Zmienne pole magnetyczne niskiej częstotliwości w profilaktyce osteoporozy

Włodzisław Kuliński, Andrzej Misztela, Tomasz Rybak, Józef Mróz

Włodzisław Kuliński, Andrzej Misztela, Tomasz Rybak, Józef Mróz – The low-frequency alternating magnetic field prevention of osteoporosis. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 268-270

Streszczenie

Wstęp. Osteoporoza jest jedną z głównych chorób współczesnej cywilizacji. U ponad 25% kobiet i 10% mężczyzn powyżej 60 roku życia stwierdza się osteoporozę. Przedstawiono negatywny wpływ rozwoju cywilizacji na rozwój osteoporozy. Podano zalecenia odnośnie prawidłowego sposobu odżywiania. Omówiono mechanizmy wpływu jednego z najsilniejszych stymulatorów osteogenezy – wysiłku fizycznego – w zapobieganiu osteoporozie. Wskazano możliwości zapobiegania temu schorzeniu przez codzienną 15-20 min. ekspozycję na światło ultrafioletowe organizmu chorych z czynnikami ryzyka z powodu przyjmowania leków – sterydów. W pracy oceniono skuteczność terapeutyczną zmiennego pola magnetycznego niskiej częstotliwości (z.p.m.n.cz.) w profilaktyce utraty masy kostnej u chorych leczonych przewlekle sterydami. Materiał i metoda. Badaniom poddano 25 mężczyzn z przewlekłą obluracyjną chorobą płuc (p.o.ch.p.) przejmujących przewlekle sterydy. Chorych poddano terapii z.p.m.n.cz., stosując w ciągu roku 2-3 miesięczne serie zabiegów przed i po leczeniu z.p.m.n.cz. u chorych oceniano stopień nasilenia dolegliwości bólowych, ilość zaostrzeń p.o.ch.p. oraz porównywano wartości BMD i T-score w badaniu densytometrycznym. Wyniki. U wszystkich chorych po 2 latach terapii stwierdzono zmniejszenie dolegliwości bólowych, ponad dwukrotnie mniejszą liczbę zaostrzeń p.o.ch.p. oraz przyrost masy kostnej.

Słowa kluczowe:
zmienne pole magnetyczne niskiej częstotliwości, osteoporoza, profilaktyka
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Profilaktyka i rehabilitacja w osteoporozie

Anna Mika, Piotr Mika

Anna Mika, Piotr Mika – Prevention and rehabilitation in osteoporosis. Fizjoterapia Polska 2004; 4(1); 79-85

Streszczenie

Osteoporoza jest układową chorobą szkieletu charakteryzującą się niską masą kostną i zaburzeniami mikroarchitektury tkanki kostnej, co w konsekwencji prowadzi do zmniejszenia wytrzymałości mechanicznej kości i sprzyja powstawaniu złamań. Podstawowym kierunkiem działania w prewencji obniżenia masy kostnej jest zgromadzenie maksymalnej masy kostnej w okresie wzrastania organizmu oraz zminimalizowanie czynników ryzyka powodujących utratę masy kostnej w okresie menopauzy. Rehabilitacja w osteoporozie powinna zawierać następujące elementy: działania przeciwbólowe, ćwiczenia pozwalające zachować prawidłową postawę, ćwiczenia wzmacniające gorset mięśniowy, ćwiczenia zwiększające zakres ruchomości w stawach, ćwiczenia stymulujące zwiększenie masy kostnej oraz działania mające na celu zwiększenie codziennej aktywności społecznej chorego. Celem niniejszej pracy jest zaprezentowanie optymalnego programu prewencji i leczenia osteoporozy.

Słowa kluczowe:

rehabilitacja, kręgosłup, osteoporoza

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Czynniki ryzyka osteoporozy a BMD u kobiet po menopauzie

Bożena Jasiak-Tyrkalska, Jolanta Jaworek, Bogusław Frańczuk

Bożena Jasiak-Tyrkalska, Jolanta Jaworek, Bogusław Frańczuk – Osteoporosis risk factors vs. BMD in post-menopausal women. Fizjoterapia Polska 2006; 6(2); 126-132

Streszczenie

Wstęp. Jak wiadomo, główną cechą charakteryzującą osteoporozę jest kruchość kości, której powikłaniami są złamania. W związku z tym podstawowym celem jej leczenia jest zapobieganie złamaniom przez podtrzymanie lub zwiększenie masy kości, zapobieganie upadkom i urazom, zmniejszenie ostrych i przewlekłych dolegliwości oraz poprawa funkcji fizycznych i psychospołecznych. Podkreślić należy znaczenie zwiększonej aktywności fizycznej jako jednego z czynników ochronnych, zapobiegających złamaniom kości w wieku starszym. Osteoporoza staje się więc coraz większym problemem nie tylko natury medycznej, ale także społeczno-ekonomicznej. Ten dynamicznie narastający problem stał się przesłanką do napisania pracy, której celem jest wykazanie, czy i w jakim stopniu wybrane czynniki takie jak wiek, masa ciała oraz aktywność fizyczna, wpływają na poziom gęstości mineralnej kości (BMD) u kobiet po menopauzie. Materiał i metody. Badaniami objęto 54 kobiety, średnia wieku 66,8 lat. Gęstość mineralną kości, którą oceniano na podstawie badania densytometrycznego, przeciwstawiano czynnikom ryzyka osteoporozy i oceniano współzależność. Na podstawie masy i wysokości ciała badanych wyliczono indeks masy ciała (BMI). Dane o aktywności fizycznej dotyczące okresu ostatnich kilkunastu lat uzyskano z wywiadu. Dla oceny poziomu aktywności fizycznej zastosowano własnej konstrukcji 4-stopniową skalę oceny. Wyniki. Wykazano znamienną ujemną zależność pomiędzy gęstością mineralną kości (BMD) a wiekiem badanych kobiet, (p<0,01). Na podobnym poziomie (p<0,01) wykazano korelację pomiędzy gęstością mineralną kości (BMD) a indeksem masy ciała (BMI) badanych kobiet. Natomiast bardzo wysoką korelację na poziomie istotności p<0,001 wykazano z analizy zależności pomiędzy gęstością mineralną kości (BMD) a aktywnością fizyczną badanych kobiet. Wnioski. Znamiennym czynnikiem w profilaktyce osteoporozy jest aktywność fizyczna. Wiek niekoniecznie musi być istotnym czynnikiem ryzyka osteoporozy. Umiarkowana nadwaga wpływa pozytywnie na poziom BMD.

Słowa kluczowe:
osteoporoza, masa ciała, aktywność fizyczna

Aktywność ruchowa łagodząca następstwa osteoporozy

Agnieszka Nawrat, Ewa Zmudzka-Wilczek

Agnieszka Nawrat, Ewa Zmudzka-Wilczek – Physical exercises to ameliorate the sequelae of osteoporosis. Fizjoterapia Polska 2009; 9(1); 69-74

Streszczenie
Wstęp. Objawy osteoporozy takie jak złamania, ból, zaburzenia przewodu pokarmowego i czynności oddechowej oraz zmiana postawy ciała widoczne są dopiero po wielu latach. Złagodzenie objawów jest możliwe między innymi poprzez stosowanie odpowiednich form aktywności ruchowej. W niniejszych badaniach próbowano przede wszystkim wykazać czy zastosowany przez okres 3 miesięcy Program ćwiczeń wzmacniający kości może zmniejszyć negatywne skutki osteoporozy w postaci zwiększenia ruchomości w stawach obręczy kończyn górnych, dolnych i kręgosłupa oraz poprawić ruchomość klatki piersiowej. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w Ośrodku Sw. Elżbieta w Rudzie Śląskiej gdzie objęto badaniem 30 osób z osteoporoza stwierdzoną densynometrycznie. Na podstawie czynnego zaangażowania w Program ćwiczeń wzmacniający kości stworzono dwie grupy: badawczą oraz kontrolną. Obie grupy poddano badaniom fizykalnym. Dokonano następujących pomiarów: wznos kończyny górnej przodem przez zgięcie, wznos kończyny górnej bokiem przez odwiedzenie, zgięcie i odwiedzenie kończyny dolnej, zgięcie tułowia w płaszczyźnie strzałkowej (test palce-podłoga), skłon tułowia w płaszczyźnie czołowej oraz dokonano pomiaru ruchomości klatki piersiowej. Wyniki. Wykazano, iż odpowiednia aktywność ruchowa w postaci Programu ćwiczeń wzmacniających kości nie powoduje znaczących różnic w obserwowanych parametrach narządu ruchu. Zaobserwowano jednak utrzymanie zmian z tendencją do poprawy w następujących parametrach: wznos kończyny górnej przodem przez zgięcie (47% poprawy), ruchomość klatki piersiowej (40% poprawy), wznos kończyny górnej bokiem przez odwiedzenia (33% poprawy). Wnioski. Program ćwiczeń wzmacniających kości daje korzystne rezultaty w postaci zahamowania postępów choroby, a nawet przyczynia się do poprawy stanu narządu ruchu.
Słowa kluczowe
aktywność fizyczna, ćwiczenia, osteoporoza

The effects of Whole body vibration energy on bone mineral density in post-menopausal women: A systematic Review

Mohannad Hawamdeh, Zaid Modhi Mansour, Saad Al-Nassan, Ziad Hawamdeh, MohammadEtoom, FarisAlshammari, Abdul-Majeed R. Almalty, Shaden Albustanji

M. Hawamdeh, Z. Modhi Mansour, S. Al-Nassan, Z. Hawamdeh, M. Etoom, F. Alshammari, Abdul-Majeed R. Almalty, S. Albustanji – The effects of Whole body vibration energy on bone mineral density in post-menopausal women: A systematic Review. Fizjoterapia Polska 2019; 19(1); 46-50

Abstract
Aging increases the incidence of bone fractures due to the loss of bone mass especially with postmenopausal women Purpose. The aim of this systematic review is to re-evaluate the clinical trials done on the efficacy of WBV treatment of osteoporosis in postmenopausal women.
Approach. Data search and studies selection: The following databases Pub-Med, Medline, Science Direct and Google Scholar have been searched. The searches were conducted using the following key words: “Whole Body Vibration (WBV)”, “Osteoporosis,” “Post-Menopausal Woman,” “Bone Mineral Density (BMD).” Data Extraction: we extracted sample size, age, Study design, outcomes at baseline, whole body vibration details and the main findings.
Results. some studies showed that WBV increased bone mineral density, most studies showed that it hasn’t significantly increases bone mineral density in post-menopausal women.
Conclusion. we concluded that there is no consensus on the effects of WBV technique on bone mineral density.

Key words:
Osteoporosis, Aging, Fracture, Osteopenia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Assessment of potential risk factors for falls in osteoporotic elderly versus individual mobility considerations

Marek Żak, Szymon Krupnik, Wojciech Kiebzak, Agnieszka Stopa, Joanna Czesak

M. Żak, S. Krupnik, W. Kiebzak, A. Stopa, J. Czesak – Assessment of potential risk factors for falls in osteoporotic elderly versus individual mobility considerations. FP 2014; 14(1); 36-40

Abstract

Background. Incidental falls are anxiously perceived by an increasing number of elderly persons as a clear symptom of ageing, potentially leading to permanent care-dependency.
Methods. The study population comprised 72 patients recruited from respective university clinic geriatric wards (aged 81- 95). A Timed UP & GO test (TUG) was applied (in line with Tinetti POMA protocol), to assess an individual risk of fall. Group I comprised the patients (48 women; x=84 years) who scored 14 seconds or more; Group II – the patients who scored 13.5 seconds or less (24 women; x=82 years).
Results.  When completing Tinetti (POMA) test, Group I women (TUG test scores of 14 seconds and more) ultimately scored below 19 points, i.e. their risk of fall was assessed as 5-fold greater than in their Group II peers (TUG test scores of 13.5 seconds and less).
Consequently, statistical significance of the correlation coefficients between the TUG and Tinetti (POMA) test scores was established as p < 0.05. In Group I (TUG > 14 s) this correlation coefficient was negative and equaled r = -0.74, whereas in Group II (TUG < 13.5 s) it was (r = -0.62).
Conclusions. The TUG test makes up an effective diagnostic instrument for assessing a potential risk of fall (i.e. identify potential fallers) and may therefore be applied as an effective screening test for this group of patients. Community dwellers of higher functional capabilities, despite the risks related to osteoporosis, are far less likely to sustain an accidental fall.

Key words:
geriatrics, falls, osteoporosis, functional capabilities, Timed UP & GO test

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim