Funkcjonalne powiązania między stawem skroniowo-żuchwowym a stawem biodrowym

Kamil Lenczewski, Małgorzata Wójcik

Kamil Lenczewski, Małgorzata Wójcik – Functional connections between the temporomandibular joint and the hip joint –  Fizjoterapia Polska 2024; 24(1); 122-125

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG2EF8R1m

Streszczenie
Wstęp. Niektóre z czynników wpływających na powstawanie zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego to zmiany w układzie nerwowym centralnym i obwodowym. W kontekście tworzenia połączeń między dwoma stawami, kluczowe znaczenie mają fascia oraz koncepcja biotensygracji. Napięcie tworzone w tkance rozprowadzane jest liniowo wzdłuż całego ciała. Powstanie nadmiernego napięcia w jednej strukturze może prowadzić do powstania identycznego napięcia w odległej strukturze.
Cel badania. Hipotezą badawczą było, że manualne zabiegi tkanki miękkiej stawu skroniowo-żuchwowego, trwające 7 minut na każdą stronę, wpłyną na zwiększenie ruchomości stawu biodrowego w zakresie abdukcji.
Wyniki. Uzyskane wartości dla prawego i lewego stawu biodrowego wykazują silną i pozytywną korelację. Dowodzi to, że przeprowadzona terapia miała wpływ na zwiększenie zakresu ruchu.
Wnioski. Uwalnianie mięśniowo-powięziowe tkanek stawu skroniowo-żuchwowego miało pozytywny wpływ na zwiększenie zakresu ruchu w abdukcji biodra.
Słowa kluczowe
terapia manualna, staw biodrowy, zakres ruchu, staw skroniowo-żuchwowy, łańcuchy mięśniowo-powięziowe
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Metody manualnej rehabilitacji oraz ocena ich skuteczności na przykładzie pacjenta po zwichnięciu stawu skroniowo-żuchwowego

Przemysław Pasiak, Tomasz Tomaszewski

P. Pasiak, T. Tomaszewski – Methods of manual rehabilitation and assessment of their effectiveness on the example of a patient after temporomandibular joint dislocation. Fizjoterapia Polska 2020; 20(3); 108-114

Streszczenie
Wstęp. W pracy przedstawiono metody rehabilitacji stosowane przy schorzeniach w obrębie twarzoczaszki, a także omówiono najczęstsze przyczyny predysponujące do zwichnięcia stawu skroniowo-żuchwowego. Zaburzenia te są problemem wielopłaszczyznowym. W ich procesie leczniczym, na różnych etapach, konieczny jest udział zarówno specjalistów chirurgii twarzowo-szczękowej, jak i ortodontów, logopedów, psychologów oraz fizjoterapeutów.
Cel pracy. Celem pracy było omówienie metod fizjoterapii stosowanych w leczeniu zaburzeń w obrębie stawu skroniowo-żuchwowego oraz ocena ich skuteczności na przykładzie pacjenta po zwichnięciu prawego stawu skroniowo-żuchwowego.
Materiały i metody. W pracy opartej na opisie pacjenta, który zgłosił się do gabinetu fizjoterapii, u którego doszło do zwichnięcia prawego stawu skroniowo-żuchwowego, przedstawiono postępowanie lecznicze stosowane przez specjalistów z zakresu chirurgii szczękowo-twarzowej oraz fizjoterapeutów.
Wyniki. Wdrożenie rehabilitacji przyniosło następujące efekty: zwiększenie zakresu ruchomości żuchwy, zmniejszenie dolegliwości bólowych, redukcję obrzęku, rozluźnienie mięśni.
Wnioski. Fizjoterapia powinna być jednym z elementów kompleksowego leczenia pacjentów z zaburzeniami w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych.
Słowa kluczowe:
staw skroniowo-żuchwowy, rehabilitacja, chirurgia szczękowo-twarzowa
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ programu ćwiczeń stosowanego natychmiast lub wprowadzanego stopniowo na maksymalne otwarcie ust. Artroskopia stawu skroniowo-żuchwowego: randomizowane badanie kontrolowane

Zeinab A. Ali, Marwa M. Eid

Zeinab A. Ali, Marwa M. Eid – Effect of Immediate Versus Gradual Exercises Program on Maximum mouth opening Post Temporomandibular Joint Arthroscopy: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 52-57

Streszczenie

Cel. Celem badania było porównanie dwóch programów fizjoterapii wykorzystywanych w rehabilitacji pacjentów po artroskopii stawu skroniowo-żuchwowego (TMJ). Metody. W badaniu wzięło udział sześćdziesięciu pacjentów, u których zdiagnozowano zablokowanie stawu skroniowo-żuchwowego w zamknięciu (ang. closed lock), u których przeprowadzono uwolnienie zrostów metodą artroskopową i płukanie; pacjentów podzielono na dwie grupy: Grupa A (program natychmiastowy) obejmowała trzydziestu pacjentów rehabilitowanych pełnym zakresem samodzielnych ćwiczeń ruchowych stosowanych natychmiast po zabiegu. Grupa B (program stopniowy) obejmowała trzydziestu pacjentów rehabilitowanych ze stopniowo poszerzanym zakresem ćwiczeń ruchowych.
Pomiar wyników. Maksymalne otwarcie ust (MMO) poprzez pomiar odległości między górnymi i dolnymi siekaczami, podczas aktywnego otwierania ust przez pacjenta, oceniono za pomocą linijki. Oceny bólu dokonano przy użyciu wizualnej skali analogowej. Pomiary dokonano do końca pierwszego miesiąca leczenia, przeanalizowano i porównano dla obu grup. Wyniki. Analiza statystyczna wykazała znaczną poprawę w zakresie MMO i bólu w grupie, u której zastosowano program natychmiastowy w większym stopniu niż w grupie, w której zastosowano program stopniowy. Wniosek. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że program fizjoterapii obejmujący natychmiastowy pełny zakres mobilizacji ruchów daje lepsze wyniki (pod względem bólu i otwarcia ust) niż program fizjoterapii polegający na stopniowym i kontrolowanym zwiększaniu zakresu ruchu przy zablokowaniu stawu skroniowo-żuchwowego w zamknięciu po leczeniu artroskopowym.

Słowa kluczowe: staw skroniowo-żuchwowy, artroskopia, maksymalne otwarcie ust

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wdrożenie manualnych działań fizjoterapeutycznych jako istotny element wspomagania leczenia chirurgicznego w wadach wrodzonych zgryzu i stawów skroniowo-żuchwowych – opis przypadku

Szymon Tyszkiewicz, Marta Tyndorf, Krzysztof Dowgierd

S. Tyszkiewicz, M. Tyndorf, K. Dowgierd – Implementation of manual physiotherapeutic activities as an important element of supporting surgical treatment in congenital malformations of the bite and temporomandibular joints – case report. Fizjoterapia Polska 2019; 19(3); 38-45

Streszczenie
Wstęp. Zabiegi chirurgiczne stosowane w leczeniu wad wrodzonych twarzoczaszki mogą być przyczyną wystąpienia powikłań, powodujących upośledzenie funkcji układu stomatognatycznego. Wady te są problemem wielopłaszczyznowym. W ich procesie leczniczym, na różnych etapach, konieczny jest udział zarówno specjalistów chirurgii twarzowo-szczękowej, mikrochirurgów, ortodontów, logopedów oraz fizjoterapeutów. Przebieg rekonstrukcji, ukierunkowany na przywrócenie funkcji, można podzielić na etap tworzenia prawidłowych stosunków (relacji) anatomicznych w kośćcu twarzowej części czaszki, okres przywracania funkcjonalnej aktywności poszczególnych struktur układu stomatognatycznego oraz działania nad ustabilizowaniem / utrwaleniem efektów funkcjonalnych oraz uzyskaniu efektów estetycznych. Drugi z tych procesów wiąże się nierozerwalnie z włączeniem w proces leczniczy wspomagających działań fizjoterapeutycznych.
Cel pracy. Celem badania było określenie skuteczności fizjoterapii w procesie przywracania funkcji ruchowych w układzie stomatognatycznym u pacjentki leczonej z powodu zaburzeń układu ruchowego narządu żucia.
Materiały i metody. W pracy opartej na opisie przypadku pacjentki z wrodzoną ankylozą stawów skroniowo-żuchwowych, u której wykonano zabieg osteoplastyki dwuszczękowej z protezoplastyką stawów skroniowo-żuchwowych, zaprezentowano analizę wykorzystanej w procesie leczniczym fizjoterapii. Pacjentka zgłosiła się na oddział chirurgii głowy i szyi celem leczenia chirurgicznego z powodu całkowitego zniesienia ruchomości w stawach skroniowo-żuchwowych oraz zaburzeń w strukturze mięśni tego regionu. W pierwszym etapie leczenia została skierowana na zabieg obustronnej endoprotezoplastyki, po którym możliwe było przejście do etapu przywracania funkcjonalnej aktywności struktur aparatu mowy.
Wyniki. Zastosowanie fizjoterapii w ponad półrocznej pracy przyniosło rezultaty, redukcję obrzęku, wypracowanie oczekiwanego zakresu odwodzenia, zmniejszenie bolesności oraz uzyskanie zdolności przełykania. Efekty utrzymywały się w sytuacji kontynuacji zabiegów terapeutycznych, natomiast w okresach zmniejszenia intensywności pracy występuje załamanie rezultatów. W celu poprawy zdolności funkcjonalnych i ustabilizowania efektów planowane jest u pacjentki leczenie mikroprzeszczepami (przeszczepy kablowe) oraz ortodontyczne (uzyskanie pełnego zaguzkownia i okluzji centralnej). Kontynuowane będą także zabiegi z logopedą i fizjoterapeutą.
Wnioski. Zastosowanie wspomagających zabiegów fizjoterapeutycznych powinno być jednym z elementów leczenia pacjentów po zabiegach chirurgicznych w obrębie twarzowej części czaszki, niezależnie od przyczyn – czy to urazy, wady wrodzone, czy zabiegi ortognatyczne.

Słowa kluczowe:
endoprotezoplastyka, ankyloza, fizjoterapia stomatologiczna, staw skroniowo-żuchwowy

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizjoterapeutyczna ocena czynności stawów skroniowo-żuchwowych wśród studentów Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego

Maciej Krzyżanowski, Rita Hansdorfer-Korzon, Elżbieta Rajkowska-Labon

M. Krzyżanowski, R. Hansdorfer-Korzon, E. Rajkowska-Labon – The physiotherapeutic estimation of the act of temporal-mandibular joints among students of Medical University of Gdańsk. FP 2014; 14(4); 14-22

Streszczenie
Cel pracy. 1. Ocena czynności stawów skroniowo-żuchwowych wykazujących cechy dysfunkcji u studentów Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego. 2. Analiza  ilościowa występujących zaburzeń w stawach skroniowo-żuchwowych. 3. Wykazanie korelacji pomiędzy badanymi parametrami a analizowanymi dysfunkcjami  w  stawach skroniowo-żuchwowych
Materiał i  metoda badań. Do badania zakwalifikowano 40 studentów w wieku 19 do 27 lat (21 kobiet oraz 19 mężczyzn) ze średnią wieku 23 lata. Zastosowano dobór nieprobabilistyczny. Na potrzeby pracy skonstruowano kartę badania pacjenta. Ocenie podlegały m.in. takie parametry jak: zakres ruchomości żuchwy, wskaźnik dyskinetyczny Rozencwaiga, ruch głowy stawowej podczas odwodzenia żuchwy, objaw akustyczny, wskaźnik bólu, obecność punktów spustowych, zakres ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa.  Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej z użyciem programu Statistica 10.
Wyniki. Analiza badanych parametrów wykazała, że zaburzenia zakresu ruchomości,  przynajmniej w jednym kierunku ruchu, występują wśród 87,5% (n=35) badanych. Wskaźnik dyskinetyczny Rozencwaiga potwierdził się u 37,5% (n=15). Asymetryczny ruch głów stawowych miał miejsce wśród 67,5% (n=27) badanych, a zaburzenia toru prowadzenia żuchwy oraz obecność objawu akustycznego wykazano u  80% (n=32) z 40 przebadanych osób. Pośród 57,5% (n=23) badanych stwierdzono obecność punktów spustowych w obrębie m. żwacza i m. skroniowego lub w jednym z nich. Dysfunkcja stawów s-ż koreluje m.in.  z ograniczeniem zakresu ruchu w odcinku szyjnym, z objawami akustycznymi, obecnością parafunkcji.
Wnioski. Wśród studentów zaobserwowano znaczący procent występowania objawów dysfunkcji stawu s-ż. Zwrócono uwagę na wysoki odsetek osób uprawiających parafunkcje. Wykazano korelacje statystycznie istotne dla  funkcji stawów s-ż.

Słowa kluczowe:
Staw skroniowo-żuchwowy, dysfunkcja, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim