Tag: termowizja

Pomiary temperatury na powierzchni skóry części twarzowej czaszki w ocenie kamerą termowizyjną na podczerwień oraz pirometrem po zastosowaniu fizykoterapeutycznych aplikacji świetlnych

Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Roman Ardan, Elżbieta Kubala, Paulina Strzelecka, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Helena Gronwald, Zbigniew Śliwiński

Danuta Lietz-Kijak, Piotr Skomro, Roman Ardan, Elżbieta Kubala, Paulina Strzelecka, Małgorzata Kowacka, Konrad Kijak, Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Helena Gronwald, Zbigniew Śliwiński – Temperature measurements on facial skin surface as evaluated by infrared thermal cam-era and pyrometer following physiotherapeutic light treatments. Fizjoterapia Polska 2023; 23(2); 148-157

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG0DF529

Streszczenie
Każdy zabieg kliniczny postępowania stomatologicznego, a zwłaszcza przebiegający z naruszeniem ciągłości tkanek, niesie za sobą ryzyko powstania powikłań, które zdarzają się w każdej specjalności. Do nich należą: ból rany pooperacyjnej, obrzęk tkanek, krwawienie, zaczerwienienie, podwyższona temperatura, szczękościsk, zaburzenia czucia, będące następstwem uszkodzenie nerwu.  Po zabiegowa opieka nad pacjentem ma na celu zminimalizowanie ryzyka wystąpienia powikłań oraz terapię już istniejących. W tym zakresie posiłkujemy się m. in. medycyną fizykalną, pod postacią światłolecznictwa, w zakresie fali elektromagnetycznej czerwonej, podczerwonej, żółtej i ultrafioletowej. Pozostaje jednak niewiadomą, którą długość światła wykorzystać w celu leczenia określonej jednostki chorobowej i jakie światło terapeutyczne należy zastosować do rehabilitacji konkretnego powikłania po zabiegach stomatologicznych? Do badań wykorzystano pirometr na podczerwień ze wskaźnikiem laserowym CA380 i kamerę termowizyjną Fluke Ti 400. Na podstawie przeprowadzonych badań i analizy statystycznej można wnioskować, iż użycie czynnika świetlnego ma istotny wpływ na wzrost temperatury naświetlanej okolicy skóry części twarzowej czaszki. Niezależnie od rodzaju użytego czynnika świetlnego, każdy z nich doprowadził do wzrostu temperatury. Najwyższy wzrost temperatury na powierzchni skóry części twarzowej czaszki po zastosowaniu danej aplikacji wskazuje na płytkie oddziaływanie fizykoterapii świetlnej, co ma znaczenie w zastosowaniu konkretnej długości światła w danej jednostce chorobowej lub powikłaniu stomatologicznym.
Słowa kluczowe: badanie temperatury, światłoterapia, pirometr, termowizja
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Termowizyjna ocena zachowania się temperatury powierzchni skóry po kriostymulacji przedramienia u dorosłych, zdrowych ludzi

Zbigniew Śliwiński, Jan Talar

Zbigniew Śliwiński, Jan Talar – Thermovisual evaluation of the behavior of skin surface temperature following cryostimulation of the forearm in healthy adults. Fizjoterapia Polska 2001; 1(2); 155-160

Streszczenie
Wstęp. Autorzy opisują wpływ krioterapii miejscowej na organizm ludzki oraz zasady działania ośrodka termoregulacji. W artykule zawarte są również informacje dotyczące termowizji. Prezentowane są także wyniki badań zmian temperatury na powierzchni skóry kończyn górnych, po schładzaniu oparami ciekłego azotu, przez 2 minuty, tylko jednego przedramienia. Materiał i metoda. Badanie wykonano na zdrowych ochotnikach w grupie liczącej 18 osób (13 kobiet, 5 mężczyzn), za zgodą Komisji Biotycznej AM w Bydgoszczy. Zmiany temperatury oceniano za pomocą kamery termowizyjnej typu Agema 570, a do kriostymulacji użyto aparatu KS-1 firmy Hans-Sped z Głogowa. Wyniki. Uzyskane wyniki potwierdziły, że schładzanie jednej tylko kończyny wywołuje zmiany także w kończynie drugiej. Po 5 minutach od zakończenia dwuminutowego zabiegu, temperatura schładzanej kończyny nie osiąga wartości wyjściowych. Natomiast w kończynie nie schładzanej po 2 minutach od zakończenia zabiegu wyrównują się temperatury, mimo początkowej zniżki. Intensywna perfuzja prowadzi do istotnego statystycznie wzrostu temperatury do wartości wyższych od początkowych. W kilku przypadkach obserwuje się jednakże wzrost temperatury po zakończonym zabiegu kriostymulacji. Mechanizm ten nie jest do końca wyjaśniony. Wnioski. Wzrost temperatury kończyny nie zabiegowej po zakończeniu schładzania, powyżej wartości temperatury wyjściowej, świadczy o sprawnym mechanizmie termoregulacji, który broni przed utratą ciepła, dostarczając więcej krwi do kończyny. Zimno zmniejsza bowiem wrażliwość mięśni gładkich na bodźce sympatyczne i działanie katecholamin, a to ułatwia dopływ krwi do kończyn. Kriostymulacja jednej tylko kończyny u ludzi zdrowych wywołuje kontralateralizację odruchu konsensualnego, czego dowodem są zmiany temperatury na skórze przedramienia nie poddawanego schładzaniu. Wiązać to należy z pobudzeniem termoreceptorów zimna na skutek obniżenia temperatury skóry, a to prowadzi do bioelektrycznego wzbudzenia mózgu przez aktywującą część układu siatkowatego w śródmózgowiu.

Słowa kluczowe:
kriostymulacja, termoregulacja, termowizja

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena termowizyjna gry naczyniowej kończyny górnej niedowładnej po kriostymulacji miejscowej u pacjentów po udarze mózgu

Zbigniew Śliwiński, Piotr Plaza

Zbigniew Śliwiński, Piotr Plaza – Thermovisual evaluation of vascular behavior in the paretic upper limb after local cryostimulation in stroke patients. Fizjoterapia Polska 2002; 2(2); 112-117

Streszczenie
Wstęp. Udar mózgu jest trzecią co do częstości przyczyną zgonów i jedną z najczęstszych przyczyn kalectwa oraz najczęstszą przyczyną niesprawności u ludzi powyżej 40 roku życia. Rocznie na świecie z powodu udaru mózgu umiera 4,6 miliona ludzi, w tym 3,2 miliona w krajach rozwijających się i 1,2 miliona w krajach wysokouprzemysłowionych. W związku z tak dużą zachorowalnością i poważnymi konsekwencjami pod postacią niedowładów w kończynach, autorzy postanowili sprawdzić, za pomocą kamery termowizyjnej, reakcję naczyniową w kończynie niedowładnej poprzez ocenę zmian temperatury na skórze po kriostymulacji oparami ciekłego azotu. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono u 28 pacjentów o średniej wieku 61,3 lat. Zabieg wykonywano na przedramieniu kończyny górnej niedowładnej, schładzając je przez 6 minut (od ręki do dołu łokciowego, powierzchnię grzbietową i dłoniową). Zdjęcia termowizyjne wykonywano u każdego chorego 5-krotnie. Wyniki. Autorzy zaobserwowali, że w wyniku zabiegu doszło do obniżenia temperatury średnio o około 12°C w kończynie schładzanej i o 2,6°C w kończynie nieschładzanej. Wnioski. Ocena tego zjawiska jest niejednoznaczna. Według autorów, obniżenie się temperatury w kończynie niepoddanej zabiegowi jest wynikiem kontralateralizacji odruchu konsensualnego. Przedstawiona praca jest doniesieniem wstępnym, przedstawiającym zaistniałe zjawisko.

Słowa kluczowe:
udar mózgu, kriostymulacja, termowizja, gra naczyniowa

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Termogram zespołu bólowego szyjnego odcinka kręgosłupa jako próba obiektywizacji bólu

Bożena Jasiak-Tyrkalska, Bogusław Frańczuk, Janusz Otfinowski

Bożena Jasiak-Tyrkalska, Bogusław Frańczuk, Janusz Otfinowski – The thermogram of cervical spinal pain syndrome as an attempt to objectivize pain. Fizjoterapia Polska 2003; 3(3); 250-255

Streszczenie

Wstęp. W pracy oceniono cechy obrazu termowizyjnego, prześledzono zmienność cech w procesie postępowania rehabilitacyjnego oraz dokonano próby określenia współzależności tych cech z ustąpieniem bólu. Materiał i metody. Badania termowizyjne przeprowadzono na grupie 71 pacjentów poddanych postępowaniu rehabilitacyjnemu z powodu zespołu bólowego szyjnego odcinka kręgosłupa. Wyniki. Z przeprowadzonych badań wynika, że obraz termowizyjny okolicy karku u pacjentów z zespołem bólowym szyjnego odcinka kręgosłupa jest inny niż u osób zdrowych – charakteryzuje się dużą asymetrią temperatury karku i zwiększoną hipertermią karku. W procesie postępowania rehabilitacyjnego uwidacznia się wyraźna ewolucja w kierunku symetrii temperatury karku. Wnioski. Wyniki ustąpienia bólu zależą w sposób istotny od cech obrazu termowizyjnego.

Słowa kluczowe:
termowizja, ból, rehabilitacja
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Metoda własna analizy zdjęcia termowizyjnego jako uzupełnienie diagnostyki i obiektywizacji oceny skuteczności leczenia zespołu bólowego stawu kolanowego

Jolanta Kujawa, Jarosław Oborzyński, Kamila Gworys, Mirosław Janiszewski, Małgorzata Łukowicz

Jolanta Kujawa, Jarosław Oborzyński, Kamila Gworys, Mirosław Janiszewski, Małgorzata Łukowicz – An original method for analyzing thermo-images as an objective supplement to diagnosis outcome evaluation in knee pain syndrome. Fizjoterapia Polska 2003; 3(4); 375-383

Streszczenie

Wstęp. W pracy przedstawiono analizę zdjęć termowizyjnych z obliczeniem temperaturowego wskaźnika kolanowo-kończynowego (TWKK). Dokonano próby określenia jego użyteczności w diagnostyce i ocenie efektywności leczenia zespołu bólowego stawu kolanowego. Materiał i metody. Badaniom termowizyjnym poddano 41 pacjentów z zespołem bólowym stawu kolanowego i grupę kontrolną 30 pacjentów bez bólu w okolicy kolana. W grupie 41 pacjentów stwierdzono zespół bólowy 67 stawów kolanowych. Nasilenie dysfunkcji stawu kolanowego oceniano w skali punktowej od 0 do 30 punktów, zgodnie z opracowaną kartą badań. Wyniki. W grupie kontrolnej wskaźnik kolanowo-kończynowy przyjmował wartości od (1,4°C) do (-0,2°C). W oparciu o analizę statystyczną stwierdzono, iż wartości TWKK od (1,31°C) do (-0,05°C) można uznać za normę dla 90% populacji. W grupie badanej TWKK przyjmował wartości od (-0,5°C) do (+1,8°C). Wartości TWKK w grupie badanej i kontrolnej różniły się istotnie statystycznie. Analiza statystyczna wykazała również korelację pomiędzy nasileniem dysfunkcji a wartością TWKK. W grupie badanej stwierdzono zmniejszenie wartości wskaźnika po leczeniu. Wnioski. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono wysoką swoistość i czułość TWKK w zespole bólowym stawu kolanowego. Można uznać, iż zastosowanie badania termowizyjnego z obliczeniem temperaturowego wskaźnika kolanowo-kończynowego jest wartościowym uzupełnieniem obiektywizującym ocenę skuteczności leczenia zespołu bólowego stawu kolanowego.

Słowa kluczowe:
termowizja, zespół bólowy stawu kolanowego, fizjoterapia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ biostymulacji laserowej skojarzonej z wcierkami diclofenaku na wynik leczenia pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego

Jolanta Kujawa, Jan Talar, Kamila Gworys, Przemysław Gworys, Jarosław Oborzyński, Ireneusz Pieszyński, Mirosław Janiszewski

Jolanta Kujawa, Jan Talar, Kamila Gworys, Przemysław Gworys, Jarosław Oborzyński, Ireneusz Pieszyński, Mirosław Janiszewski – The impact of laser biostimulation combined with diclofenac inunction on treatment outcome in patient with gonarthrosis. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 185-193

Streszczenie

Wstęp. U pacjentów z zespołami bólowymi i chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, ważnym problemem jest poszukiwanie metod oceny ustępowania zaburzeń w tkankach okołostawowych i dolegliwości bólowych. W przypadkach schorzeń przewlekłych stosuje się szeroki wybór zabiegów terapii fizykalnej oraz miejscowo leki niesterydowe przeciwzapalne i przeciwbólowe w żelach i maściach. Ocenę stopnia zaawansowania patologii, nasilenia dolegliwości bólowych oraz skuteczności podjętego leczenia, u pacjentów z zespołami zaburzeń czynnościowych związanych ze zmianami napięć mięśni i zmian przepływu krwi w tych obszarach, można wzbogacić badaniem termowizyjnym umożliwiającym badanie temperatury powierzchni skóry za pomocą pomiaru intensywności promieniowania podczerwonego emitowanego przez powłoki skórne. Materiał i metody. Do badania zakwalifikowano 99 kolejnych pacjentów z dolegliwościami bólowymi utrzymującymi się ponad 6 tygodni i rozpoznaną chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych. Pacjentów zrandomizowano do trzech grup: Grupa A: 32 pacjentów, u których wykonano zabiegi biostymulacji laserowej. Grupa B: 35 pacjentów, u których wykonywano takie same zabiegi biostymulacji laserowej, a ponadto zalecono pacjentowi stosować diklofenak sodu (Voltaren żel) w postaci żelu do wcierań na badany staw kolanowy. Grupa C: grupa porównawcza 32 chorych, oczekujących na zabiegi z powodu przewlekłego zespołu bólowego stawu kolanowego w przebiegu choroby zwyrodnieniowej. Oceniano stopień nasilenia dolegliwości bólowych za pomocą skali VAS oraz rozkład temperatur na termogramach wykonanych dwukrotnie u wszystkich pacjentów przed i po leczeniu. Wyniki. W grupie A i B stwierdzono znamienne zmniejszenie intensywności i częstotliwości występowania bólu. Zaobserwowano statystycznie istotne różnice uzyskanych wyników na korzyść grupy B, w której zastosowano zabiegi laseroterapii w połączeniu z wcierkami z diclofenaku. W obydwu badanych grupach stwierdzono normalizacje rozkładu temperatur ocenianą na podstawie termogramów. Wnioski. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono nieprawidłowy rozkład temperatury wzdłuż kończyny dolnej i wokół rzepki w zespole bólowym stawu kolanowego. Zastosowanie biostymulacji laserowej w chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego, powoduje normalizację temperatury tkanek poddanych naświetlaniom i zmniejszenie dolegliwości bólowych. Zastosowanie laseroterapii w skojarzeniu z diklofenakiem sodu w postaci żelu do użytku zewnętrznego, powoduje bardziej zaznaczoną normalizację temperatury tkanek stawu kolanowego i lepszy efekt przeciwbólowy w porównaniu do monoterapii promieniowaniem laserowym.

Słowa kluczowe:
laseroterapia niskoenergetyczna, termowizja, leczenie bólu
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności krioterapii miejscowej u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym

Marek Woszczak, Zbigniew Śliwiński, Marek Kiljański, Wojciech Kiebzak, Marcin Szczepanik, Wiesław Tomaszewski

Marek Woszczak, Zbigniew Śliwiński, Marek Kiljański, Wojciech Kiebzak, Marcin Szczepanik, Wiesław Tomaszewski – Assessment of the efficacy of local cryotherapy in children with cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2007; 7(3); 275-285

Streszczenie
Wstęp. Przedstawiono wyniki badań wykonanych w 60-osobowej grupie dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Badanie wykonano w Stacjonarnym Ośrodku Rehabilitacji SP ZOZ w Zgorzelcu. Celem badania było udowodnienie, że czterotygodniowy program indywidualnie realizowanej kinezyterapii z wykorzystaniem kriostymulacji miejscowej kończyn dolnych, wykonanej parami ciekłego azotu u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym ma korzystny wpływ na ich stan motoryczny, napięcie mięśniowe oraz temperaturę powierzchniową skóry. Materiał i metody. Badaniem objęto grupę dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym obojga płci, w przedziale wiekowym 3-14 lat, które poddano czterotygodniowemu turnusowi zabiegów indywidualnie dobranej kinezyterapii oraz kriostymulacji obu kończyn dolnych. Ocenę napięcia mięśniowego wykonano miotonometrem Szirmai według specjalnej metodyki. Poziom spastyczności oceniono testem Ashwortha, a ocenę motoryki dziecka według własnej tabeli punktowej, przed rozpoczęciem zabiegów i po ich zakończeniu. Wykonano rejestrację termowizyjną temperatur powierzchniowych skóry kończyn dolnych na początku i końcu turnusu, przed kriostymulacją, bezpośrednio po oraz w 5 i 15 minut po niej. Wyniki i Wnioski. Porównane wyniki oceny motoryki dziecka, testu Ashworthia i miotonometrii wykonane przed turnusem i po jego zakończeniu wskazują, że kriostymulacja w programie usprawniania dziecka z mózgowym porażeniem dziecięcym przyczyniła się istotnie do zmniejszenia napięcia spastycznego mięśni kończyn dolnych oraz poprawy motoryki. Analiza temperatur powierzchniowych skóry zarejestrowanych termowizyjnie dowodzi pełnej adaptacji układu naczyniowego dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym do temperatur kriogenicznych, czyli pełnego bezpieczeństwa kriostymulacji miejscowej.
Słowa kluczowe
mózgowe porażenie dziecięce, napięcie spastyczne, kriostymulacja miejscowa, test Ashwortha, ocena motoryki, miotonometr Szirmai, termowizja

Ocena termowizyjna temperatur kończyn górnych po kriostymulacji u pacjentów po udarze mózgu

Zbigniew Śliwiński, Piotr Płaza, Krzysztof Gieremek, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Grzegorz Śliwiński, Magdalena Wilk

Zbigniew Śliwiński, Piotr Płaza, Krzysztof Gieremek, Wojciech Kufel, Beata Michalak, Bartłomiej Halat, Grzegorz Śliwiński, Magdalena Wilk – Thermovisual evaluation of temperatures of the upper limbs following cryostimulation in post-stroke patients. Fizjoterapia Polska 2008; 8(1); 23-34

Streszczenie
Wstęp. Udar mózgu jest bardzo poważną jednostką chorobową zagrażającą życiu, niezależnie od tego jaki jest obraz kliniczny w chwili rozpoczęcia. W większości przypadków udar jest konsekwencją ogólnoustrojowych chorób naczyniowych, jakimi są miażdżyca i nadciśnienie tętnicze. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 103 pacjentów, w tym 52 to chorzy po przebytym udarze mózgu z niedowładną kończyną górną, a 51 to osoby zdrowe. W grupie chorych było 18 kobiet i 34 mężczyzn, w grupie zdrowych 41 kobiet i 10 mężczyzn. Średnia wieku chorych mężczyzn 55,6 lat, a kobiet 66,1 lat. Średnia wieku grupy kontrolnej wynosiła 37,2 lata. Kriostymulację miejscową stosowano: u pacjentów po udarze na ręce i przedramieniu kończyny niedowładnej, natomiast u pacjentów zdrowych na ręce i przedramieniu prawej kończyny górnej. Kończyna była schładzana przez sześć minut. Oceny temperatur dokonano kamerą termowizyjną Agema 570.Wyniki. Schładzanie jednego tylko przedramienia powoduje obniżenie się temperatury. U chorych po udarze mózgu uzyskuje się szybszy powrót do temperatury początkowej. Wydaje się, że jest to związane z lepszym działaniem mechanizmów chroniących przed utratą ciepła. W tej grupie bowiem, wartości temperatur są wyższe. W grupie kontrolnej temperatura w kończynie nieschładzanej spada średnio o 1,6 stopni C, a u chorych tylko o 1,3 stopni C. Wnioski. Temperatury powierzchni przedramienia poddawanego sześciominutowej krioterapii różnią się u chorych z udarem mózgowym i u zdrowych, a wiązać to należy z uszkodzenia mózgu po udarze. Zjawisko kontralateralizacji, tzn. spadku temperatury w kończynie nieschładzanej występuje zarówno u pacjentów po udarze, jak i ludzi zdrowych z grupy kontrolnej. Spadki temperatur wywołane schładzaniem w kończynach oziębianych są wyższe u chorych niż u zdrowych. U pacjentów po udarze mózgu szybszy jest powrót temperatury do wartości wyjściowych. W 15 minut po krioterapii nie pojawia się efekt wyrównania temperatury do wyjściowej ani jej przewyższenie w stosunku do wartości początkowych w kończynie schładzanej.
Słowa kluczowe
udar mózgu, kriostymulacja, termowizja, gra naczyniowa

Ocena efektu cieplnego aplikacji metodą Kinesiology Taping

Henryk Racheniuk, Jan Szczeielniak, Katarzyna Bogacz, Sławomir Zator, Jacek Łuniewski, Grzegorz Skiba, Zbigniew Śliwiński

Henryk Racheniuk, Jan Szczeielniak, Katarzyna Bogacz, Sławomir Zator, Jacek Łuniewski, Grzegorz Skiba, Zbigniew Śliwiński – Assessment of thermal effects of kinesiology tape application. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 310-316

Streszczenie
Wstęp. W pracy zostały przedstawione wyniki badań analizy termowizyjnej dwudziestu osób poddanych jednorazowej aplikacji Kinesiology Tape na okolicę lędźwiowo-krzyżową. W ocenie badań termowizyjnych wykorzystano aplikację techniką mięśniową „Y”. Materiał i metody. Badaniami objęto grupę 20 ochotników, studentów Politechniki Opolskiej, 16 kobiet i 4 mężczyzn w wieku 20-24 lata, średnia wieku wynosiła 21 lat. Osoby badane zgłaszały w przeszłości przejściowe bóle lędźwiowego odcinka kręgosłupa. Badano trzykrotnie temperaturę powierzchniową okolicy objętej zabiegiem: przed aplikacją, po 1 h i 24 h od zastosowania aplikacji. Wyniki. Największy przyrost temperatury został zarejestrowany w polu pierwszym położonym centralnie, gdzie średni przyrost temperatur wyniósł 1,27°C. Wartość przyrostów temperatur pól pomiarowych położonych pobocznie wyniosła średnio 0,6°C, a wartość przyrostów temperatur pól pomiarowych położonych bezpośrednio nad plastrami wyniosła 0,3°C. Wartości te mieszczą się w granicach błędu pomiarowego kamery termowizyjnej. Wnioski. Największy przyrost temperatury został zarejestrowany w polu położonym centralnie. Wartości przyrostów temperatur pól pomiarowych położonych pobocznie oraz pól pomiarowych położonych bezpośrednio nad plastrami mieściły się w granicach błędu pomiarowego kamery termowizyjnej.
Słowa kluczowe
Kinesiology Taping, termowizja, fizjoterapia

Zmiany obrazu termowizyjnego okolicy stawu kolanowego u pacjentów poddanych krioterapii miejscowej w zależności od stosowanego programu fizjoterapii

Magdalena Wilk, Rafał Trąbka, Zbigniew Śliwiński

Magdalena Wilk, Rafał Trąbka, Zbigniew Śliwiński – Changes in knee joint thermograms following local cryotherapy combined with various physiotherapy regimens. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 267-271

Streszczenie
Wstęp. Celem poniższych badań była ocena efektywności krioterapii i prowadzonego programu postępowania fizjoterapeutycznego u chorych ze wskazaniami do stosowania tych zabiegów na okolicę stawu kolanowego lub stawów kolanowych. Materiał i metoda. Badania przeprowadzono w Krakowskim Centrum Rehabilitacji w 2008 roku. Do badań zakwalifikowano grupę 38 pacjentów którzy zostali poddani krioterapii na okolicę stawu kolanowego. Pacjentów podzielono na dwie grupy. Do grupy 1 zakwalifikowano pacjentów, u których bezpośrednio po krioterapii prowadzono ćwiczenia kończyn dolnych. W grupie 2 znalazły się osoby których program fizjoterapeutyczny obejmował ćwiczenia 30 minut po zabiegu krioterapii. U wszystkich pacjentów rejestrowano zmiany obrazu termowizyjnego. Wyniki. Wstawię kolanowym, który miał być poddany zabiegowi, w grupie 1 średnia temperatura wyniosła x=30,19°C, a w grupie 2 x=31,46°C. Podobnie w badaniu 2 różnice między badanymi grupami nie były istotne statystycznie. Istotne różnice zarejestrowano w badaniu 3. W grupie 1 średnia wartość zakresu temperatury wyniosła x=28,54°C, a w grupie 2 x=23,38°C. W ostatnim badaniu wykonanym po 30 minutach od końca zabiegu krioterapii w grupie 1 średnia temperatura stawu kolanowego poddanemu zabiegowi wyniosła x=28,99° C natomiast w grupie 2 x=29,43°C. Wnioski. U osób, które po zabiegu krioterapii miejscowej okolicy stawu kolanowego nie są bezpośrednio poddawane zabiegom kinezyterapii, ocieplenie tej samej okolicy ciała tkanek następuje wolniej.
Słowa kluczowe
staw kolanowy, krioterapia, termowizja, fizjoterapia
1 2