Ocena wpływu hipoterapii na poziom satysfakcji z życia i akceptacji choroby wśród rodziców dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym

Dariusz Białoszewski, Monika Lewandowska, Izabela Korabiewska, Witold Rongies, Marta Woińska, Joanna Gotlib

Dariusz Białoszewski, Monika Lewandowska, Izabela Korabiewska, Witold Rongies, Marta Woińska, Joanna Gotlib – Assessment of the Impact of Hippotherapy on the Level of Satisfaction with Life and Acceptance of Illness Among Parents of Children with Cerebral Palsy. Fizjoterapia Polska 2012; 12(2); 141-146

Streszczenie
Wstęp. Satysfakcja z życia rodziców, jak i akceptowanie przez nich choroby dziecka stanowią ważne czynniki mogące wpływać bezpośrednio lub/i pośrednio na proces rehabilitacji dziecka chorego na mózgowe porażenie dziecięce (M.P.Dz.). Celem pracy była ocena wpływu hipoterapii na poziom satysfakcji z życia i akceptacji choroby wśród rodziców dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym.Materiał i metody. Badania przeprowadzono w latach 2008-2010 wśród 94 rodziców dzieci chorujących na mózgowe porażenie dziecięce i korzystających z hipoterapii na terenie Warszawy. W badaniach wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety, której pytania dotyczyły wpływu zajęć hipoterapii na wybrane czynniki psychiczne rodziców. Kwestionariusz ankiety badani rodzice wypełniali dwukrotnie, przed i po zakończeniu rocznego turnusu hipoterapeutycznego. Dodatkowo wykorzystano dwie skale psychometryczne: Skalę Satysfakcji z Życia – SWLS (The Satisfaction with Life Scale – SWLS) oraz Skalę Akceptacji Choroby (Acceptance of Illness Scale – AIS) – obydwie w polskiej adaptacji Juczyńskiego. Uzyskane wyniki opracowano statystycznie. Wyniki. Zauważono, że w analizowanym rocznym okresie prowadzonej hipoterapii, ogólna satysfakcja z życia wśród badanych rodziców istotnie wzrosła (p<0,05). Stwierdzono również istotny statystycznie wzrost akceptacji choroby dzieci wśród ich rodziców. Wniosek. Hipoterapia prowadzona u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym wpływa istotnie na wzrost poziomu satysfakcji z życia i akceptacji choroby dzieci u ich rodziców.
Słowa kluczowe
satysfakcja z życia, hipoterapia, mózgowe porażenie dziecięce
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Propozycja leczenia zachowawczego pacjentów z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi wywołanymi chorobami układu przedsionkowego

Joanna Jaczewska, Witold Rongies, Marek Zaleski

Joanna Jaczewska, Witold Rongies, Marek Zaleski – Proposition of conservative treatment of patients with vertigo and balance disorders caused by vestibular dysfunction. Fizjoterapia Polska 2012; 12(3); 201-212

Streszczenie
Celem pracy była ocena skuteczności ćwiczeń ruchowych stosowanych w terapii zawrotów głowy i zaburzeń równowagi wywołanych dysfunkcją układu przedsionkowego. W badaniu udział wzięła grupa 30-stu pacjentów leczonych z powodu zawrotów głowy i/lub zaburzeń równowagi pochodzenia przedsionkowego. Połowa pacjentów (15 osób) była w trakcie leczenia farmakologicznego. Wszystkim pacjentom zalecono wykonywanie zestawu ćwiczeń dostosowanego indywidualnie do danej jednostki chorobowej. Grupę kontrolną stanowiło 15 pacjentów leczonych wyłącznie farmakologicznie. W celu zbadania efektu rehabilitacji wykorzystano zmodyfikowany kwestionariusz samooceny DHI. Otrzymane wyniki poddano ocenie statystycznej z wykorzystaniem metody analizy wariancji z powtarzanymi pomiarami. Pacjenci uczestniczący w programie rehabilitacji, nieprzyjmujący leków uzyskali poprawę wyniku kwestionariusza średnio o 48%. U pacjentów wykonujących ćwiczenia i dodatkowo przyjmujących leki poprawa wyniosła średnio 45%. W grupie kontrolnej uzyskano poprawę jedynie o 15%. Różnica w wynikach jest istotna statystycznie. 1. Rehabilitacja ruchowa okazała się skuteczną metodą leczenia zawrotów głowy i zaburzeń równowagi wywołanych chorobami układu przedsionkowego. 2. Wiek pacjenta nie miał istotnego wpływu na efekt rehabilitacji. 3. Rehabilitacja przyniosła poprawę u badanych pacjentów zarówno w aspekcie strukturalnym, funkcjonalnym jak i emocjonalnym.
Słowa kluczowe
układ przedsionkowy, zawroty głowy, rehabilitacja
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena stanu funkcjonalnego pacjentów za pomocą skali Lysholma przed i po artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego w wybranym modelu usprawniania

Sebastian Zduński, Witold Rongies

S. Zduński, W. Rongies – Evaluation of pre and post operative physiotherapy using the Lysholm scale on functional Outcomes in Patients undergoing Anterior Cruciate Ligament Reconstruction. Fizjoterapia Polska 2020; 20(1); 130-143

Streszczenie
Wstęp. Uszkodzenia ACL w większości przypadków wymagają specjalistycznego leczenia operacyjnego i fizjoterapeutycznego. Ważnym wyznacznikiem powodzenia działań fizjoterapeutycznych jest uzyskanie jak najlepszego stanu funkcjonalnego już przed zabiegiem rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego.
Materiał i metody. Do badania włączono w sposób losowy 72 osoby z rozpoznanym całkowitym zerwaniem ACL, zakwalifikowanych do jego operacyjnego odtworzenia. Do grupy badanej włączono 37 chorych w wieku od 18 do 60 lat (średnia 37 ± 10,3 lat). Wszyscy badani z tej grupy poddani zostali modelowi fizjoterapii, opartemu o uznane schematy leczenia usprawniającego, przez 4 tygodnie poprzedzające zabieg rekonstrukcyjny. Do grupy kontrolnej włączono 35 chorych w wieku od 18 do 60 lat (średnia 34 ± 10,0 lat), którzy nie realizowali programu fizjoterapii przedoperacyjnej.
Wyniki. Zarówno w grupie badanej, jak i kontrolnej w drugim punkcie pomiarowym zaobserwowano istotną statystycznie poprawę w ocenie wg skali Lysholma (p < 0,05). Korzystniejszą wartość punktową skali Lysholma stwierdzono w grupie badanej. Zaobserwowano istotne statystycznie różnice w skali Lysholma dla pacjentów z grupy badanej i kontrolnej w 6. i 12. tygodniu po zabiegu operacyjnym (p < 0,05).
Wnioski. 1. Prowadzenie działań fizjoterapeutycznych w grupie chorych z całkowitym zerwaniem ACL stanowi istotny i pozytywnie wpływający czynnik na możliwości funkcjonalne tych osób przed zabiegiem rekonstrukcji ACL.
2. Uzyskane wyniki w obu badanych grupach, w zakresie możliwości funkcjonalnych ocenianych za pomocą skali Lysholma po zabiegu rekonstrukcji, potwierdzają dobrą jakość wykonanych zabiegów operacyjnych oraz działań fizjoterapeutycznych.

Słowa kluczowe:
staw kolanowy, więzadło krzyżowe przednie, skala Lysholma, fizjoterapia przed- i pooperacyjna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Selektywna rizotomia grzbietowa (SDR – Selective Dorsal Rhizotomy) – neurochirurgiczna metoda leczenia spastyczności w MPD: aktualny stan wiedzy

Monika Wolska, Marek Kiljański, Witold Rongies

M. Wolska, M. Kiljański, W. Rongies – Selective Dorsal Rhizotomy (SDR) – neurosurgical method in treatment of spasticity in CP: the current state of knowledge. Fizjoterapia Polska 2019; 19(2); 66-75

Streszczenie
Spastyczność jest jednym z głównych objawów mózgowego porażenia dziecięcego (MPD), który wywiera niekorzystny wpływ na aktywność dzieci, ich uczestnictwo w życiu codziennym, jak również wpływa na ich funkcjonowanie w społeczeństwie. Przewlekła spastyczność prowadzi do rozwoju zmian strukturalnych w mięśniach i w tkance łącznej, przyczyniając się do nasilenia atrofii, sztywności, a w końcu do przykurczy niepodlegających leczeniu farmakologicznemu. Pogorszenie komfortu życia oraz problemy pielęgnacyjne u dzieci z MPD to kolejne aspekty, które przemawiają za poszukiwaniem trwałych i skutecznych metod leczenia spastyczności.
Wybór optymalnej dla każdego pacjenta formy leczenia uzależniony jest od: umiejscowienia urazu i jego obszerności, objawów klinicznych, wieku pacjenta, jak również od dostępnych metod leczenia. Selektywna rizotomia grzbietowa (SDR – ang. Selective Dorsal Rhizotomy) jest metodą chirurgicznego leczenia spastyczności u dzieci z MPD. Zabieg ma charakter nieodwracalny, trwale redukuje spastyczność. Nadal istnieje wiele kontrowersji dotyczących kwalifikacji do zabiegu, wskazań czy też efektów krótko- i długoterminowych. Z roku na rok wzrasta liczba międzynarodowych badań klinicznych potwierdzających korzystny wpływ zabiegu na poprawę stanu funkcjonalnego pacjentów. Celem pracy było zebranie i usystematyzowanie wiedzy na temat samego zabiegu, kryteriów kwalifikacji, stosowanych narzędzi badawczych oraz pozabiegowych protokołów fizjoterapeutycznych, a także przedstawienie efektów leczenia operacyjnego.

Słowa kluczowe:
selektywna rizotomia grzbietowa, SDR, fizjoterapia, spastyczność, MPD

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena wybranych parametrów spirometrycznych w grupie pacjentów przewlekle dializowanych z powodu schyłkowej niewydolności nerek. Ocena wydolności oddechowej pacjentów leczonych przewlekłymi dializami

Witold Rongies, Agata Młynarska, Tadeusz Przybyłowski, Włodzimierz Dolecki, Monika Lewandowska, Iza Korabiewska, Janusz Sierdziński, Justyna Choromańska

W. Rongies, A. Młynarska, T. Przybyłowski, W. Dolecki, M. Lewandowska, I. Korabiewska, J. Sierdziński, J. Choromańska – Ocena wybranych parametrów spirometrycznych w grupie pacjentów przewlekle dializowanych z powodu schyłkowej niewydolności nerek. Ocena wydolności oddechowej pacjentów leczonych przewlekłymi dializami. FP 2013; 13(3); 14-21

Streszczenie
Wstęp. Hemodializę stosuje się w leczeniu ostrej i przewlekłej niewydolności nerek, jak też niektórych zatruć. Ma ona na celu usunięcie toksycznych dla organizmu substancji z krwi. Ponadto w czasie zabiegu dostarczane są do organizmu substancje służące do regeneracji buforów ustrojowych i wyrównania kwasicy metabolicznej, a także usuwany jest nadmiar wody. Większość chorych zgłasza po zakończeniu dializoterapii wyraźne uczucie subiektywnego zmęczenia, pomimo poprawy funkcjonowania większości układów fizjologicznych. Cel pracy. Próba oceny wpływu stosowania przewlekłej hemodializy na wybrane parametry spirometryczne u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek. Materiał i metody. Do badania zakwalifikowano 21 chorych przewlekle dializowanych. Wiek ocenianych chorych wynosił od 31 do 80 lat (średnia 60,3). Badanie polegało na wykonaniu spirometrii natężonej bezpośrednio przed dializoterapią i po 15 minutach od jej zakończenia. Do oceny statystycznej wyników zastosowano pakiet statystyczny Statistica 9.2, z którego wykorzystano test parametryczny T-Studenta oraz wyznaczono współczynnik korelacji. Za poziom istotności przyjęło wartość p<0,05. Wyniki. Nie stwierdzono istotnych zmian w wartościach ocenianych parametrów spirometrycznych przed i po dializoterapii. Stwierdzono istotną statystycznie dodatnią korelację pomiędzy stopniem odwodnienia (utratą masy ciała) chorych a wartością FVC. Wnioski. Dializoterapia jest bezpieczną procedurą w grupie osób ze schyłkową niewydolnością nerek niepowodującą istotnych zmian w obrębie układu oddechowego. Istnieje dodatnia korelacja pomiędzy wzrostem odwodnienia a wzrosłem wartości FVC. Subiektywne uczucie zmęczenia pod koniec i po zakończonej dializoterapii deklarowane przez wszystkich włączonych do badania pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek nie było spowodowane niekorzystnymi zmianami parametrów spirometrycznych.

Słowa kluczowe:
spirometria, dializoterapia, schyłkowa niewydolność nerek, zmęczenie, rehabilitacja

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Ocena wyników fizjoterapii po artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego (WKP) za pomocą kwestionariusza Knee and Osteoarthrosis Outcome Score (KOOS) w wybranym modelu usprawniania

Sebastian Zduński, Witold Rongies, Marcin Ziółkowski, Tomasz Kozieł, Janusz Sierdziński

S. Zduński, W. Rongies, M. Ziółkowski, T. Kozieł, J. Sierdziński – Evaluation of physiotherapy results after anterior cruciate ligament reconstruction using the Knee and Osteoarthrosis Outcome Score (KOOS) questionnaire. FP 2017; 17(2); 60-70

Streszczenie

Wstęp. W ostatnich latach zauważalny jest wzrost liczby urazów stawu kolanowego z następowym, całkowitym uszkodzeniem więzadła krzyżowego przedniego (WKP). Uszkodzenia WKP w większości przypadków wymagają specjalistycznego leczenia operacyjnego i fizjoterapeutycznego. Głównym celem leczenia usprawniającego jest przywrócenie pełnej funkcji stawu kolanowego i całej kończyny dolnej objętej leczeniem operacyjnym. W ostatnim czasie wzrasta zainteresowanie metodami oceny wyników procedur rekonstrukcji WKP. Stworzono wiele kwestionariuszy i skal umożliwiających ocenę rezultatów leczenia. Przykładem jest skala Knee and Osteoarthrosis Outcome Score (KOOS).
Cel pracy. Ocena bliskich i odległych wyników rehabilitacji pacjentów po artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego w wybranym modelu usprawniania leczniczego za pomocą skali Knee and Osteoarthrosis Outcome Score (KOOS).
Materiał i metodyka. Do badania włączono w sposób losowy 72 osoby z rozpoznanym całkowitym zerwaniem WKP, zakwalifikowanych do jego operacyjnego odtworzenia. Do Grupy Badanej włączono 37 chorych w wieku od 18 do 60 lat (średnia 37 ±10,3 lat). Wszyscy badani z tej grupy poddani zostali modelowi fizjoterapii, opartemu o uznane schematy leczenia usprawniającego, przez 4 tygodnie poprzedzające zabieg rekonstrukcyjny. W sumie przeprowadzono od 10 do 12 sesji terapeutycznych. Do Grupy Kontrolnej włączono 35 chorych w wieku od 18 do 60 lat (średnia 34 ±10,0 lat), którzy nie realizowali programu fizjoterapii przedoperacyjnej. Program fizjoterapii pooperacyjnej był jednakowy u wszystkich badanych.
Wyniki. Zaobserwowano istotną statystycznie poprawę oceny funkcjonalnej stawu kolanowego po rekonstrukcji WKP za pomocą kwestionariusza KOOS u pacjentów z Grupy Badanej i Kontrolnej w kolejnych punktach pomiarowych (p < 0,05). Lepszy wynik w Grupie Badanej stwierdzono niemal we wszystkich subskalach skali KOOS (objawy, sztywność, czynności dnia codziennego, aktywność, jakość życia) po 6 i 12 tygodniach od rekonstrukcji WKP. Nie zaobserwowano jednak istotnej statystycznie różnicy pomiędzy Grupą Badaną i Kontrolną (p > 0,05). Zaobserwowano natomiast istotną statystycznie różnicę w kategorii „sztywność” skali KOOS po 12 tygodniach od operacji (p < 0,05). Zaobserwowano także istotną statystycznie różnicę w parametrze SP3 (możliwość podskoku) skali KOOS po 12 tygodniach od operacji (p < 0,05).
Wnioski. 1. Uzyskane wyniki w obu badanych grupach, w zakresie możliwości funkcjonalnych ocenianych za pomocą kwestionariusza KOOS po zabiegu rekonstrukcji, potwierdzają dobrą jakość wykonanych zabiegów operacyjnych oraz działań fizjoterapeutycznych. 2. Obserwowany w kwestionariuszu KOOS lepszy wynik w Grupie Badanej, wskazuje na dużą wartość terapeutyczną przedoperacyjnej rehabilitacji.

Słowa kluczowe:
więzadło krzyżowe przednie, staw kolanowy, fizjoterapia, kwestionariusz KOOS

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim