Trening z wirtualną rzeczywistością i jego wpływ na pracę serca oraz możliwość wykorzystania w fizjoterapii

Paula Migała, Mariusz Migała, Beata Skolik

P. Migała, M. Migała, B. Skolik – Training with virtual reality and its impact on the heart and the ability to use in physiotherapy. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 6-14

Streszczenie
Wstęp. Poruszony temat przedstawia ocenę efektów treningu z wykorzystaniem wirtualnej rzeczywistości oraz możliwość wykorzystania tego typu treningu w fizjoterapii. Termin „wirtualna rzeczywistość” jest środowiskiem wykreowanym przez urządzenie elektroniczne, które pochłania użytkownika. Zostaje wyzwolona zależność pomiędzy obiektem wirtualnym a osobą. Najważniejszym zjawiskiem, które wpływa na psychikę człowieka, jest immersja, czyli możliwość wywołania poczucia obecności w miejscu wygenerowanym przez komputer.
Cel. Celem pracy było porównanie wpływu treningu nieimmersyjnego i immersyjnego na stymulację pracy serca, wartości tętna i ciśnienia tętniczego krwi. Chodziło także o porównanie wpływu treningu z występującym zjawiskiem wchłonięcia oraz bez na ww. czynniki.
Materiał i metoda. Grupa badana liczyła 18 osób (20–35 lat, średnia 24,3 lata, ± 5lat; 12 kobiet, 6 mężczyzn). Przeprowadzono każdorazowo trzy treningi. Pierwszy trening (A) prowadzono na cykloergometrze stacjonarnym (stałe obciążenie 50W). Drugi trening (B) w tych samych warunkach, lecz dodatkowo z zastosowaniem gogli do wirtualnej rzeczywistości i projekcji immersyjnej z autorskim filmem jazdy na rowerze. Trzeci trening (C) również w tych samych warunkach, lecz wykorzystano projekcję nieimmersyjną na ekranie laptopa. Dokonywano pomiaru RR co 3 minuty oraz HR i SpO2 co 1 minutę.
Wyniki. Średnia wartość tętna w treningu A wyniosła 94,7 ud./min., w treningu B 96,5 ud./min., a w treningu C 97,2 ud./min. (p < 0,99). Średnie wartości saturacji w treningu A – 96,46%, w treningu B – 96,22%, w treningu C – 96,61% (p < 0,19). W zestawieniu zmian dotyczących ciśnienia średnie wartości podczas treningu A – RRsk 123,21 mmHg, RRroz 79,6 mmHg, treningu B – RRsk127,64 mmHg, RRroz 79,1 mmHg, treningu C – RRsk 123,54 mmHg, RRroz 75,1mmHg. RRsk: p < 3,04, RRroz: p < 2,4. Mimo braku istotności zauważono tendencję.
Wnioski. Badania wykazały brak istotnych różnic w porównaniu wpływu treningów z wykorzystaniem różnych bodźców na bezpośrednią stymulację pracy serca oraz saturację. Dowiedziono większy wpływ na wyjściowy pułap tętna w treningu z wykorzystaniem gogli do wirtualnej rzeczywistości względem treningu kontrolnego na cykloergometrze stacjonarnym oraz z projekcją nieimmersyjną. Nie dowiedziono większego wpływu jednorazowego treningu z wykorzystaniem gogli do wirtualnej rzeczywistości na utrzymywanie się efektów bezpośrednio po treningu. Stwierdzono możliwość wykorzystania tego rodzaju treningu w fizjoterapii celem zwiększenia zaangażowania pacjentów w wykonanie zadania ruchowego, uatrakcyjnienia formy treningowej, poprawy samopoczucia pacjentów.

Słowa kluczowe:
wirtualna rzeczywistość, immersja, cykloergometr stacjonarny, trening wirtualny, tętno, ciśnienie tętnicze, saturacja

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Problem trudno gojących się ran i odleżyn w fizjoterapii

Beata Skolik, Paula Migała, Mariusz Migała

B. Skolik, P. Migała, M. Migała – The problem of difficult to heal wounds and pressure ulcers in physiotherapy. Fizjoterapia Polska 2019; 19(1); 6-20

Streszczenie
Poruszony temat przedstawia zjawisko występowania odleżyn i trudno gojących się ran pooperacyjnych, jako czynniki utrudniające, spowalniające czy nawet uniemożliwiające wprowadzenie celowanej fizjoterapii. Protokół postępowania terapeutycznego przedstawiono na przykładzie chorego z odleżyną okolicy kości krzyżowej powstałej po zabiegu kardiochirurgicznym oraz na przykładzie chorej z odleżyną/trudno gojącą się raną podudzia, która wystąpiła w wyniku rozejścia się szwów po przebytej operacji zespalającej po dwukostkowym złamaniu kończyny dolnej. Rana pojawiła się pod opatrunkiem gipsowym po około miesiącu od jego założenia.
W pracy przedstawiono efekty prowadzenia terapii z wykorzystaniem biostymulacji laserowej i światła spolaryzowanego, w przypadku trudno gojącej się rany po rozejściu szwów oraz światła spolaryzowanego w leczeniu odleżyny kości krzyżowej. Omówiona została profilaktyka zapobiegania ww. zjawisku oraz wpływ laseroterapii i światłolecznictwa, z wykorzystaniem lampy Bioptron, na regenerację tkanek. Podjęto rozważania związane z ograniczeniami prowadzenia procesu terapeutycznego. Przedstawiono także konsekwencje związane ze spowolnieniem powrotu chorego do pełnej sprawności wynikające z powstania ran jako problemu terapeutycznego.

Słowa kluczowe:
odleżyna, światło spolaryzowane, leczenie odleżyn, kość krzyżowa, trudno gojące się rany

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim