Terapia laserowa o wysokiej intensywności w porównaniu z terapią falą uderzeniową w leczeniu zespołu ciasnoty podbarkowej

Hend Mohamed Mahmoud, Mohammed Shawki Abdelsalam, Khaled E Ayad, Mona S Faggal

Hend Mohamed Mahmoud, Mohammed Shawki Abdelsalam, Khaled E Ayad, Mona S Faggal – High intensity laser therapy versus radial shock wave therapy in treatment of shoulder impingement syndrome. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 245-252

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20B475

Streszczenie
Tło. Ból ramienia jest bardzo powszechnym problemem w praktyce medycznej, zajmując trzecie miejsce po problemach z dolną częścią pleców i szyją. Uważa się, że zespół ciasnoty podbarkowej (SIS) jest najczęstszą przyczyną bólu ramienia, stanowiąc około 44% do 65% wszystkich problemów z tym obszarem. Cel. Porównanie efektów Terapii Laserowej o Wysokiej Intensywności (HILT) oraz Terapii Falą Uderzeniową (RSWT) w leczeniu zespołu ciasnoty podbarkowej (SIS). Metody. 45 pacjentów zostało losowo przydzielonych do trzech równych grup. Grupa A (n = 15) otrzymała HILT wraz z konwencjonalnym programem fizjoterapii, Grupa B (n = 15) otrzymała RSWT wraz z tym samym programem fizjoterapii, a Grupa C (n = 15) otrzymała tylko konwencjonalny program fizjoterapii. Oceny przeprowadzono przed i po leczeniu, używając Skali Wizualno-Analogowej (VAS), Indeksu Bólu i Niepełnosprawności Barku (SPADI) oraz elektrogoniometru do mierzenia zakresu ruchu zginania i odwodzenia ramienia. Wyniki. Test MANOVA wykazał istotne (P < 0.05) zmniejszenie VAS i SPADI oraz istotne (P < 0.05) zwiększenie zakresu ruchu zginania i odwodzenia ramienia we wszystkich trzech grupach. Porównania międzygrupowe wykazały, że grupa A osiągnęła znaczniejszą poprawę (P < 0.05). Wnioski: HILT wykazała wyższą skuteczność w porównaniu z RSWT pod względem redukcji bólu, poprawy funkcji oraz zwiększenia zakresu ruchu zginania i odwodzenia ramienia w leczeniu zespołu ciasnoty podbarkowej (SIS).

Słowa kluczowe
terapia laserowa o wysokiej intensywności, terapia falą uderzeniową, zespół ciasnoty podbarkowej (SIS)

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ oburęcznej intensywnej terapii ręka-ramię oraz terapii falą uderzeniową na funkcję dłoni i siłę chwytu u dzieci z jednostronnym dziecięcym porażeniem mózgowym

Amr A. Abo Gazya, Abdel Aziz A. Serief, Ayman Gouda Matar, Wael Shendy, Hamada Ahmed Hamada

Amr A. Abo Gazya, Abdel Aziz A. Serief, Ayman Gouda Matar, Wael Shendy, Hamada Ahmed Hamada – Impact of Hand-Arm Bimanual Intensive Therapy Versus Shock Wave Therapy on Hand Function and Grip Strength in Children with Hemiplegic Cerebral Palsy. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 92-98

Streszczenie
Informacje ogólne i cel. Oprócz upośledzenia jednostronnego, dzieci z jednostronnym porażeniem mózgowym mają upośledzone zdolności motoryczne. Niniejsze badanie zostało przeprowadzone w celu porównania wpływu oburęcznej intensywnej terapii ręka-ramię (HABIT) w porównaniu z terapią falą uderzeniową porażonej kończyny górnej u dzieci z jednostronnym porażeniem mózgowym dziecięcym. Materiał i metody. Trzydzieścioro dzieci z jednostronnym porażeniem mózgowym w wieku od 4 do 8 lat ze spastycznością rąk w zakresie od 1 do 1+ według zmodyfikowanej skali Ashwortha uczestniczyło w tym badaniu. Dzieci przydzielono losowo do dwóch równych grup badanych. Grupa A była poddawana opracowanemu programowi fizykoterapii i terapii falą uderzeniową (2000) podczas jednej sesji. Grupa B była poddawana temu samemu programowi fizykoterapii oraz oburęcznej terapii ramion. Obie grupy miały sesje terapeutyczne trzy razy w tygodniu przez trzy kolejne miesiące. Każde dziecko w obu grupach zostało poddane ocenie przed i po sugerowanym czasie trwania leczenia w celu wykrycia poziomu sprawności ręki za pomocą Peabody Developmental Test of Motor Proficiency (Test rozwojowy sprawności motorycznej), podczas gdy siła chwytu mierzona przy użyciu ręcznego dynamometru oraz aktywne odprowadzenie i zakres ruchu zewnętrznego były mierzone standardowym uniwersalnym goniometrem. Wyniki. Wyniki ujawniły nieistotne różnice przy porównywaniu średnich wartości przed leczeniem wszystkich badanych zmiennych dla obu grup (p> 0,05); zaobserwowano znaczącą poprawę w obu grupach, porównując ich średnie wartości przed i po leczeniu. Zaobserwowano także znaczące różnice przy porównywaniu wyników obu grup po leczeniu na korzyść grupy B (p <0,05). Wniosek. Wyniki sugerują, że oburęczna intensywna terapia ręka-ramię wydaje się mieć pozytywny wpływ na funkcjonowanie ręki u dzieci z jednostronnym porażeniem mózgowym.

Słowa kluczowe:
Porażenie mózgowe, Hemiplegia, oburęczna intensywna terapia ręka-ramię, terapia falą uderzeniową

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim