części energii podawana jest w pierwszej frakcji, powodują znamienny statystycznie większy wzrost szybkości maksymalnej reakcji (Vmax), katalizowanej przez AChE, niż dawki realizowane w sposób ciągły. Wnioski. Promieniowanie laserowe wywołuje zmiany aktywności AChE zależne od zastosowanej gęstości powierzchniowej energii i sposobu jej dawkowania. Największe zmiany szybkości maksymalnej reakcji stwierdzono dla ciągłej dawki 9 J. Przy zastosowaniu dawek frakcjonowanych 6J+3J i 9J+3J stwierdzono większe zmiany aktywności AChE w porównaniu z dawkami ciągłymi 9 i 12J.

Słowa kluczowe:
niskoenergetyczne promieniowanie laserowe, dawki frakcjonowane
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ wykonawstwa muzycznego na częstość występowania wad postawy u dzieci

Anna Kluszczyńska, Jolanta Kujawa, Mirosław Janiszewski, Ireneusz Pieszyński

Anna Kluszczyńska, Jolanta Kujawa, Mirosław Janiszewski, Ireneusz Pieszyński – Impact of musical performance on the frequency of postural abnormalities in children. Fizjoterapia Polska 2004; 4(2); 117-128

Streszczenie

Wstęp. Zwiększone obciążenia elementów narządu ruchu wchodzących w skład zespołu wykonawczego u młodych muzyków mogą prowadzić do wad postawy i prowadzą do przeciążeń narządu ruchu. Celem pracy było stwierdzenie, czy i w jakim stopniu nadmierne obciążenia symetryczne, jak i niesymetryczne narządu ruchu, u dzieci ze szkół muzycznych, mogą mieć wpływ na częstość występowania zespołu wad postawy. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w grupie 113 dzieci (79 dziewcząt i 34 chłopców) w podstawowej szkole muzycznej. Zbadano dzieci z klas 1, 3, 5, tj. w 7, 9 i 11 roku życia, w latach 1997, 1999, 2001. Wykonano ogólne badanie kliniczne i ortopedyczne narządu ruchu. W ankiecie odnotowywano rodzaj instrumentu i obciążenia wynikające z charakteru wykonawstwa muzycznego. Wyniki. W analizie wyników wyodrębniono postawę skoliotyczną, skoliozę i przykurcz mięśni piersiowych. Wyniki badań ujawniły współistnienie kilku wad jednocześnie u kilkorga dzieci. Odnotowano statystycznie znamienną różnicę w częstości występowania wad postawy u dzieci uczących się w szkole muzycznej po 5 latach gry na instrumencie. Wnioski. Wykonawstwo muzyczne jest czynnikiem przyspieszającym progresję badanych zaburzeń statyki ciała u dzieci ze szkoły muzycznej. Obciążenia aparatu wykonawczego podczas gry na instrumentach muzycznych mają wpływ na szybsze występowanie klinicznych objawów skoliozy u dziewcząt niż u chłopców. Czas nauki gry na instrumencie muzycznym i rodzaj wykonawstwa muzycznego mają wpływ na rozwój i pogłębienie się badanych wad postawy ciała.

Słowa kluczowe:
postawa skoliotyczna, skolioza, przykurcz mięśni piersiowych
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Leczenie ostrego i przewlekłego zespołu bólowego kręgosłupa

Mirosław Janiszewski, Ireneusz Pieszyński

Mirosław Janiszewski, Ireneusz Pieszyński – Treatment of acute and chronic spinal pain syndrome. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 288-291

Streszczenie

W pracy omówiono mechanizm powstawania bólu w ostrych i przewlekłych zespołach bólowych kręgosłupa oraz grupy czynników przewlekłości procesu zespołu bólowego kręgosłupa. Przedstawiono badania dotyczące stosowania tolperyzonu. Przeprowadzone badania na grupie 5130 osób wykazały bardzo wysoką skuteczność leku- u 73% pacjentów nastąpiło zmniejszenie dolegliwości, przy jednoczesnym bardzo niskim odsetku działań niepożądanych – poniżej 1%.

Słowa kluczowe:
tolperyzon, ból neuropatyczny, kanały sodowe
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie preparatu Zeel T jako czynnika wspomagającego kinezyterapię u pacjentek z chorobą zwyrodnieniową stawów

Mirosław Janiszewski, Ireneusz Pieszyński, Agnieszka Molisak-Klara

Mirosław Janiszewski, Ireneusz Pieszyński, Agnieszka Molisak-Klara – The application of Zeel T as adjuvant therapy in the kinesitherapy of female patients with arthrosis. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 265-271

Streszczenie

Wstęp. Preparat Zeel T działa chondroprotekcyjnie, hamuje postęp procesu zwyrodnieniowego stawów, podobnie skutecznie jak kwas hialuronowy. Działa przeciwzapalnie i przeciwbólowo, umożliwia redukcję dawki NLPZ. Materiał i metody. Badaniu zostało poddanych 65 kobiet. Wiek pacjentek wynosił 25-55 lat. Uczęszczały one przez miesiąc na zajęcia kinezyterapii. W grupie tej stosowano Zeel T doustnie w tabletkach. Do badań włączono 60-osobową grupę porównawczą, w której stosowano jedynie leczenie niesterydowymi lekami przeciwbólowymi i przeciwzapalnymi oraz zajęcia kinezyterapii. Wyniki. W grupie badanej oraz w grupie porównawczej stwierdzono znamienne zmniejszenie wskaźnika Ritche oraz poprawę stanu klinicznego. Poprawę wskaźników siły oraz wzrost zakresu ruchomości zaobserwowano w grupie badanej. Wnioski. Preparaty homotoksykologiczne mają skuteczne oddziaływanie jako czynnik wspomagający kinezyterapię w chorobie zwyrodnieniowej stawów.

Słowa kluczowe:
chondroprotekcja, niesteroidowe leki przeciwzapalne (nlpz), elektroterapia, leki homeopatyczne
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ jonoforezy z tolperyzonu na wybrane parametry narządu ruchu u pacjentów z mózgowym porażeniem dziecięcym

Mirosław Janiszewski, Adam Bandyra, Janusz Dobrowolski, Kazimierz Arabski, Aneta Hak, Jagoda Szner-Dobrowolska

Mirosław Janiszewski, Adam Bandyra, Janusz Dobrowolski, Kazimierz Arabski, Aneta Hak, Jagoda Szner-Dobrowolska – The impact of tolperisone iontophoresis on selected musculo-skeletal parameters in children with cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 250-253

Streszczenie

Wstęp. Spastyczność w mózgowym porażeniu dziecięcym powoduje zaburzenie równowagi między różnymi grupami mięśni (np. prostownikami i zginaczami) i przyczynia się często, przy stosunkowo niewielkim towarzyszącym niedowładzie, do znacznego upośledzenia funkcji kończyny. Głównym zadaniem ćwiczeń ruchowych jest usunięcie, w miarę możliwości, stwierdzanych zaburzeń ruchowych. Przede wszystkim należy dążyć do opanowywania czynności lokomocyjnych i manipulacyjnych. Celem badań była ocena wpływu jonoforezy z tolperyzonu jako czynnika wspomagającego rehabilitację dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Materiał i metody. Badaniom eksperymentalnym poddano 70 dzieci ze spastyczną postacią mózgowego porażenia dziecięcego. Wszystkie hospitalizowano w Dziecięcym Szpitalu Uzdrowiskowym Kompleksowej Rehabilitacji „GÓRKA” w Busku Zdroju. Grupa eksperymentalna obejmowała 35 osób, grupa porównawcza – 35 osób. U pacjentów z grupy eksperymentalnej wykonywano jonoforezę z tolperyzonu głównych grup mięśniowych, wykorzystując system elektroterapii horyzontalnej. Wyniki. Porównując otrzymane wyniki dla dzieci z grupy kontrolnej i eksperymentalnej stwierdzono istnienie statystycznie znamiennej różnicy pomiędzy porównywanymi grupami dzieci. Wnioski. Efektem zastosowania jonoforezy z tolperyzonu jest poprawa sprawności manipulacyjnej i lokomocyjnej, czego pośrednim dowodem jest poprawa testów jakości siły chwytu, zręczności manipulacyjnej i wyników testów Katza. Jonoforezę tolperyzonową należy zawsze połączyć z rehabilitacją ruchową.

Słowa kluczowe:
elektroterapia horyzontalna, spastyczność, siła chwytu
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ biostymulacji laserowej skojarzonej z wcierkami diclofenaku na wynik leczenia pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego

Jolanta Kujawa, Jan Talar, Kamila Gworys, Przemysław Gworys, Jarosław Oborzyński, Ireneusz Pieszyński, Mirosław Janiszewski

Jolanta Kujawa, Jan Talar, Kamila Gworys, Przemysław Gworys, Jarosław Oborzyński, Ireneusz Pieszyński, Mirosław Janiszewski – The impact of laser biostimulation combined with diclofenac inunction on treatment outcome in patient with gonarthrosis. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 185-193

Streszczenie

Wstęp. U pacjentów z zespołami bólowymi i chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, ważnym problemem jest poszukiwanie metod oceny ustępowania zaburzeń w tkankach okołostawowych i dolegliwości bólowych. W przypadkach schorzeń przewlekłych stosuje się szeroki wybór zabiegów terapii fizykalnej oraz miejscowo leki niesterydowe przeciwzapalne i przeciwbólowe w żelach i maściach. Ocenę stopnia zaawansowania patologii, nasilenia dolegliwości bólowych oraz skuteczności podjętego leczenia, u pacjentów z zespołami zaburzeń czynnościowych związanych ze zmianami napięć mięśni i zmian przepływu krwi w tych obszarach, można wzbogacić badaniem termowizyjnym umożliwiającym badanie temperatury powierzchni skóry za pomocą pomiaru intensywności promieniowania podczerwonego emitowanego przez powłoki skórne. Materiał i metody. Do badania zakwalifikowano 99 kolejnych pacjentów z dolegliwościami bólowymi utrzymującymi się ponad 6 tygodni i rozpoznaną chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych. Pacjentów zrandomizowano do trzech grup: Grupa A: 32 pacjentów, u których wykonano zabiegi biostymulacji laserowej. Grupa B: 35 pacjentów, u których wykonywano takie same zabiegi biostymulacji laserowej, a ponadto zalecono pacjentowi stosować diklofenak sodu (Voltaren żel) w postaci żelu do wcierań na badany staw kolanowy. Grupa C: grupa porównawcza 32 chorych, oczekujących na zabiegi z powodu przewlekłego zespołu bólowego stawu kolanowego w przebiegu choroby zwyrodnieniowej. Oceniano stopień nasilenia dolegliwości bólowych za pomocą skali VAS oraz rozkład temperatur na termogramach wykonanych dwukrotnie u wszystkich pacjentów przed i po leczeniu. Wyniki. W grupie A i B stwierdzono znamienne zmniejszenie intensywności i częstotliwości występowania bólu. Zaobserwowano statystycznie istotne różnice uzyskanych wyników na korzyść grupy B, w której zastosowano zabiegi laseroterapii w połączeniu z wcierkami z diclofenaku. W obydwu badanych grupach stwierdzono normalizacje rozkładu temperatur ocenianą na podstawie termogramów. Wnioski. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono nieprawidłowy rozkład temperatury wzdłuż kończyny dolnej i wokół rzepki w zespole bólowym stawu kolanowego. Zastosowanie biostymulacji laserowej w chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego, powoduje normalizację temperatury tkanek poddanych naświetlaniom i zmniejszenie dolegliwości bólowych. Zastosowanie laseroterapii w skojarzeniu z diklofenakiem sodu w postaci żelu do użytku zewnętrznego, powoduje bardziej zaznaczoną normalizację temperatury tkanek stawu kolanowego i lepszy efekt przeciwbólowy w porównaniu do monoterapii promieniowaniem laserowym.

Słowa kluczowe:
laseroterapia niskoenergetyczna, termowizja, leczenie bólu
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Badanie termowizyjne w diagnostyce i monitorowaniu skuteczności leczenia chorób stawu kolanowego

Jolanta Kujawa, Jarosław Oborzyński, Kamila Gworys, Joanna Błaszczyk-Suszyńska, Mirosław Janiszewski

Jolanta Kujawa, Jarosław Oborzyński, Kamila Gworys, Joanna Błaszczyk-Suszyńska, Mirosław Janiszewski – Thermovisual imaging in diagnostics and outcome monitoring in disorders of the knee. Fizjoterapia Polska 2004; 4(4); 323-330

Streszczenie

Wstęp. W pracy przedstawiono analizę dotychczas przeprowadzonych badań prospektywnych nad zastosowaniem badania termowizyjnego w diagnostyce i monitorowaniu skuteczności leczenia chorób stawu kolanowego. Materiał i metody. Analizie poddano 3 prospektywne badania. Przeprowadzano badania termowizyjne stawów kolanowych w grupie 170 pacjentów z dolegliwościami bólowymi oraz 45 pacjentów bez dolegliwości bólowych stawów kolanowych. Nasilenie dolegliwości bólowych i dysfunkcji stawu oceniano według wizualno analogowej skali bólu (VAS), opracowanej karty badania oraz obliczano temperaturowy wskaźnik kolanowo-kończynowy (TWKK). Wyniki. W grupie kontrolnej temperaturowy wskaźnik kolanowo-kończynowy (TWKK) przyjmował wartości od (-1,5°C) do (- 0,1°C). W grupie badanej TWKK przyjmował wartości od (-1,8°C) do (+1,8°C) przed leczeniem i od (-1,6°C) do (+1°C) po leczeniu. Analiza statystyczna wykazała istnienie zależności pomiędzy poziomem odczuwanego bólu (VAS), stopniem dysfunkcji a zmianami wartości TWKK. Wnioski. Zastosowanie badania termowizyjnego z obliczaniem temperaturowego wskaźnika kolanowo-kończynowego jest wartościowym uzupełnieniem oceny skuteczności leczenia chorób stawu kolanowego. Czułość i swoistość TWKK jest wysoka w zespole bólowym stawu kolanowego. Metoda analizy zdjęcia termowizyjnego powinna być modyfikowana przy współistnieniu chorób zmieniających rozkład temperatur na powierzchni skóry kończyn dolnych.

Słowa kluczowe:
ból stawu kolanowego, Wizualno-Analogowa Skala, Temperaturowy Wskaźnik Kolanowo-Kończynowy (TWKK)
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2