Czynniki kliniczne wpływające na równowagęi symetrię obciążania kończyn dolnych u chorych po udarze mózgu

Teresa Pop, Joanna Glista, Wojciech Rusek

Teresa Pop, Joanna Glista, Wojciech Rusek – Clinical factors affecting balance and symmetry of the lower extremity weight bearing in post stroke patients. Fizjoterapia Polska 2012; 12(3); 251-262

Streszczenie
Udar mózgu jest trzecią przyczyną zgonów w wielu krajach rozwiniętych i jedną z głównych przyczyn długotrwałej niepełnosprawności. Celem pracy była ocena wpływu stopnia niedowładu kończyny górnej oraz strony niedowładu na równowagę i obciążanie kończyn dolnych u osób po udarze niedokrwiennym mózgu. Grupę badaną stanowiło 51 chorych leczonych z powodu udaru mózgu w Szpitalu Wojewódzkim Nr 2 w Rzeszowie. Badani chorzy byli w wieku od 40 do 91 lat. Grupę kontrolną stanowiło 51 osób w podobnym przedziale wiekowym, bez rozpoznania udaru mózgu. Badano sprawność funkcjonalną stosując ska lę Brunnström oraz równowagę i symetrię obciążania kończyn dolnych wykorzystując platformę stabilometryczną ZEBRIS. Analiza statystyczna nie wykazała istotnych różnic wartości średnich dla badanych parametrów równowagi, w zależności od strony niedowładu, stwierdzono natomiast istotne statystycznie różnice wartości średnich badanych parametrów symetrii obciążenia kończyn dolnych. W grupie badanych chorych z niedowładem lewostronnym analiza statystyczna wykazała istotne korelacje między stopniem niedowładu kończyny górnej ocenianym w skali Brunnström a trzema badanymi parametrami równowagi. Wykazano również istotne korelacje między stopniem niedowładu kończyny górnej a parametrami symetrii obciążania kończyn dolnych. Stopień niedowładu kończyny górnej koreluje z parametrami równowagi i symetrią obciążania kończyn dolnych u chorych z niedowładem lewostronnym. Strona niedowładu kończyny górnej wpływa na symetrię obciążania kończyn dolnych.
Słowa kluczowe
udar mózgu, niedowład kończyny górnej, symetria obciążania kończyn dolnych, równowaga
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie terapii wymuszeniem ruchu u pacjentów po udarze mózgu

Beata Tyszkiewicz, Agnieszka Drozd, Rita Hansdorfer-Korzon, Maja Nowacka-Kłos

B. Tyszkiewicz, A. Drozd, R. Hansdorfer-Korzon, M. Nowacka-Kłos – The Application of Constraint-Induced Movement Therapy in Patients after Stroke. FP 2017; 17(1); 104-115

Streszczenie
Co roku, około 10,5 mln osób na świecie doświadcza pierwszego udaru mózgu, czego częstym skutkiem jest niepełnosprawność fizyczna. Około 70-80% doznaje, w różnym stopniu, zaburzenia funkcji kończyny górnej, co znacznie pogarsza codzienne funkcjonowanie. W ostatnich latach rozwijano wiele różnych sposobów usprawniania po udarze, zwłaszcza tych, które wpływają na plastyczność mózgu. Należy do nich m.in. terapia wymuszeniem ruchu (CIMT, Constraint-Induced Movement Therapy), która bazuje na aktywnym udziale pacjenta. Podczas intensywnych treningów niedowładnej kończyny, druga, mniej zajęta kończyna, jest unieruchamiana. Wszystkie komponenty CIMT wspomagają zjawisko plastyczności mózgu. Przeprowadzono wiele badań, w których udowodniono, że terapia CIMT (oraz jej modyfikacja mCIMT) uważana jest za jedną z najbardziej efektywnych form kinezyterapii poprawiającą funkcję niedowładnej kończyny górnej po udarze. Terapia CIMT jest przeznaczona głównie dla pacjentów z łagodnym i umiarkowanym niedowładem kończyny górnej, stosowana jest zwykle w okresie przewlekłym po udarze mózgu.

Słowa kluczowe:
udar mózgu, niedowład kończyny górnej, plastyczność mózgu, terapia wymuszeniem ruchu (CIMT)

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim