Fizjoterapeuci sami często “padają ofiarami” swojej pracy. Czynności zawodowe terapeuty związane są bowiem z wykonywaniem różnorodnych ćwiczeń i zabiegów w różnych pozycjach, a także z przemieszczeniem pacjentów oraz sprzętu (o różnych kształtach, wielkości i ciężarze). Ich wielokrotne powtarzanie prowadzi do wytworzenia i utrwalenia się określonych nawyków ruchowych, a utrwalenie złych nawyków i dalsze powtarzanie czynności zawodowych w niewłaściwy sposób prowadzi z reguły do powstania choroby przeciążeniowej kręgosłupa. Nieprawidłowości te mogą wynikać z niedostosowania stanowiska pracy do indywidualnych potrzeb i/lub wykonywania czynności zawodowych (statycznych i dynamicznych) w nieergonomicznych pozycjach. Zgodnie z założeniami tzw. „szkoły pleców”, znaczącą rolę w zapobieganiu i łagodzeniu następstw choroby przeciążeniowej kręgosłupa przypisuje się profilaktyce – pierwotnej, wtórnej i trzeciorzędnej, którą należy propagować również wśród samych terapeutów oraz osób wykonujących inne zawody medyczne (np. lekarzy i pielęgniarek). W pracy, autorzy z jednej strony wskazują na sytuacje „nieprzychylne dla kręgosłupa” oraz błędy najczęściej popełniane przez terapeutów w trakcie wykonywania różnych czynności zawodowych, z drugiej natomiast – pokazują niektóre możliwości minimalizacji zbędnych obciążeń i zmniejszenia zagrożenia występowania zespołów bólowych kręgosłupa w przyszłości.