Berg Balance Test i jego znaczenie w prognozowaniu ryzyka upadków po udarze mózgu

Waldemar Brola, Małgorzata Fudala, Jan Czernicki

Waldemar Brola, Małgorzata Fudala, Jan Czernicki – Prognostic efficacy of Berg Balance Test in assessing the risk of fall in patients after stroke. Fizjoterapia Polska 2009; 9(1); 31-38

Streszczenie
Wstęp. Ryzykiem upadku w ciągu pierwszego roku po udarze zagrożonych jest około 40% chorych. Podejmowane są liczne próby znalezienia prostego a jednocześnie czułego testu, który pozwoliłby wyselekcjonować osoby o szczególnie wysokim ryzyku upadku. Celem pracy była ocena ryzyka upadków pacjentów rehabilitowanych po udarze mózgu z zastosowaniem Testu Berg (Berg Balance Scale). Materiał i metody. Badaniem objęto 312 osób leczonych w 2004 roku początkowo w Oddziale Udarowym Szpitala w Końskich, następnie Oddziale Rehabilitacji i zgłaszających się do Poradni Naczyniowej. Okres obserwacji obejmował 12 miesięcy od chwili zachorowania. Każdy chory oceniany był w początkowym okresie rehabilitacji i, w zależności od uzyskanych wyników, kwalifikowany do jednej z 4-ch grup ryzyka. Odnotowywano następnie wszystkie upadki i ich następstwa. Wyniki. W ciągu roku przynajmniej jednego upadku doznało 119 osób (35%), co dla 36 osób (11,5%) skończyło się poważnym urazem. Najwięcej upadków (78 osób) odnotowano w najwyższej IV grupie ryzyka. W tej grupie najcięższe były również następstwa upadków, jak również upadki powtarzały się wielokrotnie. W III grupie ryzyka odnotowano 24 upadki, w grupie I115 upadków, natomiast w grupie I tylko 2 osoby doznały upadku. Wnioski. Test Berg jest prostym, wiarygodnym i czułym narzędziem selekcjonującym pacjentów po udarze mózgu wykazujących największe ryzyko upadku. Objęcie szczególną opieką chorych z najwyższych grup ryzyka może uchronić ich przed poważnymi następstwami upadków oraz poprawić efekty rehabilitacji.
Słowa kluczowe
udar mózgu, upadki, czynniki ryzyka, Berg Balance Test

Ocena ryzyka upadków wybranymi parametrami skali Berg u chorych po ostrych zespołach wieńcowych i po koronarografii

Grzegorz Biliński, M. Wójtowicz, Małgorzta Fuchs, Jacek Soboń, Henryk Racheniuk, Jan Szczegielniak

G. Biliński, M. Wójtowicz, M. Fuchs, J. Soboń, H. Racheniuk, J. Szczegielniak – Ocena ryzyka upadków wybranymi parametrami skali Berg u chorych po ostrych zespołach wieńcowych i po koronarografii. FP 2013; 13(4); 19-23

Streszczenie
Proces leczenia oraz wybrane badania diagnostyczne wykonywane w warunkach szpitalnych u chorych kardiologicznych często wymagają unieruchomienia. Procedury stosowane w leczeniu mogą u tych chorych mieć wpływ na zmianę kontroli posturalnej po unieruchomieniu i dotyczyć zaburzeń na poziomie aktywności dnia codziennego, uniemożliwiających albo utrudniających utrzymanie pionowej postawy ciała.
Celem przeprowadzonych badań była ocena stabilności postawy ciała u chorych po ostrych zespołach wieńcowych i po koronarografii.
Zbadano 70 chorych, w tym 35 po przebytym ostrym zespole wieńcowym leczonym interwencyjnie na oddziale kardiologicznym Wojewódzkiego Centrum Medycznego w Opolu. Podczas wykonywania poszczególnych prób badani chorzy utrzymywali równowagę ciała w wybranej pozycji przez określony czas.
Badania przeprowadzono za pomocą zmodyfikowanej skali Berg.

Słowa kluczowe:
zawał mięśnia sercowego, koronarografia, skala Berg, równowaga, upadki

Artykuł dostępny tylko w j. polskim