Tag: physical capacity

Rehabilitacja ruchowa pacjentów przewlekle dializowanych

Katarzyna Chojak-Fijałka, Olierd Smoleński

Katarzyna Chojak-Fijałka, Olierd Smoleński – Motor rehabilitation of patients in chronic dialysis. Fizjoterapia Polska 2002; 2(3); 241-244

Streszczenie
Artykuł, na podstawie wybranych pozycji literatury światowej z ostatnich lat, opisuje problem rehabilitacji ruchowej pacjentów przewlekle dializowanych. Aktywność fizyczna jest ważnym czynnikiem wpływającym na utrzymanie czy poprawę stanu zdrowia i dobrego samopoczucia. Chorzy ze schyłkową niewydolnością nerek, leczeni przewlekle dializami, cechują się obniżoną sprawnością fizyczną. Dlatego też w latach osiemdziesiątych wprowadzono po raz pierwszy trening fizyczny i przeprowadzono pierwsze badania nad jego wpływem na stan zdrowia tej grupy pacjentów. Badano m.in. wpływ treningu na: poziom wydolności fizycznej, układ mięśniowy, układ krążenia, lipidy osocza, stan psychosocjalny. Oceniano również wpływ leczenia erytropoetyną na wydolność fizyczną w grupach pacjentów trenujących i nietrenujących. Wyniki badań wskazują na pozytywny wpływ terapii ruchowej na optymalizację jakości życia związanej ze zdrowiem pacjentów przewlekle dializowanych.

Słowa kluczowe:
wydolność fizyczna, mięśnie, układ krążenia, triglicerydy

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wybrane obciążenia zawodowe fizjoterapeutów z oddziałów Szpitala Uniwersyteckiego im. A. Jurasza w Bydgoszczy

Andrzej Lewandowski, Martyna Wasielewska, Ryszard Grucza, Jacek Klawe, Paweł Zalewski

Andrzej Lewandowski, Martyna Wasielewska, Ryszard Grucza, Jacek Klawe, Paweł Zalewski – Selected types of work load of male physiotherapists in hospital setting. Fizjoterapia Polska 2010; 10(3); 234-241

Streszczenie
Wstęp. W zawodzie fizjoterapeuty wysiłek fizyczny jest zjawiskiem typowym. W odbiorze społecznym, realizacja zawodu fizjoterapeuty związana jest z wykonywaniem stosunkowo ciężkiej pracy fizycznej, a stopień jej uciążliwości jest oceniany w podobny sposób zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety. Celem pracy była ocena obciążeń wysiłkowych wybranych czynności zawodowych fizjoterapeutów pracujących w oddziałach szpitalnych. Materiał i metody. Wytypowano trzy powszechnie stosowane standardy terapeutyczne – ćwiczenie bierne, indywidualne ćwiczenia ogólnokondycyjne oraz pionizację z nauką chodu. Badaniami objęto grupę młodych mężczyzn zatrudnionych w szpitalu w oddziałach rehabilitacji i neurologii. Określono wydolność fizyczną badanych osób testem wysiłkowym PWC170, a intensywność wysiłku fizycznego oceniano metodą pośrednią za pomocą pomiaru częstości skurczów serca. Wyniki. Stwierdzono niską wydolność fizyczną mężczyzn podejmujących zawód fizjoterapeuty (3,8 l/min ± σ = 0,63). Intensywność wysiłku podczas wykonywania wybranych standardów była niewielka i realizowana na poziomie średniej wartości częstości skurczów serca HR 106,82 ± σ = 15,41 oraz średniej względnej szybkości pobierania tlenu VO2max równej 56,60%. Jednakże w subiektywnym odczuciu fizjoterapeuci pracę tę odbierali jako ciężką. Wyniki obecnych badań pozwoliły na podobne zaklasyfikowanie uciążliwości pracy fizjoterapeuty, jednakże po uwzględnieniu zasad higieny i ergonomii. Wnioski. Sformułowano wnioski, dotyczące potrzeby utrzymywania wydolności fizycznej fizjoterapeutów na odpowiednio wysokim poziomie oraz ustalenia przeciwwskazań do wykonywania standardów terapeutycznych o dużej uciążliwości.
Słowa kluczowe
wydolność fizyczna, standardy terapeutyczne, obciążenia fizyczne

Porównanie wydolności fizycznej u dzieci w wieku 10-12 lat pływających i niepływających

Aleksandra Kruk, Joanna Spurek, Marek Kiljański

Aleksandra Kruk, Joanna Spurek, Marek Kiljański – Comparison of Physical Capacity in Swimming and Non-swimming Children Aged 10-12. Fizjoterapia Polska 2018; 18(3); 36-44

Streszczenie
Cel pracy. Nadrzędnym celem pracy było porównanie wydolności fizycznej u dzieci pływających i niewykazujących aktywności fizycznej w przedziale wiekowym 10-12 lat.
Materiał i metodyka. Badania przeprowadzono wśród 60 dzieci, spośród których 30 regularnie pływała natomiast druga połowa nie wykazywała jakiejkolwiek aktywności fizycznej. Materiał badawczy stanowiło 13 dziewczynek i 17 chłopców w przedziale wiekowym 10-12 lat. Do przeprowadzenia badania wykorzystano kwestionariusz ankiety oraz dwie próby wysiłkowe: próbę Ruffiera i test 6-minutowego marszu.
Wyniki. W badanych próbach wydolnościowych zauważono, że osoby pływające uzyskały lepsze wyniki od tych, które nie uprawiają sportów. Próba Ruffiera ukazała, że na niemalże każdym szczeblu, wydolność fizyczna była lepsza u osób pływających. Test 6-minutowego marszu wykazał, że osoby pływające mogły pokonać dłuższy dystans przy niższym nakładzie wydolnościowym aniżeli osoby bierne fizycznie. Analizując wyniki statystyczne zauważyć można zależność pomiędzy regularnością aktywności fizycznej a poziomem wydolności.
Wnioski. Dzieci podejmujące aktywność fizyczną mają większą wydolność niż bierne fizycznie. Na wyniki ma także wpływ sposób spędzania czasu wolnego i ilość czasu poświęcanego dziennie na aktywność.

Słowa kluczowe:
wydolność fizyczna, pływanie, ruch, aktywność fizyczna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版