Tag: mózgowe porażenie dziecięce

Skuteczność stosowania toksyny botulinowej typu A u dzieci z dynamicznymi przykurczami kończyn dolnych w przebiegu mózgowego porażenia

Małgorzata Malinowska-Matuszewska, Małgorzata Kulesa, Antoni Czupryna

Małgorzata Malinowska-Matuszewska, Małgorzata Kulesa, Antoni Czupryna – The efficacy of treatment with botulinum toxin type A in children with dynamic contractures of lower limbs in the management of cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2007; 7(1); 38-44

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy jest ocena skuteczności stosowania toksyny botulinowej typu A, w obrębie kończyn dolnych, u dzieci z mózgowym porażeniem (mpdz). Materiał i metody. Obserwacją objęto 51 dzieci (23 dziewczynki, 28 chłopców) z mpdz, w wieku od 2 do 17 r. ż. (średnio 8.5 roku). W celu zmniejszenia spastyczności oraz usunięcia dynamicznych przykurczów spastycznych podawano preparat BTX-A. Do ostrzyknięć wybierano grupy mięśniowe w zależności od potrzeb funkcjonalnych (poprawa wzorca chodu, zwiększenie zakresu ruchomości w stawach). Ostrzyknięcia wykonywano 1 lub 2-poziomowo. Ocenę przeprowadzano przed zastosowaniem BTX-A, w 3 oraz 12 tygodniu po podaniu, na podstawie pomiarów goniometrycznych oraz skal: Zmodyfikowanej Skali Ashwortha (MAS), Zmodyfikowanej Skali Porządkowej (ZSP), Oceny Samodzielności Funkcjonalnej (OSF), oceny rodziców (Global Clinical Impression – GCI). Wzorce chodu rejestrowano na taśmie VHS. Wyniki. Istotna poprawa o 1 stopień (p< 0,05), wystąpiła w 3 tygodniu po podaniu 1 dawki BTX-A w skalach MAS, ZSP, GCI. W 12 tygodniu po podaniu I dawki oraz przed podaniem II dawki obserwowano pogorszenie (p<0,01) w skali ZSP, goniometrii. Dwoje dzieci po zastosowanym leczeniu zaczęło samodzielnie chodzić. Pięciu pacjentów osiągnęło gorsze wyniki ze względu na brak rehabilitacji po zastosowaniu BTX-A. Wnioski. Uzasadnione jest stosowanie BTX-A u dzieci z diplegią i hemiplegią spastyczną w celu poprawy lokomocji, a u dzieci z tetraplegią w celach pionizacyjnych i pielęgnacyjnych.

Słowa kluczowe:
spastyczność, mózgowe porażenie dziecięce, toksyna botulinowa typu A, kończyny dolne

Ocena skuteczności krioterapii miejscowej u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym

Marek Woszczak, Zbigniew Śliwiński, Marek Kiljański, Wojciech Kiebzak, Marcin Szczepanik, Wiesław Tomaszewski

Marek Woszczak, Zbigniew Śliwiński, Marek Kiljański, Wojciech Kiebzak, Marcin Szczepanik, Wiesław Tomaszewski – Assessment of the efficacy of local cryotherapy in children with cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 275-285

Streszczenie
Wstęp. Przedstawiono wyniki badań wykonanych w 60-osobowej grupie dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Badanie wykonano w Stacjonarnym Ośrodku Rehabilitacji SP ZOZ w Zgorzelcu. Celem badania było udowodnienie, że czterotygodniowy program indywidualnie realizowanej kinezyterapii z wykorzystaniem kriostymulacji miejscowej kończyn dolnych, wykonanej parami ciekłego azotu u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym ma korzystny wpływ na ich stan motoryczny, napięcie mięśniowe oraz temperaturę powierzchniową skóry. Materiał i metody. Badaniem objęto grupę dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym obojga płci, w przedziale wiekowym 3-14 lat, które poddano czterotygodniowemu turnusowi zabiegów indywidualnie dobranej kinezyterapii oraz kriostymulacji obu kończyn dolnych. Ocenę napięcia mięśniowego wykonano miotonometrem Szirmai według specjalnej metodyki. Poziom spastyczności oceniono testem Ashwortha, a ocenę motoryki dziecka według własnej tabeli punktowej, przed rozpoczęciem zabiegów i po ich zakończeniu. Wykonano rejestrację termowizyjną temperatur powierzchniowych skóry kończyn dolnych na początku i końcu turnusu, przed kriostymulacją, bezpośrednio po oraz w 5 i 15 minut po niej. Wyniki i Wnioski. Porównane wyniki oceny motoryki dziecka, testu Ashworthia i miotonometrii wykonane przed turnusem i po jego zakończeniu wskazują, że kriostymulacja w programie usprawniania dziecka z mózgowym porażeniem dziecięcym przyczyniła się istotnie do zmniejszenia napięcia spastycznego mięśni kończyn dolnych oraz poprawy motoryki. Analiza temperatur powierzchniowych skóry zarejestrowanych termowizyjnie dowodzi pełnej adaptacji układu naczyniowego dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym do temperatur kriogenicznych, czyli pełnego bezpieczeństwa kriostymulacji miejscowej.
Słowa kluczowe
mózgowe porażenie dziecięce, napięcie spastyczne, kriostymulacja miejscowa, test Ashwortha, ocena motoryki, miotonometr Szirmai, termowizja

Konsekwencje posturalne zaburzeń napięcia mięśniowego u dzieci z hemiparezą

Andrzej Szopa, Małgorzata Domagalska, Krzysztof Czupryna, Maciej Płaszewski

Andrzej Szopa, Małgorzata Domagalska, Krzysztof Czupryna, Maciej Płaszewski – Postural consequences of muscle tone disorders in children with cerebral palsy (hemiparesis). Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 241-249

Streszczenie
Wstęp. W spontanicznym rozwoju dzieci z porażeniem mózgowym (m. p. dz.) mamy do czynienia z samoistnym wyrównywaniem zaburzeń napięcia mięśniowego, co prowadzi do rozwoju nieprawidłowych wzorców postawnych i ruchowych. Celem podjętych badań było rozpoznanie i zdefiniowanie niektórych kompensacyjnych wzorców posturalnych u dzieci z m. p. dz. Materiał i metody. Badaniami objęto 18 dzieci z rozwiniętym niedowładem połowiczym, w wieku 5-14 lat. Przeprowadzono zobiektywizowane pomiary wzorców postawy podczas samodzielnego utrzymywania kolejnych pozycji — stojącej obunóż i jednonóż, klęku prostego i jednonóż oraz pozycji siedzącej. Fotogrametrycznie oceniano przestrzenny układ ciała, a jednocześnie przy użyciu platformy barorezystywnej, oceniano rozkład sił nacisku na płaszczyźnie podparcia. Wyniki. W dwunożnej pozycji stojącej u badanych zaobserwowano dwojakiego rodzaju wzorce posturalne — wzorzec prograwitacyjny oraz antygrawitacyjny. U wszystkich badanych z wzorcem prograwitacyjnym zaobserwowano boczne skrzywienia kręgosłupa w odcinku piersiowo-lędźwiowym. Ich wartości kątowe były zdecydowanie większe niż analogiczne w grupie niedowładów antygrawitacyjnych. W pozycjach jednonożnych układ powyższych parametrów pozostawał taki sam, podczas gdy w pozycji siedzącej u dzieci z wzorcem prograwitacyjnym zmienił się wzajemny układ linii barków i miednicy na równoległy. Wśród badanych z wzorcem anty-grawitacyjnym doszło do przeciążenie strony przeciwnej niż w pozycji stojącej. Wnioski. 1. Wzorce posturalne u dzieci z niedowładem połowiczym są stereotypowe i różnią się pomiędzy sobą w zależności od anty- lub prograwitacyjnego charakteru niedowładu. 2. Ich rozwój jest przewidywalny i można nim sterować w procesie usprawniania.
Słowa kluczowe
mózgowe porażenie dziecięce, kompensacyjny mechanizm antygrawitacyjny, wzorce postawy

Różnice ruchu stawu kolanowego w chodzie małych dzieci z porażeniem mózgowym (MPD)

Alicja Dziuba, Krystyna Kobel-Buys

Alicja Dziuba, Krystyna Kobel-Buys – Differences in knee movement while walking in children with cerebral palsy (CP). Fizjoterapia Polska 2007; 7(4); 447-454

Streszczenie
Wstęp. Mózgowe Porażenie Dziecięce jest schorzeniem dotykającym wiele dzieci, około 50 tys. takich dzieci żyje w Polsce. Najczęstszym przejawem MPD jest patologia chodu, które ma podłoże neurologiczne i rozwojowe. Badania biomechaniczne w tym programie mają określić obiektywne parametry chodu u dzieci z MPD i ich zmiany w trakcie prowadzonej rehabilitacji. Materiał i metody. Analiza przedstawiona w niniejszej pracy jest dwuwymiarowa analizą ruchu, w której użyto dwóch kamer ustawionych prostopadle do kierunku ruchu dziecka i rejestrujących z częstotliwością 50 Hz ruchy prawej i lewej strony ciała w płaszczyźnie strzałkowej. W artykule przedstawiono wyniki badań trójki małych dzieci z MPD, które chodzą przy pomocy innej osoby lub chodzika: 3/JK/02, 8/SA/02 oraz 20/BM/03. Do charakterystyki lokomocji dzieci wybrano przemieszczenia kątowe stawu kolanowego prawego i lewego w funkcji czasu z podziałem na fazę wymachu i podporu. Wyniki. Na podstawie przeprowadzonych eksperymentów stwierdzono, że dziecko 3/JK/02 wykazuje największą sprawność ruchu kolana, na co wskazuje zbliżanie się charakterystycznych punktów dla wartości średnich przemieszczeń kątowych stawów kolanowych w fazie wymachu i podporu do modelu opisanego w literaturze dzieci zdrowych. Dziecko 8/SA/02 gorzej porusza się, co jest wyrażone w mniejszym podobieństwie ruchu stawu kolanowego do wzorca opisanego w literaturze. Mierny ruch stawu kolanowego obserwujemy u dziecka 20/MB/03. Wnioski. Prowadzone badania mają znaczenie diagnostyczne. Kinematyczna analiza lokomocji dzieci pozwala rozpoznać poprawę lub pogorszenie chodu dzieci w procesie rehabilitacji, a także podpowiedzieć lekarzowi i fizjoterapeucie, na co należy zwrócić uwagę, aby świadomie poprawić i utrwalić nawyki chodu u dzieci.
Słowa kluczowe
mózgowe porażenie dziecięce, analiza chodu, ruch w stawie kolanowym

Zastosowanie toksyny botulinowej w praktyce klinicznej

Olga Wolska, Wojciech Kiebzak, Wiesław Tomaszewski, Ireneusz Kowalski, Mariusz Majewski, Józef Szarek, Katarzyna Zaborowska-Sapeta

Olga Wolska, Wojciech Kiebzak, Wiesław Tomaszewski, Ireneusz Kowalski, Mariusz Majewski, Józef Szarek, Katarzyna Zaborowska-Sapeta – The use of botulinum toxin in clinical practice. Fizjoterapia Polska 2008; 8(2); 105-114

Streszczenie
Toksyna botulinowa znajduje coraz szersze zastosowanie w praktyce klinicznej, jako lek o działaniu podstawowym lub wspomagającym w wielu dziedzinach współczesnej medycyny. W dziedzinie rehabilitacji narządu ruchu stosowanie toksyny botulinowej otwiera nowe, dotąd nieoczekiwane możliwości terapeutyczne, rozszerzając działania fizjoterapeutów i lekarzy, dla których miara sukcesu jest przede wszystkim odzyskanie lub poprawa stabilności pacjentów. Ze względu na swoją skuteczność i duże bezpieczeństwo dla pacjenta uważana jest za lek nowoczesny, z którym wiąże się nadzieje na przyszłość. Możliwość zastosowania toksyny botulinowej w sposób wybiórczy, a jednocześnie precyzjny, pozwala na uzyskanie dobrego efektu klinicznego z zachowaniem odpowiedniego marginesu bezpieczeństwa farmakologicznego. Mimo szerokiego wachlarza wskazań do zastosowania iniekcji toksyny botulinowej, wciąż najpowszechniejszym wydaje się podawanie leku w spastyczności. Największe korzyści z leczenia mogą odnieść chorzy ze spastycznością o charakterze ogniskowym, tzn. ograniczoną do wybranych grup mięśniowych, u których podano lek w jak najkrótszym okresie od pojawienia się objawów spastyczności. Bezwzględnymi przeciwwskazaniami do zastosowania toksyny botulinowej są: miastenia, zespoły miasteniczne, zaburzenia krzepliwości krwi. Do najpoważniejszych względnych przewwskazań zalicza się okres ciąży i karmienia piersią. Intensywnie prowadzone badania kliniczne oraz liczne spotkania naukowe sprzyjają rozpowszechnieniu tej metody oraz wzbogacaniu doświadczeń klinicznych. Obecnie standardy stosowania botuliny zostały opracowane i opublikowane przez interdyscyplinarną grupę ekspertów i stanowią wytyczne postępowania dla lekarzy praktyków. Na podstawie doświadczeń własnych autorów, a także dostępnej literatury, zaprezentowano najnowszą wiedzę dotyczącą zastosowania toksyny botulinowej w praktyce klinicznej.
Słowa kluczowe
spastyczność, toksyna botulinowa, mózgowe porażenie dziecięce

Niepełnosprawność intelektualna a stan funkcjonalny w aspekcie umiejętności motorycznych u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym

Beata Depczyńska, Marek Jóźwiak, Witold Dudziński

Beata Depczyńska, Marek Jóźwiak, Witold Dudziński – Mental impairment and functional status of children with cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2009; 9(2); 122-132

Streszczenie
Wstęp. Niepełnosprawność intelektualna towarzysząca ok. 30% dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym jest poważnym czynnikiem wpływającym na przebieg edukacji funkcjonalnej, a tym samym na końcowy wynik funkcjonalny prowadzonego postępowania. Celem pracy jest: ocena funkcjonalna umiejętności motorycznych dzieci z obustronnym porażeniem połowiczym (hemiplegia bilateralis) i niepełnosprawnością intelektualną w kategoriach: poruszania, sprawności i zręczności oraz określenie zależności między stopniem niepełnosprawności intelektualnej a stanem funkcjonalnym dzieci. Materiał i metody. Materiał stanowiło 31 dzieci (16 chłopców i 15 dziewcząt) z obustronnym porażeniem połowiczym w przebiegu mózgowego porażenia dziecięcego wraz z towarzyszącą niepełnosprawnością intelektualną. Wiek badanych mieścił się w granicach 8-16 lat. Badane dzieci zostały podzielone na 3 grupy w zależności od stopnia niepełnosprawności intelektualnej – umiarkowanej, znacznej i głębokiej. Wszystkie dzieci poddano ocenie funkcjonalnej – OFC (wersja dla dzieci). Spośród ocenianych kategorii wybrano 3 – poruszanie, sprawność i zręczność. Analiza funkcjonalna oparta była na odpowiedziach udzielanych przez terapeutów. Badanie przeprowadzono dwukrotnie, każdorazowo pod koniec roku szkolnego, w odstępie 12 miesięcy. Wyniki. Zaobserwowano, że zarówno uzyskany wynik ogólny, jak i wyniki w poszczególnych kategoriach zmniejszają się wraz ze zwiększaniem stopnia niepełnosprawności intelektualnej. Obserwacje te potwierdzają się zarówno w badaniach wstępnych, jak i w końcowych. Natomiast obserwowana w czasie zmiana funkcjonalna w obrazie OFC charakteryzowała się brakiem istotnie statystycznej zależności od stopnia niepełnosprawności intelektualnej. Wnioski. Stopień niepełnosprawności intelektualnej dzieci z obustronnym porażeniem połowiczym jest silnie skorelowany z reprezentowanym stanem funkcjonalnym w kategorii poruszania, zręczności i sprawności. Natomiast obserwowane przy użyciu pytań podstawowych skali OFC zmiany stanu funkcjonalnego nie wykazują istotnej statystycznie zależności od stopnia niepełnosprawności intelektualnej.
Słowa kluczowe
mózgowe porażenie dziecięce, niepełnosprawność intelektualna, ocena funkcjonalna

System klasyfikacji zdolności manualnych dzieci i młodzieży z mózgowym porażeniem

Roksana Malak, Ewa Gajewska, Magdalena Sobieska, Włodzimierz Samborski

Roksana Malak, Ewa Gajewska, Magdalena Sobieska, Włodzimierz Samborski – Manual Ability Classification System for children with cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2010; 10(1); 69-77

Streszczenie
Wstęp. Manuał Ability Classification System to pięciostopniowa skala oceniająca zdolności manualne dzieci z mózgowym porażeniem w wieku 4-18 lat. Celem badania była ocena zdolności manualnych w grupie dzieci i młodzieży z mózgowym porażeniem dziecięcym, w powiązaniu z rodzajem porażenia i czynnościami wskazującymi na etap rozwoju ruchowego. Materiał i metody. Poziom zdolności manualnych został określony u 40 osób z mózgowym porażeniem dziecięcym (4-18 lat), w Zespole Szkół Specjalnych numer 103 i Przedszkolu Specjalnym numer 164 w Poznaniu. Narzędzie stanowił skierowany do rodziców kwestionariusz zawierający Manuał Ability Classification System. Sprawdzono na jakim etapie rozwoju ruchowego znajdują się badane osoby oraz postać porażenia według Ingrama. Wyniki. W grupie badanej, którą stanowiły osoby z hemiplegia bilateralis (16), diplegia spastica (13), hemiplegia spastica (11), najsłabsze możliwości manipulacyjne wykazują osoby z hemiplegia bilateralis. Stwierdzono zależność pomiędzy łatwością w posługiwaniu się przedmiotami życia codziennego a umiejętnością przyjęcia pozycji czworaczej (F (1,38) = 21,466, p = 0,0004) oraz pomiędzy umiejętnością samodzielnego wstawania i samodzielnego stania (F (1,38)=35,894, p=, 00000). Wnioski. 1. Dzieci z hemiplegia bilateralis najsłabiej posługują się przedmiotami życia codziennego. 2. Pozycja czworacza, samodzielne wstawanie i umiejętność samodzielnego stania korelują z dobrze rozwiniętą manipulacją.
Słowa kluczowe
zdolności manualne, mózgowe porażenie dziecięce, rozwój psychomotoryczny

Parametry postawy ciała a motoryka dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym

Roksana Malak, Ewa Gajewska, Magdalena Sobieska, Włodzimierz Samborski

Roksana Malak, Ewa Gajewska, Magdalena Sobieska, Włodzimierz Samborski – Posture parameters vs. motor ability of children with cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2010; 10(2); 113-122

Streszczenie
Cel: Założeniem pracy jest wykazanie, że istnieją związki przyczynowo – skutkowe między rozwojem motorycznym a sylwetką dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Metodologia: Badaniem objęto 33 dzieci (16 dziewczynek i 17 chłopców), w wieku od 1 do 18 roku życia, ze zdiagnozowanym mózgowym porażeniem dziecięcym. Badaną grupę stanowili pacjenci Wielkopolskiej Przychodni Neurologicznej, Oddziału Ortopedii i Traumatologii Dziecięcej Szpitala Klinicznego nr 4 w Poznaniu, uczniowie Zespołu Szkół Specjalnych nr 103 oraz Centrum Rehabilitacyjnego „Bartek”. Na przełomie 2007/2008 roku dzieci poddane zostały ocenie, zgodnie z kartą badania. Analizy wyników dokonano przy pomocy programu Statistica 7.1. Wyniki badań:1. Istnieje wyraźna zależność między ustawieniem odcinka szyjnego kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej a umiejętnością unoszenia głowy (p=,035). 2. Obecność odchylenia w lędźwiowym odcinku kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej okazała się znamienna dla niewłaściwego wykonania funkcji unoszenia głowy (p=,035). 3. Protrakcja barków wpływa na niewłaściwy sposób podpierania się dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym w sposób nie znamienny statystycznie. Wnioski:1. Parametrami postawy ciała, które odgrywają istotną rolę w nabywaniu funkcji motorycznych jest ustawienie kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego w płaszczyźnie czołowej. 2. Ukształtowanie kręgosłupa wpływa na motorykę dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym.
Słowa kluczowe
postawa ciała, motoryka, mózgowe porażenie dziecięce

Ocena przydatności hipoterapii w rehabilitacji dzieci z mózgowym porażeniem. Doniesienie wstępne

Dariusz Białoszewski, Izabela Korabiewska, Monika Lewandowska, Katarzyna Wasiak

Dariusz Białoszewski, Izabela Korabiewska, Monika Lewandowska, Katarzyna Wasiak – The Usefulness of Hippotherapy in the Rehabilitation of Cerebrally Palsied Children. Pilot Study. Fizjoterapia Polska 2011; 11(2); 175-181

Streszczenie
W ostatnich latach jako metodę wspomagającą tradycyjną fizjoterapię stosowaną u pacjentów z mózgowym porażeniem dziecięcym (mpd) wprowadzono zooterapię. Hipoterapia w Polsce nie jest tak popularna jak w innych krajach Europy czy w USA, mało jest doniesień, które są realizowane zgodnie z paradygmatem EBM. Celem badań była próba oceny przydatności hipoterapii w usprawnianiu dzieci chorych na MPD. Badania przeprowadzono w grupie 40 dzieci z MPD, podzielonej losowo na dwie równoliczne grupy A i B. W obu grupach dzieci zostały poddane rehabilitacji domowej (metodą PNF), a w grupie A dodatkowo hipoterapii. Poziom aktywności ruchowej został sprawdzony na podstawie skali Gross Motor Function Measure (GMFM). Dla grupy A: prawostronny obszar krytyczny (p) dla Chi2=5,226 przy 1 st. swobody wyniósł 0,02. Wartość obliczona na podstawie badania przekroczyła wartość krytyczną, co pozwoliło uznać wpływ rehabilitacji domowej połączonej z hipoterapią na poprawę stanu zdrowia za istotny statystycznie (p<0,05). Natomiast dla grupy B prawostronny obszar krytyczny (p) dla Chi2=0,625 przy 1 st. swobody wyniósł 0,429, co nie pozwoliło uznać wpływu rehabilitacji domowej na poprawę stanu zdrowia za istotną statystycznie. 1. Osiągnięte wyniki wskazują na istotnie lepsze wyniki rehabilitacji u dzieci poddanych skojarzonemu leczeniu metodą PNF i hipoterapii. 2. Uzyskane wyniki mogą stanowić podstawę do prowadzenia randomizowanych badań prospektywnych z udziałem liczniejszej grupy badanej.
Słowa kluczowe
mózgowe porażenie dziecięce, rehabilitacja, hipoterapia, fizjoterapia

Zastosowanie parapodium Balance Trainer w terapii dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym

Agata Michalska, Jolanta Dudek, Mieczysława Bieniek, Anna Tarasow-Zych, Kamila Zawadzka

Agata Michalska, Jolanta Dudek, Mieczysława Bieniek, Anna Tarasow-Zych, Kamila Zawadzka – The application of the Balance Trainer parapodium in the therapy of children with cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2011; 11(3); 273-285

Streszczenie
Niestały obraz kliniczny i stan funkcjonalny pacjentów z m. p. dz. oraz trudności w osiąganiu zamierzonych celów terapii, stawiają przed fizjoterapeutami potrzebę ciągłego poszukiwania nowych metod usprawniania. Urządzeniem, które może znaleźć zastosowanie w terapii i diagnostyce osób z m. p. dz. jest Balance Trainer – parapodium statyczno-dynamiczne wyposażone w program kompterowy Balance-Soft. Celem pracy jest próba oceny możliwości zastosowania urządzenia Balance Trainer w terapii dzieci z m. p. dz. Do badań zakwalifikowano dzieci i młodzież (7 osób) z rożnymi postaciami m. p. dz., ocenionych w skali GMFCS w przedziale od I-IV stopnia, w wieku 8-18 lat. Dzieci zostały poddane badaniu wstępnemu przy użyciu Balance Trainer polegającemu na ocenie położenia środka ciężkości (test równowagi), teście wychylenia oraz możliwości wykonywania celowych ruchów w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej. Następnie zostały poddane dwumiesięcznej terapii mającej na celu poprawę kontroli posturalnej w pozycji stojącej, zakończonej powtórzeniem badań wstępnych. Zastosowano analizę wyników poszczególnych pacjentów. Lepsze efekty przyniosła terapia dzieci z niższym poziomem w skali GMFCS (I-II), niż z wyższym (III-IV), choć w każdym przypadku odniesiono postęp w terapii. Stosując urządzenie Balance Trainer w terapii dzieci z m. p. dz. można doprowadzić do poprawy kontroli posturalnej i koordynacji ruchowej. Stopień poprawy uzależniony jest od rodzaju porażenia oraz deficytu funkcjonalnego.
Słowa kluczowe
Mózgowe porażenie dziecięce, kontrola posturalna, parapodium statyczno-dynamiczne
1 2 3