trauma

Zmiany w równowadze ciała spowodowane narażeniem na urazy – badania wieloośrodkowe

Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Anna Walińska, Kinga Gonta, Elżbieta Szkiler, Milena Kraft, Alina Kirpichnikova, Karolina Trąbska, Anna Parus, Tomasz Kupc, Malwina Waleryn-Sagun, Anna Szadkowska, Rafał Mosur, Kamila Mosur, Damian Szyguła, Nicola Książek, Małgorzata Barszczewska, Patrycja Janta, Aneta Mandrosa, Joanna Jarosławska, Klaudia Smolińska, Marta Szewczyk, Agnieszka Byszewska, Anna Morzyńska, Marzena Tuszkowska, Barbara Wrocławska-Tuszkowska, Marek Gapiński, Tomasz Kowalik, Karolina Adamska, Katarzyna Pawliwiec, Jan Głodowski, Konrad Kijak, Małgorzata Kowacka, Danuta Lietz-Kijak

Aleksandra Bitenc-Jasiejko, Krzysztof Konior, Danuta Lietz-Kijak et al – Changes in body balance due to exposure to trauma – multi-center studies. Fizjoterapia Polska 2023; 23(5); 313-326

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG20Bb3T

Streszczenie
Cel. Celem badania było ocenienie wpływu doświadczonego przez osobę zdarzenia traumatycznego na równowagę posturalną i biomechaniczne parametry chodu.
Metodologia badania. Badanie objęło 31 osób (n = 100%), w tym 22 kobiety (nk% = 70.97%) i 9 mężczyzn (nm% = 29.03), w wieku 29-60 lat. Z badania wykluczono osoby z chorobami i dysfunkcjami wpływającymi na równowagę ciała i wzorzec chodu.
Testy równowagi i chodu przeprowadzono przy użyciu pedobarografii (pedobarograf mod. EPS R2, oprogramowanie Biomech Studio v2). Test równowagi przeprowadzano w pozycji stojącej, przez 20 sekund, z próbkowaniem co 1 ms (milisekundę) – liczba próbek podczas jednego testu wynosi 20,000. Testy oceny równowagi i chodu przeprowadzono dwukrotnie. Test I obejmował testowanie w neutralnych warunkach, Test II obejmował testowanie w warunkach, w których osoba była narażona na doświadczone w przeszłości przez siebie zdarzenie traumatyczne (tzw. ekspozycja na “doświadczone traumy”).
Wyniki. Uzyskane wyniki badań wpływu ekspozycji na doświadczone traumy na równowagę ciała podczas stania wykazały istotne różnice w wahaniach ciała w najważniejszych parametrach oceny stabilometrycznej.
Uzyskane wyniki badań wpływu ekspozycji na traumę na chód osoby nie wykazały istotnych różnic między testem w neutralnych warunkach a testem podczas ekspozycji.
Wnioski. (1) Ekspozycja na doświadczone przez osobę traumy znacząco wpływa na równowagę ciała w pozycji stojącej. (2) Badania nie wykazały wpływu ekspozycji na doświadczone traumy na chód osoby w zakresie czasu kontaktu stóp z podłożem oraz na wartości maksymalnego i średniego ciśnienia; Obszar płaszczyzny, na której stopy są umieszczone na podłożu, zmienia się znacząco przed i po ekspozycji na doświadczone traumy. (3) W badaniach wpływu traumy na postawę ciała należy uwzględnić szczegółowe wyniki badań zakresu fluktuacji COP w każdej płaszczyźnie – badanie wykazało, że analiza tylko średnich wyników może znacząco wskazywać błędny wynik w ocenie równowagi ciała.

Słowa kluczowe
stres, trauma, PTSD, równowaga ciała, chód, stabilometria, pedobarografia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Propozycja schematu usprawniania chorych po rekonstrukcji chirurgicznej więzadła krzyżowego tylnego. Model biomechanicznych badań procesu usprawniania

Przemysław Lisiński, Agnieszka Gronek, Włodzimierz Samborski, Lechosław B. Dworak

Przemysław Lisiński, Agnieszka Gronek, Włodzimierz Samborski, Lechosław B. Dworak – Proposal for a rehabilitation regimen for patients after posterior cruciate ligament reconstruction surgery. A model of biomechanical study ofthe rehabilitation process. Fizjoterapia Polska 2010; 10(1); 1-11

Streszczenie

Wstęp. Niewiele zagadnień z dziedziny rehabilitacji wywołuje tak wiele kontrowersji, jak problem wyboru momentu rozpoczęcia i sposobu prowadzenia usprawniania chorych po rekonstrukcji więzadła krzyżowego tylnego (PCL). Więzadło krzyżowe tylne ulega uszkodzeniu prawie w 37% przypadków urazów stawu kolanowego. Pełni ono znaczącą rolę w utrzymaniu stabilności stawu kolanowego. Objawy kliniczne związane z uszkodzeniem tego więzadła często nie uwidoczniają się tak przejrzyście, jak w przypadku urazów innych więzadeł stawu kolanowego, stąd postawienie trafnej diagnozy i wdrożenie odpowiedniego leczenia często jest opóźnione. Kluczowym problemem w rehabilitacji tych chorych jest konieczność ochrony przeszczepu, stąd leczenie usprawniające powinno podlegać wnikliwej ocenie. Z uwagi na niewielką ilość publikacji traktujących o problemach usprawniania chorych po rekonstrukcji PCL, autorzy niniejszego doniesienia postanowili przedstawić własny schemat postępowania w tego typu przypadkach. Najistotniejsze elementy schematu takie jak dynamika i rodzaj stosowanych procedur diagnostyczno-terapeutycznych zostały porównane do tożsamych składowych innych metod usprawniania dostępnych w piśmiennictwie. Pełen powrót do zdrowia wymaga jednak długotrwałego, wieloetapowego procesu usprawniania, w wyniku którego nie tylko uzyskuje się pełen zakres ruchomości stawu kolanowego i dobrą siłę mięśni odpowiedzialnych za ruch w tym stawie, ale także pełną kontrolę nad ruchem poprzez przywrócenie właściwej propriorecepcji. Autorzy zaproponowali model biomechanicznych badań weryfikujący obiektywnie proces usprawniania po rekonstrukcji więzadła krzyżowego tylnego.

Słowa kluczowe

więzadło krzyżowe tylne, uraz, rekonstrukcja, fizjoterapia, badania biomechaniczne

Charakterystyka więzadła przedniobocznego stawu kolanowego oraz jego korelacja z urazami więzadła krzyżowego przedniego u sportowców

Patrycja Szkutnik, Marcin Domżalski

P. Szkutnik, M. Domżalski: Characteristic of the anterolateral ligament of the knee and its correlation with trauma of the anterior cruciate ligament in athletes. FP 2015; 15(4); 74-81

Streszczenie
Urazy więzadła krzyżowego przedniego (ACL) są najczęstszymi urazami stawu kolanowego u sportowców. Diagnozujemy je specyficznymi testami klinicznymi – test Lachmana, szuflady przedniej, pivot-shift oraz dodatkowymi badaniami obrazowymi. Formą leczenia jest rekonstrukcja więzadła z pobranego przeszczepu mięśniowego. Po leczeniu wciąż pojawia się problem z niestabilnością rotacyjną. Tylko 60% sportowców wraca do formy sprzed urazu. Ma to związek z więzadłem przedniobocznym stawu kolanowego (ALL). Jest to więzadło występujące u ok. 95% populacji. Znajduje się na przedniobocznej stronie stawu kolanowego łącząc kość udową z kością piszczelową. Odpowiada za stabilność rotacyjną kolana, szczególnie przy zgiętym kolanie (30-90o), wspomaga funkcję więzadła ACL. Uszkodzenia ALL, które mogą być bezobjawowe, mogą prognozować następowe zerwanie ACL. Natomiast przy zerwaniach więzadła ACL prawie zawsze jest uszkodzone więzadło ALL. Zerwania i uszkodzenia więzadła ALL wykazują związek ze złamaniami Segonda. Niewykryte uszkodzenia ALL powodują niepowodzenia leczenia urazów więzadła krzyżowego przedniego. Należy zastanowić się czy przy współistniejących urazach ACL i ALL wystarczyłoby leczenie zachowawcze uszkodzonego więzadła ALL, aby leczenie i rehabilitacja zakończyły się sukcesem, czy konieczna jest również rekonstrukcja więzadła ALL. Celem publikacji jest zwrócenie uwagi na powszechny problem urazów stawu kolanowego u sportowców i sposób ich leczenia, które doprowadzą do pełnego wyzdrowienia zawodnika oraz jego szybszy powrót do gry.

Słowa kluczowe:
staw kolanowy, więzadło przednioboczne kolana, więzadło krzyżowe przednie, charakterystyka, uraz

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim