Fizjoterapia po operacjach chrząstki stawu kolanowego

Andrzej Czamara

Andrzej Czamara – Physiotherapy following surgical repair of knee cartilage. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 401-411

Streszczenie

Autor przedstawił czteroetapowy program fizjoterapii po wybranych operacjach uszkodzeń chrząstki stawu kolanowego. Został on dostosowany do dynamiki gojenia się tkanek oraz ich przebudowy. W pierwszym etapie zróżnicowano czas odciążenia w składowej pionowej operowanych kończyn dolnych w zależności od stopnia, miejsca uszkodzenia oraz techniki operacyjnej, a także celu i osobniczych cech pacjenta. Dodatkowo stosowano zabiegi fizykoterapii i ruchy bierne stawu kolanowego w odciążeniu na szynach CPM. Wykonywano ćwiczenia izometryczne, kokontrakcji. Uczono chodu w odciążeniu kończyny operowanej z kulami. W drugim etapie usprawniania poza rutynowymi metodami, wprowadzono stopniowe odciążenia w składowej pionowej kończyn stosując obiektywne narzędzia kontroli przez zastosowanie platform tensometrycznych. W trzecim etapie zastosowano standardowe metody usprawniania. Dodatkowo wprowadzono monitorowania progresywnych obciążeń, których celem było przywrócenie funkcji kończyn, tj. chód po prostej i przy zmiennym kącie nachylenia oraz podstawowych cechu motorycznych. Czwarty etap został przeznaczony dla osób, których celem leczenia jest powrót do sportu lub innej pracy zawodowej wymagającej wysokiego poziomu aktywności fizycznej.

Słowa kluczowe:
chrząstka stawu kolanowego, obrażenia chrząstki stawu kolanowego, program fizjoterapii, program usprawniania
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena poziomu wydolności fizycznej osób z uzależnieniem narkotykowym uczestniczących w programie rehabilitacyjnym Stowarzyszenia „Monar”

Ryszard Zarzeczny, Rafał Rzońca, Dorota Zarzeczna, Anna Polak, Piotr Król

Ryszard Zarzeczny, Rafał Rzońca, Dorota Zarzeczna, Anna Polak, Piotr Król – Physical fitness evaluation of drug addicts participating in the „Monar” rehabilitation program. Fizjoterapia Polska 2011; 11(4); 341-349

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy było zbadanie zmian poziomu wydolności fizycznej osób z uzależnieniem narkotykowym uczestniczących w 18-miesięcznym programie rehabilitacyjnym zorganizowanym przez Stowarzyszenie „Monar” w ośrodku w Dębowcu. Materiał i metody. W badaniach wzięło udział 40 narkomanów uczestniczących w programie rehabilitacyjnym. W zależności od długości okresu terapii, pacjentów podzielono na 4 grupy: 1) 0-3 miesiące; 2) 4-6 miesięcy; 3) 7-9 miesięcy; 4) 16-18 miesięcy. Grupę kontrolną stanowiło 10 zdrowych mężczyzn. Wydolność fizyczną wszystkich badanych oszacowano na podstawie: testu Harvardzkiego, testu Ruffiera, testu Cramptona oraz czasu dowolnego bezdechu. Wyniki. W efekcie programu rehabilitacyjnego odnotowano wyraźną progresję wyników testu Harvardzkiego oraz czasu dowolnego bezdechu. Wskaźnik Ruffiera i wskaźnik Cramptona nie różnił się statystycznie pomiędzy badanymi grupami. Wnioski. Wydolność fizyczna oszacowana testem Harvardzkim, a w szczególności tolerancja wysiłkowa tej próby są niskie u narkomanów przyjmowanych na leczenie, jednak w czasie 18 miesięcy programu rehabilitacyjnego ulegają one poprawie do poziomu grupy kontrolnej. Stosowanie w procesie rehabilitacji narkomanów testów wysiłkowych, opartych jedynie na pomiarze zmian częstości skurczów serca w okresie restytucji powysiłkowej, może nie odzwierciedlać rzeczywistego stanu ich wydolności fizycznej.
Słowa kluczowe
wydolność fizyczna, program rehabilitacyjny, narkomani

Modele rehabilitacji chorych na POChP

Jan Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Marcin Krajczy, Katarzyna Bogacz

J. Szczegielniak, J. Łuniewski, M. Krajczy, K. Bogacz – Rehabilitation models for patients with COPD. Fizjoterapia Polska 2019; 19(3); 126-137

Streszczenie
Program rehabilitacji obejmuje modele A, B, C, D, E. Podstawowym kryterium kwalifikacji do odpowiedniego modelu jest ocena tolerancji wysiłkowej, stopnia upośledzenia czynności wentylacyjnej płuc (wskaźnik FEV1), duszności oraz sprawności fizycznej.
Pozostałe kryteria brane pod uwagę przy ocenie chorego to wiek, duszności, sprawność fizyczna. Do modelu E kwalifikowani są chorzy, u których występują przeciwwskazania do testu wysiłkowego lub występuje niewydolność krążeniowo-oddechowa. Poszczegoólne modele obejmują trening na ergometrze rowerowym, ćwiczenia oddechowe i ogólnie usprawniające, trening oporowy lub trening stacyjny, spacer, inhalacje, drenaż ułożeniowy i efektywny kaszel, oklepywanie klatki piersiowej, fizykoterapia i masaż.

Słowa kluczowe:
program rehabilitacji, POChP, modele rehabilitacji

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim