Wojciech Cieśla

Ograniczenia, utrudnienia i wymagania stawiane fizjoterapii u osób starszych

Krzysztof Gieremek, Janusz Nowotny, Tadeusz Szymon Gaździk, Wojciech Cieśla

Krzysztof Gieremek, Janusz Nowotny, Tadeusz Szymon Gaździk, Wojciech Cieśla – Restrictions, impediments and requirements in physiotherapy of the elderly. Fizjoterapia Polska 2007; 7(2), 198-205

Streszczenie

Proces starzenia się jest nieuchronnym i dynamicznym procesem prowadzącym do szeregu niekorzystnych zmian zarówno w obrębie narządu ruchu jak i narządów wewnętrznych oraz osłabienia możliwości regeneracyjnych i kompensacyjnych organizmu. W przypadku pojawiającej się choroby, czy dysfunkcji powrót do pełnej, wcześniejszej sprawności jest utrudniony często nawet niemożliwy, wpływając na jakość życia osoby starszej. Współistniejące problemy natury psychologicznej, dotyczące postawy osoby starszej wobec własnej choroby, a także jej oczekiwania w stosunku do najbliższego otoczenia powodują, iż rehabilitacja, a w niej fizjoterapia osób starszych wymagają nieco odmiennego podejścia na wielu kierunkach oddziaływania. W pracy przedstawione zostały zadania, które powinno realizować się w ramach fizjoprofilaktyki gerontologicznej, a także środki lecznicze stosowane w ramach tzw.: właściwej terapii i profilaktyki wtórnej u pacjentów geriatrycznych. Zwrócono uwagę na zasady planowania indywidualnych zajęć ruchowych ze szczególnym uwzględnieniem oceny stanu funkcjonalnego każdej osoby. Oprócz przykładowych form i środków aktywności fizycznej przeznaczonych dla osób starszych przedstawione zostały uwagi i najczęstsze problemy, z którymi można spotkać się przy wykonywaniu niektórych zabiegów fizykoterapeutycznych u tych osób.

Słowa kluczowe

geriatria, wyznaczniki fizjoterapii, fizjoterapia osób starszych, kinezyterapia

Sprawność mechanizmów regulujących postawę ciała u dzieci i młodzieży ze skoliozami niskostopniowymi

Wojciech Cieśla, Tomasz Cieśla, Janusz Nowotny

Wojciech Cieśla, Tomasz Cieśla, Janusz Nowotny – The efficiency of mechanism regulating body posture among children and teenagers with low degree scoliosis. Fizjoterapia Polska 2011; 11(4); 317-326

Streszczenie

Wstęp. Utrzymanie pionowej postawy ciała wymaga m.in. sprawnego funkcjonowania mechanizmów regulujących równowagę, natomiast nieprawidłowy układ ciała w przypadku skoliozy zmienia warunki zrównoważenia ciała i w ten sposób może wpływać na funkcjonowanie tych mechanizmów. Celem pracy była ocena kiedy i w jaki sposób neurofizjologiczne mechanizmy regulujące postawę ciała zaczynają być mniej sprawne i czy skolioza niskiego stopnia może być powodem tego typu negatywnych zmian. Materiał i metody. Badaniem objęto grupę 138 dzieci w wieku od 7 do 15 lat. Grupę zasadniczą tworzyło 88 dzieci ze skoliozą niskiego stopnia. Grupa kontrolna składała się z 50 dzieci bez jakichkolwiek problemów posturalnych. W celu szczegółowej oceny parametrów posturometrycznych oraz oceny zachowania się i rzutu OSC, przeprowadzono w sposób zsynchronizowany badanie stabilometryczne i fotogrametryczne zarówno z włączoną, jak i wyłączona kontrolą wzrokową. Wyniki. Czynniki takie jak skolioza czy płeć nie mają wpływu na zachowanie się rzutu OSC na osi X. Istotny okazał się wpływ kontroli wzrokowej i wieku badanych na zachowanie się OSC. Wnioski. U dzieci i młodzieży ze skoliozami niskiego stopnia, lokalizacja i zachowanie się rzutu OSC nie różnią się w istotny sposób od analogicznych parametrów u dzieci i młodzieży bez skoliozy. Sprawność mechanizmów regulujących postawę ciała polepsza się wraz z wiekiem, a procesy te nie są wyraźnie zaburzone u dzieci i młodzieży ze skoliozami niskostopniowymi.

Słowa kluczowe

postawa ciała, niskostopniowe skoliozy, fotogrametria

Zastosowanie treningu biegowego w głębokiej wodzie w fizjoterapii – możliwości i ograniczenia

Wojciech Cieśla, Krzysztof Gieremek, Jarosław Drabik, Tomasz Cieśla

W. Cieśla, K. Gieremek, J. Drabik, T. Cieśla – Zastosowanie treningu biegowego w głębokiej wodzie w fizjoterapii – możliwości i ograniczenia. FP 2013; 13(3); 28-33

Streszczenie
Bieganie w głębokiej wodzie – Deep Water Running (DWR) jest od lat 80-tych ubiegłego stulecia w wielu krajach Europy zachodniej i Ameryki Płn. dość powszechnie stosowanym sposobem przeciwdziałania zmniejszaniu wydolności organizmu. Ten rodzaj treningu był i jest szczególnie chętnie stosowany u sportowców, którzy doznali obrażeń ciała wykluczających ich czasowo z normalnych treningów wymagających obciążania aparatu kostno-stawowego. Wieloletnie doświadczenia lekarzy, ﬁzjoterapeutów pokazują, że umiejętnie zastosowany trening biegowy w wodzie, posiada szereg zalet, które mogą być wykorzystane również u osób borykających się takimi problemami zdrowotnymi, jak np.: choroba zwyrodnieniowa stawów, otyłość czy zaburzenia koordynacji ruchów. DWR stosowany jest w kilku ośrodkach leczniczych i rehabilitacyjnych w naszym kraju, lecz Iiczba ich jest niewielka. Z uwagi no zalety prozdrowotne tego rodzaju treningu zasługuje on na przybliżenie jego zalet i wad oraz no krótką charakterystykę głównych założeń metodycznych.

Słowa kluczowe:
terapia w wodzie, bieg w głębokiej wodzie, fizjoterapia

Artykuł dostępny tylko w j. polskim

Biomechaniczne aspekty czynności stawu łokciowego w reumatoidalnym zapaleniu stawów

Jolanta Rojczyk-Chmarek, Janusz Błaszczyk, Krzysztof Gieremek, Wojciech Cieśla, Jacek Polechoński

J. Rojczyk-Chmarek, J. Błaszczyk, K. Gieremek, W. Cieśla, J. Polechoński – Biomechanical aspects of elbow joint action in rheumatoid arthritis. FP 2014; 14(1); 6-16

Streszczenie
Celem przedstawionej pracy jest weryfikacja prostej i obiektywnej metody oceny funkcji stawu łokciowego, metody, która u chorych z reumatoidalnym zapaleniem stawów pozwoliłaby na doraźną ocenę zaawansowania zmian chorobowych w stawie, jak też na monitorowanie postępu choroby.
Materiały i metody. Badaniami charakterystyk cyklicznych ruchów zginania i prostowania przedramienia w stawie łokciowym objęto grupę 82 osób. Stanowisko pomiarowe składało się z kontrolowanego komputerowo urządzenia do badania ruchów w stawie łokciowym (manipulandum). Urządzenie to pozwala na badanie stanu czynnościowego stawu łokciowego przy wykonywaniu cyklicznych izokinetycznych ruchów zgięcia i wyprostu. Ruch wykonywany był: 1. z minimalną szybkością, najwolniejszy jaki był możliwy do wykonania przez pacjenta, 2. z preferowaną szybkością – szybkość ruchu zależała od woli i nawyków badanego, 3. szybki – wykonywany z największą możliwą do wykonania szybkością. Badania przeprowadzono dwukrotnie – na początku i na zakończenie trzytygodniowego leczenia usprawniającego. Resultaty. Otrzymane wyniki pokazują, że charakterystyka ruchów w grupie pacjentów z RZS różniła się znacznie od normy. Różnice dotyczyły przede wszystkim obniżenia prędkości i amplitudy ruchy, a także częstotliwości i okresu. Stwierdzono również znaczną asymetrię faz zginania i prostowania ruchów cyklicznych w stawie łokciowym. Wnioski. Należy przypuszczać, że główną przyczyną obserwowanych zmian zarówno w stosunku do normy jak i do okresu początkowego terapii jest sztywność stawu łokciowego spowodowana reakcją bólową i zwiększonymi oporami ruchu wywołanymi zmianami patologicznymi w obrębie badanego stawu. W tym kontekście zastosowana metoda badania ruchów izokinetycznych pozwala na obiektywną ocenę patologicznych zmian kontroli motorycznej w RZS.

Słowa kluczowe:
rehabilitacja, łokieć, biomechanika, reumatoidalne zapalenie stawów

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena postępów leczenia usprawniającego w reumatoidalnym zapaleniu stawów za pomocą biomechanicznej analizy czynności stawu łokciowego

Jolanta Rojczyk-Chmarek, Joanna Cieślińska-Świder, Krzysztof Gieremek, Wojciech Cieśla, Jacek Polechoński

J. Rojczyk-Chmarek, J. Cieślińska-Świder, K. Gieremek, W. Cieśla, J. Polechoński – Assessment of the effects of rehabilitation interventions for patients with rhematoid arthritis using biomechanical analysis of elbow function. FP 2015; 15(1); 36-47

Streszczenie
Wstęp. Celem przedstawionej pracy jest weryfikacja metody oceny funkcji stawu łokciowego, metody, która u chorych z reumatoidalnym zapaleniem stawów pozwoliłaby na monitorowanie postępu choroby i ocenę efektywności usprawniania leczniczego i fizjoterapeutycznego.
Materiał i metody. Badaniami charakterystyk cyklicznych ruchów zginania i prostowania przedramienia w stawie łokciowym objęto grupę 82 osób. Stanowisko pomiarowe składało się z kontrolowanego komputerowo urządzenia do badania ruchów w stawie łokciowym (manipulandum). Urządzenie to pozwala na badanie stanu czynnościowego stawu łokciowego przy wykonywaniu cyklicznych izokinetycznych ruchów zgięcia i wyprostu. Ruch wykonywany był: 1. z minimalną szybkością, najwolniejszy jaki był możliwy do wykonania przez pacjenta, 2. z preferowaną szybkością – szybkość ruchu zależała od woli i nawyków badanego, 3. szybki – wykonywany z największą możliwą do wykonania szybkością. Badania przeprowadzono dwukrotnie – na początku i na zakończenie trzytygodniowego leczenia usprawniającego.
Wyniki. Otrzymane wyniki pokazują że leczenie usprawniające spowodowało poprawę kilku parametrów badanych ruchów. Zwiększeniu uległa amplituda (zakres) ruchu oraz prędkość kątowa w szczególności fazy prostowania, a także zmniejszyła się wartość współczynnik asymetrii. Nie stwierdzono natomiast wzrostu częstotliwości wykonywanych ruchów i istotnych zmian dotyczących okresu, zarówno szybkości preferowanej jak i maksymalnej.
Wnioski. Podsumowując uzyskane wyniki badań nad diagnostyczną przydatnością biomechanicznej analizy czynności stawu łokciowego przy użyciu aparatu typu manipulandum w RZS można stwierdzić że zastosowana metoda badania ruchów izokinetycznych pozwala na obiektywną ocenę patologicznych zmian w stawie oraz ocenę efektywności usprawniania leczniczego i fizjoterapeutycznego. Analiza zebranego materiału badawczego wykazała, że dla uzyskania wiarygodnych informacji o stanie funkcjonalnym pacjenta badanie powinno być wykonane w warunkach ruchów preferowanych i szybkich. Miałoby to dużą wartość zwłaszcza w doborze odpowiednich metod fizjoterapeutycznych.