Tag: staw biodrowy

Funkcjonalne powiązania między stawem skroniowo-żuchwowym a stawem biodrowym

Kamil Lenczewski, Małgorzata Wójcik

Kamil Lenczewski, Małgorzata Wójcik – Functional connections between the temporomandibular joint and the hip joint –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 122-125

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8R1m

Streszczenie
Wstęp. Niektóre z czynników wpływających na powstawanie zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego to zmiany w układzie nerwowym centralnym i obwodowym. W kontekście tworzenia połączeń między dwoma stawami, kluczowe znaczenie mają fascia oraz koncepcja biotensygracji. Napięcie tworzone w tkance rozprowadzane jest liniowo wzdłuż całego ciała. Powstanie nadmiernego napięcia w jednej strukturze może prowadzić do powstania identycznego napięcia w odległej strukturze.
Cel badania. Hipotezą badawczą było, że manualne zabiegi tkanki miękkiej stawu skroniowo-żuchwowego, trwające 7 minut na każdą stronę, wpłyną na zwiększenie ruchomości stawu biodrowego w zakresie abdukcji.
Wyniki. Uzyskane wartości dla prawego i lewego stawu biodrowego wykazują silną i pozytywną korelację. Dowodzi to, że przeprowadzona terapia miała wpływ na zwiększenie zakresu ruchu.
Wnioski. Uwalnianie mięśniowo-powięziowe tkanek stawu skroniowo-żuchwowego miało pozytywny wpływ na zwiększenie zakresu ruchu w abdukcji biodra.
Słowa kluczowe
terapia manualna, staw biodrowy, zakres ruchu, staw skroniowo-żuchwowy, łańcuchy mięśniowo-powięziowe
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Anomalie strukturalne determinowane przez nieprawidłowo zorganizowany wysiłek fizyczny

Dominik Białek, Anna Pacian, Beata Wójcik

Dominik Białek, Anna Pacian, Beata Wójcik– Structural anomalies determined by abnormally structured exercise. Fizjoterapia Polska 2023; 23(2); 176-181

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DF8A5

Streszczenie

Cel. Celem niniejszej pracy jest określenie wpływu wybranych form aktywności na profilaktykę dysfunkcji i zmniejszenie dolegliwości bólowych w obrębie stawu biodrowego. Materiał i metodyka. Badaniem objęto osoby w liczbie 101 (mężczyźni = 54, kobiety = 47), które wykazywały różny poziom aktywności fizycznej lub jego całkowity brak. Badania przeprowadzono za pomocą autorskiego kwestionariusza ankiety. Wyniki. Stwierdzono związek pomiędzy aktywnością fizyczną a profilaktyką dysfunkcji i zmniejszeniem dolegliwości bólowych w obrębie stawu biodrowego. Wnioski. Złe przygotowanie do aktywności fizycznej może skutkować mniej efektywnym przebiegiem aktywności fizycznej. Zbyt intensywne lub źle przeprowadzone treningi mogą przynieść bardziej niepożądane skutki skutki niż brak aktywności fizycznej.

Słowa kluczowe: staw biodrowy, dolegliwości bólowe, aktwyność fizyczna, dysfunkcje

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie wczesnych i późnych wyników operacyjnych pacjentów po alloplastyce stawu biodrowego pod względem rodzaju dostępu operacyjnego i oceny poziomu sprawności

Paweł Zieliński, Rafał Trąbka, Jarosław Amarowicz, Mateusz Curyło, Paweł Kamiński, Magdalena Wilk-Frańczuk, Tomasz Maicki

P. Zieliński, R. Trąbka, J. Amarowicz, M. Curyło, P. Kamiński, M. Wilk-Frańczuk, T. Maicki – Comparison of early and late surgical outcomes of patients after total hip arthroplasty in terms of the type of surgical approach and assessment of the level of fitness. Fizjoterapia Polska 2021; 21(4); 190-203

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20A16D

Streszczenie
Choroba zwyrodnieniowa to najczęściej spotykana forma patologii stawów człowieka. Szacuje się, że dotyka ona ok. 6% światowej populacji. Obok stawów dłoni oraz stawu kolanowego, staw biodrowy należy do najpowszechniejszych typów OA.
Badaniem objęto wybranych w sposób losowy 59 pacjentów (z grupy ponad 600 osób operowanych w podobnym okresie) Oddziału Ortopedii i Rehabilitacji Krakowskiego Centrum Rehabilitacji i Ortopedii w Krakowie, poddanych zabiegowi THA na skutek zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych, z wykorzystaniem protezy bezcementowej.
Celem pracy było porównanie wczesnych i późnych efektów zabiegów (poziom sprawności pacjenta oraz subiektywna ocena) z dostępu przednio-bocznego (wg Watson-Jonesa) oraz bocznego (McFarlanda i Osborne’a w modyfikacji Hardinga).
Uzyskane wyniki badań własnych potwierdzają lepsze rezultaty w zakresie skali siły odwodzenia (SO%), HHS, VAS, częstości objawu Trendelenburga oraz częściowo ruchomości (rotacja zewnętrzna) w odniesieniu do obserwacji krótkoterminowej (szczególnie po 6 i 12 tygodniach), lecz nie długoterminowej (po 24 tygodniach i 11–12 latach).
Stwierdzono, że osoby, u których zabieg był wykonywany z dojścia bocznego (wg Hardinga) szybciej dochodzą do sprawności niż osoby po operacji z dojścia przednio-bocznego (wg Watson-Jonesa).
Słowa kluczowe:
alloplastyka, choroba zwyrodnieniowa, staw biodrowy
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Postępowanie rehabilitacyjne po wszczepieniu endoprotezy bezcementowej stawu biodrowego

Ewa Rosa, Wojciech Hagner, Urszula Kazimierczak, Grzegorz Srokowski, Agnieszka Radzymińska

Ewa Rosa, Wojciech Hagner, Urszula Kazimierczak, Grzegorz Srokowski, Agnieszka Radzymińska – Hospital rehabilitation after implantation of cementless hip endoprosthesis. Fizjoterapia Polska 2003; 3(2); 159-163

Streszczenie
Wstęp. Alloplastyka stawu biodrowego stanowi bardzo złożony problem terapeutyczny, a o końcowym sukcesie decyduje ścisła współpraca ortopedy i fizjoterapeuty. Współczesne strategie postępowania terapeutycznego łączy wspólny cel jakim jest przywrócenie funkcji stawu biodrowego. W pracy przedstawiono model postępowania terapeutycznego stosowany w praktyce klinicznej autorów niniejszej pracy. Materiał i metoda. Badaniami objęto grupę 18 pacjentów ze wszczepioną protezą bezcementową stawu biodrowego leczonych w Klinice Ortopedii i Traumatologii Akademii Medycznej w Bydgoszczy w latach 2000-2001 i rehabilitowanych w Klinice Rehabilitacji Akademii Medycznej w Bydgoszczy. Stosując kryterium względnej długości kończyn pacjentów podzielono na 3 podgrupy: A) bez różnicy w zakresie względnej długości kończyn dolnych; B) z kończyną krótszą po stronie operowanej; C) z kończyną dłuższą po stronie operowanej. Wyniki. Przeprowadzone w poszczególnych grupach badania wykazały tendencję w różnicy obciążania operowanej kończyny. Wnioski. Stwierdzono, że istnieje konieczność indywidualizacji programu rehabilitacyjnego po endoprotezoplastyce stawu biodrowego oraz, że na wynik końcowy leczenia ma wpływ zarówno dobrze wykonany zabieg operacyjny, jak i usprawnianie pooperacyjne.

Słowa kluczowe:
staw biodrowy, endoprotezoplastyka bezcementowa, rehabilitacja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wybrane metody fizjoterapeutyczne w leczeniu zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego

Przemysław Lisiński, Maria Tomaszewska, Włodzimierz Samborski

Przemysław Lisiński, Maria Tomaszewska, Włodzimierz Samborski – Select physiotherapeutic methods in treatment of a hip joint degeneration. Fizjoterapia Polska 2006; 6(1); 45-50

Streszczenie

Wstęp. Choroba zwyrodnieniowa jest uznawana za schorzenie cywilizacyjne przełomu XX i XXI wieku. Szczególnie często zwyrodnieniu ulega staw biodrowy, który niewłaściwie leczony doprowadza do znacznego upośledzenia sprawności chorego. Celem badań było zbadanie skuteczności wybranych metod fizjoterapeutycznych w leczeniu zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego. Odpowiedzi miało udzielić określenie zmian w intensywności odczuwanego bólu, zakresie ruchu stawu oraz obwodzie uda i goleni. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 60 osób ze zwyrodnieniem biodra. Wiek badanych zawierał się w granicach 47-77 lat, a średnia wyniosła 62,8 ±10,31. Chorych podzielono na 4 podgrupy, w których zastosowano kinezyterapię i odrębne metody fizykoterapeutyczne takie jak krioterapię, pole magnetyczne, laser i impulsowe pole elektromagnetyczne wysokiej częstotliwości. Czas leczenia wyniósł 21 dni. Wszyscy chorzy poddani zostali badaniu podmiotowemu i klasycznemu badaniu przedmiotowemu przed i po leczeniu. Wyniki. Po zakończeniu leczenia stwierdzono u wszystkich badanych zmniejszenie intensywności odczuwanego bólu, poprawę zakresu ruchomości w stawie. Wnioski. Leczenie fizjoterapeutyczne jest w naszej ocenie skutecznym sposobem leczenia zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego. Okres 21 dni terapii wydaje się nam zbyt krótki, aby uzyskać znaczącą poprawę trofiki mięśni.

Słowa kluczowe:
staw biodrowy, zwyrodnienie, fizjoterapia

Główne czynniki powodujące występowanie dysplazji stawów biodrowych u niemowląt na podstawie analizy dokumentacji medycznej noworodków przebywających w oddziale neonatologicznym Szpitala Wojewódzkiego w Tychach w roku 2017

Magdalena Kiecoń, Jarosław Madowicz, Paulina Głowacka, Renata Szczepaniak

M. Kiecoń, J. Madowicz, P. Głowacka, R. Szczepaniak – The main factors determining the occurrence of developmental dysplasia of the hip in infants based on the analysis of medical history of newborns staying in the neonatal ward of the Szpital Wojewódzki in Tychy in 2017. Fizjoterapia Polska 2019; 19(1); 98-107

Streszczenie

Cel pracy. Zbadanie częstotliwości występowania dysplazji stawów biodrowych u noworodków oraz wyróżnienie głównych czynników powodujących jej występowanie.
Materiał i metodyka. Badaniu poddano dokumentację medyczną w postaci historii choroby 1591 pacjentów oddziału neonatologicznego Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego Megrez Sp. z o.o. w Tychach.
Wyniki. Częstotliwość występowania DDH była większa wśród dziewczynek niż wśród chłopców, a przeważała w stawach prawych. Badanie nie wykryło istotnych zależności pomiędzy występowaniem DDH a rodzajem porodu, tygodniem ciąży, mnogością ciąży i masą urodzeniową noworodków. Istotną statystycznie zależność wykryto natomiast między występowaniem stawów niedojrzałych fizjologicznie a masą urodzeniową noworodków.
Wnioski. 1. Częstotliwość występowania DDH wśród noworodków przebywających w oddziale neonatologicznym Szpitala Wojewódzkiego w Tychach w roku 2017 wynosiła 2,7% i była mniejsza niż podaje to literatura. 2. Występowanie DDH było częstsze wśród dziewczynek niż wśród chłopców. 3. DDH występowała częściej w sposób statystycznie istotny w stawie prawym. 4. Stwierdzono istotną zależność pomiędzy występowaniem zmian typu IIa wg skali Grafa a masą urodzeniową noworodka. 5. Nie stwierdzono istotnych zależności między występowaniem DDH a rodzajem porodu, tygodniem ciąży, mnogością ciąży i masą urodzeniową noworodków.

Słowa kluczowe:
DDH, dysplazja stawów biodrowych, pediatria, noworodki, staw biodrowy

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim