Rozpowszechnienie dyskinezy szkaplerzowej wśród studentek Uniwersytetu Jouf – Alqurayyat: badanie przekrojowe

Hala T Ahmed, Amal A Al Sharari, Hebatalla M Abd Elrafi, Haifa A Al Fouzan

Hala T Ahmed, Amal A Al Sharari, Hebatalla M Abd Elrafi, Haifa A Al Fouzan – Prevalence of Scapular Dyskinesia among Female Students at Jouf University – Alqurayyat: A Cross Sectional Study . Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 164-168

Streszczenie
Cel. Określenie częstości występowania, cech i rodzaju dyskinezy szkaplerzowej wśród studentek Uniwersytetu Jouf – Alqurayyat.
Metody. Projekt przekrojowy. Do udziału w badaniu zrekrutowano sto trzydzieści sześć studentek z żeńskiego oddziału w Alqurayyat na Uniwersytecie Jouf (Północna Arabia Saudyjska). Dane demograficzne oceniano za pomocą kwestionariusza strukturalnego, dyskinezę szkaplerzową oceniano klinicznie poprzez bezpośrednią obserwację (test dyskinezy szkaplerzowej) i ruchy wspomagane ręcznie (test wspomagania łopatki (SAT) i test odstawienia (retrakcji) łopatki (SRT)), natomiast poziom bólu oraz niepełnosprawność funkcjonalną oceniano za pomocą wskaźnika bólu barku i niepełnosprawności (SPADI).
Wyniki: Częstość występowania dyskinezy szkaplerzowej wynosiła 99,3%; 56,3% przypadków dotyczyło lewej ręki, a u 76% wystąpił typ II. Zaobserwowano istotny związek między dyskinezą szkaplerzowej a funkcją barku (p<0.05).
Wniosek: Częstość występowania dyskinezy łopatki wśród studentek Uniwersytetu Jouf w Alqurayyat wyniosła 99,3%, przy czym u większości z nich dolegliwość dotyczyła lewej ręki oraz typu II.
Słowa kluczowe
Dyskineza szkaplerzowa, ruchy łopatki, ból barku, niepełnosprawność
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zmiany w zakresie wskaźnika siły stożka rotatorów, bólu barku i niepełnosprawności po zastosowaniu mobilizacji szyjno-piersiowej u pacjentów z zespołem bolesnego barku

Ahmed M Elmelhat, Salwa F Abdelmagid, Ebtessam F Gomaa, Ahmed M Gad

Ahmed M Elmelhat, Salwa F Abdelmagid, Ebtessam F Gomaa, Ahmed M Gad – Changes in Rotator Cuff Strength Ratio, Shoulder Pain and Disability after Cervicothoracic Mobilization in Subjects with shoulder impingement syndrome. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 36-42

Streszczenie
Informacje ogólne. Zespół bolesnego barku (SIS – shoulder impingement syndrome) jest najczęstszą przyczyną bólu barku. W ostatnim czasie zwrócono uwagę na zastosowanie manualnej terapii kręgosłupa w leczeniu bólu barku. Metody. Niniejsze badanie jest randomizowanym badaniem kontrolowanym. Ogółem w badaniu uczestniczyło 35 pacjentów z zespołem bolesnego barku (klasyfikacja Neera stopnień I i II) w średnim wieku (32 ± 6,47). Pacjentów podzielono losowo na 2 równe grupy. Grupa kontrolna była poddawana leczeniu prowadzonemu w oparciu o badania naukowe dotyczące zespołu bolesnego barku (rozciąganie tylnej torebki, ćwiczenia stożka rotatorów i trening dźwigaczy), podczas gdy w przypadku grupy eksperymentalnej zastosowano rytmiczną oscylacyjną centralną tylno-przednią i poprzeczną mobilizację wg metody Maitlanda dla kręgosłupa szyjno-piersiowego (kręg C7-T4) wraz z tym samym programem fizjoterapii zastosowanym w grupie kontrolnej przez 4 tygodnie. Wszyscy pacjenci w obu grupach zostali poddani ocenie przed i po zastosowanym leczeniu, w ramach której zmierzono izometryczny stosunek wytrzymałości rotatora przy użyciu urządzenia Hand Held Dynamometer (HHD). Poziom bólu oraz niepełnosprawność barku zmierzono przy użyciu Shoulder Pain and Disability Index (SPADI – Wskaźnik bólu barku i niepełnosprawności). Wyniki. Analiza statystyczna z wykorzystaniem projektu leczenia przed i po wykazała, że pod kątem izometrycznego stosunku wytrzymałości rotatora nie ma znaczącej różnicy między grupami. Stwierdzono jednak istotną różnicę w poziomie bólu i wskaźniku niepełnosprawności barku między grupami. Wnioski. Mobilizacja szyjno-piersiowa może być skuteczna w ramach leczenia bólu i niepełnosprawności związanej z zespołem bolesnego barku; jednakże, poprawa związana z mobilizacją może wynikać również ze zmian w zakresie siły mięśni barku.

Słowa kluczowe:
terapia manualna, ból barku, szyjno-piersiowy, SPADI

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ból barku w niedowładzie połowiczym – wskaźniki kliniczne i wrażliwość uciskowa

Agnieszka Sobierajska-Rek

A. Sobierajska-Rek – Hemiplegic shoulder pain – clinical factors and pain pressure sensitivity. FP 2017; 17(4); 24-32

Streszczenie

Ból barku jest typowym objawem towarzyszącym porażeniu lub niedowładowi kończyny górnej po udarze mózgu.
Cel pracy. Celem niniejszej pracy było określenie związku między czynnikami klinicznymi takimi jak podwichnięcie czy zespół ciasnoty podbarkowej, spastycznością, wrażliwością uciskową a częstością występowania bolesnego barku u chorych po udarze mózgu.
Materiał i metodyka. chorzy po udarze mózgu z bólem barku po stronie niedowładnej (n = 26), oraz chorzy po udarze mózgu bez bólu w barku po stronie niedowładnej (n = 11) zostali poddani badaniu wrażliwości uciskowej mięśnia dwugłowego ramienia i mięśnia nadgrzebieniowego, wykonano ocenę kliniczną tkanek miękkich w obrębie barku, sprawności kończyny górnej w skali Brunnstrom oraz spastyczności.
Wyniki. nie stwierdzono różnic we wrażliwości uciskowej mięśnia nadgrzebieniowego między grupą badaną a kontrolną. Zaobserwowano zwiększoną wrażliwość mięśnia dwugłowego w grupie badanej na poziomie tendencji statystycznej. Badani z bolesnym barkiem po stronie niedowładnej cechowali się wyższym poziomem spastyczności w badanej kończynie, a natężenie bólu było skorelowane ze wzmożeniem napięcia mięśniowego. Wnioski. Istnieje zależność między bólem barku po stronie niedowładnej a klinicznymi objawami zespołu uwięźnięcia oaz niestabilności w stawie ramiennym. Stwierdzono tendencję do zwiększonej wrażliwości uciskowej w obrębie mięśnia dwugłowego ramienia w badanej grupie.

Słowa kluczowe:
udar, niedowład połowiczy, ból barku

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim