Wpływ fizjoterapii na tolerancję wysiłku u chorych po przebytym COVID-19

Klaudia Pompka, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Krystyna Rasławska, Ewa Jach, Igor Świerkowski, Jan Szczegielniak

Klaudia Pompka, Katarzyna Bogacz, Jacek Łuniewski, Krystyna Rasławska, Ewa Jach, Igor Świerkowski, Jan Szczegielniak – Influence of physiotherapy on exercise tolerance in patients after COVID-19. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 182-189

Streszczenie
Pacjenci po ciężkiej chorobie COVID-19 potrzebują efektywnego leczenia oraz pełnej opieki medycznej. Ważnym aspektem pomyślnego powrotu do zdrowia jest wdrożenie kompleksowej rehabilitacji. Rehabilitacja dla ozdrowieńców ma na celu przede wszystkim przywrócenie lub poprawę prawidłowej czynności układu oddechowego, zmniejszenie nasilenia objawów choroby oraz zaburzeń związanych z chorobami współistniejącymi, a także zwiększenie wydolności fizycznej organizmu. Cel pracy. Celem pracy była ocena wpływu treningów wydolnościowych na tolerancję wysiłku fizycznego, z wykorzystaniem testu 6-minutowego marszu u pacjentów po przebytej chorobie COVID-19. Materiał i metody badań. Zbadano 30 chorych po przebytym COVID-19, w tym 12 kobiet (40%) i 18 mężczyzn (60%) w wieku od 35 do 75 lat. Średnia wieku w grupie badanej wynosiła 55 lat, SD = 10,9. U wszystkich badanych przed rehabilitacją przeprowadzono test 6-minutowego marszu (6MWT) celem zakwalifikowania do odpowiedniego modelu rehabilitacji. Analizowano następujące parametry: czas testu, przebyty dystans, ciśnienie skurczowe, ciśnienie rozkurczowe, tętno, a także przyczyny zakończenia testu.
U wszystkich pacjentów wdrożono program rehabilitacji chorych po przebytym COVID-19, który wszedł w życie na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 13 lipca 2020 r.  (Dz.U. poz. 1246) w sprawie programu pilotażowego w zakresie rehabilitacji leczniczej dla świadczeniobiorców po przebytej chorobie COVID-19.  Dystans w teście 6-minutowego marszu w całej grupie badanej po rehabilitacji zwiększył się średnio o 11,8%. Analizując przedstawione wyniki badań opisujące wpływ treningów wydolnościowych na tolerancję wysiłku u pacjentów po chorobie COVID-19, nie stwierdzono istotnie statystycznych różnic pomiędzy grupą wiekową < 55 lat a grupą wiekową ≥ 55 lat.
Wnioski. 1. 3-tygodniowy program rehabilitacji po przebytym COVID-19, którego podstawą był trening wydolnościowy oparty o ćwiczenia na cykloergometrze rowerowym, korzystnie wpływa na tolerancję wysiłku u pacjentów mierzoną na podstawie dystansu podczas 6-minutowego marszu (6MWT).  2. W analizowanej pracy zaobserwowano istotną poprawę u chorych ≥ 55 lat, którzy podczas wyjściowego 6MWT osiągnęli najkrótszy dystans.
Słowa kluczowe:
COVID-19, fizjoterapia, tolerancja wysiłku
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ magnetostymulacji na stopień nietrzymania moczu u kobiet po menopauzie

Robert Kowalski, Joanna Kałuża-Pawłowska, Marek Kiljański

Robert Kowalski, Joanna Kałuża-Pawłowska, Marek Kiljański – The impact of magnetostimulation on the level of urinary incontinence among women after menopause. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 58-69

Streszczenie
Nietrzymanie moczu (NM) to według definicji ICS „każda niekontrolowana utrata moczu”. Wśród szeroko pojętej definicji wyróżnia się różne postacie NM: wysiłkowa, nagląca, z przepełnienia, mieszana, przejściowa, moczenie nocne oraz inne typy NM. Najczęstszą postacią wśród wymienionych jest typ wysiłkowego nietrzymania moczu oraz postać mieszana.
Ze względu na złożony charakter problemu NM istnieje wiele metod diagnostyki i leczenia inkontynencji. W leczeniu zachowawczym powszechnie stosuje się ćwiczenia mięśni dna miednicy, fizykoterapię (w tym pole magnetyczne) i terapię behawioralną. Cel pracy. Celem pracy jest analiza i ocena wpływu magnetostymulacji oraz ćwiczeń dna miednicy na stopień nietrzymania moczu u kobiet po menopauzie. Materiał i metodyka. Badania przeprowadzono u 30 kobiet w wieku 45–67 lat (średnia ± 56) leczonych z powodu NM w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej im. Prymasa Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Sieradzu na Oddziale Rehabilitacyjnym. Pacjentki zostały podzielone na dwie grupy po 15 osób. W grupie 1 badane zostały poddane magnetostymulacji oraz wykonywały ćwiczenia mięśni dna miednicy. W grupie 2 wykonywały tylko ćwiczenia mięśni dna miednicy. Pacjentki zostały poddane dwukrotnemu badaniu ankietowemu, przed rozpoczęciem i po 3-tygodniowej terapii. W badaniu wykorzystano dwie różne ankiety (A i B) opracowane na podstawie kwestionariusza Gaudenza.
Wyniki. Na podstawie analizy danych z ankiet uzyskano następujące wyniki: w grupie 1 poprawa dotyczyła: zmniejszenia częstości epizodów NM i częstotliwości mikcji, zmniejszenia ilości „gubionego moczu” i intensywności NM w oparciu o codzienną aktywność fizyczną, wydłużenia czasu możliwości opanowania parcia na mocz oraz poprawy jakości życia badanych kobiet. W grupie 2 poprawę odnotowano w ocenie inkontynencji na podstawie subiektywnych odczuć pacjentki. Wszystkie wyniki analizy danych z ankiet były nieistotne statystycznie.
Wnioski. Z przeprowadzonej analizy wyników sformułowano poniższe wnioski: 1. Terapia skojarzona magnetostymulacji z ćwiczeniami dna miednicy wywołuje korzystniejszy efekt terapeutyczny niż stosowanie samych ćwiczeń. 2. Subiektywna ocena ankietowanych na temat poprawy dolegliwości związanych z NM przemawia na korzyść terapii z wykorzystaniem stymulacji polem magnetycznym. 3. Najczęstszym rodzajem inkontynencji u badanych kobiet po menopauzie była postać wysiłkowa. 4. Terapia z programem 3-tygodniowej stymulacji polem magnetycznym podnosi poziom zadowolenia z terapii oraz poprawia samopoczucie osób z NM.
Słowa kluczowe:
nietrzymanie moczu, magnetostymulacja, menopauza, fizjoterapia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena tętna treningowego u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP)

Ewa Jach, Igor Świerkowski, Piotr Kęsicki, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Krystyna Rasławska, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak

Ewa Jach, Igor Świerkowski, Piotr Kęsicki, Katarzyna Bogacz, Marcin Krajczy, Krystyna Rasławska, Jacek Łuniewski, Jan Szczegielniak – Assessment of training heart rate in patients with chronic obstructive pulmonary disease (COPD). Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 6-12

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy była ocena tętna treningowego u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc.
Materiał i metodyka. Badania zostały przeprowadzone w SP ZOZ Szpitalu Specjalistycznym MSWiA w Głuchołazach im. św. Jana Pawła II na oddziale rehabilitacji pulmonologicznej. W badaniu wzięło udział 205 osób. Każdy pacjent włączony do badania był chory na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc. Grupę stanowiło 100 kobiet oraz 105 mężczyzn. Do próby kwalifikowane były osoby z modelu rehabilitacji A oraz B. 155 osób należało do modelu B, a 50 osób do modelu A, natomiast średnia wieku wynosiła 55 lat. U chorych przeprowadzany był test 6-minutowego marszu przed oraz po rehabilitacji. W badaniach zostały uwzględnione następujące dane: tętno maksymalne z testu marszowego, tętno maksymalne pacjenta oraz tętno spoczynkowe.
Wyniki. 121 pacjentów osiągnęło przed rehabilitacją wynik % powyżej 70% wartości określających zależność tętna uzyskanego w teście 6MWT do tętna submaksymalnego, co stanowi 60% wszystkich badanych. Natomiast średnia wartość tej zależności wśród wszystkich chorych wynosiła 74,69%. 143 pacjentów osiągnęło wynik % po rehabilitacji powyżej 70% wartości określających zależność tętna uzyskanego w teście 6MWT do tętna submaksymalnego, co stanowi 70% wszystkich badanych. Natomiast średnia wartość tej zależności wśród wszystkich chorych wynosiła 79,19%. 205 pacjentów osiągnęło wynik % przed rehabilitacją powyżej 70% wartości określających zależność tętna uzyskanego w teście 6MWT do tętna submaksymalnego, co stanowi 99,51% wszystkich badanych. Natomiast średnia wartość tej zależności wśród wszystkich chorych wynosiła 92%. Ilość pacjentów, którzy przed rehabilitacją osiągnęli powyżej 70% wartości określających zależność tętna uzyskanego w teście 6MWT do tętna submaksymalnego, wynosiła 100% wszystkich badanych. Natomiast średnia wartość tej zależności wśród wszystkich chorych wynosiła 90,15%.
Wnioski. 1. Tętno maksymalne osiągane przez chorych w trakcie testu 6-minutowego marszu odpowiada tętnu maksymalnemu przed rehabilitacją u 60% pacjentów, natomiast po rehabilitacji u 70% pacjentów.
2. Tętno maksymalne osiągane przez chorych w trakcie testu 6-minutowego marszu odpowiada tętnu treningowemu przed rehabilitacją u 95% pacjentów, natomiast po rehabilitacji u 100% pacjentów.
3.Tętno maksymalne osiągane przez pacjentów w trakcie testu 6-minutowego marszu, jak się wydaje, może być wykorzystywane przy ustalaniu obciążania chorego w trakcie wysiłku fizycznego.
Słowa kluczowe:
POChP, pulmonologia, tętno wysiłkowe, fizjoterapia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena efektów Super Indukcyjnej Stymulacji w fizjoterapii po zakażeniu SARS-CoV-2

Piotr Kęsicki, Igor Świerkowski, Ewa Jach, Krystyna Rasławska, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Jan Szczegielniak

P. Kęsicki, I. Świerkowski, E. Jach, K. Rasławska, J. Łuniewski, K. Bogacz, J. Szczegielniak – Evaluation of the effects of Super Inductive Stimulation in physiotherapy after SARS-CoV-2 infection. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 6-17

Streszczenie
Cel pracy. Celem pracy była ocena skuteczności Super Indukcyjnej Stymulacji w terapii oddechowej u pacjentów po zakażeniu koronawirusem SARS-CoV2.
Materiał i metodyka. Badania zostały przeprowadzone w szpitalu specjalistycznym MSWiA w Głuchołazach na oddziale pulmonologicznym. Wybrano 15 mężczyzn w przedziale wiekowym od 35. do 63. roku życia oraz 15 kobiet w przedziale wiekowym od 32. do 69. roku życia. Każdy pacjent został poddany 10 zabiegom Super Indukcyjnej Stymulacji.
Wyniki. Zastosowanie Super Indukcyjnej Stymulacji wykazało, że średnie nasilenie kaszlu, bólu w klatce piersiowej, skrócenie oddechu, nasilenie kaszlu z plwociną, pocenia się, bólu głowy, nudności, biegunki, bólu mięśni, braku apetytu, problemów z koncentracją, problemów z myśleniem, problemów ze spaniem, zmęczenia zmniejszyło się.
Wnioski. Analiza wyników wykazała pozytywny wpływ zastosowanej terapii. Biorąc pod uwagę odpowiedzi udzielone przed i po zakończonej rehabilitacji, stan zdrowia badanych poprawił się o 20,18%. Największe różnice wyników zaobserwowano w przypadku bólu głowy, biegunki, problemu ze spaniem, gdzie odpowiednio wynosiły 39,85%, 30,91% oraz 28,57%. Porównanie wyników badań wykazało, że jakość życia pacjentów poprawiła się.
Słowa kluczowe
pulmonologia, super indukcyjna stymulacja, COVID-19, fizjoterapia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rozwój koncepcji i metod fizjoterapii w XIX i XX wieku

Janusz Orzech

Janusz Orzech – The development of the concepts and methods of physiotherapy in the 19th and 20th centuries. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 187-194

Streszczenie

Słowa kluczowe:
fizjoterapia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównawcza ocena skuteczności przeciwbólowej wybranych metod fizjoterapeutycznych w zespole bólowym dolnego odcinka kręgosłupa

Jolanta Kujawa, Iwona Pyszczek, Jan Talar, Mirosław Janiszewski

Jolanta Kujawa, Iwona Pyszczek, Jan Talar, Mirosław Janiszewski – Comparative evaluation of the analgesic effectiveness of selected physiotherapeutic methods in the treatment of low back pain syndrome. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 271-279

Streszczenie

Wstęp. Do najczęściej występujących dolegliwości narządu ruchu zalicza się zespoły bólowe kręgosłupa, a w szczególności odcinka lędźwiowo-krzyżowego. W wielu krajach problem tzw. bólów krzyża osiągnął rangę problemu społecznego. Odpowiedni dobór skutecznych metod fizjoterapeutycznych jest podstawowym zadaniem zespołów rehabilitacyjnych. Podjęto badania, mające na celu analizę skuteczności oddziaływania przeciwbólowego połączonych, wybranych form fizjoterapii u chorych z bólami dolnego odcinka kręgosłupa. Sprawdzono, czy istnieją statystycznie istotne różnice skuteczności przeciwbólowej w zależności od zastosowanych zabiegów fizykalnych. Materiał i metoda. Badaniom poddano 450 chorych, w wieku od 21 do 79 lat (średni wiek = 56,53 +/- 15,34 lat), wśród których było 319 kobiet i 131 mężczyzn, przyjętych do leczenia w Zakładzie Rehabilitacji Leczniczej ZOZ Łódź-Śródmieście z powodu bólów odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Chorych podzielono na dwie grupy A i B. w grupie A zastosowano zabiegi biostymulacji promieniowaniem laserowym i kinezyterapią. W grupie B w miejsce laseroterapii stosowano prądy interferencyjne z gimnastyką leczniczą. Ocenę skuteczności zastosowanego skojarzonego leczenia przeprowadzono na podstawie subiektywnej oceny bólu wg zmodyfikowanego kwestionariusza Laitinena, uwzględniając cztery wskaźniki: subiektywną ocenę intensywności bólu, częstotliwość jego występowania, stosowanie leków przeciwbólowych oraz ograniczenie aktywności ruchowej pacjenta, a także na podstawie badania klinicznego. Wyniki. Wyniki badań wykazały skuteczność przeciwbólową obydwu metod u chorych z zespołami bólowymi dolnego odcinka kręgosłupa. Zastosowanie laseroterapii w połączeniu z gimnastyką leczniczą z bólami dolnego odcinka kręgosłupa wykazuje statystycznie znamienną, większą skuteczność terapeutyczną, w porównaniu z prądami interferencyjnymi łączonymi z kinezyterapią.

Słowa kluczowe:
laseroterapia niskoenergetyczna, zespół bólowy dolnego odcinka kręgosłupa, fizjoterapia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rola fizjoterapii w leczeniu, profilaktyce oraz rehabilitacji przewlekłych stanów zapalnych oskrzeli

Volodymyr Mizin

Volodymyr Mizin – The role of physiotherapy in the treatment, prevention, and rehabilitation of chronic bronchitis. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 237-242

Streszczenie

Wprowadzenie. W ramach światowej Inicjatywy Przeciwdziałania Przewlekłym Obturcyjnym Chorobom Płuc trwa ożywiona dyskusja i poszukiwanie oryginalnych, nowoczesnych podejść do leczenia przewlekłych zapaleń oskrzeli. Warunkiem powodzenia tych poszukiwań jest precyzyjne określenie celu oraz zastosowanie odpowiednich metod. Analiza piśmiennictwa wykazuje brak doniesień odnośnie możliwości fizjoterapeutycznych metod leczenia w tym zakresie. Celem naszych badań była ocena możliwości stosowania elektrostymulacji klatki piersiowej oraz elektroforezy dolarginowej w celu łagodzenia objawów duszności u pacjentów z przewlekłymi zapaleniami oskrzeli. Materiał i metoda. Badaniami nad wpływem zabiegów na funkcję układu sercowo-oddechowego oraz odpornościowego objęto 67 pacjentów. Badano oddech, hemodynamikę, zawartość T- i B-limfocytów oraz immunoglobuliny E. Symulację i obliczanie mocy trytonu, mięśni oddechowych oraz mięśnia sercowego, wydolności ogólnej, minutowej objętości krwi oraz ewentualnie odchylenia tych wskaźników od ich optymalnych wartości prowadzono z zastosowaniem modelu biomechanicznego. Symulację i obliczanie współczynników zużycia tlenu poprzez układ sercowo-naczyniowy i oddechowy oraz cały organizm prowadzono z zastosowaniem synergetycznego modelu tlenowej przemiany materii. Wyniki. Przedstawiona analiza korelacyjna, regresyjna oraz czynnikowa wskazuje na liczne i wyraźne efekty elektrostymulacji oraz elektroforezy dolarginowej na realizację wielu celów leczenia, w tym łagodzenie objawów duszności. Badane czynniki zwiększają zdolności funkcjonalne układu krwionośnego i oddechowego do zaopatrzenia ustroju w tlen, ulepszają bilans wegetatywnego układu nerwowego oraz bilans B- i T-limfocytów, powiększają zawartość T-limfocytów i obniżają poziom IgE. Wyniki analizy czynnikowej pozwalają stwierdzić, że obniżenie poziomu IgE zmniejsza aktywność procesu zapalnego u chorych. Obserwowano zwiększenie wartości tlenu zużytego, zapasowego oraz – co jest szczególnie ważne – zwiększenie całkowitego współczynnika pochłaniania tlenu przez organizm. Wnioski. Zabiegi elektrostymulacji klatki piersiowej oraz elektroforezy dolarginowej wywołują korzystne efekty dla osiągnięcia wielu celów w leczeniu oraz rehabilitacji chorych z przewlekłymi zapaleniami oskrzeli, w tym: obniżenie działania IgE jako czynnika ryzyka, przeciwdziałanie skutkom niewydolności oddechowej, hamowanie odczynów zapalnych, usprawnianie stanu układu odpornościowego, funkcji oddechowych i hemodynamiki. Zabiegi wywołują poprawę równowagi wegetatywnego układu nerwowego, przemiany materii oraz całkowitego zużycia tlenu. Wymienione efekty pozwalają na przeprowadzenie kompleksowego programu łagodzenia objawów duszności u chorych z przewlekłymi zapaleniami oskrzeli.

Słowa kluczowe:
przewlekły zapalny stan oskrzeli, objawy duszności
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Test SLR – jego wartość w diagnostyce różnicowej oraz w wyborze sposobu terapii

Ger Plaatsman, Edward Saulicz, Ewa Żmudzka-Wilczek

Ger Plaatsman, Edward Saulicz, Ewa Żmudzka-Wilczek – The straight leg raising test: its value in differential diagnosis and choice of therapy. Fizjoterapia Polska 2001; 1(4); 414-417

Streszczenie
Starożytni lekarze już 2800 lat przed narodzeniem Chrystusa uważali, że ruchy wyprostne kończyn dolnych mogą być przydatne w procesie diagnostycznym schorzeń kręgopochodnych (Beasly 1982). Od tego czasu wielu autorów przedstawiało własne sposoby badania dysfunkcji stawów biodrowych, obręczy miedniczej oraz odcinka lędźwiowego kręgosłupa, wykorzystujące ruchy kończyn dolnych. Artykuł niniejszy nie jest jednak kolejną próbą interpretacji testu Straight Leg Raising (SLR). W pracy tej zaprezentowano przegląd stosowanych obecnie „wersji” tego testu oraz przedstawiono zasady „badania poprzez leczenie”, z wykorzystaniem SLR jako narzędzia w diagnostyce różnicowej, umożliwiającego wybór najwłaściwszej techniki leczniczej.

Słowa kluczowe:
test SLR, fizjoterapia, diskopatia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ fizjoterapii wewnątrzszpitalnej na kształtowanie się parametrów równowagi kwasowo-zasadowej po korekcjach operacyjnych wad wrodzonych serca u dzieci w wieku 0-2 lat

Piotr Dominiak

Piotr Dominiak – The impact of inpatient physiotherapy on parameters of acid-base equilibrium after corrective surgery of congential heart defects in children age 0-2. Fizjoterapia Polska 2001; 1(4); 361-365

Streszczenie
Wstęp. Wady wrodzone serca stanowią największy problem w kardiologii dziecięcej. Zajmują drugie miejsce wśród przyczyn zgonów niemowląt w Polsce. Obserwujemy stałe obniżanie wieku operacyjnego w celu przeciwdziałania wtórnym zmianom strukturalnym w sercu i poza sercem oraz chronienia psychiki rodziców i dzieci. Celem pracy była ocena skuteczności własnej metody fizjoterapii w okresie wewnątrzszpitalnym u dzieci w wieku 0-2 lat, po korekcjach całkowitych najczęściej występujących wad wrodzonych serca. Materiał i metoda. W grupie 32 pacjentów po korekcjach całkowitych ASD II, VSD, PDA i CoA w wieku 0-2 lat, przeprowadzono 384 badania z arterializowanej krwi włośniczkowej w ciągu pierwszych 10 dób pooperacyjnych. Badania wykonano bezpośrednio przed, bezpośrednio po oraz 30 minut po fizjoterapii, a następnie porównywano wyniki. Pacjentów podzielono na dwie podgrupy; I podgrupę stanowiło 20 pacjentów po korekcji całkowitej ASD II i VSD, u których wykonano 270 badań, II podgrupę stanowiło 12 pacjentów po korekcji całkowitej PDA i CoA, u których wykonano 114 badań. Wyniki. Na podstawie badań wykazano, iż torakotomia tylno-boczna wpływa na przesunięcie równowagi kwasowo-zasadowej w lewo, jednakże pod wpływem fizjoterapii kierunek zmian jest identyczny w obu podgrupach. Krążenie pozaustrojowe nie wpłynęło na zaburzenie dyfuzji gazów przez błonę pęcherzykowo-włośniczkową, a zastosowany standard fizjoterapii wpłynął na poprawę wymiany gazowej w płucach (istotny statystycznie wzrost pO2 i SO2 30 minut po fizjoterapii). Wniosek. Zastosowany standard fizjoterapii, z włączeniem elementów metody Volty, jest możliwy do zastosowania od pierwszych dób pooperacyjnych.

Słowa kluczowe:
wady wrodzone serca, leczenie operacyjne, fizjoterapia, równowaga kwasowo-zasadowa

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Uszkodzenie krwinek czerwonych ludzkich spowodowane falami ultradźwiękowymi

Iwona Pyszczek, Jan Talar, Jolanta Kujawa, Leu Zavodnik, Ewa Kilańczyk

Iwona Pyszczek, Jan Talar, Jolanta Kujawa, Leu Zavodnik, Ewa Kilańczyk – Ultrasonic wave-induced damage to human red blood cells. Fizjoterapia Polska 2002; 2(2); 134-139

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena reakcji ludzkich czerwonych krwinek na ultradźwięki stosowane w fizjoterapii (1 MHz). Materiał i metody. Jako wskaźniki wrażliwości czerwonych krwinek na uszkodzenie spowodowane falami ultradźwiękowymi wybrano: hemolizę, zmiany elektrochemicznych właściwości błony komórkowej oraz aktywność acetylcholinesterazy związanej z błoną. Wyniki. Po ekspozycji czerwonych krwinek na ultradźwięki wystąpiła hemoliza zależna od dawki, znaczna aktywizacja acetylcholinesterazy w błonie spowodowana wzrostem przylepności podłoża, niewielka depolaryzacja błony związana z niespecyficzną formacją otworów oraz aktywizacja lipidowej peroksydacji błony. Wnioski. Uzyskane wyniki wskazują na znaczny efekt biomodulacyjny fal ultradżwiękowych stosowanych w praktyce medycznej na ludzkie czerwone krwinki na poziomie błony i komórki.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, hemoliza, acetycholinesteraza

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3 4 5 14