Tag: więzadło krzyżowe przednie

Wartość kinezyterapii w procesie usprawniania po rekonstrukcji operacyjnej więzadła krzyżowego przedniego – analiza porównawcza metod ćwiczeń w otwartym i zamkniętym łańcuchu kinematycznym

Wojciech Hagner

Wojciech Hagner – The usefulness of kinesitherapy in the process of rehabilitation following surgical reconstruction of the anterior cruciate ligament: a comparative analysis of exercise methods in open and closed kinematic chains. Fizjoterapia Polska 2003; 3(1); 1-7

Streszczenie
Wstęp. Uszkodzenia aparatu więzadłowo-torebkowego stawu kolanowego, a zwłaszcza więzadła krzyżowego przedniego prowadzą do niestabilności kolana, co czynnościowo objawia się niedostateczną zbornością stawu i uciekaniem „plateau” piszczeli. Wybór sposobu leczenia musi być uzasadniony rozmiarem szkód, których doznał staw kolanowy oraz wiekiem i stopniem aktywności pacjenta. Rekonstrukcja operacyjna ACL przywraca zborność stawu, lecz o końcowym efekcie leczenia decyduje kinezyterapia pooperacyjna. Planując program rehabilitacji po rekonstrukcji operacyjnej ACL, należy brać pod uwagę, jaki wpływ te ćwiczenia będą miały na stabilność kolana, jak również na wysiłek i obciążenie stabilizatorów biernych i dynamicznych kolana. Materiał i metody. W pracy poddano analizie statystycznej efekty ćwiczeń w systemie otwartego i zamkniętego łańcucha kinematycznego oraz ich wpływ na przemieszczanie się poszczególnych elementów strukturalnych kolana. Wnioski. W badaniach stwierdzono, że kinezyterapia w otwartym i zamkniętym łańcuchu kinematycznym ma pozytywny wpływ na wyniki leczenia usprawniającego po rekonstrukcji ACL, a decydujące znaczenie ma umiejętne łączenie ćwiczeń z obu typów łańcuchów kinematycznych.

Słowa kluczowe:
więzadło krzyżowe przednie, kinezyterapia, otwarty łańcuch kinematyczny, zamknięty łańcuch kinematyczny

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Rola sztywności pasywnej mięśni kulszowo-goleniowych w procesach stabilizacji

Michał Kuszewski, Edward Saulicz, Andrzej Myśliwiec, Tomasz Wolny

Michał Kuszewski, Edward Saulicz, Andrzej Myśliwiec, Tomasz Wolny – The role of passive stiffness of the hamstring muscies in body stability processes. Fizjoterapia Polska 2009; 9(3); 195-201

Streszczenie
W ostatnich latach powstały dwie ściśle ze sobą związane koncepcje stabilizacji ogniwa biokinematycznego. Jedna z nich funkcjonalnie dzieli mięśnie organizmu ludzkiego na mięśnie stabilizujące i ruchowe, druga natomiast opisuje funkcjonowanie trzech ściśle współpracujących podsystemów, mających w warunkach prawidłowych zapewnić odpowiedni poziom stabilizacji. Każdą z tych koncepcji można powiązać z pojęciem sztywności pasywnej mięśni. Właściwość ta jednak w większości opracowań dotyczących procesów stabilizacji wydaje się być marginalizowana. Niniejsza praca przedstawia koncepcje powstawania i roli zwiększonej sztywności pasywnej mięśni kulszowo-goleniowych w mechanizmach stabilizacji. Celem pracy jest zaprezentowanie najnowszych wyników badań oraz mechanizmów powstawania, a także sposobów zmniejszania nadmiernej sztywności pasywnej, w oparciu o mechanizmy neurofizjologiczne.
Słowa kluczowe
stabilizacja, sztywność mięśni, więzadło krzyżowe przednie, kompleks biodrowo-miedniczno-lędźwiowy

Badanie skuteczności wybranych środków fizykalnych u chorych we wczesnym okresie po operacyjnym leczeniu więzadła krzyżowego przedniego. Badanie wstępne

Anna Polak, Ewa Grymel-Kulesza, Janusz Kubacki, Piotr Król

Anna Polak, Ewa Grymel-Kulesza, Janusz Kubacki, Piotr Król – Assessment of the effectiveness of selected physical therapy procedures in the early post-operative period fol łowing ACL surgery. Pilot study. Fizjoterapia Polska 2010; 10(1); 12-24

Streszczenie
Wstęp. Celem badań była ocena efektywności leczenia obejmującego kinezyterapię, krioterapię i stymulację elektryczną u chorych po operacyjnym leczeniu więzadła krzyżowego przedniego (ACL). Materiał i metody. W badaniach wzięło udział 24 pacjentów po rekonstrukcji ACL. Chorych podzielono losowo do dwóch grup porównawczych – A i B. W każdej z grup było 12 pacjentów. W obu grupach była prowadzona kinezyterapia i krioterapia według tego samego programu W grupie B dodatkowo została zastosowana elektrostymulacja. Na serię terapeutyczną składało się po 10 zabiegów kinezyterapii, krioterapii i elektrostymulacji. Zabiegi odbywały się 3 razy w tygodniu. W celu oceny postępów leczenia u chorych oceniano między innymi bierną i czynną ruchomość stawu kolanowego, mierzono obwód stawu kolanowego oraz przeprowadzano test obciążania kończyny. Wyniki. W obu grupach porównawczych po leczeniu stwierdzono istotne statystycznie zwiększenie zakresu ruchomości stawu kolanowego i zmniejszenie obrzęku stawu kolanowego. Test obciążania kończyny po leczeniu wykazał znamiennie statystycznie lepsze wyniki niż przed leczeniem u pacjentów w obu grupach porównawczych. Pomiędzy grupami nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w efektywności leczenia. Wnioski. Postępowanie obejmujące kinezyterapię i krioterapię jest skutecznym sposobem wspomagania leczenia chorych po operacyjnym leczeniu więzadła krzyżowego przedniego. Wprowadzenie elektrostymulacji nie przyniosło dodatkowych efektów terapeutycznych.
Słowa kluczowe
więzadło krzyżowe przednie, kinezyterapia, krioterapia, elektrostymulacja

Zaburzenia czucia po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego metodą BTB

Dariusz Grela, Anna Morawik

Dariusz Grela, Anna Morawik – Sensibility disorders after ACL reconstruction with BTB graft. Fizjoterapia Polska 2010; 10(4); 299-306

Streszczenie
Wstęp. Celem badań była analiza danych dotyczących zaburzeń czucia powierzchownego po bocznej stronie stawu kolanowego, występujących po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (WKP) dokonanej metodą pobrania z więzadła rzepki (BTB). Badania miały głównie ustalić czas, po jakim tego typu dolegliwości ustępowały.
Materiał i metody. Badaniami zostało objętych 137 pacjentów, którzy przebyli rekonstrukcję WKP metodą BTB. Pacjentów poproszono o wypełnienie ankiety po upływie 3, 4, 5, 6, 12, 18 i 24 miesięcy od leczenia operacyjnego. Zbierane informacje dotyczyły miejsca objętego zaburzeniami czucia, aktualnej jakości czucia oraz czasu po jakim zaburzenia ustąpiły.
Wyniki. Pacjenci po rekonstrukcji WKP przeprowadzonej metodą pobrania przeszczepu z więzadła rzepki, zgłaszają zaburzenia czucia po bocznej stronie stawu kolanowego, poniżej rzepki na wysokości blizny. Najczęściej dolegliwości te ustępują między 12-18 miesiącem po zabiegu. Najkrótszy czas powrotu czucia powierzchownego to 4 miesiące.
Wnioski. U większości pacjentów czucie powierzchowne w omawianej okolicy powróciło w całości. Pozwala to stwierdzić, że badane zaburzenia są tymczasowe. Wiele zabiegów z zakresu fizykoterapii w omawianej okolicy, przed odzyskaniem przez pacjenta prawidłowego czucia, należy stosować bardzo ostrożnie.
Słowa kluczowe
zaburzenia czucia, więzadło krzyżowe przednie, regeneracja nerwu

Ocena stanu funkcjonalnego pacjentów za pomocą skali Lysholma przed i po artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego w wybranym modelu usprawniania

Sebastian Zduński, Witold Rongies

S. Zduński, W. Rongies – Evaluation of pre and post operative physiotherapy using the Lysholm scale on functional Outcomes in Patients undergoing Anterior Cruciate Ligament Reconstruction. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 130-143

Streszczenie
Wstęp. Uszkodzenia ACL w większości przypadków wymagają specjalistycznego leczenia operacyjnego i fizjoterapeutycznego. Ważnym wyznacznikiem powodzenia działań fizjoterapeutycznych jest uzyskanie jak najlepszego stanu funkcjonalnego już przed zabiegiem rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego.
Materiał i metody. Do badania włączono w sposób losowy 72 osoby z rozpoznanym całkowitym zerwaniem ACL, zakwalifikowanych do jego operacyjnego odtworzenia. Do grupy badanej włączono 37 chorych w wieku od 18 do 60 lat (średnia 37 ± 10,3 lat). Wszyscy badani z tej grupy poddani zostali modelowi fizjoterapii, opartemu o uznane schematy leczenia usprawniającego, przez 4 tygodnie poprzedzające zabieg rekonstrukcyjny. Do grupy kontrolnej włączono 35 chorych w wieku od 18 do 60 lat (średnia 34 ± 10,0 lat), którzy nie realizowali programu fizjoterapii przedoperacyjnej.
Wyniki. Zarówno w grupie badanej, jak i kontrolnej w drugim punkcie pomiarowym zaobserwowano istotną statystycznie poprawę w ocenie wg skali Lysholma (p < 0,05). Korzystniejszą wartość punktową skali Lysholma stwierdzono w grupie badanej. Zaobserwowano istotne statystycznie różnice w skali Lysholma dla pacjentów z grupy badanej i kontrolnej w 6. i 12. tygodniu po zabiegu operacyjnym (p < 0,05).
Wnioski. 1. Prowadzenie działań fizjoterapeutycznych w grupie chorych z całkowitym zerwaniem ACL stanowi istotny i pozytywnie wpływający czynnik na możliwości funkcjonalne tych osób przed zabiegiem rekonstrukcji ACL.
2. Uzyskane wyniki w obu badanych grupach, w zakresie możliwości funkcjonalnych ocenianych za pomocą skali Lysholma po zabiegu rekonstrukcji, potwierdzają dobrą jakość wykonanych zabiegów operacyjnych oraz działań fizjoterapeutycznych.

Słowa kluczowe:
staw kolanowy, więzadło krzyżowe przednie, skala Lysholma, fizjoterapia przed- i pooperacyjna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena wyników fizjoterapii po artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (WKP) za pomocą kwestionariusza Knee and Osteoarthrosis Outcome Score (KOOS) w wybranym modelu usprawniania

Sebastian Zduński, Witold Rongies, Marcin Ziółkowski, Tomasz Kozieł, Janusz Sierdziński

S. Zduński, W. Rongies, M. Ziółkowski, T. Kozieł, J. Sierdziński – Evaluation of physiotherapy results after anterior cruciate ligament reconstruction using the Knee and Osteoarthrosis Outcome Score (KOOS) questionnaire. FP 2017; 17(2); 60-70

Streszczenie

Wstęp. W ostatnich latach zauważalny jest wzrost liczby urazów stawu kolanowego z następowym, całkowitym uszkodzeniem więzadła krzyżowego przedniego (WKP). Uszkodzenia WKP w większości przypadków wymagają specjalistycznego leczenia operacyjnego i fizjoterapeutycznego. Głównym celem leczenia usprawniającego jest przywrócenie pełnej funkcji stawu kolanowego i całej kończyny dolnej objętej leczeniem operacyjnym. W ostatnim czasie wzrasta zainteresowanie metodami oceny wyników procedur rekonstrukcji WKP. Stworzono wiele kwestionariuszy i skal umożliwiających ocenę rezultatów leczenia. Przykładem jest skala Knee and Osteoarthrosis Outcome Score (KOOS).
Cel pracy. Ocena bliskich i odległych wyników rehabilitacji pacjentów po artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego w wybranym modelu usprawniania leczniczego za pomocą skali Knee and Osteoarthrosis Outcome Score (KOOS).
Materiał i metodyka. Do badania włączono w sposób losowy 72 osoby z rozpoznanym całkowitym zerwaniem WKP, zakwalifikowanych do jego operacyjnego odtworzenia. Do Grupy Badanej włączono 37 chorych w wieku od 18 do 60 lat (średnia 37 ±10,3 lat). Wszyscy badani z tej grupy poddani zostali modelowi fizjoterapii, opartemu o uznane schematy leczenia usprawniającego, przez 4 tygodnie poprzedzające zabieg rekonstrukcyjny. W sumie przeprowadzono od 10 do 12 sesji terapeutycznych. Do Grupy Kontrolnej włączono 35 chorych w wieku od 18 do 60 lat (średnia 34 ±10,0 lat), którzy nie realizowali programu fizjoterapii przedoperacyjnej. Program fizjoterapii pooperacyjnej był jednakowy u wszystkich badanych.
Wyniki. Zaobserwowano istotną statystycznie poprawę oceny funkcjonalnej stawu kolanowego po rekonstrukcji WKP za pomocą kwestionariusza KOOS u pacjentów z Grupy Badanej i Kontrolnej w kolejnych punktach pomiarowych (p < 0,05). Lepszy wynik w Grupie Badanej stwierdzono niemal we wszystkich subskalach skali KOOS (objawy, sztywność, czynności dnia codziennego, aktywność, jakość życia) po 6 i 12 tygodniach od rekonstrukcji WKP. Nie zaobserwowano jednak istotnej statystycznie różnicy pomiędzy Grupą Badaną i Kontrolną (p > 0,05). Zaobserwowano natomiast istotną statystycznie różnicę w kategorii „sztywność” skali KOOS po 12 tygodniach od operacji (p < 0,05). Zaobserwowano także istotną statystycznie różnicę w parametrze SP3 (możliwość podskoku) skali KOOS po 12 tygodniach od operacji (p < 0,05).
Wnioski. 1. Uzyskane wyniki w obu badanych grupach, w zakresie możliwości funkcjonalnych ocenianych za pomocą kwestionariusza KOOS po zabiegu rekonstrukcji, potwierdzają dobrą jakość wykonanych zabiegów operacyjnych oraz działań fizjoterapeutycznych. 2. Obserwowany w kwestionariuszu KOOS lepszy wynik w Grupie Badanej, wskazuje na dużą wartość terapeutyczną przedoperacyjnej rehabilitacji.

Słowa kluczowe:
więzadło krzyżowe przednie, staw kolanowy, fizjoterapia, kwestionariusz KOOS

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Charakterystyka więzadła przedniobocznego stawu kolanowego oraz jego korelacja z urazami więzadła krzyżowego przedniego u sportowców

Patrycja Szkutnik, Marcin Domżalski

P. Szkutnik, M. Domżalski: Characteristic of the anterolateral ligament of the knee and its correlation with trauma of the anterior cruciate ligament in athletes. FP 2015; 15(4); 74-81

Streszczenie
Urazy więzadła krzyżowego przedniego (ACL) są najczęstszymi urazami stawu kolanowego u sportowców. Diagnozujemy je specyficznymi testami klinicznymi – test Lachmana, szuflady przedniej, pivot-shift oraz dodatkowymi badaniami obrazowymi. Formą leczenia jest rekonstrukcja więzadła z pobranego przeszczepu mięśniowego. Po leczeniu wciąż pojawia się problem z niestabilnością rotacyjną. Tylko 60% sportowców wraca do formy sprzed urazu. Ma to związek z więzadłem przedniobocznym stawu kolanowego (ALL). Jest to więzadło występujące u ok. 95% populacji. Znajduje się na przedniobocznej stronie stawu kolanowego łącząc kość udową z kością piszczelową. Odpowiada za stabilność rotacyjną kolana, szczególnie przy zgiętym kolanie (30-90o), wspomaga funkcję więzadła ACL. Uszkodzenia ALL, które mogą być bezobjawowe, mogą prognozować następowe zerwanie ACL. Natomiast przy zerwaniach więzadła ACL prawie zawsze jest uszkodzone więzadło ALL. Zerwania i uszkodzenia więzadła ALL wykazują związek ze złamaniami Segonda. Niewykryte uszkodzenia ALL powodują niepowodzenia leczenia urazów więzadła krzyżowego przedniego. Należy zastanowić się czy przy współistniejących urazach ACL i ALL wystarczyłoby leczenie zachowawcze uszkodzonego więzadła ALL, aby leczenie i rehabilitacja zakończyły się sukcesem, czy konieczna jest również rekonstrukcja więzadła ALL. Celem publikacji jest zwrócenie uwagi na powszechny problem urazów stawu kolanowego u sportowców i sposób ich leczenia, które doprowadzą do pełnego wyzdrowienia zawodnika oraz jego szybszy powrót do gry.

Słowa kluczowe:
staw kolanowy, więzadło przednioboczne kolana, więzadło krzyżowe przednie, charakterystyka, uraz

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim