Tag: myocardial infarction

Cukrzyca typu 2 a rehabilitacja pacjentów po zawale mięśnia sercowego

Paulina Głowacka, Katarzyna Mizia-Stec, Zbigniew Gąsior

Paulina Głowacka, Katarzyna Mizia-Stec, Zbigniew Gąsior – Type 2 diabetes mellitus and rehabilitation after myocardial infarction. Fizjoterapia Polska 2010; 10(4); 289-297

Streszczenie
Wstęp. Celem naszej pracy była ocena wpływu kilku tygodniowej rehabilitacji kardiologicznej i współwystępującej cukrzycy na wydolność fizyczną i hemodynamiczną pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego.
Materiał i metody. Badaniu poddanych zostało 47 pacjentów po przebytym zawale serca, tym: 21 z cukrzycą typu 2 – grupa I i 26 pacjentów bez cukrzycy – grupa II. Analizie poddano objawy kliniczne oraz wyniki testu wysiłkowego wg zmodyfikowanego protokołu Bruce’a, przeprowadzone na początku i po 3-tygodniach rehanilitacji. Oceniano odpowiednio odpowiedź tętna i ciśnienia na wysiłek, wydatek metaboliczny, czas trwania wysiłku.
Wyniki. W grupie I i II obserwowano podobną częstość występowania czynników obciążających tj.: nadciśnienie tętnicze (w gr. I 76% i 73% w gr. II), zaburzeń lipidowych (67% vs 76%). Otyłość wystąpiła jedynie w gr. II – 36%. W obu grupach stwierdzono przebyty STEMI (gr. I 75% vs gr. II 69%) i brak powikłań pozawałowych. Po przebytej rehabilitacji stwierdzono istotny wzrost wydolności fizycznej mierzonej w jednostkach MET o 15%, w jednostkach WAT o 20%, czas testu
o 13% w grupie I i odpowiednio o 17%, 28% i 16% w grupie II.
Wnioski. Wczesna, poszpitalna rehabilitacja kardiologiczna wpływa korzystnie na wzrost wydolności fizycznej. U chorych po zawale serca, cukrzyca typu 2 jest czynnikiem zmniejszającym korzystne efekty rehabilitacji.
Słowa kluczowe
cukrzyca, zawał mięśnia sercowego, wczesna poszpitalna rehabilitacja kardiologiczna

Fizjoterapia u chorych po zawale serca

Włodzisław Kuliński, Sylwia Pająk

W. Kuliński, S. Pająk – Physiotherapy in patients after myocardial infarction. Fizjoterapia Polska 2019; 19(4); 6-22

Streszczenie
Wstęp. Zawał mięśnia sercowego stanowi poważny problem społeczny i zdrowotny współczesnej cywilizacji. Szczególne miejsce w terapii tych chorych zajmuje rehabilitacja kardiologiczna.
Cel. Ocena skuteczności prowadzonego usprawniania i jego wpływu na wydolność układu krążeniowo-oddechowego u chorych po zawale serca.
Materiał. Badania przeprowadzono w grupie 30 osób zakwalifikowanych do 3-tygodniowej rehabilitacji kardiologicznej dziennej w Powiatowym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Starachowicach.
Efektywność terapii analizowano w oparciu o autorską kartę badania pacjenta, składającą się z części podmiotowej i przedmiotowej. W części podmiotowej zawarto wywiad personalny i chorobowy oraz skalę, służącą do subiektywnej oceny ciężkości wysiłku w czasie wykonywania codziennych czynności, wzorowaną na skali Borga. W badaniu przedmiotowym wykonywano codzienne pomiary ciśnienia tętniczego i tętna, których dokonywano przed i po 5 minutach od zakończenia treningu na cykloergometrze rowerowym. Weryfikacji zmiennych zależnych dokonywano przed rozpoczęciem usprawniania i po 15 dniach turnusu rehabilitacyjnego.
Wyniki. Po zakończeniu usprawniania widoczna jest trwała adaptacja układu krążenia do zwiększonego wysiłku, wyrażona obniżeniem zarówno ciśnienia skurczowego, rozkurczowego, jak i częstości skurczów serca.
Wnioski.1. Wdrożona rehabilitacja kardiologiczna wpłynęła korzystnie na poprawę wydolności u pacjentów po zawale serca. 2. Zaobserwowano zmniejszenie wartości ciśnienia skurczowego już po pierwszym treningu oraz trwałą adaptację układu krążenia do zwiększonego wysiłku, wyrażoną normalizacją zarówno ciśnienia tętniczego, jak i tętna. 3. Prowadzone postępowanie usprawniające wykazało pozytywny wpływ na funkcjonowanie chorych w życiu codziennym.

Słowa kluczowe:
zawał serca, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena ryzyka upadków wybranymi parametrami skali Berg u chorych po ostrych zespołach wieńcowych i po koronarografii

Grzegorz Biliński, M. Wójtowicz, Małgorzta Fuchs, Jacek Soboń, Henryk Racheniuk, Jan Szczegielniak

G. Biliński, M. Wójtowicz, M. Fuchs, J. Soboń, H. Racheniuk, J. Szczegielniak – Ocena ryzyka upadków wybranymi parametrami skali Berg u chorych po ostrych zespołach wieńcowych i po koronarografii. FP 2013; 13(4); 19-23

Streszczenie
Proces leczenia oraz wybrane badania diagnostyczne wykonywane w warunkach szpitalnych u chorych kardiologicznych często wymagają unieruchomienia. Procedury stosowane w leczeniu mogą u tych chorych mieć wpływ na zmianę kontroli posturalnej po unieruchomieniu i dotyczyć zaburzeń na poziomie aktywności dnia codziennego, uniemożliwiających albo utrudniających utrzymanie pionowej postawy ciała.
Celem przeprowadzonych badań była ocena stabilności postawy ciała u chorych po ostrych zespołach wieńcowych i po koronarografii.
Zbadano 70 chorych, w tym 35 po przebytym ostrym zespole wieńcowym leczonym interwencyjnie na oddziale kardiologicznym Wojewódzkiego Centrum Medycznego w Opolu. Podczas wykonywania poszczególnych prób badani chorzy utrzymywali równowagę ciała w wybranej pozycji przez określony czas.
Badania przeprowadzono za pomocą zmodyfikowanej skali Berg.

Słowa kluczowe:
zawał mięśnia sercowego, koronarografia, skala Berg, równowaga, upadki

Artykuł dostępny tylko w j. polskim