wczesna fizjoterapia

Różnice i podobieństwa między metodą tradycyjną a wybranymi wzorcami koncepcji PNF i elementami metody Bobath w usprawnianiu chorych po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych

Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki, Janusz Domaniecki

Grażyna Brzuszkiewicz-Kuźmicka, Stanisław Kuźmicki, Janusz Domaniecki – Similarities and differences between traditional rehabilitation and selected models of PNF concept combined with elements of Bobath method in rehabilitation of patients following surgery of traumatic subdural and epidural hematomas. Fizjoterapia Polska 2008; 8(1); 35-42

Streszczenie

Wstęp. Głównym celem pracy jest określenie wpływu zastosowanej fizjoterapii (we wczesnym okresie) na powrót sprawności ruchowej kończyny górnej i dolnej oraz zdolności komunikowania się z otoczeniem u chorych po operacyjnym leczeniu pourazowych krwiaków przymózgowych. Materiał i metody. Materiał badań stanowiła grupa 84 chorych leczonych operacyjnie z powodu pourazowego krwiaka przymózgowego. Wszystkich pacjentów podzielono na dwie grupy, gdzie podstawowym kryterium różnicującym był rodzaj zastosowania fizjoterapii. Poziom sprawności ruchowej kończyny górnej i dolnej oraz zdolność komunikowania się chorych z otoczeniem ocenianiano za pomocą skali Brunnström. Wyniki. Do porównania średnich stosowano test Wilcoxona (dane zależne) lub test U-Manna-Whitneya (dane niezależne). Uzyskane wyniki potwierdziły u wszystkich pacjentów istotną poprawę sprawności ruchowej kończyny górnej i dolnej oraz zdolność komunikowania się z otoczeniem. Jednak powrót badanych funkcji usprawniających wg wybranych wzorców koncepcji PNF i elementów metody Bobath, w porównaniu do pacjentów rehabilitowanych metodą standardową, następował w istotnie szybszym tempie. Nie odnotowano różnic pomiędzy dwiema grupami badanych w przebiegu zmian zdolności komunikowania się z otoczeniem. Wnioski. Otrzymane wyniki wskazują również na największe możliwości uzyskania powrotu utraconych funkcji we wczesnym okresie pooperacyjnym (1-5 doba).

Słowa kluczowe

wczesna fizjoterapia, koncepcja PNF, metoda Bobath, pourazowe krwiaki przymózgowe, sprawność ruchowa

Invalid download ID.

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizjoterapia po zabiegu operacyjnym ręki z zastosowaniem urządzenia do diagnostyki i terapii funkcjonalnej ręki. Studium przypadku

Marcin Krajczy, Edyta Krajczy, Anna Szczegielniak, Jacek Łuniewski, Katarzyna Bogacz, Tomasz Dybek, Piotr Kiczyński, Jan Szczegielniak

M. Krajczy, E. Krajczy, A. Szczegielniak, J. Łuniewski, K. Bogacz, T. Dybek, P. Kiczyński, J. Szczegielniak: Physiotherapy after a hand surgery performed with a diagnostic and functional therapy device. Case study. Fizjoterapia Polska 2015; 15(3); 46-54

Streszczenie
Wstęp. Fizjoterapia ręki po leczeniu operacyjnym urazowych uszkodzeń ścięgien zginaczy palców ręki dotychczas opierała się na wykorzystaniu ustalonych form kinezyterapii wraz z fizykoterapią. Brak jest doniesień na temat kompleksowej fizjoterapii po leczeniu urazowym ścięgien, naczyń i nerwów ręki z wykorzystaniem systemu Hand Tutor w fizjoterapii ręki.
Cel pracy. Celem pracy jest przedstawienie kompleksowej fizjoterapii ręki po zabiegu operacyjny i rewizji ścięgien z zastosowaniem urządzenia do diagnostyki i terapii funkcjonalnej ręki z Biofeedbackem – Hand Tutor TM.
Materiał i metody badań. Badaniem objęto 42 letniego mężczyznę. Chory po urazie ręki prawej z uszkodzeniem ścięgien, tętnicy oraz nerwu łokciowego, operowany w 2012r. W trakcie leczenia doszło do powikłań (stanu zapalnego, obrzęku i zrostów). W leczeniu prowadzono kompleksową fizjoterapię (wykorzystując system do fizjoterapii ręki z Biofeedbackem – Hand Tutor TM).
Wyniki. W badaniu własnym, po zastosowaniu wczesnej, kompleksowej fizjoterapii wraz
z wykorzystaniem urządzenia Hand Tutor stwierdzono wygojenie rany pooperacyjnej oraz istotną poprawę funkcji ręki. Wydaje się, że zastosowane procedury fizjoterapeutyczne wpłynęły na skuteczność terapii. Badania końcowe wykazały znaczną poprawę ruchomości pasywnej, aktywnej oraz szybkości ruchów badanej ręki. W badaniach wykazano także zmniejszenie poziomu subiektywnych odczuć bólowych chorego oraz powrót funkcji nerwu łokciowego.