Tag: Porażenie mózgowe

Wykonalność i wpływ częstości treningu chodu wspomaganego robotem na funkcje chodu u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym – Próba pojedynczo ślepa, randomizowana, badanie wstępne

Moza Obaid Saeed Alyahyaee, Jinwoong Cheong, Meeyoung Kim

Moza Obaid Saeed Alyahyaee, Jinwoong Cheong, Meeyoung Kim – The feasibility and effect of robot-assisted gait training frequency on gait functions in children with cerebral palsy – A single blinded, randomized pilot study –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 297-303

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8iRS

Streszczenie
Wstęp. Celem badania jest ocena wykonalności oraz efektu częstości treningu chodu wspomaganego robotem (RAGT) na funkcje chodu u dzieci z diplegicznym mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD). Zakładamy, że RAGT przeprowadzane z większą częstotliwością (4 razy w tygodniu) przyniesie większą poprawę niż RAGT realizowane z częstością standardową (2 razy w tygodniu).
Materiały i metody. Do badania zakwalifikowano czternaścioro uczestników z diplegicznym MPD, którzy zostali losowo przydzieleni do dwóch grup otrzymujących RAGT w różnych częstościach. Grupa terapeutyczna (TG) przeszła 24 sesje, podczas gdy grupa kontrolna (CG) – 12 sesji przez 6 tygodni. Oceny objęły miarę funkcji motorycznej brutto (GMFM) części D i E, odległość przebytego dystansu (test chodu na 6 minut), szybkość (test chodu na 10 metrów), równowagę (pediatryczna skala równowagi) oraz jakość chodu (Edynburska skala oceny chodu). Pomiary przeprowadzono przed rozpoczęciem interwencji oraz po jej zakończeniu. Dodatkowo oceniono wykonalność badania, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo, wskaźniki rekrutacji, przestrzegania protokołu oraz zaangażowania w interwencję.
Wyniki. Stwierdzono istotną statystycznie poprawę w GMFM D i E, odległości przebytego dystansu, równowadze oraz jakości chodu w obu grupach (p < 0,05). Poprawa szybkości chodu była istotna statystycznie tylko w grupie TG. Różnica w jakości chodu była większa w TG (p < 0,01) w porównaniu do CG (p < 0,05). Wskaźnik rekrutacji wyniósł 70%. Wszyscy zrekrutowani uczestnicy byli w pełni zaangażowani w proces terapeutyczny i przestrzegali zaleceń, nie zgłoszono żadnych niepożądanych zdarzeń.
Wnioski. RAGT przeprowadzane z większą częstością może indukować większą poprawę funkcji chodu niż RAGT z częstością standardową u dzieci z diplegicznym MPD.
Słowa kluczowe
rehabilitacja, robotyka, chód, mózgowe porażenie dziecięce
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wirtualna rzeczywistość a drążek równoważny w poprawie chodu u dzieci z porażeniem mózgowym spastycznym typu hemiplegicznego: randomizowane badanie porównawcze

Mohanad M. Madboly, Khaled A. Olama, Hamada E. Ayoub, Doha H. Al-Afify, Doaa Saeed, Walaa A. Abd El-Nabie

Mohanad M. Madboly, Khaled A. Olama, Hamada E. Ayoub, Doha H. Al-Afify, Doaa Saeed, Walaa A. Abd El-Nabie – Virtual reality versus balance beam on walking performance in children with spastic hemiplegic cerebral palsy: A randomized controlled comparative trial –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 222-228

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8E30

Streszczenie
Wprowadzenie. Wirtualna rzeczywistość i drążek równoważny są powszechnie uznawane za skuteczne metody poprawy równowagi oraz wydajności chodu u dzieci cierpiących na porażenie mózgowe spastyczne typu hemiplegicznego (PM). Cel. Celem niniejszego badania było porównanie wpływu wirtualnej rzeczywistości oraz drążka równoważnego na wydajność chodu (równowagę i funkcjonalną zdolność chodzenia) u dzieci z PM typu hemiplegicznego. Uczestnicy i metody. W badaniu wzięło udział 75 dzieci z PM typu hemiplegicznego, w tym 31 chłopców i 44 dziewczynki, w wieku od 7 do 11 lat, z obu płci. Uczestnicy zostali przydzieleni do trzech grup (n = 25) w sposób randomizowany: A (grupa kontrolna) oraz B i C (grupy badane). Wszystkie dzieci otrzymały zaprojektowane programy fizjoterapii oparte na technice neurorozwojowej, dodatkowo ćwiczenia równowagi i trening chodu dla grupy kontrolnej A, trening w wirtualnej rzeczywistości dla grupy B oraz trening na drążku równoważnym dla grupy C. Program leczenia był realizowany dla każdej grupy trzy razy w tygodniu przez trzy kolejne miesiące, trwając jedną godzinę na sesję. Wszystkie dzieci zostały zbadane klinicznie przed i po leczeniu przy użyciu systemu równowagi i przechyłu HUMAC oraz 6-minutowego testu chodu (6mWT) w celu oceny równowagi oraz funkcjonalnej zdolności chodzenia odpowiednio. Wyniki. Zaobserwowano znaczącą poprawę w równowadze i wynikach 6mWT we wszystkich trzech grupach po leczeniu w porównaniu z okresem przed leczeniem (p < 0,001). Ponadto, zmierzone zmienne w grupach B i C wykazały znaczącą poprawę w porównaniu z grupą A (p < 0,01), natomiast między grupą B i C nie stwierdzono znaczących różnic (p > 0,05). Wnioski. Trening w wirtualnej rzeczywistości oraz na drążku równoważnym skutecznie wpływają na poprawę równowagi i wydajności chodu.
Słowa kluczowe
drążek równoważny, porażenie mózgowe, funkcjonalna zdolność chodzenia, hemiplegiczny, wirtualna rzeczywistość
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ programu Minds in motion (Umysł w ruchu) na funkcjonowanie układu przedsionkowego i równowagę u dzieci z porażeniem połowiczym: randomizowane badanie kontrolowane

Dina Mohammed Mustafa Abdelhamid, Emam Hassan El Negmy, Hoda Ishac AbuMoussa, Samah Attia El Shemy


Dina Mohammed Mustafa Abdelhamid, Emam Hassan El Negmy, Hoda Ishac AbuMoussa, Samah Attia El Shemy – Effect of Minds in Motion program on vestibular function and balance in children with hemiplegia: A randomized controlled study. Fizjoterapia Polska 2022; 22(3); 170-178

Streszczenie

Cel. Zbadanie wpływu programu Minds in Motion (MiM) na funkcjonowanie układu przedsionkowego i równowagę dynamiczną u dzieci z porażeniem połowiczym.
Metody. Trzydzieścioro dzieci z połowicznym porażeniem mózgowym (CP) obu płci w wieku od 6 do 12 lat zostało losowo przydzielonych do dwóch równych grup; Grupa (A) (grupa kontrolna) była poddawana specjalnie opracowanemu programowi fizjoterapii przez 3 miesiące, Grupa (B) (grupa badana), oprócz specjalnie opracowanego programu fizjoterapii przez 3 miesiące wykonywała program ćwiczeń przedsionkowych MiM. Funkcjonowanie układu przedsionkowego i wskaźniki stabilności oceniono dla wszystkich dzieci przed i po leczeniu za pomocą miogennych przedsionkowych potencjałów wywołanych (cVEMP) i platformy Biodex Balance System (BBS).
Wyniki. Wyniki niniejszego badania wykazały statystycznie istotną poprawę w obu grupach, porównując średnie wartości wskaźników stabilności i amplitudy VEMP przed i po leczeniu. Znaczącą poprawę po leczeniu zaobserwowano również we współczynniku asymetrii amplitudy (AAR) w grupie badanej w porównaniu ze średnimi wartościami przed leczeniem, podczas gdy nie wykryto istotnej zmiany w grupie kontrolnej. Nie wykryto również istotnych zmian w latencji P1 i N1 w obu grupach po leczeniu. Statystycznie istotne różnice zaobserwowano we wszystkich mierzonych zmiennych między obiema grupami na korzyść grupy badanej, podczas gdy nie było istotnej różnicy między obiema grupami przy porównywaniu średnich wartości latencji P1 i N1 po leczeniu.
Wniosek. Program Minds in motion jest skuteczną metodą, którą można wykorzystać do poprawy funkcjonowania układu przedsionkowego i równowagi u dzieci z porażeniem połowiczym.

Słowa kluczowe
porażenie mózgowe, hemiplegia, minds in motion, funkcjonowanie układu przedsionkowego, równowaga

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ czasu treningu z biofeedbackiem na moment obrotowy mięśni i ruch kolanowy po uwolnieniu półścięgna u dzieci ze spastycznym porażeniem czterokończynowym z porażeniem mózgowym: randomizowana, kontrolowana próba

Heba A. Bahey El- Deen, Radwa S. Abdul-Rahman, Magda Ramadan Zahran, Shaimaa Abdalaleem Abdelgeleel

Heba A. Bahey El- Deen, Radwa S. Abdul-Rahman, Magda Ramadan Zahran, Shaimaa Abdalaleem Abdelgeleel – Influence of biofeedback training time on muscle torque and knee excursion following semitendinosus release in spastic quadriplegic children with cerebral palsy: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 166-171

Streszczenie
Wstęp. Skrócenie przyśrodkowej części ścięgna podkolanowego stanowi poważne częste powikłanie u dzieci cierpiących na spastyczne czterokończynowe porażenie mózgowe. Cel. Celem badania było zbadanie skuteczności synchronizacji czasu treningu biofeedbacku po uwolnieniu ścięgna u dzieci z porażeniem mózgowym spastycznym z porażeniem czterokończynowym. Projekt. prospektywne, randomizowane, kontrolowane badanie z pojedynczą ślepą próbą. Miejsce: szpitale w Gizie i Kairze, w których operowano dzieci. Metody. Trzydzieści spastycznych dzieci z czterokończynowym porażeniem mózgowym obu płci w wieku od 7 do 9 lat (średnia = 8,2 ± 0,86 lat) zostało losowo przydzielonych do dwóch równych grup (A i B). Grupa kontrolna (A) ćwiczyła z wykorzystaniem elektromiograficznego biofeedbacku codziennie przez dwa tygodnie po zdjęciu opatrunku gipsowego, dodatkowo godzinę dziennie zaplanowanego programu fizjoterapii, podczas gdy grupa badana B ćwiczyła za pomocą elektromiograficznego biofeedbacku podczas unieruchomienia okres i przez dwa tygodnie po zdjęciu opatrunku gipsowego wraz z takim samym programem fizykoterapii jak grupa A. Szczytowy moment obrotowy prostowników kolana i kąt wychylenia kolana mierzono natychmiast i dwa tygodnie po zdjęciu odlewu za pomocą systemu izokinetycznego MERAC i elektrogoniometru. Wyniki. Wyniki wykazały istotny wzrost (P < 0,05) szczytowego momentu obrotowego prostowników kolana oraz wzrost ruchu kolana w grupie (B) bezpośrednio i po dwóch tygodniach od zdjęcia gipsu w porównaniu z wynikami grupy (A). po tym samym okresie. Wniosek. Zastosowanie treningu elektromiograficznego biofeedback w dwutygodniowym okresie unieruchomienia spowodowało wzmocnienie mięśnia czworogłowego i utrzymanie uzyskanego zakresu wyprostu kolana po rozluźnieniu mięśnia półścięgnistego u spastycznych dzieci z porażeniem czterokończynowym z mózgowym porażeniem dziecięcym.
Słowa kluczowe
porażenie mózgowe, spastyczne porażenie czterokończynowe, biofeedback, dynamometr
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie wpływu wibracji całego ciała i pulsującego pola magnetycznego na gęstość kości u dzieci z diplegią: randomizowana, kontrolowana próba

Mahmoud N.Khattab, Gehan H.El Meniawy, Eman I.El Hadidy, Rokia A.El Banna

Mahmoud N.Khattab, Gehan H.El Meniawy, Eman I.El Hadidy, Rokia A.El Banna – Whole body vibiration versus pulsed magentic field on bone denisty in spastic diplegic children: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 82-88

Streszczenie
Informacje wprowadzające i cel. Pomimo dobrze znanych korzyści płynących ze stosowania wibracji całego ciała i pulsującego pola magnetycznego na gęstość kości u dzieci z diplegią, żadne z wcześniejszych badań nie oceniało różnicy między obiema technikami w zakresie gęstości kości u dzieci z diplegią. Dlatego celem niniejszej pracy była ocena różnicy między zastosowaniem wibracji całego ciała a pulsującego pola magnetycznego podczas stosowania wybranego programu ćwiczeń na gęstość kości u dzieci ze spastycznością i porażeniem mózgowym w postaci diplegii. Materiały i metody. W badaniu wzięło udział 30 dzieci z diplegią. Zostały one losowo podzielone na dwie równe grupy, grupę A i grupę B. Do oceny gęstości kości i beztłuszczowej masy mięśniowej w dwóch grupach przed i po trzech kolejnych miesiącach stosowania programów terapeutycznych zastosowano metodę DEXA. Grupa A była poddawana wibracjom całego ciała i wybranemu programowi ćwiczeń. Grupa B była poddawana temu samemu programowi ćwiczeń, co grupa A oraz pulsującemu polu magnetycznemu. Wyniki. Porównanie wyników przed leczeniem ujawniło nieistotną różnicę we wszystkich zmiennych pomiarowych między dwiema grupami. Porównanie wyników przed i po leczeniu dla obu grup wykazało znaczną poprawę we wszystkich mierzonych zmiennych. Wyniki po leczeniu między dwiema grupami nie wykazują różnicy. Wniosek. Można stwierdzić, że wibracje całego ciała i pulsacyjne pole magnetyczne mogą być uważane za skuteczny sposób poprawy gęstości mineralnej kości i mogą być bezpiecznie stosowane w programie leczenia dzieci ze spastycznością i porażeniem mózgowym w postaci diplegii.
Słowa kluczowe
porażenie mózgowe, diplegia, gęstość kości, wibracje całego ciała, pulsacyjne pole magnetyczne
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Hipoterapia jako jeden z elementów kompleksowej rehabilitacji dziecka w Ośrodku Rehabilitacji w Zgorzelcu

Zbigniew Śliwiński, Anna Morawska, Bartłomiej Halat

Zbigniew Śliwiński, Anna Morawska, Bartłomiej Halat – Hippotherapy as one of the elements of comprehensive pediatric rehabilitation at the Zgorzelec Rehabilitation Center. Fizjoterapia Polska 2002; 2(3); 250-256

Streszczenie
Jedną z form rehabilitacji ruchowej dzieci z mózgowym porażeniem jest hipoterapia. Wykorzystuje się w niej najczęściej tylko jeden rodzaj chodu konia-step. Jazda na koniu normalizuje napięcia mięśniowe – sprzyja temu prawidłowa pozycja przyjmowana przez jeźdźca, rytmiczny ruch jego ciała, naprzemienne rozluźnianie i napinanie mięśni oraz temperatura konia. Dla dziecka nieporuszającego się samodzielnie, jazda na koniu pozwala na uzyskanie świadomości położenia w przestrzeni własnego ciała, a tym samym zdobywanie doświadczenia ruchów w przestrzeni. W ramach hipoterapii wyodrębnia się terapeutyczną jazdę konną, rehabilitację konną, terapię kontaktem z koniem oraz woltyżerkę pedagogiczno – terapeutyczną i jazdę konną rekreacyjno-sportową osób niepełnosprawnych. Autorzy przedstawiają także wskazania, wśród których wymieniają zespoły neurologiczne, wady postawy czy choroby genetyczne z zespołem Down’a i przepukliną oponowo-rdzeniową. Opisują także przeciwwskazania do prowadzenia terapii na koniu, a zaliczają do nich upośledzenia umysłowe, padaczkę, zaburzenia mineralizacji kości, rany na powierzchniach skóry, odklejenie siatkówki oka, uszkodzenia kręgów , duże kręgozmyki oraz uczulenie na sierść, pot lub zapach konia. Autorzy przedstawiają zasady kompleksowej rehabilitacji dzieci z zespołem dziecięcego porażenia mózgowego stosowaną w Ośrodku Rehabilitacji Dzieci i Dorosłych SP Zespołu Opieki Zdrowotnej w Zgorzelcu.

Słowa kluczowe:
porażenie mózgowe, formy hipoterapii, wskazania i przeciwwskazania

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Trójwymiarowa analiza chodu u dziecka z porażeniem mózgowym po leczeniu operacyjnym – kinematyka stawu skokowego i kolanowego

Wiesław Chwała, Dorota Pamuła

Wiesław Chwała, Dorota Pamuła – Postoperative three-dimensional gait analysis in a child with cerebral palsy – ankle and knee joint kinematics. Fizjoterapia Polska 2006; 6(4); 322-327

Streszczenie
Osoby dotknięte mózgowym porażeniem dziecięcym (mpd) posiadają zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego, wpływające między innymi na ich motorykę. Celem niniejszego opracowania jest ocena zmian kątowych w stawach skokowych podczas chodu u dziecka z mpd (hemiplegią) po zabiegu operacyjnym. Chód został zbadany przy zastosowaniu komputerowego systemu trójwymiarowej analizy ruchu Vicon 250 wyposażonego w kamery pracujące w paśmie podczerwieni. U badanego dziecka zaobserwowano znaczne zaburzenia zmian kątowych w porównaniu z chodem zdrowych osób w stawach skokowych i kolanowych we wszystkich płaszczyznach ruchu oraz wydłużony czas trwania fazy podporu obu kończyn. Największe odchylenia od prawidłowej kinematyki, występowały podczas fazy preswing oraz na początku i pod koniec cyklu chodu (initial contact, loading response, terminal swing). Nie zanotowano u badanej osoby, często występującego u dzieci dotkniętych mpd, zwiększonego zgięcia podeszwowego stopy podczas chodu (końskiego ustawienia stopy — pes equinus). Chód badanego dziecka charakteryzuje natomiast zaburzenie przeciwne, w postaci nadmiernego zgięcia grzbietowego, szczególnie na końcu fazy preswing. Zmiany te są prawdopodobnie wynikiem przeprowadzonego zabiegu operacyjnego. Zaobserwowano wydłużony czas trwania fazy podporowej o ponad 10% w stosunku do grupy kontrolnej. Największe odchylenia od prawidłowej kinematyki w stawie kolanowym występowały podczas fazy preswing oraz na początku i pod koniec cyklu chodu (initial contact, loading response, terminal swing). Pracę mięśni niedowładnej kończyny dolnej, podczas chodu badanego dziecka, charakteryzuje znaczne zmniejszenie długości mięśni rectus femoris i tibialis anterior oraz mały zakres koncentrycznej pracy mięśni gastrocnemius w fazie preswing. Zaobserwowane zmiany długości mięśni, potwierdzają zwiększone zgięcie grzbietowe stopy oraz brak dostatecznego prostowania kolana w fazie stance.

Słowa kluczowe:
trójwymiarowa analiza chodu, porażenie mózgowe, staw skokowy i kolanowy

Wpływ treningu ruchowego z użyciem zautomatyzowanej ortezy do oceny i nauki chodu (lokomat) w modulacji spastyczności u dzieci z hemiplegią spastyczną: randomizowane badanie kontrolowane

Mohamed Serag Eldein Mahgoub, Wagdy William Amin, Samah Saad Zahran

Mohamed Serag Eldein Mahgoub, Wagdy William Amin, Samah Saad Zahran – Effect of locomotor training with a robotic-gait orthosis (lokomat) In Spasticity Modulation of Spastic Hemiplegic Children: A Randomized Controlled Trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(4); 94-101

Streszczenie

Informacje podstawowe. Badanie dotyczące treningu lokomotorycznego z użyciem robota (lokomat) w modulacji spastyczności u dzieci z porażeniem mózgowym i porażeniem połowiczym jest strategią określania jego skuteczności w zmniejszaniu spastyczności.
Cel. Zbadanie skuteczności treningu lokomotorycznego z użyciem robota (lokomat) w modulacji spastyczności. Metody. W badaniu wzięło udział 30 dzieci ze spastycznym porażeniem połowicznym, obu płci, w wieku od 7 do 14 lat. Dzieci zostały losowo wybrane z ośrodka kompleksowej rehabilitacji i przydzielone do dwóch równych grup (po 15 dzieci). Grupa kontrolna (A) była poddawana tradycyjnej terapii ruchowej, natomiast grupa badana (B) oprócz tradycyjnego programu ćwiczeń była poddawana treningowi chodu przy użyciu robota lokomat. Trening przy użyciu lokomatu był wykonywany 3 dni w tygodniu przez 4 tygodnie, maksymalnie 45 minut na sesję. Analiza kinematyki chodu 3-D została przeprowadzona przed i po interwencji, i wykorzystana jako wskaźnik poprawy i zmniejszenia spastyczności.
Wyniki. W grupie badanej nastąpiła istotna statystycznie poprawa w porównaniu z grupą kontrolną. Wniosek. Trening chodu z użyciem lokomatu jest skutecznym dodatkowym narzędziem programu fizjoterapeutycznego w leczeniu dzieci z mózgowym porażeniem połowiczym, ponieważ odgrywa ważną rolę w zmniejszaniu spastyczności i poprawie wzorca chodu pacjenta.

Słowa kluczowe:
porażenie mózgowe, spastyczność, pomiar 3-D, trening chodu z użyciem lokomatu
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ oburęcznej intensywnej terapii ręka-ramię oraz terapii falą uderzeniową na funkcję dłoni i siłę chwytu u dzieci z jednostronnym dziecięcym porażeniem mózgowym

Amr A. Abo Gazya, Abdel Aziz A. Serief, Ayman Gouda Matar, Wael Shendy, Hamada Ahmed Hamada

Amr A. Abo Gazya, Abdel Aziz A. Serief, Ayman Gouda Matar, Wael Shendy, Hamada Ahmed Hamada – Impact of Hand-Arm Bimanual Intensive Therapy Versus Shock Wave Therapy on Hand Function and Grip Strength in Children with Hemiplegic Cerebral Palsy. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 92-98

Streszczenie
Informacje ogólne i cel. Oprócz upośledzenia jednostronnego, dzieci z jednostronnym porażeniem mózgowym mają upośledzone zdolności motoryczne. Niniejsze badanie zostało przeprowadzone w celu porównania wpływu oburęcznej intensywnej terapii ręka-ramię (HABIT) w porównaniu z terapią falą uderzeniową porażonej kończyny górnej u dzieci z jednostronnym porażeniem mózgowym dziecięcym. Materiał i metody. Trzydzieścioro dzieci z jednostronnym porażeniem mózgowym w wieku od 4 do 8 lat ze spastycznością rąk w zakresie od 1 do 1+ według zmodyfikowanej skali Ashwortha uczestniczyło w tym badaniu. Dzieci przydzielono losowo do dwóch równych grup badanych. Grupa A była poddawana opracowanemu programowi fizykoterapii i terapii falą uderzeniową (2000) podczas jednej sesji. Grupa B była poddawana temu samemu programowi fizykoterapii oraz oburęcznej terapii ramion. Obie grupy miały sesje terapeutyczne trzy razy w tygodniu przez trzy kolejne miesiące. Każde dziecko w obu grupach zostało poddane ocenie przed i po sugerowanym czasie trwania leczenia w celu wykrycia poziomu sprawności ręki za pomocą Peabody Developmental Test of Motor Proficiency (Test rozwojowy sprawności motorycznej), podczas gdy siła chwytu mierzona przy użyciu ręcznego dynamometru oraz aktywne odprowadzenie i zakres ruchu zewnętrznego były mierzone standardowym uniwersalnym goniometrem. Wyniki. Wyniki ujawniły nieistotne różnice przy porównywaniu średnich wartości przed leczeniem wszystkich badanych zmiennych dla obu grup (p> 0,05); zaobserwowano znaczącą poprawę w obu grupach, porównując ich średnie wartości przed i po leczeniu. Zaobserwowano także znaczące różnice przy porównywaniu wyników obu grup po leczeniu na korzyść grupy B (p <0,05). Wniosek. Wyniki sugerują, że oburęczna intensywna terapia ręka-ramię wydaje się mieć pozytywny wpływ na funkcjonowanie ręki u dzieci z jednostronnym porażeniem mózgowym.

Słowa kluczowe:
Porażenie mózgowe, Hemiplegia, oburęczna intensywna terapia ręka-ramię, terapia falą uderzeniową

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim