Wpływ różnych programów treningu fizycznego na parametry wysiłkowego testu spiroergometrycznego u chorych z przewlekłą niewydolnością serca

Aleksandra Kubinyi, Bogumiła Bacior, Wojciech Szot, Kalina Kawecka-Jaszcz

Aleksandra Kubinyi, Bogumiła Bacior, Wojciech Szot, Kalina Kawecka-Jaszcz – Cardiopulmonary exercise test in patients with congestive heart failure underwent various rehabilitation programs. Fizjoterapia Polska 2002; 2(4); 290-299

Streszczenie
Wstęp. Celem pracy była ocena parametrów wysiłkowego testu spiroergometrycznego u chorych z przewlekłą niewydolnością serca poddanych różnym rodzajom treningu fizycznego. Materiał i metody. Badaniem objęto 28 mężczyzn (średnia wieku 53,9 ± 9,2 lat) z niedokrwienną niewydolnością serca klasy II i III wg NYHA. Chorzy zostali podzieleni na 2 grupy: grupa A (14 mężczyzn) – poddani treningowi ze wzrastającym obciążeniem, grupa B (14 mężczyzn) – rehabilitowani wg modelu treningu interwałowego. Grupy nie różniły się wiekiem, BMI, stopniem i czasem trwania niewydolności serca oraz leczeniem farmakologicznym. Chorzy grup A i B rehabilitowani byli przez okres 6 miesięcy, 3 razy w tygodniu, przez 1 godz. U wszystkich chorych wyjściowo oraz po 6 miesiącach obserwacji wykonano badanie echokardiograficzne oraz wysiłkowy test spiroergometryczny. Wyniki. Obserwowano poprawę tolerancji wysiłku w grupach rehabilitowanych, zwłaszcza w grupie pacjentów poddanych treningowi ze stopniowo wzrastającym obciążeniem. Poprawa tolerancji wysiłku była wyrażona wydłużeniem czasu trwania wysiłku w grupie A w stosunku do grupy B (839,1 ± 98,3 sek. vs 472,4 ± 39,7 sek., p < 0,0001), jak również wzrostem stopnia obciążenia (6,28 ± 0,8 MET vs 3,9 ± 0,2 MET, p < 0,01). Po okresie 6 miesięcznej rehabilitacji w próbie spiroergometrycznej wykazano istotną poprawę w zakresie wszystkich parametrów w grupie A. W grupie B natomiast stwierdzono poprawę szczytowego zużycia tlenu (15,3 ± 2,1 vs 16,5 ± 1,9 ml/kg/ min, p < 0,01 ) oraz progu beztlenowego (35,8 ± 5,6 vs 44,8 ± 6,6 %, p < 0,01). Wnioski. Systematyczny trening chorych z przewlekłą niewydolnością serca, a zwłaszcza model treningu ze wzrastającym obciążeniem poprawia znacznie tolerancję wysiłku wyrażoną korzystnymi zmianami w zakresie parametrów wysiłkowego testu spiroergometrycznego, bez wpływu na parametry skurczowe i rozkurczowe lewej komory.

Słowa kluczowe:
rehabilitacja, trening fizyczny, przewlekła niewydolność serca, wysiłkowy test spiroergometryczny

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim