Wpływ ciągłej fali ultradźwiękowej o wysokiej częstotliwości na hemolizę erytrocytów człowieka

Iwona Pyszczek, Jan Talar, Marta Cychner, Jolanta Kujawa

Iwona Pyszczek, Jan Talar, Marta Cychner, Jolanta Kujawa – Effect of high-frequency continous-wave ultrasound on the stability of human erythrocytes. Fizjoterapia Polska 2002; 2(3); 203-208

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy było zbadanie wpływu ciągłej fali ultradźwiękowej wysokiej częstotliwości (1MHz) na stopień hemolizy erytrocytów ludzkich (pozyskiwanych z krwi zdrowych dawców). Materiał i metody. Zawiesiny krwinek czerwonych w zbuforowanej soli fizjologicznej (Ht 10%, pH 7,4, objętość próbek 2 ml) nadźwiękawiano w temperaturze 37°C przez 10 min ciągłą falą ultradźwiękową o częstotliwości 1MHz i natężeniach z zakresu 0,3-1,5 W/cm2, dokonując jednocześnie pomiarów temperatury w próbkach. Wyniki. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono wzrost temperatury w zawiesinach erytrocytów poddanych sonikacji, zależny od stosowanego natężenia ultradźwięków (maksymalnie do 41°C dla 1,5 W/cm2). W związku z tym dodatkowo zbadano zależność stopnia hemolizy erytrocytów wyłącznie od zmian temperatury (w przedziale 37°-44°C). Wnioski. Otrzymane wyniki pozwalają na wyciągnięcie wniosku, iż nadźwiękowienie (natężenie ultradźwięków > 0,3 W/cm2) powoduje znamienny wzrost stopnia hemolizy erytrocytów, aż do całkowitego uszkodzenia ich błon komórkowych, głównie na skutek efektu mechanicznego (kawitacja).

Słowa kluczowe:
ultradźwięki, hemoliza, temperatura

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizykodiagnostyczna analiza skuteczności ozonoterapii na niezmienionej chorobowo skórze części twarzowej czaszki

Danuta Lietz-Kijak, Paulina Strzelecka, Elżbieta Kubala, Kamil Kosko, Aleksandra Simińska, Barbara Stępniak, Artur Perz, Łukasz Kopacz, Marta Grzegocka, Marek Kiljański, Zbigniew Śliwiński

D. Lietz-Kijak, P. Strzelecka, E. Kubala, K. Kosko, A. Simińska, B. Stępniak, A. Perz, Ł. Kopacz, M. Grzegocka, M. Kiljański, Z. Śliwiński – Physicodiagnostic amalysis of the ozonotherapy effectiveness on not afflicted craniofacial skin. FP 2017; 17(1); 46-55

Streszczenie
Celem pracy jest określenie wpływu czynnika fizykoterapeutycznego w postaci aplikacji ozonu na temperaturę i czucie powierzchowne niezmienionej chorobowo skóry części twarzowej czaszki.
Materiał i metodyka. Badaniem objęto 60 pacjentów zdrowych i nieprzyjmujących żadnych leków, w wieku 20–30 lat, 30 kobiet i 30 mężczyzn. Każdorazowo, przed przystąpieniem do badań diagnostycznych, na oczyszczonej skórze części twarzowej czaszki wyznaczano 3 punkty:
A – Supramentale, B – Chelion oraz C – w rzucie głowy wyrostka kłykciowego żuchwy. Następnie przystępowano do dwukrotnej aplikacji ozonu – 30. oraz 60-sekundowej, zgodnie z obowiązującymi normami stosowania na powierzchniach zewnątrzustnych. Pomiędzy kolejnymi aplikacjami oraz pomiarami czucia i temperatury przestrzegano 15-minutowej przerwy. Pomiaru czucia dokonano z wykorzystaniem aparatu PulpoEndometr, natomiast temperaturę badano termometrem ze wskaźnikiem laserowym (CA 380).
Ostatnim elementem było odnotowanie wrażeń bólowych pacjentów, posługując się skalą VAS.
Wyniki. Otrzymane wyniki poddano analizie z wykorzystaniem programu Statistica.
Wnioski. 30-sekundowa aplikacja w pkt. A u kobiet wskazuje na symptomy analgetyczne, ale
w populacji generalnej można zauważyć jedynie zwiastuny tego działania. 60-sekundowa aplikacja w tym punkcie, jak i obie aplikacje w pkt. B wykazały nieznacznie podwyższoną wrażliwość na bodźce. Odmienny wpływ aplikacji ozonu zanotowano w pkt. C, gdzie stwierdzono nieznaczne obniżenie wrażliwości na bodźce. Warto zaznaczyć, że obie aplikacje ozonu u mężczyzn w punkcie C wskazują na symptomy analgetyczne.

Słowa kluczowe:
ozonoterapia, analgezja, czucie, temperatura, OzonyTron

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim