Tag: TENS

Długoterminowy efekt programu fizjoterapii u pacjentów z oporną na leczenie dławicą piersiową: randomizowane badanie kontrolowane

Mai Abd El Naby Mohamed, Zeinab Mohamed Helmy, Bassant Hamdy Elrefaey, Iman Hassan Abdusalam, Abd Elghany M. Abd Elghany

Mai Abd El Naby Mohamed, Zeinab Mohamed Helmy, Bassant Hamdy Elrefaey, Iman Hassan Abdusalam, Abd Elghany M. Abd Elghany – Long term effect of physical therapy program in refractory anginal patients: A randomized controlled trial. Fizjoterapia Polska 2021; 21(5); 190-194

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Pomimo wielu skutecznych metod leczenia farmakologicznego i sukcesu kardiologii interwencyjnej, wielu pacjentów nadal doświadcza objawów opornościowych, czyli tzw. opornej na leczenie dławicy piersiowej, która znacząco pogarsza jakość życia. Cel. Zbadanie wpływu programu treningu wysiłkowego oraz TENS na funkcję śródbłonka, jakość życia i wydolność fizyczną u pacjentów z dławicą piersiową. Metody. Czterdziestu pacjentów płci męskiej cierpiących na przewlekłą dławicę piersiową zostało losowo przydzielonych do dwóch równych grup. Grupa (A) była poddawana konwencjonalnemu programowi TENS jako uzupełnieniu programu treningu wysiłkowego przez pięć miesięcy, podczas gdy grupa (B) poddawana była wyłącznie programowi TENS przez pięć miesięcy. Ocenę przeprowadzono przed leczeniem (pre), po 8 tygodniach (post I), po leczeniu (post II) i po kolejnych 4 tygodniach (po III) dla obu grup. Ocena wyników obejmowała: czynność śródbłonka za pomocą dylatacji zależnej od przepływu (FMD), jakość życia za pomocą kwestionariusza Seattle Angina Questionnaire (SAQ) oraz wydolność fizyczną za pomocą testu 6-minutowego marszu (6MWT). Wyniki. Nastąpiła znaczna poprawa w zakresie FMD w grupie (A) bez istotnej różnicy w grupie (B). Porównanie między obiema grupami wykazało, że wyniki SAQ i 6MWT uległy znacznej poprawie w obu grupach, z większą poprawą w grupie (A) niż w grupie (B). Wniosek. Dodanie programu treningu wysiłkowego do programu TENS spowodowało większą poprawę funkcji śródbłonka, wydolności fizycznej i jakości życia u pacjentów z dławicą piersiową.
Słowa kluczowe
oporna na leczenie dławica piersiowa, trening wysiłkowy, TENS, funkcja śródbłonka, jakość życia
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie efektywności działania jonoforezy z ketonalem i łącznego działania ultradźwięków ze stymulacją elektryczną we wspomaganiu leczenia choroby pierścienia rotatorów

Anna Polak, Ewa Grymel-Kulesza, Monika Romaniak, Janusz Kubacki, Piotr Król

Anna Polak, Ewa Grymel-Kulesza, Monika Romaniak, Janusz Kubacki, Piotr Król – Comparison of the efficacy of Ketonal iontophoresis and the combination of ultrasound and electrical stimulation as adjunctive treatment for rotator cuff injuries. Fizjoterapia Polska 2010; 10(2); 123-135

Streszczenie
Wstęp: Celem pracy była ocena efektywności leczenia uszkodzeń pierścienia rotatorów jonoforezą z ketonalem i terapią skojarzoną (TS; łączne działanie ultradźwięków i prądu elektrycznego). Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 30 pacjentów, z objawami uszkodzeń pierścienia rotatorów. Chorych podzielono losowo do dwóch grup porównawczych: A i B. W grupie A wykonywano jonoforezę z ketonalem. W grupie B stosowano terapię skojarzoną na punkty spustowe mięśnia nadgrzebieniowego i innych mięśni. Efekty leczenia oceniano na podstawie zmian zakresów ruchomości stawu ramiennego, siły mięśnia nadgrzebieniowego oraz występowania i nasilenia dolegliwości bólowych. Wyniki: Zastosowane leczenie w obu grupach porównawczych przyniosło znamienny efekt. Wyniki leczenia chorych w grupie B okazały się nieznacznie lepsze niż w grupie A (co w przypadku ustępowania dolegliwości bólowych i poprawy zakresu odwodzenia czynnego zostało potwierdzone statystycznie). Wnioski: Jonoforeza z ketonalem i terapia skojarzona są efektywnym sposobem leczenia następstw uszkodzenia pierścienia rotatorów. Terapia skojarzona, wykonywana bezpośrednio na mięśniowo – powięziowe punkty spustowe daje nieco lepsze wyniki leczenia niż jonoforeza z ketonalem.
Słowa kluczowe
pierścień rotatorów, jonoforeza, ultradźwięki, TENS, elektrostymulacja

Zmiany subiektywnego odczucia dolegliwości bólowych u pacjentów z dysfunkcją szyjnego odcinka kręgosłupa usprawnianych wyciągiem Saundersa oraz metodą TENS

Andrzej Myśliwiec, Edward Saulicz

Andrzej Myśliwiec, Edward Saulicz – Changes in the subjective sensation of pain in patients with cervical spine dysfunction treated by means of Saunders traction and TENS. Fizjoterapia Polska 2010; 10(3); 211-221

Streszczenie
Wstęp. Dolegliwości bólowe szyjnego odcinka kręgosłupa są jedną z głównych przyczyn pogorszenia samopoczucia. Celem pracy jest przedstawienie zmian w odczuwaniu dolegliwości bólowych zlokalizowanych w szyjnym odcinku kręgosłupa po zastosowaniu wyciągu szyjnego oraz metody TENS. Materiał i metody. Analizie poddano 45 pacjentów w wieku od 21 do 66 lat z zespołem bólowym szyjnego odcinka kręgosłupa spowodowanym przeciążeniem. U pacjentów tych, zastosowano usprawnianie z wykorzystaniem wyciągu Saundersa oraz metody TENS. Zabiegi wykonywane były w 3 grupach eksperymentalnych. W grupie I zastosowano wyciąg Saundersa, w grupie II wykonano przezskórną stymulację nerwowo-mięśniową, zaś w III grupie wykonano pacjentom oba zabiegi. Każdy pacjent był poddany 10 zabiegom z przerwą nieprzekraczającą 3 dni. Wyniki. Analiza wyników subiektywnej oceny dolegliwości bólowych wg skali Laitinena, pozwoliła zaobserwować we wszystkich grupach redukcję dolegliwości bólowych, charakteryzującą się zmniejszeniem dolegliwości bólowych z poziomu umiarkowanego do poziomu lekkiego. Największy efekt terapeutyczny uzyskano w grupie, w której połączono zabieg trakcji z metodą TENS. Wnioski. Połączenie wyciągu Saundersa oraz metody TENS dało najlepsze i najtrwalsze wyniki redukcji dolegliwości bólowych. Największą poprawę zaobserwowano po wykonaniu pierwszego zabiegu. Efekty poprawy samopoczucia dostrzeżono również po zakończeniu terapii.
Słowa kluczowe
szyjny odcinek kręgosłupa, trakcja, TENS

Ocena roli wcześniejszego przygotowania fizjoterapeutycznego w aspekcie zastosowania TENS podczas porodu u pierwiastek

Michał Kaczyński, Sławomir Jarząb, Michał Guła, Krzysztof Aleksandrowicz

M. Kaczyński, S. Jarząb, M. Guła, K. Aleksandrowicz – Evaluation of the importance of previous physiotherapeutic preparation in aspect of using TENS during childbirth among primiparous. FP 2014; 14(2); 60-66

Streszczenie
Wstęp. Stosowanie TENS podczas porodu staje się coraz bardziej popularne choć doniesienia na temat jego skuteczności są sprzeczne. Za cel pracy postawiono sobie określenie jaka jest skuteczność podczas porodu przezskórnej elektrostymulacji nerwów z zastosowaniem przenośnego aparatu bez konsultacji w porównaniu z zastosowaniem tej terapii przy wcześniejszym przeszkoleniu i przy udziale fizjoterapeuty.
Materiał i metody. Badaniami objęto 30 pierwiastek. W tym 18 kobiet, u których rozpoczęcie zabiegu poprzedzał opis sposobu działania elektrostymulatora oraz zapoznanie ich z obsługą aparatu przez fizjoterapeutę oraz 12 pacjentek, które we własnym zakresie zakupiły aparaty do elektrostymulacji. Przeprowadzono autorski wywiad kwestionariuszowy i opisano obserwacje zespołu badawczego oraz personelu uczestniczącego w porodach.
Wyniki. U 94,43% pierwiastek z grupy objętej szkoleniem fizjoterapeutycznym oraz 50% pacjentek bez konsultacji, TENS w mniejszym lub większym stopniu niweluje ból porodowy. W grupie pacjentek po szkoleniu odnotowano tylko jeden przypadek podania farmakologicznego leku przeciwbólowego. Natomiast w grupie bez konsultacji odsetek wyniósł 25%.
Wnioski. Terapia przeciwbólowa TENS jest skuteczniejsza jeśli została poprzedzona odpowiednim szkoleniem lub instruktażem fizjoterapeutycznym z zakresu obsługi i działania aparatu. Pacjentki po przeszkoleniu fizjoterapeutycznym wykazywały się większą znajomością sposobu działania i obsługi aparatu do terapii TENS niż pacjentki które ominęły ten etap.

Słowa kluczowe:
ból, poród, TENS

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim