Tag: urazy sportowe

Urazy w obrębie ręki i nadgarstka u osób regularnie uprawiających wspinaczkę sportową

Marta Schmidt, Aleksandra Krupa, Agnieszka Ciukszo, Arkadiusz Fiedor, Ewa Kucharska, Jan W. Raczkowski, Mateusz Curyło

Marta Schmidt, Aleksandra Krupa, Agnieszka Ciukszo, Arkadiusz Fiedor, Ewa Kucharska, Jan W. Raczkowski, Mateusz Curyło – Hand and wrist injuries occurring in regular sport climbers. Fizjoterapia Polska 2021; 21(3); 86-92

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG141A10

Streszczenie
Cel pracy. Wspinaczka sportowa staje się coraz bardziej popularną dyscypliną sportu. Jako sport ekstremalny obarczona jest wysokim stopniem zagrożenia urazem. Szczególnym obszarem narażonym na kontuzje jest kończyna górna. Celem pracy jest ocena ilości oraz rodzajów urazów w obrębie ręki i/lub nadgarstka u osób uprawiających wspinaczkę sportową.
Materiał i metodyka. Przebadano 468 wspinaczy. Kryteria włączenia: regularność prowadzonych treningów, staż treningowy minimum 1 rok oraz minimalną trudność pokonywanej drogi na poziomie VI.1. Jako narzędzie badawcze użyto autorskiego kwestionariusza ankiety.
Wyniki. 84% przebadanych wspinaczy odczuwało dolegliwości bólowe w obrębie ręki/nadgarstka w trakcie treningu wspinaczkowego, 67% ankietowanych doznało uszkodzenia ręki/nadgarstka podczas treningu wspinaczkowego. Najczęstszym miejscem wystąpienia uszkodzeń było więzadło obrączkowe (N = 97). Zaobserwowano związek pomiędzy uszkodzeniem więzadła obrączkowego a uszkodzeniem w obrębie III palca (rs = 0,513, p < 0,001) oraz pomiędzy występowaniem zespołu cieśni nadgarstka a stażem treningowym (rs = 0,355, p < 0,05).
Wnioski. Uszkodzenia oraz dolegliwości bólowe narządu ruchu są częstym problemem wspinaczy. Analiza zebranych danych wskazuje, że im dłuższy staż treningowy, tym większe ryzyko urazu.  W obrębie III i IV palca odnotowano najwięcej kontuzji. Zebrane dane wskazują na potrzebę edukacji wpinaczy w zakresie prewencji oraz metod leczenia specyficznych urazów.
Słowa kluczowe:
wspinaczka sportowa, urazy sportowe, urazy dłoni, trening wspinaczkowy
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Analiza urazów układu mięśniowo-więzadłowo-szkieletowego występujących u piłkarek ręcznych i postępowanie fizjoterapeutyczne

Sławomir Motylewski, Walenty Trandasir, Katarzyna Michalak, Elżbieta Poziomska-Piątkowska

S. Motylewski, W. Trandasir, K. Michalak, E. Poziomska-Piątkowska – Analysis of injuries of musculo-ligamentous-skeletal system occurring among handball players and physiotherapy treatment. Fizjoterapia Polska 2018; 18(2); 24-30

Streszczenie
Wprowadzenie. Urazy w grach zespołowych są nierozłącznym elementem dzisiejszego sportu. Dla każdego zawodnika wiąże się to, ze zmniejszeniem możliwości wykonania wysiłku fizycznego, potrzebą pomocy medycznej i skutkami ekonomicznymi. Profesjonalne usprawnianie sportowców po doznanym urazie wymaga od fizjoterapeuty wysokich kwalifikacji, dużego doświadczenia oraz korzystania z nowoczesnego sprzętu fizykalnego. Brak tych czynników może spowodować straty na zdrowiu u zawodników, wydłużonym procesem rehabilitacji, a tym samym późniejszym powrotem zawodników na boisko.
Cel. Celem badań było określenie rodzaju i częstości występowania urazów sportowych u zawodniczek trenujących piłkę ręczną oraz rodzaj i metody leczenia zastosowane po wystąpieniu urazu.
Materiał i metody. Materiał badawczy tworzyła grupa 19 kobiet w przedziale wiekowym 18-31 lat, uprawiających piłkę ręczną minimum 5 lat. Były to zawodniczki pierwszego zespołu Stowarzyszenia Korona Handball Kielce. W badaniach wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego.
Wyniki. Z przeprowadzonych badań wynika, że 100% zawodniczek doznało, chociaż jednego urazu. Doznane urazy dotyczyły głównie kończyn dolnych. Najczęściej do urazów dochodziło podczas lądowania 33,9%, fauli 21,4% oraz rzutów 19,6%. 12,5% (7) doznanych urazu skutkowało przeprowadzeniem zabiegu operacyjnego, a pozostałe 87,5% zakończyło się leczeniem zachowawczym. Mimo 100% wyleczenia z doznanego urazu, duża część zawodniczek – 68,4% odczuwa dyskomfort po wznowieniu treningów oraz w czasie rozgrywania meczów.
Wnioski. Najczęstszym typem urazów u wyczynowych zawodniczek piłki ręcznej są skręcenia i urazy mięśni w obrębie kończyn dolnych. U większości piłkarek zastosowano leczenie zachowawcze z wykorzystaniem głównie kinezyterapii oraz szerokiej gamy zabiegów fizykalnych.

Słowa kluczowe:
piłka ręczna, urazy sportowe, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Porównanie urazowości piłkarzy ręcznych wybranych drużyn z Superligi mężczyzn i I ligi mężczyzn w sezonie 2014/2015

Szymon Fugiel, Marek Kiljański

S. Fugiel, M. Kiljański – Comparison of injury rate among members of selected handball teams (men’s Super League and First Division), 2014/2015 season. FP 2016; 16(3); 68-78

Streszczenie
Wstęp. Urazy sportowe to poważny problem zarówno w sporcie amatorskim, jak i w wyczynowym, gdyż często ograniczają lub całkowicie uniemożliwiają sportowcom wykonywanie czynności zawodowych. Niektóre polskie drużyny piłki ręcznej nie mają odpowiedniego zaplecza medycznego i odsuwają zdrowie zawodników na dalszy plan.
Cel pracy. Celem pracy była analiza urazowości piłkarzy ręcznych wybranych drużyn z Superligi i I ligi mężczyzn w sezonie 2014/2015.
Badaniom ankietowym poddani zostali piłkarze ręczni 4 drużyn: 2 z Superligi i 2 z I ligi. Informacje zbierane były od sierpnia do października 2015 roku, a pytania dotyczyły urazów sportowych doznanych w sezonie 2014/2015. Do oceny urazowości użyto wskaźnika urazowości, który obliczono za pomocą wzoru: Liczba urazów x 1000 godzin / Rzeczywisty czas ekspozycji na doznanie urazów.
Wyniki. Drużyna I miała najwyższy wskaźnik urazowości – 7,86, wyprzedzając kolejno drużynę III – 5,20, drużynę IV – 3,93 oraz drużynę II – 2,63. Wskaźnik urazowości zawodników, którzy mieli wykonane badania screeningowe oraz indywidualnie dostosowany program korekcji ich wyników wynosił: 2,71, a zawodników nie poddanych badaniu i terapii korekcyjnej – 7,02. Piłkarze ręczni najczęściej doznawali urazów w trakcie wykonywania rzutu (30,4% wszystkich urazów).
Wnioski. Obecność fizjoterapeuty oraz jego praca w drużynie piłki ręcznej wpływa na zmniejszenie ryzyka odniesienia urazów sportowych. Badania screeningowe narządu ruchu oraz indywidualnie dostosowany program korekcji ich wyników wpływają na zmniejszenie ryzyka odniesienia urazów sportowych. Należy tworzyć i wdrażać do treningów piłki ręcznej programy ćwiczeń doskonalących technikę wykonywania rzutu w sposób bezpieczny, nie niosący ze sobą ryzyka odniesienia urazu.

Słowa kluczowe:
urazy sportowe, wskaźnik urazowości, piłka ręczna, badania screeningowe

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim