Tag: Włodzisław Kuliński

Zmienne pole magnetyczne niskiej częstotliwości w profilaktyce osteoporozy

Włodzisław Kuliński, Andrzej Misztela, Tomasz Rybak, Józef Mróz

Włodzisław Kuliński, Andrzej Misztela, Tomasz Rybak, Józef Mróz – The low-frequency alternating magnetic field prevention of osteoporosis. Fizjoterapia Polska 2001; 1(3); 268-270

Streszczenie

Wstęp. Osteoporoza jest jedną z głównych chorób współczesnej cywilizacji. U ponad 25% kobiet i 10% mężczyzn powyżej 60 roku życia stwierdza się osteoporozę. Przedstawiono negatywny wpływ rozwoju cywilizacji na rozwój osteoporozy. Podano zalecenia odnośnie prawidłowego sposobu odżywiania. Omówiono mechanizmy wpływu jednego z najsilniejszych stymulatorów osteogenezy – wysiłku fizycznego – w zapobieganiu osteoporozie. Wskazano możliwości zapobiegania temu schorzeniu przez codzienną 15-20 min. ekspozycję na światło ultrafioletowe organizmu chorych z czynnikami ryzyka z powodu przyjmowania leków – sterydów. W pracy oceniono skuteczność terapeutyczną zmiennego pola magnetycznego niskiej częstotliwości (z.p.m.n.cz.) w profilaktyce utraty masy kostnej u chorych leczonych przewlekle sterydami. Materiał i metoda. Badaniom poddano 25 mężczyzn z przewlekłą obluracyjną chorobą płuc (p.o.ch.p.) przejmujących przewlekle sterydy. Chorych poddano terapii z.p.m.n.cz., stosując w ciągu roku 2-3 miesięczne serie zabiegów przed i po leczeniu z.p.m.n.cz. u chorych oceniano stopień nasilenia dolegliwości bólowych, ilość zaostrzeń p.o.ch.p. oraz porównywano wartości BMD i T-score w badaniu densytometrycznym. Wyniki. U wszystkich chorych po 2 latach terapii stwierdzono zmniejszenie dolegliwości bólowych, ponad dwukrotnie mniejszą liczbę zaostrzeń p.o.ch.p. oraz przyrost masy kostnej.

Słowa kluczowe:
zmienne pole magnetyczne niskiej częstotliwości, osteoporoza, profilaktyka
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Problemy w postępowaniu fizykalno-usprawniającym u chorych w przebiegu zakażenia HIV i AIDS

Włodzisław Kuliński, Anna Muszyńska, Jerzy Kruszewski

Włodzisław Kuliński, Anna Muszyńska, Jerzy Kruszewski – Problems in physico- and physiotherapy of patients in the course of HIV infection and AIDS infection. Fizjoterapia Polska 2002; 2(1); 68-70

Streszczenie
W 1981 r. rozpoznano pierwszy przypadek choroby nazwanej później zespołem nabytego upośledzenia odporności (AIDS). Według danych WHO do końca 1998 r. na świecie zostało zarejestrowanych ponad 30 mln osób zakażonych HIV, dziennie odnotowuje się 16000 nowych przypadków zakażeń HIV, a z powodu AIDS zmarło kilkanaście milionów ludzi. W Polsce do końca 1999 r. zostało zakażonych HIV kilka tysięcy osób, z czego u kilkuset rozpoznano AIDS. Od momentu zakażenia do pełnego rozwoju choroby upływa około 10 lat. Schorzenie szerzy się na zasadach epidemii. Leczenie farmakologiczne jest niedoskonałe, jedynie spowalnia postęp zakażenia oraz opóźnia wystąpienie AIDS. W rozwoju choroby obserwujemy pojawienie się zmian w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym wywołanych bezpośrednim oddziaływaniem wirusa oraz wynikających z pogłębiającego się upośledzenia odporności komórkowej. W mózgu pojawia się, między innymi, wieloogniskowa leukoencefalopatia, a w obwodowym układzie nerwowym objawy polineuropatii czuciowej, a następnie neuropatii demielinizacyjnej i objawy uszkodzenia wielu nerwów obwodowych. W praktyce neuropatia obwodowa występuje w połączeniu z podostrym zapaleniem mózgu i porażeniem nerwów czaszkowych, głównie V, VII, VIII. Zmiany w obrębie rdzenia powodują osłabione siły mięśni, zaburzenia zwieraczy oraz postępujące porażenie kończyn. U wielu chorych obserwujemy również objawy ze strony stawów. W leczeniu fizykalno-usprawniającym u tych chorych zalecamy: w podostrym zapaleniu mózgu z zajęciem nerwów czaszkowych zmienne pole magnetyczne niskiej częstotliwości (w pracy określono parametry zabiegów, czas ekspozycji – również u chorych z objawami neuropatii obwodowej i porażeniem kończyn). Podano możliwości wybiórczej terapii fizykalnej innymi metodami. Przedstawiono postępowanie fizykalne w przebiegu dolegliwości stawowych oraz omówiono postępowanie kinezyterapeutyczne. W dalszej części podano szczegółowo zasady higieny w prowadzeniu tych chorych. Ryzyko przeniesienia zakażenia HIV w czasie zabiegów fizykalno-usprawniających oceniane jest na 5-10%. W Polsce nie mamy większych doświadczeń w prowadzeniu tej grupy chorych. Prezentację traktujemy jako zasygnalizowanie problemu, który należy wspólnie rozwiązać.

Słowa kluczowe:
medycyna fizykalna, rehabilitacja, profilaktyka

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zastosowanie metody PNF w leczeniu choroby dyskowej kręgosłupa

Anna Olczak, Włodzisław Kuliński, Janusz Domaniecki

Anna Olczak, Włodzisław Kuliński, Janusz Domaniecki – The PNF method in the treatment of intervertebral disc disease. Fizjoterapia Polska 2008; 8(3); 241-252

Streszczenie
Wstęp. Zespoły bólowe w dolnym odcinku kręgosłupa są problemem społecznym i medycznym. Problem dotyczy 40-50% populacji. Najczęstszą ich przyczyną są zmiany w obrębie krążka międzykręgowego. Zaburzenie te mogą wpływać na stabilność segmentu ruchowego. Celem pracy jest analiza zastosowania wybranych procedur metody PNF, oraz metody McKenzie, w terapii 1, 2 i 3 stopnia uszkodzenia dysku międzykręgowego, na poziomie L4-L5 i/lub L5-S1. Materiał i metody. Chorych podzielono losowo na dwie jednorodne grupy. Grupę badaną (30 osób), w której wdrożono ćwiczenia oparte na elementach metody PNF i metody McKenzie, oraz grupę kontrolną (30 osób) prowadzoną jedynie metodą McKenzie. Oceniono skuteczność zastosowanej terapii w trakcie, po, oraz w okresie pół roku od jej zakończenia, w oparciu o obserwację zachowania się bólu, ocenę zakresu ruchu w płaszczyźnie strzałkowej, ocenę siły mięśni zginających i prostujących tułów, oraz liczbę nawrotów choroby. Wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki. W grupie badanej uzyskano szybsze ustępowanie dolegliwości bólowych, poprawę zakresów ruchu, siły mięśni, oraz zmniejszenie ilości nawrotów choroby. Korzystne efekty leczenia utrzymywały się w okresie półrocznej obserwacji chorych. Wnioski. Analiza zastosowania obu metod w grupie badanej wykazała większą skuteczność, niż w grupie kontrolnej.
Słowa kluczowe
choroba dyskowa, leczenie, metoda PNF

Ocena postępowania fizjoterapeutycznego u chorych z wielopoziomową dyskopatią szyjną po leczeniu operacyjnym z zastosowaniem implantów międzytrzonowych

Włodzisław Kuliński, Wojciech Haładyna, Arkadiusz Wilk, Jan Podgórski, Marzenna Bazan, Józef Mróz, Paweł Leśniewski

Włodzisław Kuliński, Wojciech Haładyna, Arkadiusz Wilk, Jan Podgórski, Marzenna Bazan, Józef Mróz, Paweł Leśniewski – Evaluation of physiotherapeutic management of patients with multi-level cervical discopathy after interbody implant surgery. Fizjoterapia Polska 2010; 10(2); 149-155

Streszczenie
Choroba dyskowa części szyjnej kręgosłupa stanowi poważny problem medyczny i socjalny. Przemieszczony do kanału kręgowego krążek powoduje ucisk na korzenie nerwów rdzeniowych i/lub rdzeń kręgowy. W leczeniu operacyjnym ostatnio stosuje się metodę typu cage fusion oraz wszczepienie ruchomej protezy dysku. Celem pracy była ocena skuteczności postępowania fizjoterapeutycznego u chorych z wielopoziomową dyskopatią szyjną leczonych metodą mikrodiscektomii i usztywnienie cagem. Poddano sześciotygodniowej obserwacji 23 pacjentów, w tym 20 chorych po operacji na dwóch poziomach (grupa A) i 3 na trzech poziomach kręgosłupa (grupa B). Postępy rehabilitacji oceniano na podstawie:- oceny siły mięśniowej za pomocą testu Lovetta, – badania zakresu ruchomości w stawach , – ustąpienia bólu /skala VAS/ i parestezji. W grupie A uzyskano u 18 pts ustąpienie bólów szyi, 12 pts ustąpienie parestezji kończyn górnych, 14 pts powrót pełnej siły mięśniowej kończyn, 16 pts pełny zakres ruchomości w stawach ramiennych. W grupie B uzyskano u 2 pacjentów ustąpienie bólów szyi, 1 powrót pełnej siły mięśniowej, 2 pełny zakres ruchomości w stawach ramiennych. Wnioski.1. Postępowanie fizjoterapeutyczne w wielopoziomowych dyskopatiach szyjnych leczonych operacyjnie metodą cage fusion stanowi efektywne uzupełnienie leczenia w tej grupie chorych. 2. Wczesne wdrożenie właściwie ukierunkowanego postępowania rokuje uzyskanie pełnej sprawności ruchowej.
Słowa kluczowe
dyskopatia szyjna, implanty, fizjoterapia

Fizjoterapia po endoprotezoplastyce stawu biodrowego – analiza postępowania

Włodzisław Kuliński, Rafał Pilichowski

W. Kuliński, R. Pilichowski – Physiotherapy following hip arthroplasty: treatment analysis. Fizjoterapia Polska 2020; 20(5); 30-42

Streszczenie

Wstęp. Choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych (ChZSB) stanowi poważny problem kliniczny i społeczny, została uznana za chorobę cywilizacyjną. Jest chorobą przewlekłą, niszczącą chrząstkę stawową, której objawy narastają powoli, w konsekwencji doprowadzając do znacznego ograniczenia ruchomości stawu biodrowego i wywołując silne dolegliwości bólowe. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe to jedno z głównych wskazań do wykonania zabiegu endoprotezoplastyki.
Cel pracy. Ocena wpływu endoprotezoplastyki stawu biodrowego oraz prowadzonej fizjoterapii na funkcjonowanie pacjentów.
Materiał i metody. Badania zostały przeprowadzone wśród 30 chorych po zabiegu endoprotezoplastyki w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Kielcach w 2019 roku. Kwestionariusz ankiety WOMAC został wypełniany przez pacjentów dwukrotnie – przed i po leczeniu usprawniającym.
Wyniki. U wszystkich pacjentów nastąpiła znaczna poprawa sprawności fizycznej oraz ustąpienie odczuwalnego bólu podczas wykonywania codziennych czynności.
Wnioski. Zastosowanie endoprotezoplastyki oraz kompleksowego usprawniania wpłynęło na poprawę zakresów ruchomości stawów biodrowych u chorych, co przyczyniło się do poprawy chodu, zdolności funkcjonowania, zwiększyło sprawność fizyczną oraz znacząco polepszyło jakość życia.

Słowa kluczowe:
Choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych, endoprotezoplastyka
Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Wpływ hipoterapii na wybrane czynniki fizyczne i psychiczne u dzieci z autyzmem

Włodzisław Kuliński, Łukasz Bomba

W. Kuliński, Ł. Bomba – The effect of hippotherapy on children with autism – physical and psychological factors. Fizjoterapia Polska 2020; 20(3); 142-156

Streszczenie
Wstęp. Autyzm jest uznawany za zaburzenie rozwojowe, prawdopodobnie determinowane biologicznie i przejawiające się w różnych sferach funkcjonowania dziecka.
Cel. Celem badań była ocena wpływu rocznej hipoterapii na funkcjonowanie fizyczne i psychiczne u dzieci z autyzmem w wybranych obszarach.
Materiał i metody. Rodzice i dzieci chore na autyzm w wieku 5–7 lat, którzy w ostatnich 2 latach przebyły terapię z wykorzystaniem hipoterapii. W celu dokonania oceny wpływu rocznych oddziaływań wychowawczo-edukacyjnych na poszczególne sfery rozwojowe dzieci z autyzmem skorzystano ze zmodyfikowanej skali PEP-R, uzupełnionej kwestionariuszem własnej konstrukcji na temat cech demograficzno-społecznych oraz w zakresie przebiegu choroby. W analizie statystycznej stosowano test t-Studenta oraz współczynnik korelacji Pearsona. Za statystycznie znamienne przyjmowano te wyniki testów, dla których poziom istotności był mniejszy lub równy 0,05 (p < 0,05).
Wyniki. W toku rocznego procesu terapeutycznego z wykorzystaniem hipoterapii nastąpiła poprawa w rozwoju motoryki i reakcji emocjonalnych u dzieci z autyzmem. Wysoka motoryka dzieci z autyzmem ma pozytywny wpływ na sferą emocjonalną. Niższy stopień autyzmu cechuje wyższy poziom funkcjonowania fizycznego i psychicznego dzieci z autyzmem niż dzieci z umiarkowanym i dużym stopniem autyzmu.
Wnioski. Hipoterapia jest jednym z obszarów terapii osób z autyzmem.
Słowa kluczowe:
autyzm, leczenie, hipoterapia
Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizjoterapia u chorych po zawale serca

Włodzisław Kuliński, Sylwia Pająk

W. Kuliński, S. Pająk – Physiotherapy in patients after myocardial infarction. Fizjoterapia Polska 2019; 19(4); 6-22

Streszczenie
Wstęp. Zawał mięśnia sercowego stanowi poważny problem społeczny i zdrowotny współczesnej cywilizacji. Szczególne miejsce w terapii tych chorych zajmuje rehabilitacja kardiologiczna.
Cel. Ocena skuteczności prowadzonego usprawniania i jego wpływu na wydolność układu krążeniowo-oddechowego u chorych po zawale serca.
Materiał. Badania przeprowadzono w grupie 30 osób zakwalifikowanych do 3-tygodniowej rehabilitacji kardiologicznej dziennej w Powiatowym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Starachowicach.
Efektywność terapii analizowano w oparciu o autorską kartę badania pacjenta, składającą się z części podmiotowej i przedmiotowej. W części podmiotowej zawarto wywiad personalny i chorobowy oraz skalę, służącą do subiektywnej oceny ciężkości wysiłku w czasie wykonywania codziennych czynności, wzorowaną na skali Borga. W badaniu przedmiotowym wykonywano codzienne pomiary ciśnienia tętniczego i tętna, których dokonywano przed i po 5 minutach od zakończenia treningu na cykloergometrze rowerowym. Weryfikacji zmiennych zależnych dokonywano przed rozpoczęciem usprawniania i po 15 dniach turnusu rehabilitacyjnego.
Wyniki. Po zakończeniu usprawniania widoczna jest trwała adaptacja układu krążenia do zwiększonego wysiłku, wyrażona obniżeniem zarówno ciśnienia skurczowego, rozkurczowego, jak i częstości skurczów serca.
Wnioski.1. Wdrożona rehabilitacja kardiologiczna wpłynęła korzystnie na poprawę wydolności u pacjentów po zawale serca. 2. Zaobserwowano zmniejszenie wartości ciśnienia skurczowego już po pierwszym treningu oraz trwałą adaptację układu krążenia do zwiększonego wysiłku, wyrażoną normalizacją zarówno ciśnienia tętniczego, jak i tętna. 3. Prowadzone postępowanie usprawniające wykazało pozytywny wpływ na funkcjonowanie chorych w życiu codziennym.

Słowa kluczowe:
zawał serca, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Kinezyterapia w mózgowym porażeniu dziecięcym – aspekty kliniczne

Włodzisław Kuliński, Barbara Dulnik

W. Kuliński, B. Dulnik – Kinezyteraphy in the cerebral palsy – clinical aspects. Fizjoterapia Polska 2019; 19(3); 106-116

Streszczenie
Wstęp. Mózgowe porażenie dziecięce (MPD) to zespół zaburzeń ruchu i postawy wynikający z trwałego uszkodzenia mózgu we wczesnym stadium rozwoju. Jest to najczęstsza przyczyna niepełnosprawności u dzieci, które osiagają pełną dorosłość, ale z upływem czasu pogarsza się ich sprawność.
Cel. Ukazanie znaczenia kinezyterapii prowadzonej u osób z MPD.
Materiał i metoda. Badaniu poddano 20 osób (12 kobiet i 8 mężczyzn w wieku od 20 do 60 lat) z MPD, które korzystały z usprawniających zajęć ruchowych prowadzonych w Warsztacie Terapii Zajęciowej w Sędku oraz Ośrodku Rehabilitacji Kompleksowej i Promocji Zdrowia w Rakowie. W obrazie klinicznym u chorych dominowały: objawy zaburzeń ruchu i postawy wynikające z uszkodzenia górnego neuronu ruchowego i dróg korowo-rdzeniowych. Zastosowano metodę badawczą, jaką jest sondaż diagnostyczny. W pracy wykorzystano kwestionariusz ankiety, który obejmował problemy związane z życiem i funkcjonowaniem badanych oraz ocenę przeprowadzonego programu rehabilitacji.
Wyniki. Uzyskane wyniki badań podkreślają rolę kinezyterapii w usprawnianiu osób z MPD. Systematycznie prowadzona rehabilitacja ruchowa przyczyniła się do poprawy kondycji fizycznej oraz lepszego funkcjonowania w życiu codziennym.
Wniosek. Fizjoterapia umożliwia chorym osiągniecie maksymalnych możliwości funkcjonalnych oraz zapobiega rozwojowi powikłań związanych z chorobą.

Słowa kluczowe:
mózgowe porażenie dziecięce, kinezyterapia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Fizjoterapia u chorych zakażonych HIV/AIDS – demonstracja przypadku, zasady profilaktyki

Włodzisław Kuliński

W. Kuliński – Physiotherapy in HIV/AIDS infected patients – case presentation, principles of prevention. Fizjoterapia Polska 2018; 18(3); 6-10

Streszczenie

Wstęp. Od chwili rozpoznania w 1981 roku pierwszych przypadków choroby nazwanej zespołem nabytego upośledzenia odporności (AIDS) do chwili obecnej zarejestrowano wg danych WHO na świecie ponad 35 milionów ludzi zakażonych wirusem HIV. Szacuje się, że w Polsce jest około 35000 zakażonych. W rozwoju choroby pojawiają się
m.in. zmiany w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym oraz w narządzie ruchu. Do leczenia fizykalnego kierowani są chorzy z powodu: niedowładu kończyn dolnych, zaburzeń funkcji zwieraczy i koordynacji, uporczywych bólów stawowych.
Materiał i metody. Przedstawiono postępowanie fizykalno-usprawniające prowadzone u chorych zakażonych HIV w poszczególnych typach w/w zaburzeń. Omówiono zasady zapobiegania zakażeniu HIV u personelu wykonującego zabiegi u chorych. Przedstawiono profilaktykę zakażeń HIV u personelu.
Wniosek. Stosowanie zasad zapobiegania i w porę podjęte działania profilaktyczne mogą uchronić personel przed zakażeniem HIV.

Słowa kluczowe:
zakażenie HIV/AIDS, fizjoterapia, zasady zapobiegania

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz artykuł w j. angielskim/Available only English version/下載英文版

Fizjoterapia w ciężkich postaciach zespołu Guillaina-Barrego – demonstracja przypadków, analiza postępowania

Włodzisław Kuliński

W. Kuliński – Physical therapy in severe cases of Guillain-Barré syndrome – case presentation, management. Fizjoterapia Polska 2018; 18(2); 6-10

Streszczenie
Wstęp. Zespół Guillaina-Barrego (GBS) jest ostro przebiegającą neuropatią z zachorowalnością od 0,6 do 2,2 przypadków na 100 000 osób. Etiologia GBS nie jest do końca wyjaśniona. 20% chorych nie odzyskuje pełnej sprawności.
Materiał. Przedstawiono obraz kliniczny oraz prowadzone postępowanie fizykalno-usprawniające u 2 chorych o szczególnie ciężkim przebiegu.
Wyniki. Obydwaj chorzy wyszli z Kliniki Rehabilitacji odpowiednio po 6 i 18 miesiącach leczenia i powrócili do pracy.
Wnioski. 1. Chorzy z GBS pomimo niekiedy bardzo ciężkiego przebiegu schorzenia rokują całkowite wyleczenie.
2. Intensywne postępowanie fizykalno-usprawniajace należy prowadzić konsekwentnie od początku schorzenia, nawet wtedy gdy przez okres kilku miesięcy nie obserwujemy najmniejszej poprawy.

Słowa kluczowe:
Syndrom Guillaina-Barrego, postępowanie fizykalno-usprawniające

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

1 2