Tag: udar mózgu

Udar mózgu problemem współczesnej cywilizacji – analiza postępowania fizykalnego

Ewelina Czerczak, Włodzisław Kuliński

E. Czerczak, W. Kuliński – Stroke as a civilisation-scale problem – physical treatment analysis. FP 2016; 16(1); 24-35

Streszczenie
Wstęp. Udar mózgu to jedna z najczęściej występujących postaci uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Każdego roku w Polsce na udar mózgu zapada około 60 tys. ludzi.  Zaburzenia powstałe w wyniku udaru wymagają wdrożenia długotrwałej opieki i rehabilitacji. Głównym celem postępowania fizjoterapeutycznego jest przywrócenie choremu samodzielności w codziennym funkcjonowaniu oraz poprawa jakości życia pacjenta.
Cel pracy. Celem pracy była ocena wpływu postępowania fizjoterapeutycznego na stan funkcjonalny i jakość życia chorych po udarze mózgu. Materiał i metody. Badania przeprowadzono u 30 chorych po udarze mózgu (24 po udarze niedokrwiennym i 6 po udarze krwotocznym) przebywających na Pododdziale Rehabilitacji Neurologicznej Szpitala Specjalistycznego św.  Łukasza w Końskich. W trakcie 8 tygodni pobytu na oddziale pacjenci poddawani byli intensywnemu leczeniu usprawniającemu. Badanie wykonywane było dwukrotnie, a mianowicie w dniu przyjęcia pacjenta na oddział oraz w dniu jego wypisu. Obejmowało wypełnienie ankiety uwzględniającej ocenę jakości życia w skali od 1 do 10 pkt., ocenę stanu funkcjonalnego przy użyciu Wskaźnika Barthel oraz ocenę stopnia spastyczności mięśni kończyny górnej i dolnej zmodyfikowaną skalą Ashworth. Wynik oceny stanu funkcjonalnego porównano w zależności od charakteru udaru, czasu od momentu wystąpienia udaru do rozpoczęcia rehabilitacji oraz liczby chorób współistniejących. Ocenie poddano także wpływ kompleksowego usprawniania na ocenę niezależności w codziennym funkcjonowaniu po zakończonym postępowaniu oraz zbadano wpływ usprawniania na stopień spastyczności i korzystanie z przedmiotów zaopatrzenia ortopedycznego. Wyniki i wnioski. U wszystkich badanych doszło do poprawy stanu funkcjonalnego. Lepsze wyniki końcowe uzyskali pacjenci po udarze niedokrwiennym oraz zmagający się z mniejszą liczbą chorób współistniejących. Efekty postępowania były lepsze u tych, którzy wcześniej po wystąpienia udaru podjęli rehabilitację. Ocena jakości życia była znacząco wyższa, aniżeli przed rehabilitacją. Nastąpiło istotne obniżenie stopnia spastyczności, a znaczącej poprawie uległo korzystanie przez pacjentów z przedmiotów zaopatrzenia ortopedycznego.

Słowa kluczowe:
udar mózgu , leczenie, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Trening na bieżni z odciążeniem masy ciała poprzez system Parestand w usprawnianiu chodu u pacjentów we wczesnej fazie udaru mózgu: badanie pilotażowe

Beata Stach, Marcin Błaszcz, Aleksandra Bober, Mariola E. Wodzińska, Joanna Zyznawska

B. Stach, M. Błaszcz, A. Bober, M. E. Wodzińska, J. Zyznawska – Body Weight Supported Treadmill Training with Parestand system as walking therapy of patients early after stroke: a pilot study. FP 2016;16(2);54-63

Streszczenie
Wstęp. Trening na bieżni z odciążeniem masy ciała (z ang. Body Weight Supported Treadmill Training – BWSTT) to wysokiej częstotliwości zadaniowa terapia chodu pacjentów po udarze mózgu. Skuteczność BWSTT została wielokrotnie udowodniona, jednak jego wyższość nad treningiem chodu po naturalnym podłożu jest często kwestionowana. W Polsce jest to rzadko stosowana i badana metoda.
Pacjenci i metody. W badaniu brało udział 20 chodzących pacjentów we wczesnej fazie udaru. Wszyscy pacjenci uczestniczyli w standardowej fizjoterapii opartej o koncepcję Bobath i PNF. Do grupy eksperymentalnej włączono 10 osób dodatkowo otrzymujących trening na bieżni z odciążeniem masy ciała (BWSTT), a do grupy kontrolnej włączono 10 osób dodatkowo otrzymujących trening chodu po naturalnym podłożu. Badanych przed i po skończeniu interwencji oceniono Skalą Równowagi Berg, testem Timed Up & Go, Testem 10-metrowym oraz testem 6-minutowego marszu.
Wyniki. Obie grupy uzyskały istotną statystycznie (p<0,05) poprawę we wszystkich testach funkcjonalnych. BWSTT zwiększyła swój dystans o 108,4±75,7 m, a grupa kontrolna o 57±51,3 m. Różnica pomiędzy grupami nie była istotna statystycznie (p=0,28). BWSTT skróciła czas w teście TUG o 9±1,4 s, a grupa kontrolna o 2,7±1,1 s. Różnica pomiędzy grupami nie była istotna statystycznie (p=0,63). BWSTT uzyskała 7,0±3,7 pkt, a grupa kontrolna 6,6±4,4 pkt poprawy w BBS. Różnica pomiędzy grupami nie była istotna statystycznie (p=0,88). BWSTT podniosła prędkość chodu o 0,25±0,13 m/s, a grupa kontrolna o 0,28±0,13 m/s. Różnica pomiędzy grupami nie była istotna statystycznie (p=0,96).
Podsumowanie. Zarówno BWSTT jak i terapia chodu po naturalnym podłożu może poprawić równowagę, wytrzymałość i szybkość chodu oraz zmniejszyć ryzyko upadków u chodzących pacjentów we wczesnej fazie udaru.

Słowa kluczowe:
udar mózgu, niedowład połowiczy, fizjoterapia, rehabilitacja, chód

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2 3