postawa etyczna

Kształtowanie postawy etycznej fizjoterapeuty

Magdalena Rusin, Wojciech Kiebzak, Marek Kiljański, Michał Dwornik, Zbigniew Śliwiński

M. Rusin, W. Kiebzak, M. Kiljański, M. Dwornik, Z. Śliwiński – Kształtowanie postawy etycznej fizjoterapeuty. FP 2013; 13(4); 51-56

Streszczenie
Powszechne zasady i postawy etyczne funkcjonujące we współczesnej medycynie są tematem wielu dysput społecznych, w których, oprócz etyków, filozofów, lekarzy, biorą udział także fizjoterapeuci. Każdy z nich przedstawia swój punkt widzenia, który wielokrotnie jest zbieżny. Zarysowujące się różnice stanowisk dotyczą w pewnym stopniu konsekwencji zastosowania zasad deontologii w konkretnych sytuacjach zawodowych.
Kształtowanie postaw w procesie edukacji akademickiej jest zadaniem trudnym
i długotrwałym. Na dalsze formowanie postawy etycznej absolwenta fizjoterapii duży wpływ ma rodzaj wykonywanej pracy. Choć fizjoterapeuta rozpoczynający pracę zawodową posiada ukształtowaną postawę, będzie ona nadal podlegała pozytywnym lub negatywnym modyfikacjom środowiska. W społeczności fizjoterapeutów pożądaną postawą powinna być postawa etyczna, która charakteryzuje się trwałością i stanowi jeden ze składników ludzkiej osobowości, ludzkiego usposobienia.
Celem niniejszego opracowania jest zwrócenie uwagi na czynniki kształtujące postawę etyczną zarówno studenta fizjoterapeuty, jak i dyplomowanego fizjoterapeuty. Postawa ta, łącząca komponent emocjonalny, behawioralny i oceniający, powinna być zrównoważona i pełna społecznej dyscypliny, społecznej użyteczności, społecznego zaangażowania, społecznej otwartości, tolerancji, poszanowania godności, szacunku dla życia i zdrowia. Jej wypracowane wzorce to zachowania opiekuńcze, pełne odpowiedzialności, współodczuwania, poszanowania własności, z umiejętnością przekazywania rzetelnej informacji i z umiejętnością pracy zespołowej. Wynikiem takiej postawy ma być optymalizacja efektów postępowania leczniczego oraz budowanie prestiżu zawodu fizjoterapeuty.

Słowa kluczowe:
fizjoterapia, postawa etyczna, edukacja humanistyczna

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Dobro kultury jako podstawa kultury i etyki

Wojciech Kiebzak, Michał Kosztołowicz, Magdalena Rusin, Marek Kiljański, Małgorzata Kiebzak

W. Kiebzak, M. Kosztołowicz, M. Rusin, M. Kiljański, M. Kiebzak – Cultural Good as the Basis of Culture and Ethics. FP 2016; 16(4); 48-60

Streszczenie

Wstęp. Na kulturę etyczną grupy zawodowej fizjoterapeutów składają się ich postawy i przekonania etyczne na każdym etapie kształcenia oraz pracy zawodowej. Kulturę zawodu można tworzyć poprzez wprowadzenie odpowiedniego programu etycznego. Kultura i etyka wzajemnie się uzupełniają, wzmacniają nowe zasady i postawy ludzkie. Kultura odgrywa znaczącą rolę w życiu każdej grupy zawodowej oferując wspólny język i sposób zachowania.
Cel pracy. Celem pracy było znalezienie metody do wyodrębnienia ze zdań pytajnych pojęcia dobra kultury.
Materiał i metodyka. Materiał obejmował grupę 141 osób, będących studentami fizjoterapii. Badania zostały przeprowadzone na przełomie 2015/2016 roku. Techniką badawczą zastosowaną w pracy była ankieta. Metodą, którą zastosowano do opracowania wyników jest test chi-kwadrat (χ2)
Wyniki. Wyniki pokazały, że dla studentów fizjoterapii dobrem kultury jest szacunek dla zdrowia, uprzejmość, kultura bycia, takt, uprzejmość i odpowiedzialność, wartości te jednak pozostają w słabej zależności z zadowoleniem ze studiowania fizjoterapii.
Wniosek. Dobro kultury służy w sensie pozytywnym człowiekowi poprzez istnienie triady etycznej, która powinna prowadzić do efektywnej działalności pozytywnej: człowiek-człowiek.