Ocena postępów terapii psychoruchowej dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym i zaburzeniami narządu ruchu

Ewa Puszczałowska-Lizis, Filip Śmigiel, Katarzyna Zajkiewicz

Ewa Puszczałowska-Lizis, Filip Śmigiel, Katarzyna Zajkiewicz – Evaluation of progress of psychomotor therapy in children and youth with mental handicap and musculoskeletal disorders. Fizjoterapia Polska 2010; 10(1); 60-68

Streszczenie
Wstęp. Rehabilitacja dzieci z niepełnosprawnością intelektualną sprzężoną z niepełnosprawnością fizyczną jest procesem trudnym zarówno dla terapeuty, jak i dla pacjenta. Celem pracy była ocena skuteczności terapii dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym i dysfunkcjami narządu ruchu oraz próba wykazania, czy stopień upośledzenia umysłowego oraz środowisko zamieszkania ma wpływ na postępy terapii. Materiał i metody. Dwukrotnemu badaniu poddano 40-osobową grupę wychowanków Ośrodka Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczego w Rzeszowie. Podstawowym narzędziem badawczym była skala PEDI, według której oceniono możliwości i sposób wykonania aktywności funkcjonalnych w trzech kategoriach: samodzielność, mobilność i funkcje społeczne. Wyniki. Dzieci i młodzież upośledzona umysłowo w stopniu głębokim osiągnęła lepsze wyniki w kategorii samodzielność i funkcje społeczne, niż osoby z umiarkowanym i znacznym stopniem upośledzenia. Stwierdzono poprawę samodzielności u dzieci wiejskich w wieku 8-14 lat, a funkcji społecznych u dzieci miejskich w wieku 8-14 lat oraz wiejskich w wieku 15-17 lat. Wnioski. Dobór form terapii powinien uwzględniać poziom intelektualny osób opóźnionych w rozwoju. Środowisko zamieszkania tylko do pewnego okresu życia może wpływać na badane funkcje.
Słowa kluczowe
rehabilitacja dzieci, upośledzenie umysłowe, zaburzenia narządu ruchu, skala PEDI

Ukształtowanie kręgosłupa u dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym

Adrian Kużdżał, Andrzej Szczygieł, Robert Walaszek

Adrian Kużdżał, Andrzej Szczygieł, Robert Walaszek – Spinal column shape in pupils with mild, moderate and severe, idiopathic intellectual disability. Fizjoterapia Polska 2010; 10(1); 37-48

Streszczenie
Wstęp. Jak dotąd nie odnotowano badań dotyczących analizy ukształtowania kręgosłupa i postawy ciała w zależności od stopnia upośledzenia umysłowego. Celem prezentowanych badań była ocena ukształtowania kręgosłupa u dzieci i młodzieży z lekkim, umiarkowanym oraz ciężkim upośledzeniem umysłowym. Materiał i metody. Badaniami objęto łącznie 413 dziewcząt i chłopców w wieku 11-13 lat, z czego 204 stanowiła grupa osób upośledzonych umysłowo w różnym stopniu, a 209 stanowiło grupę kontrolną – zdrowych intelektualnie rówieśników. Do badania ukształtowania kręgosłupa oraz postawy ciała wykorzystano urządzenie do trójwymiarowej diagnostyki narządu ruchu – Metrecom System. Na podstawie parametrów uzyskanych z komputerowych pomiarów antropostereometrycz-nych dokonywano szczegółowej klasyfikacji typów ukształtowania kręgosłupa. Wyniki. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że dzieci oraz młodzież upośledzona umysłowo w odniesieniu do zdrowej populacji odznacza się zdecydowanie gorszą postawą ciała oraz częściej występującymi wadami ukształtowania kręgosłupa. Stwierdzono przy tym, że im wyższy stopień upośledzenia umysłowego, tym częściej występują wady kręgosłupa i tym wyższy jest stopień ich nasilenia. Wnioski. Wyniki prezentowanych badań wskazują na pilną potrzebę weryfikacji oraz lepszej organizacji opieki zdrowotnej, w tym także opracowania właściwej, w zależności od stopnia upośledzenia umysłowego, rehabilitacji medycznej obejmującej także adekwatne programy korekcji wad kręgosłupa.
Słowa kluczowe
postawa ciała, kręgosłup, upośledzenie umysłowe, Metrecom System

Poziom lęku a postawy fizjoterapeutów wobec dzieci upośledzonych umysłowo

Zbigniew Śliwiński, Justyna Wójcik, Małgorzata Starczyńska, Zofia Śliwińska

Z. Śliwiński, J. Wójcik, M. Starczyńska, Z. Śliwińska – The level of anxiety and the attitudes of physiotherapists towards mentally disabled children. FP 2014; 14(2); 40-50

Streszczenie
Cel. Celem pracy jest analiza postaw fizjoterapeutów wobec dzieci upośledzonych umysłowo oraz zbadanie tendencji wpływu postawy, jaki prezentuje badana grupa na poziom lęku.
Metoda.
Badaniu poddano 67 osób, w tym 37 studentów kierunku fizjoterapia oraz 30 fizjoterapeutów pracujących w placówkach specjalnych. Grupy poproszono o wypełnienie Kwestionariusza ISCL, który określa poziom lęku jako stanu i lęku jako cechy oraz autorskiej ankiety Skali Postaw Fizjoterapeutów Wobec Dzieci Upośledzonych Umysłowo.
Wyniki.
Badane grupy prezentują pozytywne postawy wobec dzieci upośledzonych umysłowo. Z badań wynika, iż bardziej pozytywne postawy wobec dzieci upośledzonych umysłowo w porównywanych grupach prezentują fizjoterapeuci pracujący w placówkach specjalnych. Natomiast wyższy poziom lęku-stanu wykazują studenci kierunku fizjoterapia.
Wnioski.
Lęk może wpływać na postawy fizjoterapeutów wobec dzieci upośledzonych umysłowo. Można przypuszczać iż, im wyższy wynik w ocenie pozytywnej postawy wobec dzieci upośledzonych umysłowo, tym niższy poziom lęku wśród fizjoterapeutów i studentów fizjoterapii.

Słowa kluczowe:
lęk, postawa, upośledzenie umysłowe, fizjoterapeuta

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim