Tag: Piotr Majcher

Ekstensyjny gorset ortpedyczny (EGO) w leczeniu młodzieńczej kifozy piersiowej tzw. choroby Scheuermann’a

Marek Fatyga, Piotr Majcher, Andrzej Skwarcz

Marek Fatyga, Piotr Majcher, Andrzej Skwarcz – The ego extending orthopedic brace in the treatment of juvenile thoracic kyphosis (Scheuermann’s Disease). Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 306-310

Streszczenie

Młodzieńcza kifoza piersiowa, tzw. “choroba Scheuermann’a”, charakteryzuje się: pogłębieniem kifozy piersiowej i zmianami w ukształtowaniu trzonów kręgów, które powstają w okresie intensywnego wzrostu młodego organizmu. Celem pracy jest przedstawienie nowego typu gorsetu ortopedycznego, korygujące zniekształcenie kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej (ekstensywny gorset ortopedyczny „EGO”). Korekcję kifozy piersiowej w gorsecie EGO uzyskuje się przez trójpunktowe poparcie przy ustabilizowanej miednicy: od przodu na mostku, od tyłu na szczycie kifozy. Warunkiem uzyskania rzeczywistej korekcji kifozy piersiowej jest wymuszenie tyłopochlenia miednicy przez wysokie podparcie powłok brzusznych i łuków żebrowych od przodu oraz niskie podparcie na pośladkach od tyłu, co wpływa na zmniejszanie lordozy lędźwiowej i jej stabilizację. Taki układ zapewnia korekcję zagięcia kifotycznego w części piersiowej kręgosłupa, co potwierdzono badaniami klinicznymi i radiologicznymi. Wskazaniem od zastosowania gorsetu EGO są różne postacie nieutrwalonych zniekształceń kifotycznych kręgosłupa piersiowego, we wczesnej fazie ich rozwoju, a więc przed wskazaniami do opracowanego w ośrodku lubelskim, kompleksowego leczenia nieoperacyjnego młodzieńczej kifozy piersiowej – wieloetapowe leczenie gorsetami ekstensywnymi po przygotowaniu fizjoterapią. Gorset ortopedyczny EGO stosowany jest również z powodzeniem po zakończeniu etapowej korekcji w gorsetach gipsowych, w których uzyskano odbudowę trzonów kręgów. Zadaniem gorsetu jest wówczas utrwalenie uzyskanej korekcji.

Słowa kluczowe:
przykurcz mięśniowo-torebkowy, osłabienia mięśni, zakres ruchu, postawa ciała
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Kinezyterapia w leczeniu młodzieńczej kifozy piersiowej (tzw. Choroby Scheuermann’a)

Anna Krawczyńska, Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz

Anna Krawczyńska, Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz – Kinesitherapy in the treatment of juvenile thoracic kyphosis (Scheuermann’s Disease). Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 303-305

Streszczenie

Młodzieńcza kifoza piersiowa, tak zwana choroba Scheuermann’a, w swoim przebiegu prowadzi do zmian statyczno-dynamicznych w obrębie kręgosłupa, obręczy barkowej i biodrowej, powodując zmianę sylwetki pacjenta. Zmiana ukształtowania kręgosłupa związana z zaburzeniami wzrostowymi w trzonach kręgów, doprowadza do powstania przykurczów mięśniowo-torebkowych oraz osłabienia rozciągniętych mięśni i wiązadeł. Zabiegi kinezyterapeutyczne stosowane w leczeniu młodzieńczej kifozy piersiowej mają za zadanie przywrócenie prawidłowej równowagi mięśniowej przez rozciągniecie przykurczonych i wzmocnienie osłabionych mięśni. Mają także za zadanie poprawę zakresu ruchomości stawów oraz naukę przyjmowania i utrzymania prawidłowej postawy ciała. W zaburzeniach wzrostowych umiejscowionych w trzonach kręgów, potwierdzonych radiologicznie, konieczne jest leczenie gorsetami korekcyjnymi ekstensyjnymi. Kinezyterapia, obok fizykoterapii, ma wówczas za zadanie przygotowanie chorego do uzyskania dobrej korekcji w gorsecie oraz zmniejsza tzw. „straty gipsowe”. Autorzy opracowania wykazują wartość kinezyterapii w procesie leczenia chorych z młodzieńczą kifozą piersiową. Omawiają program ćwiczeń mający na celu odbudowę prawidłowej sylwetki.

Słowa kluczowe:
przykurcz mięśniowo-torebkowy, osłabienia mięśni, zakres ruchu, postawa ciała
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Sytuacja psychologiczna pacjenta niepełnosprawnego ruchowo po urazie kręgosłupa i rdzenia kręgowego

Mariola Żuk, Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz

Mariola Żuk, Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz – The psychological situation of the disabled patient after injury to the spine and spinal cord. Fizjoterapia Polska 2002; 2(1); 65-67

Streszczenie
Wstęp. Niepełnosprawność ruchowa sprowadza na człowieka sytuację psychologiczną trudną z wielu powodów. Niektóre powody wiążą się bezpośrednio z warunkami leczenia i usprawniania w szpitalu. Inne dotyczą życia po zakończeniu hospitalizacji i powrocie do społeczeństwa. W artykule dzielą się własnymi doświadczeniami z pracy klinicznej z pacjentami niepełnosprawnymi w następstwie urazu kręgosłupa i rdzenia kręgowego. Materiał i metody. Autorzy w oparciu o materiał 602 pacjentów leczonych w latach 1998-2000 z powodu urazów kręgosłupa omawiają ich sytuację psychologiczną. Z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego leczono 357 pacjentów, bez 245. Wyniki. W celu osiągnięcia dobrego efektu rehabilitacji pacjent potrzebuje pomocy od zespołu leczącego oraz najbliższego otoczenia. Powrót do życia poza szpitalem jest łatwiejszy, kiedy w otoczeniu osoby niepełnosprawnej spełnione są określone warunki. Dlatego w czasie rehabilitacji szpitalnej podejmowane są działania ukierunkowane na stworzenie pacjentowi swego rodzaju „niszy społecznej”, w którą wchodzi po zakończeniu hospitalizacji. Wniosek. Szczególnie istotne jest włączenie pacjenta w działalność grupy samopomocy, w której działalność angażuje się także najbliższa rodzina.

Słowa kluczowe:
grupy samopomocowe, należność społeczna, wsparcie rodzinne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rehabilitacja medyczna pacjentów po urazach kręgosłupa bez uszkodzeń OUN

Piotr Majcher, M. Fatyga, A. Skwarcz

Piotr Majcher, M. Fatyga, A. Skwarcz – Medical rehabilitation of spinal injury patients without central nervous system damage. Fizjoterapia Polska 2002; 2(1); 61-64

Streszczenie
Autorzy w oparciu o doświadczenia Lubelskiego Ośrodka przedstawiają opracowany model rehabilitacji medycznej pacjentów po urazach kręgosłupa bez uszkodzeń OUN. Opracowany model rehabilitacji medycznej uzależniony jest od metody leczenia urazu kręgosłupa (postępowanie operacyjne lub nieoperacyjne). U pacjentów wymagających leczenia operacyjnego z wykorzystaniem stabilizacji wewnętrznej, rehabilitacja medyczna, obok czynności pielęgnacyjnych, obejmuje przygotowanie pacjenta do zabiegu operacyjnego ćwiczeniami oddechowymi oraz zabiegi kinezyterapii i fizykoterapii po leczeniu operacyjnym, celem przywrócenia jak najszybciej sprawności fizycznej. W postępowaniu nieoperacyjnym rehabilitacja medyczna obejmuje szeroko pojętą fizjoterapię tworzącą jeden z następujących schematów postępowania: leczenie czynnościowe bez stabilizacji zewnętrznej, leczenie czynnościowe po zastosowaniu stabilizacji zewnętrznej (osoby młode)oraz leczenie czynnościowe u osób po urazach kręgosłupa szyjnego z zastosowaniem wyciągu czaszkowego bezpośredniego. Autorzy wskazują na konieczność współpracy całego zespołu leczącego w prawidłowym postępowaniu rehabilitacyjnym.

Słowa kluczowe:
stabilizacja wewnętrzna, kinezyterapia, fizykoterapia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zasady postępowania nieoperacyjnego w leczeniu skolioz

Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz

Piotr Majcher, Marek Fatyga, Andrzej Skwarcz – Principles for non-surgical procedures in the treatment of scoliosis. Fizjoterapia Polska 2002; 2(4); 306-310

Streszczenie
Autorzy przedstawiają własne doświadczenia w kompleksowym leczeniu nieoperacyjnym skolioz. Przedstawiają różne rodzaje gorsetów ortopedycznych korekcyjnych i stabilizujących. Podkreślają konieczność indywidualnego doboru zaopatrzenia ortopedycznego w zależności od etiologii skrzywienia, rodzaju i wielkości zniekształcenia oraz wieku młodocianych. Przedstawiają wskazania i przeciwwskazania do leczenia gorsetami ortopedycznymi. Podkreślają znacznego stopnia zmniejszenie deformacji sylwetki po stosowaniu gorsetu korekcyjnego nawet wtedy, gdy przy prawidłowym jego stosowaniu uzyskuje się tylko spowolnienie progresji skrzywienia. Ponadto wskazują na nieprawidłowości w leczeniu ortotycznym zniekształceń kręgosłupa, z jakimi spotykają się w codziennej pracy z młodocianymi w ambulatorium. Wskazują na konieczność stosowania kinezyterapii jako niezbędnego uzupełnienia leczenia gorsetem, a nie alternatywy dla niego.

Słowa kluczowe:
skoliozy, leczenie skolioz nieoperacyjne, gorsety ortopedyczne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Postrzeganie zawodu fizjoterapeuty przez studentów I roku studiów I stopnia polskich uczelni o różnych profilach kształcenia

Joanna Gotlib, Dariusz Białoszewski, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Aleksandra Bauer, Wojciech Kułak, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Maciej Płaszewski, Janusz Sierdziński

Joanna Gotlib, Dariusz Białoszewski, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Aleksandra Bauer, Wojciech Kułak, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Maciej Płaszewski, Janusz Sierdziński – Perception of the physiotherapist profession by first-year students of Polish universities of various educational orientations. Fizjoterapia Polska 2009; 9(2); 109-121

Streszczenie
Wstęp. Kształcenie na kierunku fizjoterapia odbywa się obecnie w Polsce w uczelniach o różnych profilach kształcenia: uczelniach medycznych, wyższych szkołach wychowania fizycznego oraz szkołach wyższych o innych profilach kształcenia. Celem pracy było porównanie sposobu postrzegania zawodu fizjoterapeuty przez studentów o różnych profilach kształcenia. Materiał i metody. Badaniami objęto 1145 studentów l-roku studiów l-stopnia z jedenastu polskich uczelni, kształcących fizjoterapeutów. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego – kwestionariusz ankiety który składał się z 3 części. Zastosowano test Kruskala-Wallisa, test mediany oraz test Chi-kwadrat (p<0.05). Wyniki. Większość studentów twierdziła, że status zawodu fizjoterapeuty jest niższy od statusu zawodowego lekarza (ponad 52%), lecz wyższy od statusu zawodowego pielęgniarki (ponad 70%). Ponad 92% studentów uważała, że współpraca fizjoterapeuty z lekarzem powinna opierać się na zasadach partnerstwa (p=NS). Ponad 70% studentów twierdziła również, że zawód fizjoterapeuty związany jest bardziej z medycyną niż z wychowaniem fizycznym. Wnioski. 1. W badanej grupie profil uczelni kształcącej studentów nie miał wpływu na postrzeganie wybranego zawodu przez studentów I roku – większość badanych postrzegała zawód fizjoterapeuty jako zawód medyczny. 2. W świetle wyników prezentowanych w światowych publikacjach należałoby przeprowadzić również w Polsce badania dotyczące opinii studentów na temat miejsca fizjoterapeuty w zespole leczącym, uwzględniając poza lekarzem i pielęgniarką, również pozostałych członków tego zespołu: dietetyka, psychologa i doradcę zawodowego.
Słowa kluczowe
edukacja medyczna, fizjoterapia, profil uczelni, postrzeganie zawodu

Czynniki decydujące o wyborze studiów i wiedza dotycząca możliwości podejmowania pracy w zawodzie fizjoterapeuty wśród studentów różnych typów polskich uczelni

Joanna Gotlib, Dariusz Białoszewski, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Aleksandra Bauer, Wojciech Kułak, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Maciej Płaszewski, Janusz Sierdziński

Tomasz Wolny, Edward Saulicz, Rafał Gnat, Mirosław Kokosz, Michał Kuszewski, Andrzej Myśliwiec – Motivations for studying physiotherapy and familiarity with employment situation among physiotherapy students at variously oriented university-level schools in Poland. Fizjoterapia Polska 2009; 9(3); 232-244

Streszczenie
Wstęp. Studia na kierunku fizjoterapia cieszą się ogromną popularnością w Polsce i w innych krajach Unii Europejskiej. Celem pracy była analiza czynników motywujących do wyboru studiów oraz ocena wiedzy studentów nt. możliwości podejmowania pracy w Polsce i w innych krajach Unii Europejskiej. Materiał i metody. Badaniami objęto studentów I roku z jedenastu uczelni. Do analizy statystycznej zakwalifikowano 954 ankiety – 211 z uczelni medycznych, 118 – sportowych oraz 625 z uczelni o innym profilu kształcenia. Badania przeprowadzono za pomocą samodzielnie skonstruowanego, anonimowego kwestionariusza, a udział w badaniach był dobrowolny. Do analizy statystycznej wykorzystano testy: Kruskala-Wallisa, mediany oraz Chi-kwadrat (p<0.05). Wyniki. Większość studentów kierowała się radą osób pracujących w zawodzie fizjoterapeuty przy wyborze kierunku studiów: 62% PM, 57% PWF oraz 68% IP. Większość chciałaby rozpocząć studia II stopnia i rozpocząć pracę w zawodzie: 55% PM, 56% PWF oraz 62% IP. Większość deklarowała, że nie zna możliwości podjęcia pracy po ukończeniu studiów: 87% PM, 91% PWF, 73% IP. Czynnikiem ułatwiającym wg studentów znalezienie pracy jest opanowanie wiedzy i umiejętności: 43% PM, 42% PWF oraz 45% IP. Wnioski. 1. W badanej grupie wybór kierunku studiów opierany był o stereotypy, a nie o obiektywne informacje źródłowe. 2. Uczelnie powinny dbać o jakość kształcenia, ze względu na to, że kandydaci na studia kierują się przy wyborze kierunku studiów opinią o danej uczelni. 3. Istnieje konieczność stworzenia profesjonalnej platformy informacyjnej obejmującej zagadnienia związane z kształceniem polskich fizjoterapeutów, w której muszą się znaleźć wiarygodne informacje dotyczące warunków zatrudniania fizjoterapeutów w krajach UE i świata.
Słowa kluczowe
zatrudnienie, motywacja, Unia Europejska, fizjoterapia, profil uczelni

Analiza zmian postaw studentów fizjoterapii podczas studiów I stopnia w uczelniach o różnych profilach kształcenia wobec podejmowania zatrudnienia w wybranym zawodzie

Joanna Gotlib, Dariusz Białoszewski, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Aleksandra Bauer, Wojciech Kuła, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Maciej Płaszewski, Janusz Sierdziński, Andrzej Wall

Joanna Gotlib, Dariusz Białoszewski, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Aleksandra Bauer, Wojciech Kuła, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Maciej Płaszewski, Janusz Sierdziński, Andrzej Wall – Analysis of changes in attitudes towards starting the chosen career among physiotherapy students during their Bachelor program studies at university-level schools of differenteducational orientations. Fizjoterapia Polska 2010; 10(1); 25-36

Streszczenie
Wstęp. Kształcenie fizjoterapeutów w Polsce odbywa się w trzech typach uczelni: medycznych, sportowych oraz innych profilach. Profile kształcenia różnią się m.in.: tradycjami nauczania, jakością kadry nauczającej i różnymi sposobami spojrzenia na nauczaną dziedzinę. Celem badań była analiza postrzegania przyszłości w zawodzie fizjoterapeuty w badanej grupie pomiędzy studentami I i III roku studiów w zależności od profilu uczelni. Materiał i metody. Badaniami objęto 1145 studentów 11 uczelni. Badania zostały przeprowadzone w tej samej grupie studentów dwukrotnie: podczas I i III roku studiów. Narzędziem badawczym był dobrowolny, anonimowy, autorski kwestionariusz, zawierający łącznie 88 pytań. Do analizy (Statsoft STATISTICA 8) wykorzystano nieparametryczne testy statystyczne Chi-kwadrat (x2), Kruskala-Wallisa, kolejności par Wilcoxona (p<0.05).Wyniki. Większość studentów deklarowała częściej podczas III niż I roku, że chce podjąć studia II stopnia, istotnie mniej osób podczas III niż I roku deklarowało chęć podjęcia pracy w zawodzie. Znajomość możliwości podejmowania pracy w zawodzie istotnie wzrosła, jednakże nadal większość deklarowała że ich nie zna. Większość twierdziła, że łatwo jest znaleźć pracę w innych krajach Unii Europejskiej. Wnioski. 1. W badanej grupie studentów profil uczelni nie miał istotnego wpływu na postawy studentów wobec przyszłości zawodowej w wybranej profesji. 2. Istotne jest, żeby programy kształcenia studentów studiów I stopnia na kierunku fizjoterapia zostały uzupełnione o obiektywne informacje źródłowe dotyczące warunków, jakie musi spełniać polski fizjoterapeuta, żeby podjąć pracę w wybranym zawodzie w innych krajach unii Europejskiej.
Słowa kluczowe
studenci, postawy zawodowe, podejmowanie zatrudnienia, Unia Europejska

Analiza opinii studentów fizjoterapii na temat programów studiów oferowanych w uczelniach o różnych profilach kształcenia

Dariusz Białoszewski, Joanna Gotlib, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Andrzej Bugajski, Wojciech Kułak, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Maciej Płaszewski, Janusz Sierdziński

Dariusz Białoszewski, Joanna Gotlib, Anna Cabak, Katarzyna Barczyk, Andrzej Bugajski, Wojciech Kułak, Piotr Majcher, Olga Nowotny-Czupryna, Maciej Płaszewski, Janusz Sierdziński – Analysis of physiotherapy students’ opinions on curricula in university-level schools of different educational orientations. Fizjoterapia Polska 2010; 10(2); 136-148

Streszczenie
Wstęp i cel pracy: Kierunek Fizjoterapia powstał w Polsce 1997 r. i rozpoczął kształcenie w systemie dwustopniowych studiów wyższych. Obecnie w Polsce kształcenie fizjoterapeutów odbywa się w trzech typach uczelni: uczelniach medycznych (PM), wyższych uczelniach wychowania fizycznego (PWF) oraz uczelniach o profilach niezwiązanych z kształceniem medycznym ani wychowaniem fizycznym (IP). Celem pracy była analiza i porównanie opinii studentów PM, PWF i IP na temat programów studiów, które oferują wymienione uczelnie. Materiał i metody: Badaniami objęto 593 studentów III roku studiów I stopnia 10 uczelni o różnych profilach nauczania. Dobrowolne, anonimowe badania ankietowe przeprowadzono w marcu i kwietniu 2009 roku. Autorski kwestionariusz składał się z 4 części i zawierał łącznie 88 pytań. Do analizy statystycznej (STATISTICA 9.0) zastosowano test Kruskalla-Wallisa. Wyniki: Największa grupa studentów PM deklarowała, że liczba godzin zajęć praktycznych była odpowiednia, PWF i IP deklarowali, że była ona zbyt mała (p=NS). Zdaniem PM czas bezpośredniego kontaktu z pacjentem podczas zajęć klinicznych był odpowiedni, zdaniem PWF i IP (p<0,007) był on zbyt krótki. Największa liczba studentów PM, PWF i IP deklarowała, że treści kształcenia z zakresu technik specjalnych w fizjoterapii nie były wystarczające (p=NS). Wnioski: 1. Uzasadnione wydaje się być połączenie doświadczenia kształcenia klinicznego uczelni medycznych z zapleczem i kadrą specjalistów z zakresu przedmiotów zawodowych, którą dysponują uczelnie sportowe, co mogłoby wpłynąć na podniesienie jakości kształcenia fizjoterapeutów w Polsce. 2. Na obecnym poziomie badań naukowych prowadzonych w fizjoterapii ważne wydaje się również zapewnienie wysokiej jakości kształcenia w zakresie nowoczesnych metod fizjoterapeutycznych.
Słowa kluczowe
fizjoterapia, studenci, studia I stopnia, uczelnie medyczne, uczelnie sportowe
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Czynniki motywujące do wyboru studiów oraz znajomość realiów zatrudnienia w zawodzie – różnice w opinii kobiet i mężczyzn rozpoczynających studia na kierunku fizjoterapia w polskich uczelniach

Katarzyna Barczyk, Joanna Gotlib, Aleksandra Bauer, Dariusz Białoszewski, Piotr Majcher, Maciej Płaszewski, Anna Cabak, Olga Nowotny-Czupryna, Wojciech Kułak, Janusz Sierdziński

Katarzyna Barczyk, Joanna Gotlib, Aleksandra Bauer, Dariusz Białoszewski, Piotr Majcher, Maciej Płaszewski, Anna Cabak, Olga Nowotny-Czupryna, Wojciech Kułak, Janusz Sierdziński – Motivations for studying physiotherapy and familiarity with employment situation – differences between female and male students of physiotherapy at university-level schools in Poland. Fizjoterapia Polska 2010; 10(4); 307-316

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była analiza i porównanie czynników motywujących kobiety i mężczyzn do wyboru studiów na kierunku fizjoterapia oraz znajomości realiów zatrudnienia w zawodzie fizjoterapeuty w tych środowiskach.
Materiał i metody. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego (anonimowy i dobrowolnie wypełniany kwestionariusz). Grupę badaną stanowili studenci I roku studiów I stopnia reprezentujący 11 polskich uczelni. Do analizy statystycznej uzyskanych wyników zakwalifikowano 954 ankiet. Badania zostały przeprowadzone w październiku i listopadzie 2006 roku, na początku I semestru kształcenia. Zastosowano test U Manna-Whitneya (p<0.05).
Wyniki. Zainteresowania były jedynym czynnikiem różniącym kobiety i mężczyzn, który wpływał na decyzję o podjęciu studiów na kierunku fizjoterapia. Kobiety istotnie częściej deklarowały, że studia na fizjoterapii są ich wymarzonym „od zawsze” kierunkiem studiów. Zdecydowana większość studentów twierdziła, że nie zna możliwości podjęcia pracy w zawodzie. Zdecydowana większość badanych studentów twierdziła, że łatwo jest znaleźć zatrudnienie w wybranym zawodzie w innych, poza Polską, krajach Unii Europejskiej, kobiety twierdziły tak, istotnie (p<0.05) częściej niż mężczyźni.
Wniosek. Mężczyźni i kobiety, rozpoczynający studia na kierunku fizjoterapia prezentują podobne oczekiwania wobec wybranego zawodu oraz motywacji do jego podjęcia bez względu na obszar kulturowy, z którego pochodzą oraz tradycyjną pozycję fizjoterapeuty w zespole medycznym w różnych państwach.
Słowa kluczowe
różnice płci, fizjoterapia, kształcenie, zawody, postrzeganie, studenci
1 2