Tag: zespół bolesnego barku

Przydatność bodźców fizykalnych w leczeniu dolegliwości bólowych zespołu bolesnego barku

Paweł Przekwas, Agnieszka Idychowska, Renata Skalska-Izdebska, Zbigniew Pawłowski

Paweł Przekwas, Agnieszka Idychowska, Renata Skalska-Izdebska, Zbigniew Pawłowski – The usefulness of physical stimuli in the symptomatic treatment of painful shoulder syndrome. Fizjoterapia Polska 2003; 3(1); 76-84

Streszczenie
Celem badania był przegląd piśmiennictwa z zakresu stosowanych metod fizykoterapeutycznych w leczeniu zespołu bolesnego barku. Systematyczny przegląd efektywności terapeutycznej bodźców fizykalnych obejmuje zabiegi z ciepła powierzchniowego, krioterapii, laserów, pola magnetycznego małej częstotliwości, diatermii krótkofalowej, przezskórnej stymulacji nerwów TENS, prądów interferencyjnych, ultradźwięków oraz jonoforezy i fonoforezy. Potencjalna efektywność terapeutyczna większości zabiegów fizjoterapeutycznych jest potwierdzona licznymi badaniami, jednakże często metodologia badań budzi zastrzeżenia. Choć w rehabilitacji zespołu bolesnego barku walka z bólem jest często podstawowym problemem, to kompleksowe leczenie obejmować powinno również szeroki zakres metod kinezyterapeutycznych i terapii manualnej.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, fizykoterapia

Invalid download ID. Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowo-obojczykowego a zespół bolesnego barku

Marek Łyp, Wojciech Maciak, Anna Cabak, Adam Ogonowski

Marek Łyp, Wojciech Maciak, Anna Cabak, Adam Ogonowski – Acromioclavicular arthropathy – the painful shoulder syndrom. Fizjoterapia Polska 2006; 6(1); 51-57

Streszczenie

Wstęp. Diagnostyka i leczenie zespołu bolesnego barku nastręcza wiele problemów diagnostycznych i terapeutycznych. W oparciu o znajomość struktury i topografii stawu obojczykowo-barkowego autorzy użyli specyficznych testów do oceny zmian w tym stawie. Były to testy forsownego, biernego zgięcia horyzontalnego i wznosu przez odwiedzenie kończyny górnej. Materiał i metoda. Do leczenia zakwalifikowaliśmy 20 pacjentów z wyizolowaną arthropatią obojczykowo-barkową. Jednocześnie wyeliminowaliśmy z badań pacjentów, u których ból obręczy barkowej występował z innych przyczyn niż artropatia obojczykowo-barkowej. Pierwszym zaleceniem dla pacjentów było ograniczenie aktywności fizycznej, przy której nasilały się dolegliwości bólowe okolicy obręczy barkowej. Terapię rozpoczęliśmy od wykonania fonoforezy z 2,5% ketoprofenu w okolicy stawu. Następnie u pacjentów, u których nie doszło do ustąpienia dolegliwości wykonano iniekcje z glikokortykosteroidów. Do oceny subiektywnej została użyta werbalna czterostopniowa skala bólu. Oceny obiektywna zostały oparte na podstawie specyficznych testów dla artropatii obojczykowo-barkowej. Wyniki. U sześciu pacjentów dolegliwości ustąpiły po zastosowaniu fonoforezy z 2,5% ketoprofenem. U czternastu leczonych wykonano jedną lub dwie iniekcje z 1 ml acetonidu triamcinolonu i 1 ml 1% roztworu lignokainy. Po wykonaniu pierwszej iniekcji u 10 z czternastu pacjentów doszło do ustąpienia dolegliwości bólowych. Po tygodniu u czterech pacjentów wykonano drugą iniekcję. U dwóch pacjentów dolegliwości bólowe ustąpiły a u dwóch zaobserwowano poprawę. Wnioski. Prawidłowa diagnoza jest podstawą, na której można zbudować skuteczne leczenie. Fonoforeza z 2,5% ketoprofenem oraz iniekcje środka miejscowo znieczulającego i przeciwzapalnego (1 ml triamcinolone acetonite and 1 ml 1 %-lignocaine) jest skuteczną formą leczenia artropatii obojczykowo-barkowej. Badania mają charakter wstępny ze względu małą grupę leczonych pacjentów.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, arthropatia obojczykowo-barkowa, fonoforeza, iniekcje z glikokortykosteroidów

Wpływ ćwiczeń stabilności rdzenia na odległość barkowo-ramienną u pacjentów z zespołem bolesnego barku: randomizowana próba kontrolowana

Amany M Abbas, Salwa A Fadel, Hamed M El khozamy, Waleed Ewais, Manal Hamisa

Amany M Abbas, Salwa A Fadel, Hamed M El khozamy, Waleed Ewais, Manal Hamisa – Effect of Core Stability Exercises on the Acromiohumeral Distance in patients with Shoulder Impingement Syndrome: A Randomized Controlled Trial. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 178-185

Streszczenie
Cel. Celem tego badania było zbadanie wpływu dodania podstawowego programu ćwiczeń stabilności do konwencjonalnego programu fizykoterapii na odległość barkowo-ramienną u pacjentów z ZBB. Materiał i metody. ZBB zdiagnozowano u trzydziestu mężczyzn i kobiet w wieku od 25 do 50 lat. Uczestnicy badania zostali losowo podzieleni na dwie równe grupy eksperymentalne. Pacjenci w grupie (A) zostali poddani konwencjonalnemu programowi fizykoterapii. Pacjenci w grupie (B) zostali poddani podstawowym ćwiczeniom stabilności w połączeniu z konwencjonalnym programem fizykoterapii. Pacjenci odbyli 12 sesji w ciągu czterech tygodni, trzy sesje w tygodniu. Odległość barkowo-ramienna została zmierzona w odwiedzeniu 0 stopni i 45 stopni. Wyniki. Analiza statystyczna wykazała, że ​​nastąpił znaczny wzrost odległości barkowo-ramiennej w spoczynku przy odwiedzeniu ramienia pod kątem 0° na korzyść grupy (B) w porównaniu z grupą (A). Mimo że nie było istotnej statystycznie różnicy w odległości barkowo-ramiennej w spoczynku przy odwiedzeniu ramienia pod kątem 45° między grupami, stwierdzono różnicę kliniczną i wysoki procent poprawy na korzyść grupy B. Wniosek. Ćwiczenia stabilności rdzenia połączone z konwencjonalną fizykoterapią poprawiają OBR w spoczynku przy odwiedzeniu ramienia pod kątem 0° bardziej niż konwencjonalny program fizykoterapii.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, ćwiczenia stabilności rdzenia, odległość barkowo-ramienna

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Związek między echostrukturą ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, odległością barkowo-ramienną i bólem u pacjentów z zespołem bolesnego barku

Mariam Abdel Rhaman Mohamed Abd Alla, Hatem Mohamed El-Azizi, Hamada Ahmed Hamada Ahmed, Maha Mostafa Mohammed

Mariam Abdel Rhaman Mohamed Abd Alla, Hatem Mohamed El-Azizi, Hamada Ahmed Hamada Ahmed, Maha Mostafa Mohammed – Correlation between supraspinatus tendon echo texture, acromiohumeral distance, and pain in patients with shoulder impingement syndrome. Fizjoterapia Polska 2020; 20(2); 156-159

Streszczenie
Informacje wprowadzające. Zespół bolesnego barku (ZBB) jest najczęstszą przyczyną bólu barku i utraty funkcji, jeśli chodzi o dolegliwości związane z ramieniem. Wszystkie wcześniejsze badania przedstawiały tę patologię jako spowodowaną zwężeniem przestrzeni podbarkowej lub zmniejszeniem odległości barkowo-ramienną (OBR). Nie zwrócono jednak uwagi na zwyrodnienie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego i jego związek z bólem lub zwężeniem przestrzeni podbarkowej. Cel. Celem było zbadanie, czy istnieje jakikolwiek związek między zwyrodnieniem ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego a OBR w spoczynku i podczas ruchu, i bólem barku. Metody. W badaniu wzięło udział 60 pacjentów z jednostronnym ZBB (38 kobiet, 22 mężczyzn) w wieku od 25 do 45 lat. Wszyscy pacjenci zostali poddani ultrasonografii (US) w celu zbadania echostruktury ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego; stopnia zwyrodnienia ścięgna; zmierzono też OBR. Dodatkowo pacjentów oceniano pod względem intensywności bólu barku za pomocą wizualnej skali analogowej (VAS). Na koniec przeprowadzono korelację w celu ustalenia, czy istnieje jakikolwiek związek między echostrukturą ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, OBR i wynikami VAS dla bólu barku. Wyniki. Stwierdzono silną korelację dodatnią (p < 0,05) między echostrukturą ścięgna a VAS, natomiast silną korelację ujemną (p < 0,05) stwierdzono między echostrukturą ścięgna a OBR zarówno w spoczynku, jak i ruchu. Wniosek. Stopień zwyrodnienia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego może być dodatkowym źródłem bólu barku, podobnie jak zmniejszona przestrzeń podbarkowa u pacjentów z ZBB, dlatego w ramach rehabilitacji ZBB należy zająć się zwyrodnieniem tego ścięgna, a także zwiększeniem przestrzeni podbarkowej.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, tendinopatia mięśnia nadgrzebieniowego, USG, przestrzeń podbarkowa, wizualna skala analogowa (VAS)

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena efektów terapeutycznych u pacjentów z dysfunkcją stawu ramiennego leczonych według koncepcji Briana Mulligana i tapingu mięśni obręczy barkowej oraz iniekcji okołostawowych

Mateusz Curyło, Katarzyna Cienkosz, Jan W. Sosnowski, Andrzej Szczygieł, Irena Szczepańska, Piotr Wróbel, Magdalena Wilk-Frańczuk,  Jan W. Raczkowski

M. Curyło, K. Cienkosz, J. W. Sosnowski, A. Szczygieł, I. Szczepańska, P. Wróbel, M. Wilk-Frańczuk,  J. W. Raczkowski – Evaluation of the therapeutic effects in the patients with the glenohumeral joint dysfunction treated according to Brian Mulligan concept and with the pectoral girdle muscle tapping as well as circumarticular injections. FP 2017; 17(1); 116-124

DOI: https://doi.org/10.56984/8ZG075474

Streszczenie
Wstęp. Siedzący tryb życia związany z rozwojem cywilizacyjnym, oraz praca w pozycji siedzącej wpływają na powstawanie dysfunkcji stawów ramiennych, najczęściej w postaci dolegliwości przeciążeniowo–bólowych.
Cel pracy. Celem pracy było porównanie efektów fizjoterapii z zastosowaniem mobilizacji z ruchem według Briana Mulligana i tapingu mięśni obręczy barkowej a stosowanymi iniekcjami okołostawowymi.
Materiał i metody. Badaniem objęto 27 pacjentów. Pierwszą grupę (16 osób) leczono za pomocą iniekcji okołostawowych leków z grupy kortykosteroidów. W drugiej grupie (11 osób) stosowano terapię manualną według koncepcji Briana Mulligana i taping mięśni. Badania przeprowadzono przed rozpoczęciem terapii i po trzech tygodniach. Wykorzystano skalę bólu i niesprawności barku SPADI, testy prowokacyjne HIN, HIB, POP, Joba, „bolesnego łuku” (70°-120°), „belly–press”, pomiar goniometryczny oraz subiektywnego odczucia bólu w nocy. W celu sprawdzenia czy rodzaj zastosowanej terapii miał wpływ na poprawę funkcji kończyny górnej przeprowadzono analizę statystyczną wariancji w schemacie mieszanym, gdzie czynnikiem międzygrupowym był rodzaj terapii a czynnikiem wewnątrzgrupowym był moment pomiaru: przed i po zakończeniu terapii. Dane opracowano przy użyciu programów Microsoft Excel oraz Statistica.
Wyniki. Zastosowane metody terapii w obu grupach, wpłynęły na poprawę zakresu ruchów stawu ramiennego. W grupie 2 uzyskano lepsze wyniki dotyczące zmniejszenia dolegliwości bólowych okresowych i powodujących zaburzenia snu.
Wnioski. Oba zastosowane programy terapeutyczne wpływają na poprawę funkcji i zmniejszenie dolegliwości bólowych w badanej grupie, jednak zastosowanie w grupie 2 technik terapeutycznych wg koncepcji Mulligana i tapingu mięśni przyniosło znacząco większą poprawę w ocenie stanu klinicznego i w ocenie subiektywnej pacjentów.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, terapia manualna, fizjoterapia

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim

Ocena efektywności dwóch programów rehabilitacji u pacjentów z zespołem bolesnego barku

Katarzyna Ogrodzka, Karolina Leśniak, Aneta Bac, Tomasz Ridan, Marek Żak

K. Ogrodzka, K. Leśniak, A. Bac, T. Ridan, M. Żak: Evaluation of the effectiveness of two rehabilitation programmes for the patients with the shoulder impingement syndrome. FP 2015;15(4); 42-52

Streszczenie
Cel pracy. Celem badań było porównanie dwóch programów rehabilitacji stosowanych u pacjentów z zespołem bolesnego barku oraz w jakim zakresie rehabilitacja refundowana jest w stanie przywrócić pacjentowi możliwość odzyskania funkcji w stawie barkowym w porównaniu do programu rehabilitacji utworzonego przez autorów badań.
Materiał i metodyka. Badania zostały przeprowadzone w dwóch grupach, w każdej po 7 pacjentów ze zdiagnozowanym zespołem bolesnego barku. Pierwsza grupa korzystała tylko z zabiegów refundowanych, natomiast druga grupa była prowadzona autorskim programem rehabilitacji dostosowanym do indywidualnych potrzeb każdego z pacjentów.
Wyniki. Po terapii u pacjentów z obu grup zaobserwowano zwiększenie zakresu ruchomości w stawie barkowym, zmniejszenie poziomu bólu w spoczynku, a także w trakcie wykonywania codziennych czynności ruchowych.
Wnioski. Autorski program rehabilitacji okazał się efektywniejszą metodą leczenia w dolegliwościach zespołu bolesnego barku.

Słowa kluczowe:
zespół bolesnego barku, rehabilitacja, sprawność

Pobierz/Download/下載/Cкачиваете PPobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim