Wpływ zabiegów fizykalnych na ból i prędkość przewodzenia w nerwie pośrodkowym u chorych z zespołem cieśni nadgarstka (badanie wstępne)

K. Tomczykiewicz, R. Koczorowski, J. Mróz

K. Tomczykiewicz, R. Koczorowski, J. Mróz – The impact of physical agents on pain and conduction velocity in the medial nerve in patients with carpal tunnel syndrome (preliminary report). Fizjoterapia Polska 2002; 2(1); 43-45

Streszczenie
Wstęp. Zespół kanału cieśni nadgarstka jest najczęstszą neuropatią z uwięźnięcia. Często jest nie rozpoznawany i chorzy przez wiele lat są leczeni z powodu rzekomej dyskopatii szyjnej. Materiał i metoda. Badaniem objęto 9 chorych z cechami klinicznymi cieśni nadgarstka potwierdzonej badaniem elektroneurograficznym. Ocenie poddano objawy kliniczne wraz ze stopniem bólu mierzonym w skali analogowej (VAS). Następnie chorzy zostali w sposób losowy podzieleni na dwie grupy. W pierwszej zastosowano zabiegi laseroterapii, a w drugiej terapii ultradźwiękowej przez okres 4 tygodni. Później chorych poddano ponownej ocenie klinicznej i elektrofizjologicznej. Wyniki. W wyniku zastosowanego leczenia u większości chorych stwierdzono zmniejszenie się dolegliwości bólowych oraz niewielki wzrost prędkości przewodzenia w nerwie pośrodkowym. W pozostałych przypadkach poprawa nie była zadowalająca i kilka osób, wobec braku poprawy, skierowano na leczenie operacyjne. Wniosek. W wielu przypadkach terapia ultradźwiękowa oraz laseroterapia mogą być skutecznymi metodami leczenia cieśni nadgarstka, jednak dla pewnej liczby pacjentów zabieg chirurgiczny jest potrzebny.

Słowa kluczowe:
laseroterapia, terapia ultradźwiękowa, elektroneurografia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Przedstawienie i analiza rodzajów skal monitorujących postępy fizjoterapii u pacjentów z dolegliwościami bólowymi odcinka lędźwiowego kręgosłupa

Joanna Adamska, Tomasz Maicki, Rafał Trąbka, Karolina Pawełkowska, Magdalena Wilk-Frańczuk

J. Adamska, T. Maicki, R. Trąbka, K. Pawełkowska, M. Wilk-Frańczuk – Presentation and analysis of the types of scales monitoring the progress of physical therapy in patients with low back pain. Fizjoterapia Polska 2020; 20(3); 6-17

Streszczenie
Wstęp. Dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego stanowią poważny problem zdrowotny współczesnego społeczeństwa. Przeprowadzane w wielu krajach badania epidemiologiczne wskazują, że dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego występują u 85% populacji i są główną przyczyną niepełnosprawności fizycznej u osób poniżej 45. roku życia. Na chwilę obecną brakuje standardu postępowania oraz monitorowania postępu fizjoterapii u pacjentów z dolegliwościami bólowymi odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Aby ocenić skuteczność terapii, badający posługują się metodami badawczymi, do których zaliczyć można skale, normy, testy.
Cel pracy. Celem pracy było przedstawienie i analiza skal stosowanych w badaniach monitorujących postępy fizjoterapii u osób z dolegliwościami bólowymi odcinka lędźwiowego kręgosłupa.
Materiał i metody. Publikacji poszukiwano w wyszukiwarce PubMed, wpisując słowa kluczowe: ból lędźwiowego odcinka kręgosłupa, terapia manualna, próba randomizowana (low back pain, manual therapy, randomized trial).
Znaleziono 98 spełniających kryteria publikacji, w których postępy terapii pacjentów z dolegliwościami bólowymi lędźwiowego odcinka kręgosłupa oceniono przy pomocy skal. Były to skale dotyczące bólu, stopnia niepełnosprawności, jakości życia, depresji, jakości snu czy strachu związanego z wykonaniem ruchu.
Kryteriami włączenia były: publikacje z ostatnich 5 lat, badania przeprowadzone na ludziach. Brano pod uwagę publikacje w języku angielskim z baz danych udostępnianych online przez bibliotekę medyczną UJ CM.
Odrzucono artykuły przeglądu literatury, metaanalizy, artykuły dotyczące rozważań teoretycznych, leczenia chirurgicznego oraz farmakologicznego LBP. Odrzucono również publikację dotyczącą coccygodynii oraz dolegliwości bólowych odcinka szyjnego i piersiowego. Czas trwania dolegliwości nie był istotny przy wyszukiwaniu.
Wyniki. Do oceny bólu autorzy wykorzystywali skalę VAS – 36 razy, skalę NRS oraz NPRS 36 razy. Skale ODI, a także RMDQ dotyczące stopnia niepełnosprawności zastosowano po 38 razy. Skale jakości życia SF36 – 14 razy, EQ-5D – 10 razy, skale depresji CESD10 – 2 razy, BDI – 2 razy, natomiast jakości snu PSQIQ – 4 razy, strachu z wykonaniem ruchu FABQ –12 razy, TSK – 7 razy.
Wnioski. Najczęściej wykorzystywane są skale niepełnosprawności oraz bólu, lecz w badaniach pojawiają się również skale mierzące jakość życia, jakość snu, depresję czy kinezjofobię.

Słowa kluczowe:
skale bólu, skala VAS, skala NPRS, skala ODI

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena efektów analgetycznych terapii wibroakustycznych w leczeniu dolegliwości bólowych części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa u pracowników biurowych

Marlena Drężewska, Aleksander Sieroń, Zbigniew Śliwiński

M. Drężewska, A. Sieroń, Z. Śliwiński – Ocena efektów analgetycznych terapii wibroakustycznych w leczeniu dolegliwości bólowych części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa u pracowników biurowych. FP 2013; 13(3); 8-13

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena efektów analgetycznych terapii wibroakustycznej w leczeniu dolegliwości bólowych części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa u pracowników biurowych.
Materiał i metody. Badaniami objęto 52 kobiety, które były pracownikami biurowymi w Ostrołęce. W wieku 34-58 lat z przewlekłymi dolegliwościami bólowymi części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa o etologii przeciążeniowej i/ lub zwyrodnieniowej. Pacjentki zostały poddane 10-dniowej terapii wibroakustycznej za pomocą urządzenia *VITAFON-T. Do oceny efektów terapii zastosowano analogową skalę bólu VAS oraz zmodyfikowany kwestionariusz wskaźników bólu wg Laitinena.
Wyniki. Odnotowano istotną statystycznie różnicę w średniej wartości oceny bólu przed i po terapii (p<0,05). Średnia bólu przed terapią w skali VAS miała wartość 5,81, zaś po Terapii 3,38. Suma wszystkich punktów uzyskanych w kwestionariuszu wg Laitinena przed terapią wynosiła 316, po terapii – 194.
Wnioski. Uzyskane wyniki sugerują, iż terapia wibroakustyczna jest skuteczna w osiąganiu efektów analgetycznych w leczeniu dolegliwości bólowych części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa u pracowników biurowych.

Słowa kluczowe:
Terapia wibroakustyczna, skala VAS, kwestionariusz Laitinena

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Analiza statyki miednicy w zespołach bólowych korzeniowych i rzekomokorzeniowych dolnego odcinka kręgosłupa

Bartłomiej Halat, Paweł Jędrzejewski, Agnieszka Jędrzejewska, Anna Lipińska, Zofia Śliwińska, Zbigniew Śliwiński

B. Halat, P. Jędrzejewski, A. Jędrzejewska, A. Lipińska, Z. Śliwińska, Z. Śliwiński – Analysis of statics of the pelvis in radicular and pseudoradicular syndrome of the lower part of the spine. FP 2014; 14(2); 6-24

Streszczenie
Wstęp. Zespoły korzeniowe oraz rzekomokorzeniowe są najczęściej spotykanymi dolegliwościami bólowymi w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Problem ten stał się chorobą cywilizacyjną i dotyka osoby w różnym wieku.
Cel pracy. Celem pracy było porównanie skuteczności działania przeciwbólowego, zabiegów fizjoterapeutycznych w zespołach korzeniowych i rzekomokorzeniowych, znalezienie związku między zespołami kręgopochodnymi, a zaburzeniami elastyczności mięśni oraz ocena wpływu terapii na poziom dyskomfortu życia z powodu bólu. Materiał i metoda. Badania przeprowadzono na  40 pacjentach, którzy zostali podzieleni na dwie grupy. Grupę „A” tworzyli pacjenci z zespołami korzeniowymi, drugą „B” z zespołami rzekomokorzeniowymi. Podczas terapii  zastosowano  techniki energizacji mięśniowej (TEM), Hold Relax oraz masaż klasyczny struktur mięśniowo-powięziowych. Wykonywane były również zabiegi z zakresu fizykoterapii (prądy interferencyjne, TENS, jonoforeza, UD, laser, sollux). Wyniki. Na podstawie kwestionariusza Oswestry stwierdzono, że stopień niepełnosprawności w grupie A zmniejszył się o 38%, zaś w grupie B o 31%. W obu badanych grupach zastosowana terapia przyczyniła się do zmniejszenia  bólu w skali VAS o 58%. Ruchomość kręgosłupa lędźwiowego w teście Schobera zwiększyła się w grupie A o 11%, a w grupie B o 5%. Zastosowane zabiegi fizjoterapeutyczne przyczyniły się do normalizacji długości i napięcia  w badanych strukturach mięśniowo-więzadłowych. Wnioski. Z badań wynika, że zespoły bólowe korzeniowe i rzekomokorzeniowe wpływają na zaburzenia statyki miednicy, wyrażające się skróceniem długości mięśni oraz zwiększoną aktywnością struktur łącznotkankowych tej okolicy. Zabiegi fizjoterapeutyczne stosowane w zespołach korzeniowych i rzekomokorzeniowych w znaczny sposób zmniejszają odczucia bólowe. Techniki (TEM) przywracają elastyczność mięśni jednocześnie przyczyniając się do zmniejszenia dyskomfortu.

Słowa kluczowe:
statyka miednicy, objawy Piedellu, kwestionariusz Oswestry, normy długości mięśni, skala VAS

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ mobilizacji stawu promieniowo-łokciowego bliższego na funkcję ręki po złamaniu przedramienia

Marek Woszczak, Katarzyna Syrewicz, Marcel Kotkowski, Marek Kiljański

M. Woszczak, K. Syrewicz, M. Kotkowski, M. Kiljański – Mobilisation of proximal radioulnar joint and functioning of the arm after forearm fracture. FP 2015; 15(1); 58-73

Streszczenie
Cel badania. Celem badania była ocena wpływu mobilizacji stawu promieniowo-łokciowego bliższego na funkcję ręki u leczonych zachowawczo po złamaniu w obrębie przedramienia.
Materiał i metodyka. Badaniem objęto 60 chorych w wieku powyżej 50 lat leczonych z powodu ograniczenia funkcji ręki na skutek złamania kości przedramienia. Pacjentów podzielono losowo na dwie równe grupy: badaną i kontrolną. U wszystkich chorych wykonano serię dziesięciu zabiegów fizjoterapeutycznych, na które składały się: aplikacja pola elektromagnetycznego niskiej częstotliwości oraz naświetlania lampą Sollux z niebieskim filtrem i kinezyterapię w postaci ćwiczeń czynnych wolnych w obrębie stawów: łokciowego, nadgarstkowego i palców. W grupie badanej wykonano dodatkowo mobilizację stawu promieniowo-łokciowego bliższego metodą Kaltenborna-Evjentha.
Wyniki. Analiza przeprowadzonych badań wykazała, że mobilizacja stawu promieniowo-łokciowego przyniosła poprawę stanu klinicznego i funkcjonalnego pacjentów po złamaniu przedramienia.
Wnioski. Osoby u których w programie rehabilitacji zastosowano mobilizację stawu promieniowo-łokciowego bliższego oceniały swoje dolegliwości bólowe jako łagodniejsze, odznaczały się lepszym zakresem ruchu zgięcia grzbietowego, zgięcia dłoniowego, odchylenia dołokciowego i dopromieniowego w stawie nadgarstkowym oraz ruchu supinacji i pronacji w stawie promieniowo-łokciowym. Ponadto terapia z zastosowaniem mobilizacji skutkowała poprawą siły chwytu cylindrycznego.

Słowa kluczowe:
uraz, złamanie przedramienia, mobilizacja, skala VAS, skala Laitinena

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie terapii manualnej w likwidacji bólu pochodzenia miogennego w zaburzeniach układu stomatognatycznego

Magdalena Gębska, Danuta Lietz-Kijak, Krystyna Opalko,
Ewelina Żyżniewska-Banaszak, Zbigniew Śliwiński, Marek Kiljański

M. Gębska, D. Lietz-Kijak, K. Opalko, E. Żyżniewska-Banaszak, Z. Śliwiński, M. Kiljański – Application of manual therapy in the elimination of myogenic pain in stomatognathic system disorders. FP 2015; 15(2); 60-67

Streszczenie
Wprowadzenie. W ciągu ostatnich kilku lat nastąpił znaczny rozwój metod fizjoterapii wykorzystywanych w dziedzinie stomatologii. Wśród nich znajduje się terapia manualna, jako forma leczenia zaburzeń czynnościowych układu stomatognatycznego pochodzenia miogennego. Metoda ta jest jeszcze mało popularna wśród lekarzy stomatologów. Wynika to z faktu niewielkiej liczby literatury, a także małej ilości fizjoterapeutów zajmujących się terapią manualną w celu likwidacji objawu bólowego.
Cel pracy. określono efekt relaksacyjny oraz analgetyczny mięśni żwaczy pod wpływem zastosowanej terapii manualnej.
Materiał i metoda. badania wykonano u 20 osób płci żeńskiej, w wieku od 30 do 38 lat (średnia 34 lata) z rozpoznaniem bólowej postaci zaburzeń układu stomatognatycznego.
U pacjentek przeprowadzono kliniczne badanie podmiotowe oraz przedmiotowe, badanie elektromiograficzne mięśni żwaczy oraz ocenę bólu przy użyciu skali VAS. Następnie badaną grupę poddano zabiegom terapii manualnej.
Wyniki. po zakończeniu terapii i analizie wyników zaobserwowano spadek wartości potencjałów elektrycznych badanych mięśni i spadek wartości natężenia bólu w skali VAS.

Słowa kluczowe:
układ stomatognatyczny, terapia manualna, elektromiografia, ból, skala VAS

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim