Ruchomość kręgosłupa lędźwiowego u osób z bólami dolnego odcinka kręgosłupa

Arletta Hawrylak, Tadeusz Skolimowski, Katarzyna Barczyk, Dorota Wójtowicz

Arletta Hawrylak, Tadeusz Skolimowski, Katarzyna Barczyk, Dorota Wójtowicz – The mobility of the lumbar spine in persons with low back pain. Fizjoterapia Polska 2004; 4(2); 100-106

Streszczenie

Wstęp. Celem podjętej pracy było zbadanie i określenie zmian w ruchomości kręgosłupa lędźwiowego u osób z dyskopatią tego odcinka na poziomie L5-S1 oraz prześledzenie tych zmian w zależności od sposobu leczenia. Materiał i metoda. Badaniami objęto 150 osób w wieku 40-50 lat, w tym 64 mężczyzn oraz 86 kobiet. Ze względu na odmienny sposób leczenia zebrany materiał badawczy podzielono na dwie grupy: grupa I – osoby leczone tylko farmakologicznie, grupa II- leczone farmakologicznie i fizjoterapeutycznie. Badania przeprowadzono dwukrotnie, przed leczeniem i po 6-tygodniowym okresie leczenia. Program badań obejmował: 1) wywiad, 2) pomiary ruchomości kręgosłupa odcinka piersiowo-lędźwiowego i lędźwiowego we wszystkich płaszczyznach. U osób z grupy pierwszej poddanej tylko leczeniu farmakologicznemu zastosowano leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. W grupie drugiej zastosowano leczenie kompleksowe, uwzględniające różne metody terapeutyczne (fizykoterapia, kinezyterapia i masaż).Wyniki. Analiza zebranego materiału wykazała, że ograniczenia zakresu ruchów przed rozpoczęciem leczenia kształtowały się podobnie w obu grupach badawczych. Po 6-tygodniowym okresie leczenia znacząca poprawa ruchomości kręgosłupa odcinka piersiowo-lędźwiowego i lędźwiowego nastąpiła przede wszystkim w grupie leczonej farmakologicznie i fizjoterapeutycznie (grupa II) i dotyczyła wszystkich badanych zakresów ruchów. Wnioski. Ocena skuteczności leczenia osób z dyskopatią lędźwiowego odcinka kręgosłupa na poziomie L5-S1 wskazuje, że większą poprawę ruchomości zaobserwowano u osób z grupy II, leczonych farmakologicznie i fizjoterapeutycznie. Tak znaczna poprawa ruchomości tylko w tej grupie badawczej mogła wynikać z faktu, że na bazie zastosowanych leków możliwe było osiągnięcie lepszych rezultatów w późniejszym leczeniu fizjoterapeutycznym. Przeprowadzone badania wskazują na potrzebę uzupełnienia leczenia farmakologicznego zabiegami fizjoterapeutycznymi.

Słowa kluczowe:
dyskopatia, niesteroidowe leki przeciwzapalne, fizykoterapia, kinezyterapia, masaż
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Efektywność wybranych zabiegów fizjoterapeutycznych w leczeniu dolegliwości bólowych odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa

Tomasz Miśkiewicz, Zbigniew Dudkiewicz, Robert Irzmański, Katarzyna Michalak, Elżbieta Poziomska-Piątkowska

Tomasz Miśkiewicz, Zbigniew Dudkiewicz, Robert Irzmański, Katarzyna Michalak, Elżbieta Poziomska-Piątkowska – Efficacy of selected physiotherapeutic procedures in the treatment of lumbar spine pain. Fizjoterapia Polska 2018; 18(3); 12-28

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy była ocena efektywności wybranych zestawów zabiegów fizjoterapeutycznych na dolegliwości bólowe występujące w odcinku lędźwiowo-krzyżowym spowodowane chorobą zwyrodnieniową.
Materiały i Metody. W badaniu wzięło udział 45 pacjentów z zespołami bólowymi w obrębie odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, którzy poddani byli serii zabiegów fizjoterapeutycznych. Badani zostali podzieleni na cztery grupy. Trzy grupy podzielono w zależności od zastosowanych zestawów zabiegów fizjoterapeutycznych, natomiast czwartą grupę (porównawczą) stanowili badani pobierający tylko i wyłącznie niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) przez okres trwania serii zabiegów w pozostały grupach. Chorzy zostali przebadani za pomocą kwestionariusza ankiety własnego autorstwa, kwestionariusza SF-36 (vol.2) wersji skróconej 11. pytaniowej (wersja Polska), użyto także testu Lovetta, skali Laitinena oraz testów diagnostycznych (Laseque’a, Bragarda, Thomayera). Badania były przeprowadzone bezpośrednio przed podjęciem serii zabiegowej oraz dwa tygodnie po jej zakończeniu.
Wyniki. Badani byli w wieku od 45-65 lat. 71,1% stanowiły kobiety, a 28,9% mężczyźni. 13,3% osób było aktywnych fizycznie. Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa była przyczyną dolegliwości bólowych u wszystkich pacjentów biorących udział w badaniach. W grupie badawczej wykazano istotną statystycznie różnicę pomiędzy wynikami stopnia nasilenia bólu, poziomu siły mięśniowej oraz jakości życia mierzonymi przed fizjoterapią oraz 2 tygodnie po jej zakończeniu. U 90% osób biorących udział w zabiegach uzyskano zwiększenie siły mięśniowej, natomiast w grupie porównawczej jedynie u 6%. Poprawa zakresów ruchomości w omawianym odcinku kręgosłupa dotyczyła 46,6% badanych biorących udział w serii zabiegowej. W grupie porównawczej żaden z pacjentów nie uzyskał poprawy zakresu ruchomości.
Wnioski. Zabiegi fizjoterapeutyczne mają pozytywny wpływ na ograniczenie objawów chorobowych odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Oddziałują one korzystnie na poprawę jakości życia, siły mięśniowej, zakresów ruchomości oraz zmniejszenie, bądź całkowite usunięcie dolegliwości bólowych. Niezależnie od zastosowanego zestawu zabiegów fizjoterapeutycznych działały one lepiej, niż przyjmowanie samych niesteroidowych leków przeciwzapalnych przez pacjentów.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, choroba zwyrodnieniowa, odcinek lędźwiowo-krzyżowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版