Tag: otyłość

System ćwiczeń aerobowych do zwiększania wskaźnika masy ciała i obwodu talii u studentów z nadwagą i otyłością w wieku 20-22 lata

Djoko Nugroho, M. Furqon Hidayatullah, Muchsin Doewes, Sapta Kunta Purnama, Jezreel Donguila, Fritzie Inayan, Jess Bedro, Edi Setiawan, Joseph Lobo, Zsolt Németh

Djoko Nugroho, M. Furqon Hidayatullah, Muchsin Doewes, Sapta Kunta Purnama, Jezreel Donguila, Fritzie Inayan, Jess Bedro, Edi Setiawan, Joseph Lobo, Zsolt Németh
–The aerobic exercise system for increasing Body Mass Index, waist circumference of overweight and obese students ages 20-22. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 227-233

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20B8A7

Streszczenie
Ćwiczenia aerobowe są powszechnie uznawane za skuteczną interwencję w celu poprawy wskaźnika masy ciała (BMI) i obwodu talii (WC), szczególnie wśród osób klasyfikowanych jako mające nadwagę lub otyłe. Jednakże, szczegółowe poszukiwania badań przeprowadzonych w kontekście wyższego wykształcenia w Indonezji nie wykazały istnienia takich badań. Niniejsze badanie bada wpływ aktywności aerobowych na męskich studentów w wieku 20-22 lat [(N21 LAT = 9(45.00%), N20 LAT = 7 (35.00%), N22 LAT = 4 (20.00%); średnia wieku średnia = 20.85 ± 0.75] z wybranej instytucji szkolnictwa wyższego w kraju. Obecne badanie zastosowało metodologię badawczą eksperymentalną, wykorzystując próbkę męskich studentów z nadwagą lub otyłością. Liczba uczestników została równo podzielona na łącznie 20 osób (N=20). Uczestnicy brali udział w 12-tygodniowym programie fitness aerobowego, składającym się z jednogodzinnej sesji, trzy razy w tygodniu. Niezależny test t dla próbek został użyty do zbadania różnicy w wynikach obu grup w stosunku do ich wartości BMI i WC po teście, podczas gdy sparowany test t został użyty do porównania różnicy w wynikach przed i po teście uczestników na ich BMI i WC. Na podstawie wyników, zauważono wyraźną różnicę w wynikach między dwiema grupami, przy czym studenci otyli wykazali znaczącą poprawę w swoim BMI [t(15.887) = −9.797, p < 0.05]. Z drugiej strony, nie zaobserwowano znaczącej różnicy w wynikach grup pod względem WC [t(16.665) = −0.505, p = 0.620]. Zauważono wyraźną różnicę w wynikach przed i po teście BMI i WC uczestników po zaangażowaniu się w 12-tygodniowy program ćwiczeń aerobowych, zarówno w ogólnym sensie (BMI [t(19) = 14.439, p < 0.05 i WC t(19) = 14.333, p < 0.05) oraz wewnątrz każdej grupy [Nadwaga: BMI t(9) = 14.488, p < .05 i WC t(9) = 15.057, p < 0.05; Otyłość: BMI t(9) = 7.922, p < 0.05 i WC t(9) = 7.746, p < 0.05]. Na podstawie wyników można wywnioskować, że zaangażowanie męskich studentów z nadwagą lub otyłością w starannie zaplanowany program ćwiczeń aerobowych ma potencjał przynoszenia znaczących popraw w ich BMI i WC. To z kolei może prowadzić do zwiększenia wydajności w aktywności fizycznej. Ograniczenia i przyszłe kierunki badań są niniejszym przedstawione.

Słowa kluczowe
ćwiczenia aerobowe, wskaźnik masy ciała, nadwaga, otyłość, obwód talii

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Terapia ćwiczeniami wobec poziomu płytek krwi w otyłości

Bimo Alexander, Andri Arif Kustiawan, Hadiono, Cakra Yudha Wiratama

 

Bimo Alexander, Andri Arif Kustiawan, Hadiono, Cakra Yudha Wiratama – Exercise therapy against platelet levels in obesity. Fizjoterapia Polska 2023; 23(4); 192-194

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20ASbL

Streszczenie
Cel tego badania polegał na określeniu wpływu treningu o umiarkowanej intensywności (MIT) oraz treningu interwałowego o wysokiej intensywności (HIIT) na liczbę płytek krwi stosowanych jako opcja leczenia otyłości.
Materiały i metody. Badanie to jest prawdziwym eksperymentalnym badaniem laboratoryjnym z grupą kontrolną, w którym testy przeprowadzono tylko po zakończeniu eksperymentu. Badanie objęło 21 otyłych samców szczurów Wistar, podzielonych na trzy grupy: 7 w grupie HIIT, 7 w grupie MIT i 7 w grupie kontrolnej. Interwencja ćwiczeniowa składała się z treningu HIIT (90-100% bazowej zdolności), treningu MIT (60-80% bazowej zdolności) oraz grupy kontrolnej bez treningu przez sześć tygodni. Do ćwiczeń używano specjalistycznego bieżni dla myszy. Pomiar płytek krwi przeprowadzono za pomocą testu ELISA. Testy hematologiczne służyły do określania liczby płytek krwi. Analizę danych przeprowadzono za pomocą testu Anova.
Wyniki. Stwierdzono istotną różnicę w liczbie płytek krwi między grupami kontrolnymi, MIT i HIIT (p = 0.015). Średnia liczba płytek krwi w grupach MIT i HIIT była wyższa niż w grupie kontrolnej. Między grupą HIIT a kontrolną nie stwierdzono istotnej różnicy (p = 0.816), ale między MIT a grupą kontrolną była istotna różnica (p = 0.017). Podobnie nie było istotnej różnicy między HIIT a MIT (p = 0.058).
Wnioski. Ćwiczenia z HIIT i MIT przez 6 tygodni mogą być używane jako alternatywa w walce z otyłością, ponieważ mogą one redukować wagę i wiążą się ze wzrostem liczby płytek krwi.
Słowa kluczowe
MIT, HIIT, płytki krwi, otyłość
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ HIIT i MIT na poziomy TNF-α i profil krwi w leczeniu otyłości

Hadiono, Andri Arif Kustiawan, Bimo Alexander, Ajeng Nur Khoirunnisa

Hadiono, Andri Arif Kustiawan, Bimo Alexander, Ajeng Nur Khoirunnisa – Effect of HIIT and MIT on TNF-α levels and blood profile for obesity therapy. Fizjoterapia Polska 2023; 23(2); 158-161

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DF1BA

Streszczenie

Cel. Omówienie wyników treningu o umiarkowanej intensywności (MIT) i treningu interwałowego o wysokiej intensywności (HIIT) na czynnik martwicy nowotworu-alfa (TNF-α) i profile krwi, które mają być stosowane w leczeniu otyłości.

Materiał i metody. Badanie eksperymentalne z grupą kontrolną badaną po interwencji. Badanie objęło 39 otyłych samców szczurów Wistar w podziale na 13 w grupie Wistar HIIT, 13 w grupie Wistar MIT i 13 w grupie kontrolnej Wistar. Interwencja obejmuje grupy realizujące HIIT (90-100% podstawowej zdolności), MIT (60-80% podstawowej zdolności) i grupę kontrolną nie wykonującą żadnego treningu przez sześć tygodni. Do ćwiczeń wykorzystano specjalistyczną bieżnię dla szczurów. Poziom TNF-α mierzono za pomocą testu immunoenzymatycznego (ELISA). Test hematologiczny wykorzystano do oznaczania poziomu eritrozytu, leukozytu, trombozytu. Do analizy danych wykorzystano test Anova.

Wynik. Poziomy TNF-α w przypadku MIT i HIIT były znacząco wyższe niż w grupie kontrolnej, na co wskazują wartości P 0,003 (HIIT vs grupa kontrolna) i 0,001 (MIT vs grupa kontrolna). Nie zaobserwowano znaczących różnic w badaniach krwi pod względem erytrocytów, leukocytów i płytek krwi między grupami. Masa ciała w grupie HIIT jest niższa niż w grupie kontrolnej P = 0,000; również w grupie MIT jest niższa niż w grupie kontrolnej P = 0,002.

Wniosek. Programy HIIT i MIT realizowane przez 6 tygodni mogą być stosowane jako alternatywa w leczeniu otyłości, ponieważ mogą redukować otyłość, a nie towarzyszy im spadek TNF-α i erytrocytów, leukocytów i płytek krwi.

Słowa kluczowe: MIT, HIIT, TNF-α, profil krwi, otyłość

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ wibracji całego ciała w porównaniu z treningiem interwałowym o wysokiej intensywności na interleukinę-6 u otyłych kobiet po menopauzie

Fayka E Ali, Fahima M Okeel, Amir A Gabr, Amel M Yousef, Abdullah M. Al-Shenqiti, Mohamed Ahmed Elbedewy


Fayka E Ali, Fahima M Okeel, Amir A Gabr, Amel M Yousef, Abdullah M. Al-Shenqiti, Mohamed Ahmed Elbedewy – Effect of whole body vibration versus high intensity interval training on interleukin-6 in obese post-menopausal women. Fizjoterapia Polska 2022; 22(2); 144-149

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Menopauza i starzenie się wpływają na zdrowie otyłych kobiet, prowokując kumulację trzewnej tkanki tłuszczowej i stany zapalne. Otyłość prowadzi do poważnych problemów zdrowotnych, które zwiększają ryzyko wyniszczających chorób prowadzących do śmierci. Zatem utrata wagi i trzewnej tkanki tłuszczowej są głównymi celami leczenia poprzez modyfikację nawyków żywieniowych i ćwiczeń. Cel badania. Badanie przeprowadzono w celu określenia, która metoda jest bardziej skuteczna w zakresie wpływu na poziom interleukiny-6 (IL-6) u otyłych kobiet po menopauzie: trening wibracyjny całego ciała (WBVT) lub trening interwałowy o wysokiej intensywności (HIIT). Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 45 otyłych kobiet po menopauzie, u których stwierdzono wyższy poziom IL-6, wskaźnik masy ciała (BMI) > 30 kg/m2 oraz wskaźnik talia/biodra (W/H) > 0,8. Kobiety zostały losowo podzielone na 3 równe grupy; Grupa (A) stosowała dietę niskokaloryczną (1200 kcal), grupa (B) była poddawana WBVT, a grupa (C) była poddawana HIIT. Grupy (B i C) stosowały tę samą niskokaloryczną dietę co grupa (A). Oceny dokonano przed i po 3 miesiącach leczenia poprzez pomiar masy ciała, BMI, obwodu talii i bioder, wskaźnika W/H oraz poziomu IL-6. Wyniki. We wszystkich trzech grupach wykazano statystycznie istotną poprawę (p < 0,05) we wszystkich parametrach po leczeniu w porównaniu z wartościami wyjściowymi. Wystąpiły również statystycznie istotne różnice między 3 grupami po leczeniu, przy czym grupa (B) uzyskała bardziej korzystne wyniki niż grupy (A i C). Wniosek. WBVT jest skuteczniejszą metodą niż HIIT w zmniejszaniu stanu zapalnego poprzez zmniejszenie poziomu IL-6 u otyłych kobiet po menopauzie.
Słowa kluczowe
otyłość, menopauza, ćwiczenia wibracyjne całego ciała, trening interwałowy o wysokiej intensywności, interleukina-6
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń aerobowych i diety śródziemnomorskiej na insulinooporność u otyłych kobiet po menopauzie w stanie przedcukrzycowym: randomizowane badanie z grupą kontrolną

Hala Mohamed Hanafy, Magda Sayed Morsi, Hosam El-Din Hussain Kamel, Safaa Al-Hossany Tawfiq, Sally Osama Baraka


Hala Mohamed Hanafy, Magda Sayed Morsi, Hosam El-Din Hussain Kamel, Safaa Al-Hossany Tawfiq, Sally Osama Baraka – Aerobic exercise versus mediterranean diet on insulin resistance in obese prediabetic postmenopausal women: A randomized controlled study. Fizjoterapia Polska 2022; 22(1); 184-190

Streszczenie
Cel. Zbadanie wpływu diety śródziemnomorskiej i ćwiczeń fizycznych na redukcję masy ciała oraz ich wpływ na insulinooporność u otyłych kobiet w stanie przedcukrzycowym po menopauzie.
Metody. Randomizowana próba kontrolowana. Badanie przeprowadzono na 40 otyłych kobietach po menopauzie, prowadzących siedzący tryb życia z insulinoopornością. Kobiety zostały wybrane ze szpitali medycznych Uniwersytetu w Kairze i podzielone losowo na dwie równe grupy; grupa A (n = 20) stosująca dietę śródziemnomorską przez 12 tygodni i grupa B (n = 20) wykonująca trening wysiłkowy przez 12 tygodni. Dla każdej pacjentki oszacowano i zarejestrowano wagę, wzrost, wskaźnik masy ciała (BMI), obwód talii i bioder oraz stężenie hemoglobiny A1c przed i po interwencji.
Wyniki. Po interwencji w grupie stosującej dietę śródziemnomorską i ćwiczenia zaobserwowano znaczną redukcję masy ciała, niższy BMI, obwód i stosunek talii i bioder oraz poziom HbA1c. Istniały jednak istotne różnice między obiema grupami. Dieta śródziemnomorska spowodowała znaczną redukcję wszystkich parametrów wagi i poziomu HbA1c w stosunku do grupy ćwiczącej.
Wniosek. Dieta śródziemnomorska spowodowała lepszą redukcję masy ciała i poprawę w zakresie insulinooporności niż ćwiczenia u otyłych kobiet po menopauzie w stanie przedcukrzycowym.
Słowa kluczowe
otyłość, dieta śródziemnomorska, ćwiczenia fizyczne, kobiety po menopauzie, kobiety w stanie przedcukrzycowym, insulinooporność, obwód talii i bioder
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Efekty treningu aerobowego o poziomie submaksymalnym a ćwiczenia gibkościowe u młodych kobiet – zespół policystycznych jajników

Sathya Prabha, Sheirly Maria Theras. L, Aswathi Suresh

Sathya Prabha, Sheirly Maria Theras. L, Aswathi Suresh – Effects of sub maximal aerobic exercise training versus flexibility exercises among young – polycystic ovarian syndrome. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 222-225

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20ACCC

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Kobiety w wieku rozrodczym cierpią na zaburzenia endokrynologiczne zwane zespołem policystycznych jajników (PCOS). Jest to zasadniczo związane z zaburzeniami metabolicznymi wraz z zaburzeniami rozrodu. Około 50-70% kobiet z zespołem policystycznych jajników cierpi na insulinooporność (IR), która powoduje zespół metaboliczny, dyslipidemię, nadciśnienie, a także nietolerancję glukozy. Innym szkodliwym efektem, który wystąpił w zespole policystycznych jajników, jest hiperinsulinemia. Cel. Badanie przeprowadzono w celu porównania efektów treningu aerobowego (AE) z ćwiczeniami gibkościowymi wśród młodych kobiet z zespołem policystycznych jajników. Metody. Wybrano 24 kobiety z rozpoznaniem zespołu policystycznych jajników. 12 kobiet znajdowało się w grupie AE, a pozostałych 10 w grupie ćwiczeń gibkościowych. Przed i pod koniec badania, 22 kobiety poddano badaniu przesiewowemu za pomocą oceny modeli homeostazy (HOMA) (insulina), punktacji Ferrimana-Gallweya, wraz z BMI. Jedna grupa wykonywała trening aerobowy, uwzględniający bieganie lub jogging, a druga grupa wykonywała ćwiczenia gibkościowe przez okres 8 tygodni. Materiały audiowizualne używano jako odniesienie. Wyniki i wnioski. W grupie wykonującej trening aerobowy w ramach porównania wyników zaobserwowano niewielką zmianę w zakresie insulinoodporności (IR) (wartość p = 0,0435). Między grupami zaobserwowano znaczną różnicę po badaniu. Dlatego w celu poprawy insulinooporności zaleca się wykonywanie treningu aerobowego przez pacjentki, u których zdiagnozowano zespół policystycznych jajników.
Słowa kluczowe
Zespół policystycznych jajników (PCOS), ćwiczenia gibkości, trening aerobowy, insulinooporność, otyłość
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Czy redukcja masy ciał zmniejsza ryzyko nadciśnienia tętniczego u osób otyłych pracujących nocą?

Jacek Klawe, Małgorzata Tafil-Klawe, Katarzyna Dmitruk, Wojciech Sikorski, Maciej Śmietanowski

Jacek Klawe, Małgorzata Tafil-Klawe, Katarzyna Dmitruk, Wojciech Sikorski, Maciej Śmietanowski – Does reduction of body mass diminish the risk of arterial hypertension in obese persons working at night? Fizjoterapia Polska 2003; 3(1); 62-65

Streszczenie
Wstęp. Deprywacja snu prowadzi do wzrostu ciśnienia tętniczego. Wydaje się, że reakcja ta jest szczególnie nasilona u osób otyłych. Powstaje zatem pytanie: czy redukcja masy ciała wpływa na wielkość ciśnienia tętniczego po nocnej pracy? Materiał i metody. U 6 otyłych osób pracujących w systemie zmianowym analizowano okołodobowy przebieg zmian ciśnienia tętniczego po przepracowanej nocy. Badania powtórzono po roku stosowania diety odchudzającej, w wyniku której badani uzyskali prawidłową masę ciała. Badania przeprowadzano każdorazowo w komorze klimatyzacyjnej. Wyniki. U wszystkich badanych obserwowano charakterystyczny okołodobowy przebieg wartości średniego ciśnienia tętniczego, z maksimum pomiędzy 15.00 a 18.00 i minimum pomiędzy 24.00 a 5.00. Wartości obserwowane u tych samych osób po kuracji odchudzającej były w godzinach przedpołudniowych i w godzinach 15.00-18.00 znamiennie niższe w ciągu doby następującej po pracy nocnej, w porównaniu do wartości obserwowanych u tych samych osób przed redukcją masy ciała (P < 0,05).Dyskusja. Uzyskane wyniki wskazują, że u osób otyłych praca nocna prowadzi do podwyższenia ciśnienia tętniczego, co może przyczyniać się do rozwoju nadciśnienia tętniczego, a zmniejszenie masy ciała wydaje się być czynnikiem poprawiającym tolerancję pracy nocnej.

Słowa kluczowe:
praca zmianowa, nadciśnienie tętnicze, otyłość

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Okołodobowe zmiany ciśnienia tętniczego u otyłych osób po pracy na nocnej zmianie

Jacek J. Klawe, Małgorzata Tafil-Klawe, Jan Talar, Wojciech Sikorski, Maciej Śmietanowski

Jacek J. Klawe, Małgorzata Tafil-Klawe, Jan Talar, Wojciech Sikorski, Maciej Śmietanowski – Circadian changes of arterial blood pressure in obese subjects after-night-shift work. Fizjoterapia Polska 2003; 3(2); 180-183

Streszczenie
Wstęp. Wiele danych wskazuje na dodatnią korelację ciśnienia tętniczego z masą ciała. Analiza okołodobowej zmienności ciśnienia tętniczego u osób otyłych wskazuje na zmiany odruchowych mechanizmów regulujących ciśnienie tętnicze u osób otyłych. Obserwowany wzrost ciśnienia tętniczego w warunkach deprywacji snu u osób zdrowych, sugeruje złą tolerancję pracy nocnej przez osoby otyłe, przejawiającą się podwyższeniem ciśnienia tętniczego krwi. Materiał i metody. U 6 otyłych osób pracujących w systemie zmianowym analizowano okołodobowy przebieg zmian ciśnienia tętniczego po 1 dniu pracy dziennej i po jednym dniu pracy nocnej. Badania przeprowadzano w komorze klimatyzacyjnej. Wyniki. U wszystkich badanych wartości średniego ciśnienia tętniczego były znamiennie wyższe w ciągu doby następującej po pracy nocnej w porównaniu do pracy dziennej (P < 0.001). Wnioski. 1. Osoby otyłe w porównaniu z osobami o prawidłowej masie ciała, gorzej tolerują pracę nocną, co przejawia się znacznym wzrostem ciśnienia tętniczego po przepracowanej nocy. 2. Praca nocna zmienia okołodobowy przebieg ciśnienia tętniczego u osób otyłych w ciągu doby następującej po nocnej pracy.

Słowa kluczowe:
praca zmianowa, nadciśnienie tętnicze, otyłość

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ ćwiczeń aerobowych na wskaźnik otyłości trzewnej u otyłych mężczyzn w stanie przedcukrzycowym: randomizowane badanie kontrolowane

Magdy Mostafa Ahmed, Essam Qotb Abd allatif, Mohammed Naeem Mohamed, Ehab Kamal Zayed

Magdy Mostafa Ahmed, Essam Qotb Abd allatif, Mohammed Naeem Mohamed, Ehab Kamal Zayed – Impact of Aerobic Exercise on Visceral Adiposity Index in Pre-Diabetic Obese Men: A Randomized Controlled Trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(3); 32-35

Streszczenie
Cel. Celem badania była ocena wpływu programu ćwiczeń aerobowych na wskaźnik otyłości trzewnej (VAI) u otyłych mężczyzn ze stanem przedcukrzycowym. Materiały i metody. Badanie zostało przeprowadzone na 50 otyłych mężczyznach (wskaźnik masy ciała (BMI) od 30 do 34,9 kg/m²), w stanie przedcukrzycowym (poziom cukru we krwi na czczo (FBS) od 100 do 125 mg/dl) w wieku od 40 do 55 lat. lat. Uczestnicy badania zostali losowo przydzieleni do dwóch grup. Grupa (A) otrzymywała jedynie dietę niskokaloryczną przez 14 tygodni (n = 25), podczas gdy grupa (B) otrzymywała dietę niskokaloryczną w połączeniu z programem ćwiczeń aerobowych przez 14 tygodni (n = 25). Wyniki pomiarów, w tym pomiary antropometryczne, FBS, profil lipidowy i VAI, mierzono przed i po leczeniu wszystkich pacjentów w obu grupach. Wyniki. Analiza statystyczna z wykorzystaniem projektu przed i po leczeniu wykazała, że nastąpił istotny spadek pomiarów antropometrycznych (waga, BMI i WC) (p <0,05), znacząca poprawa profilu lipidowego (TG, TC i LDL), (p < 0,05) i istotny spadek VAI w obu grupach z przewagą w grupie B. Porównanie obu grup po leczeniu wykazało statystycznie nieistotne różnice dotyczące pomiarów antropometrycznych, FBS i profilu lipidowego (p > 0,05), oraz statystycznie istotne obniżenie VAI (p < 0,05) na korzyść grupy B. Wnioski. Dieta niskokaloryczna i ćwiczenia aerobowe powodują zmniejszenie VAI u otyłych mężczyzn w stanie przedcukrzycowym bardziej niż sama dieta niskokaloryczna.

Słowa kluczowe:
Dieta niskokaloryczna, ćwiczenia aerobowe, wskaźnik otyłości trzewnej, otyłość, mężczyźni w stanie przedcukrzycowym

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ kawitacji ultradźwiękowej w porównaniu do wpływu radiofrekwencji tripolarnej na zmniejszenie obwodu talii u pacjentów zakwalifikowanych do operacji jamy brzusznej: randomizowane badanie kliniczne

Shaimaa Abd El-Hamid Abase, Shereen Hamed El-Sayed

Shaimaa Abd El-Hamid Abase, Shereen Hamed El-Sayed – Ultrasound-cavitation versus Tripollar Radio-frequency lipolysis on decreasing the Waist circumference in pre-abdominal Surgical Patients: Randomized Clinical Trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 78-84

Streszczenie
Informacje ogólne. Otyłość jest stanem nieprawidłowego gromadzenia tłuszczu w tkance tłuszczowej. Otyłość brzuszna stanowi potwierdzony czynnik ryzyka zwiększania częstotliwości występowania chorób wieńcowych, niektórych chorób skóry, przepukliny brzusznej i krwotoków wymagających interwencji chirurgicznej. Cel. Niniejsze badanie zostało przeprowadzone w celu oceny skuteczności kawitacji ultradźwiękowej w porównaniu do radiofrekwencji tripolarnej na otyłość brzuszną u pacjentów zakwalifikowanych do operacji jamy brzusznej. Materiał i metody. Trzydziestu uczestników z otyłością brzuszną podzielono na dwie grupy; Grupa (A) obejmuje piętnastu pacjentów poddawanych kawitacji ultradźwiękowej (40 kHz) przez 30 minut raz w tygodniu, wykonujących ćwiczenia aerobowe (chodzenie na bieżni przez 30 minut 3 razy w tygodniu) oraz prowadzących dietę niskokaloryczną. Grupa (B) obejmuje piętnastu pacjentów poddawanych radiofrekwencji tripolarnej (1 MHz) przez 30 minut raz w tygodniu, wykonujących ćwiczenia aerobowe (chodzenie po bieżni przez 30 minut trzy razy w tygodniu) oraz prowadzących dietę niskokaloryczną. Wszystkie osoby w obu grupach oceniano na podstawie obwodu talii i grubości fałdu skóry przed i po leczeniu. Wyniki. Analiza statystyczna wykazała, że grubość fałdu skórnego mierzona za pomocą cyrkla do mierzenia grubości fałdu skóry i obwód talii mierzony metrem zmniejszyły się pod koniec leczenia w obu grupach, jednakże większą redukcję obwodu talii i grubości fałdu skórnego zaobserwowano w grupie poddawanej kawitacji ultradźwiękowej w porównaniu z grupą poddawaną radiofrekwencji. Wniosek. Kawitacja ultradźwiękowa jest skuteczniejsza niż radiofrekwencja tripolarna w zmniejszaniu masy tłuszczu w otyłości brzusznej.

Słowa kluczowe:
Otyłość, kawitacja ultradźwiękowa, HIFUS, tripolarna radiofrekwencja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim
1 2