Różnice w ocenie poczucia jakości życia osób wybudzonych z długotrwałej śpiączki i ich opiekunów

Anna Pufal

Anna Pufal – Differences of opinion between patients aroused from prolonged coma and their caregivers in respect to the feeling of quality of life. Fizjoterapia Polska 2004; 4(3); 209-217

Streszczenie

Wstęp. W ostatnich latach problematyka jakości życia staje się coraz ważniejsza, szczególnie w rehabilitacji. W przypadku pacjentów wybudzonych z długotrwałej śpiączki, zagadnienie jakości życia jest tym trudniejsze do rozwiązania, gdyż u wielu pacjentów występują znaczne zmiany osobowości, poglądów na życie, itp. Prowadzi to często do konfliktu pomiędzy pacjentami a ich opiekunami na tle różnic zdań dotyczących jakości życia. Celem pracy była ocena tych różnic w ocenie poczucia jakości życia. Materiał i metody. Badaniami objęto 30 chorych leczonych w okresie od 2002 do 2003 r. w Klinice Rehabilitacji Akademii Medycznej im. L. Rydygiera w Bydgoszczy, po urazie mózgu i pnia mózgu oraz następowej śpiączce oraz ich opiekunów. W badaniach zastosowano wywiad kliniczny oraz Skalę Badania Jakości Życia Pąchalskiej i MacQueena. Analizie statystycznej poddano różnice w ocenach poczucia jakości życia uzyskanych od pacjentów i ich opiekunów. Wyniki. Najwyższą siłę związku miedzy oceną pacjenta i opiekuna uzyskano w zakresie parametrów fizycznych. Brak zależności pomiędzy oceną pacjenta i opiekuna stwierdzano najczęściej w zakresie funkcji psychospołecznych. Wyjątkiem jest lokomocja, będąca funkcją fizyczną, względem której występowały znaczne różnice zdań pomiędzy pacjentami a opiekunami. Wnioski. Stwierdzono występowanie różnic w ocenie poczucia jakości życia przez pacjentów i opiekunów co do wpływu niektórych czynników na jakość życia po wypadku. Odmienność zdań często prowadzi do konfliktu i poważnych zakłóceń w funkcjonowaniu rodziny pacjenta. Konieczne jest szkolenie i terapia zarówno chorego wybudzonego z długotrwałej śpiączki, jak i jego rodziny.

Słowa kluczowe:
uraz czaszkowo-mózgowy, pień mózgu, zaburzenia psychospołeczne
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Okołodobowa ocena zmian ciśnienia tętniczego krwi u chorych po urazach czaszkowo-mózgowych

Paulina Wyrzykowska, Jan Talar, Maria Wyrzykowska

Paulina Wyrzykowska, Jan Talar, Maria Wyrzykowska – Circadian rhythms of blood pressure variability in ill people after cranio-brain trauma. Fizjoterapia Polska 2006; 6(1); 32-36

Streszczenie

Wstęp. Celem pracy jest ocena zmian w ciągu doby ciśnienia tętniczego krwi u osób po urazach czaszkowo-mózgowych, leczonych w Klinice Rehabilitacji AM w Bydgoszczy. Materiał i metoda. Badaniami objęto grupę 30 chorych po urazach czaszkowo-mózgowych z uszkodzeniem pnia mózgu. Byli oni pacjentami Kliniki Rehabilitacji AM w Bydgoszczy w okresie czasu pomiędzy sierpniem 2003 a kwietniem 2004. Do 24-godzinego monitorowania ciśnienia tętniczego krwi zastosowano aparat Mobil-O-Graph firmy I. E. M. GmbH Deutschland Margot Medical Polska. Badanie było wykonywane metodą nieinwazyjną – oscylometryczną. Wyniki. Ukazano zmienność dobową ciśnienia tętniczego krwi u chorych po urazach czaszkowo-mózgowych. Poranny wzrost RR wystąpił u 22. na 30. badanych. Obniżenie RR w nocy w stosunku do dnia, przy przyjęciu za normę 15% nastąpiło u 3. chorych. Ładunek ciśnienia tętniczego u osób po urazach znacznie wzrastał w godzinach nocnych. Wnioski. U badanych po urazach czaszkowo-mózgowym dobowa zmienność ciśnienia tętniczego krwi jest zachowana, lecz zaznaczona w niewielkim stopniu. Dochodzi do zanikania różnic pomiędzy wartościami pomiarów ciśnienia z dnia i nocy. Wzrost ciśnienia przekraczający arbitralnie ustalone wartości graniczne RR nasila się w czasie godzin nocnych. Natomiast poranny wzrost i nocny spadek RR ulegają spłyceniu.

Słowa kluczowe:
zmienność ciśnienia tętniczego krwi, rytm okołodobowy, uraz czaszkowo-mózgowy

Zastosowanie stymulacji polisensorycznej i wzorców globalnych w przypadku ciężkiego uszkodzenia czaszkowo-mózgowego

Wojciech Kiebzak, Anna Wysocka, Arkadiusz Żurawski, Marek Kiljański, Justyna Pogorzelska

W. Kiebzak, A. Wysocka, A. Żurawski, M. Kiljański, J. Pogorzelska – Application of the Polysensory Stimulation and the General Movement Patterns in Patients with the Serious Traumatic Brain Injury. FP 2015; 15(2); 6-20

Streszczenie
Wstęp. Urazy czaszkowo-mózgowe stanowią jedną z głównych przyczyn inwalidztwa oraz śmierci dzieci. Ich konsekwencją są zaburzenia sprawności motorycznej oraz dysfunkcje neuropsychologiczne. Stan taki szczególnie wymaga ograniczenia efektów jatrogennych.
Cel pracy. Celem pracy jest przedstawienie programu rehabilitacji pacjenta po ciężkim urazie czaszkowo-mózgowym.
Studium przypadku. Chłopiec lat 15 w wyniku wypadku komunikacyjnego doznał ciężkiego urazu ogólnego, oraz czaszkowo-mózgowego. Głęboko nieprzytomny, ocena w skali Glasgow – 4 pkt. Poddawany rehabilitacji przez okres 2 miesięcy w warunkach szpitalnych. Stosowano stymulację polisensoryczną, elementy metod: Vojty, NDT-Bobath, PNF, Castillo-Morales oraz Kinesiology taping. Uzyskano znacznego stopnia samodzielność łącznie z osiągnięciem chodu z niewielką pomocą.
Dyskusja. W przeciągu kilkunastu lat pojawiło się wiele prac dotyczących postępowania fizjoterapeutycznego chorych po urazach czaszkowo-mózgowych. Coraz częściej skuteczność procesu usprawniania warunkuje optymalnie wcześnie rozpoczęte i właściwie ukierunkowane leczenie usprawniające. Mimo to w piśmiennictwie obserwuje się znikomą liczbę opracowań sformalizowanych metod wczesnego postępowania. Stąd zachodzi potrzeba opracowania optymalnych zasad postępowania fizjoterapeutycznego.
Wnioski. Najważniejszym elementem postępowania terapeutycznego pacjentów po urazie czaszkowo-mózgowym jest interdyscyplinarna rehabilitacja w oparciu o stosowanie stymulacji polisensorycznej i globalnych wzorców ruchu, łączenia technik różnych metod. Programowanie postępowania fizjoterapeutycznego powinno opierać się na podstawowych zasadach dotyczących ciągłości, kompleksowości, systematyczności, a przede wszystkim wczesności rehabilitacji. Umiejętne postępowanie fizjoterapeutyczne odgrywa istotną role w przywróceniu funkcji poznawczo-emocjonalnych oraz w uzyskaniu optymalnego poziomu sprawności psychoruchowej.

Słowa kluczowe:
uraz czaszkowo-mózgowy, postępowanie fizjoterapeutyczne, stymulacja polisensoryczna, wzorce globalne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim