Tag: usprawnianie

Zmiany wartości wybranych parametrów spirometrycznych w przebiegu kompleksowego usprawniania pacjentów z bocznymi skrzywieniami kręgosłupa I° i II°

Rafał Gnat, Edward Saulicz, Marek Zięba, Paweł Ryngier

Rafał Gnat, Edward Saulicz, Marek Zięba, Paweł Ryngier – Changes of values of selected spirometric parameters in course of complex rehabilitation treatment in patients with scolioses of I° and II°. Fizjoterapia Polska 2003; 3(1); 21-29

Streszczenie
Zarówno same wartości parametrów spirometrycznych u pacjentów ze skoliozami niskostopniowymi, jak i ich zmiany w przebiegu usprawniania nakierowanego na korekcję wady stanowią temat rzadko poruszany w literaturze. Nieliczne prace dokumentują zakłócenia funkcji respiracyjnej już we wczesnych stadiach rozwoju skoliozy. Z tego powodu dla potrzeb prezentowanego badania przyjęto hipotezę mówiącą, iż dodatkowym efektem kompleksowych działań korygujących postawę chorego będzie poprawa jakości wymiany gazowej wyrażona normalizacją zaniżonych wcześniej wartości parametrów spirometrycznych. Badaniem objęto grupę 60 dzieci z bocznymi skrzywieniami kręgosłupa I i II stopnia, bez żadnych schorzeń współistniejących. Ocenę wartości wybranych parametrów spirometrycznych przeprowadzono dwukrotnie: przed rozpoczęciem usprawniania i tuż po jego zakończeniu. Czas oddziaływania terapeutycznego wynosił średnio 28,77 dnia (SD = 9,47). Dzienne obciążenie specjalistycznymi ćwiczeniami korekcyjnymi wynosiło około 3 godziny i uzupełniane było dodatkowymi zabiegami. W okresie pomiędzy badaniem początkowym i końcowym większość z ocenianych parametrów spirometrycznych wykazała istotną poprawę zwiększając swe wartości i zbliżając je do wartości należnych (FVC EX, FVC IN, FEV1, PEF, PIF, VC, IC). Parametr ERV nie wykazał istotnych zmian, natomiast objętości TV i MV oraz współczynnik Tiffeneau utrzymały wcześniejsze tendencje zwyżkowe w stosunku do swych norm.Zgodnie z przyjętą hipotezą, oddziaływanie korekcyjne okazało się skuteczne w zwalczaniu zaburzeń oddechowych o charakterze restrykcyjnym, towarzyszących niskostopniowym skoliozom. Na podstawie uzyskanych wyników sformułować można również pewne wskazówki tyczące się praktycznego postępowania korekcyjnego w leczeniu wady.

Słowa kluczowe:
skolioza, usprawnianie, spirometria, parametry spirometryczne

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena zaburzeń chodu u dzieci usprawnianych z powodu porażenia mózgowego

Janusz Nowotny, Krzysztof Czupryna, Jacek Sołtys

Janusz Nowotny, Krzysztof Czupryna, Jacek Sołtys – An evaluation of gait disturbances in children undergoing rehabilitation for cerebral palsy. Fizjoterapia Polska 2003; 3(2); 189-196

Streszczenie
Mózgowe porażenie dziecięce (m.p.dz.) należy do tej grupy dysfunkcji, których stałym elementem jest upośledzenie funkcji chodu. W trakcie rehabilitacji dąży się do tego, by tak pokierować kompensacją, aby wzorzec chodu dawał jak najmniejsze zaburzenia i ograniczenia lokomocji. Dla planowania rehabilitacji oraz sprawdzania jej efektów konieczna jest obiektywna ocena. Ponieważ ocena chodu stwarza możliwości wymiernej oceny, autorzy przedstawili sposoby takiej oceny, koncentrując się na dwojakiego rodzaju badaniach. Przedstawiono możliwość oceny symetrii chodu w oparciu o badanie baropedograficzne z wykorzystaniem systemu Parotec®, a także oceny bazującej na analizie poszczególnych wyznaczników chodu z wykorzystaniem systemu Zebris. Na zakończenie przedstawiono pewne uwagi praktyczne, istotne dla planowania i kontrolowania przebiegu rehabilitacji dzieci z m.p.dz.

Słowa kluczowe:
Mózgowe porażenie dziecięce, ocena zaburzeń chodu, usprawnianie

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności usprawniania pacjentów z dyslordozą szyjną z wykorzystaniem testów neurodynamicznych i zabiegów fizykalnych

Zbigniew Śliwiński, Agnieszka Zamczyk, Danuta Lietz-Kijak, Edward Kijak, Małgorzata Starczyńska

Zbigniew Śliwiński, Agnieszka Zamczyk, Danuta Lietz-Kijak, Edward Kijak, Małgorzata Starczyńska – Ocena skuteczności usprawniania pacjentów z dyslordozą szyjną z wykorzystaniem testów neurodynamicznych i zabiegów fizykalnych. FP 2013; 13(2); 15-21

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena skuteczności kompleksowego postępowania fizjoterapeutycznego usprawnianie pacjentów dyslordoza szyjną materiał i metody badania objęto grupę 40 osób, u których stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe w obrębie szyjnego odcinka kręgosłupa. Grupa badana stanowiąca 20 osób została poddana serii zabiegów fizykalnych (biostymulacja laserowa i galwanizacja) oraz serii zabiegów mobilizacji i poizometrycznej relaksacji mięśni z ćwiczeniami izometrycznym. W grupie kontrolnej pacjenci korzystali tylko zabiegów fizykalnych (laser i galwanizacja). Oceny rezultatów zastosowanych terapii dokonano wykorzystując testy neurodynamiczne. Wyniki. Z przeprowadzonych badań wynika że terapia zabiegami fizykalnymi połączonymi z neuromobilizacją i poizometryczna relaksacją mięśni z ćwiczeniami izometrycznym stanowi ważny element w terapii leczenia dyslordozy szyjnej. Przemawia za tym fakt zmniejszenia się średniego bólu odczuwanego przez pacjentów oraz zwiększenie ruchomości kręgosłupa szyjnego. Wnioski. Terapia dyslordozy szyjnej z wykorzystaniem zabiegów fizykalnych (biostymulacja laserowa i galwanizacja) połączona z neuromobilizacją i poizometryczna relaksacją mięśni daje lepszy efekt terapeutyczny niż usprawnianie tylko z wykorzystaniem metod fizykalnych. Kompleksowe postępowanie fizjoterapeutyczne przyczyniło się do zmniejszenia natężenia bólu oraz do poprawy ruchomości kręgosłupa w odcinku szyjnym.

Słowo kluczowe
dyslordoza szyjna, zabiegi fizykalne, testy neurodynamiczne,, usprawnianie, fizjoterapia, cervical hypolordosis, physical treatments, neurodynamical tests, improving, physiotherapy

Technika energetyzacji mięśni stosowana po implantacji endoprotezoplastyki stawu biodrowego

Maria Mazepa, Renata Szczepaniak, Wojciech Kiebzak,
Zofia Śliwińska, Zbigniew Śliwiński

M. Mazepa, R. Szczepaniak, W. Kiebzak, Z. Śliwińska, Z. Śliwiński – Muscle energy techniques after total hip replacement. FP 2014; 14(1); 18-26

Streszczenie
Wstęp. Częstą konsekwencją braku postępu rehabilitacji, przy bardzo dużych zmianach zwyrodnieniowych, którym towarzyszy bardzo silny ból i znaczne ograniczenie ruchomości oraz lokomocji, jest leczenie operacyjne, polegające na wykonaniu alloplastyki stawu biodrowego. W pierwszej dobie po operacji, ustalany jest indywidualny program usprawniania pacjenta. Jest to czynność o podstawowym znaczeniu, ponieważ prawidłowe zaplanowanie i przeprowadzenie zabiegów fizjoterapeutycznych, umożliwia przede wszystkim zniesie bólu i uzyskanie pełnego, funkcjonalnego zakresu ruchu w stawie, wzmacniamy mięśnie dbamy o to, aby odpowiednia kontrola mięśniowa i stabilizacja uzyskana w stawie, przywróciła funkcję lokomocji i samoobsługi pacjenta na początkowym i dalszym etapie usprawniania. Sposobów i metod uzyskania poprawy wyżej wymienionych parametrów jest wiele. Jedną z nich są techniki energetyzacji mięśniowej, będące nieinwazyjną terapią u pacjentów po endoprotezoplastyce stawu biodrowego. Dzięki tym technikom, w skład których wchodzi poizometryczna relaksacja mięśni przykurczonych oraz aktywne rozluźnianie mięśni stawów biodrowych, techniki mięśniowo-powięziowe oraz ich połączenie z elementami metody PNF, możliwe jest skuteczne leczenie i usprawnianie pacjentów.
Cel pracy. Celem pracy jest porównanie efektów standardowej fizjoterapii, prowadzonej u pacjentów po wszczepieniu endoprotezy cementowej stawu biodrowego, z fizjoterapią wykorzystującą techniki energetyzacji mięśni. Materiał i metody. Do badania zakwalifikowano w latach 2013/2014 66 pacjentów z zaawansowanymi zmianami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych, leczonych operacyjnie  endoprotezoplastyką. Pacjentów podzielono losowo na dwie grupy,/grupa I oraz grupa II/ po 33 osoby każda. U każdej z osób zbadano poziom bólu, zakres ruchu w stawie biodrowym oraz siłę mięśniową. Różnice pomiędzy grupą I a II polegały na włączeniu w grupie I technik energetyzacji mięśni, w skład których wchodziły poizometryczna relaksacja mięśni, aktywne rozluźnianie mięśni oraz elementy metody PNF. Wykorzystano również techniki mięśniowo-powięziowe nacelowane na mięśnie z różną siłą i kierunkiem nacisku na włókna mięśniowe. w grupie II zastosowano standardową fizjoterapię. Wyniki. Po zastosowanej terapii energetyzacji mięśniowej w grupie z zastosowanie technik energetyzacji mięśni, nastąpiła znacząca poprawa w zmniejszeniu dolegliwości bólowych, zwiększył się funkcjonalny zakres ruchu oraz znacząco poprawiła się kontrola mięśniowa operowanego stawu, co korzystnie wpłynęło na lokomocję pacjentów. Wnioski. Techniki energetyzacji w znaczącym stopniu wpłynęły na poprawę funkcji czynnościowej i stabilizacyjnej mięśni obręczy biodrowej stawu z endoprotezą. Połączenie poizometrycznej relaksacji z elementami metody PNF oraz technikami powięziowo-mięśniowymi, skutecznie poprawiło równowagę, koordynację oraz stereotyp chodu. Podsumowując fizjoterapia z wykorzystaniem metody energetyzacji okazała się skuteczniejszą metodą w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego w porównaniu z metodą opartą na standardowym programie usprawniania.

Słowa kluczowe:
endoprotezoplastyka, usprawnianie, techniki energetyzacji mięśni

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena skuteczności fizjoterapii u chorych z koksartozą leczonych sanatoryjnie

Zbigniew Śliwiński, Marlena Maskiera, Marta Makara-Studzińska, Grzegorz Śliwiński, Małgorzata Starczyńska

Z. Śliwiński, M. Maskiera, M. Makara-Studzińska, G. Śliwiński, M. Starczyńska: Assessment of the Effectiveness of the Physiotherapy in Patients with the Coxarthrosis, Treated in Spa Facilities. FP 2015; 15(4); 7-15

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena skuteczności fizjoterapii u chorych z koksartrozą leczonych sanatoryjnie. Materiał i metodyka. W badaniu wzięło  udział 49 pacjentów (29 kobiet i 20 mężczyzn) leczonych w Sanatorium „Słowacki” w Busku-Zdroju na turnusie 21-dniowym. Byli to pacjenci ze zmianami zwyrodnieniowymi stawu biodrowego nie leczeni operacyjnie. Pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy. W grupie badanej  (24 osoby), zastosowano zabiegi fizykalne i hydroterapię. W grupie kontrolnej (25 osób), dodatkowo zastosowano kinezyterapię U każdego z pacjentów wykonano: badanie ankietowe, pomiar zakresu ruchomości w stawach biodrowych, ocenę siły mięśniowej skalą Lovetta, ocenę stopnia nasilenia bólu w skali VAS,  testy funkcjonalne ( Linder 2, test uciskowy brzucha, test Patricka Fabre, SLR,  test Tinetti, test „Up and Go”, ocenę chodu wg. Perry). Wyniki.   Po zakończeniu 21- dniowego leczenia rehabilitacyjnego u większości pacjentów, nastąpiło znaczne zmniejszenie subiektywnego odczucia dolegliwości bólowych, znaczna poprawa funkcji ruchowych biodra oraz zmniejszenie ryzyka upadku. Przeprowadzonych badania wskazują, na uzyskanie lepszych wyników usprawniania fizjoterapeutycznego w grupie kontrolnej, gdzie dodatkowo zastosowano kinezyterapię. Wnioski. 1. Fizjoterapia ma wpływ na zwiększenie zakresu ruchu w stawie biodrowym we wszystkich płaszczyznach, szczególnie w zakresie ruchu zgięcia i odwodzenia. 2. Postępowanie usprawniające wpływa na poprawę stereotypu chodu u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu biodrowego. 3. Leczenie sanatoryjne u osób ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych zmniejsza ryzyko upadków.

Słowa kluczowe:
usprawnianie, fizjoterapia, koksartroza, leczenie sanatoryjne

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim