Wstęp. Narasta ilość chorych z dolegliwościami powodowanymi przez zmiany chorobowe struktur odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Nadal dość powszechną jest praktyka wdrażania terapii w zespołach bólowych odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa w oparciu o wyniki testów korzeniowych. Celem pracy było określenie współzależności między występowaniem wybranych testów korzeniowych od płci, wieku oraz czasu trwania choroby. Materiał i metody. Autorzy przeprowadzili badania czterech testów korzeniowych u 400 chorych leczonych sanatoryjnie z powodu dolegliwości na tle potwierdzonej badaniem TK lub R-M przepukliny jądra miażdżystego L5-S1. Wyniki. Współistnienie p.j.m. L5-S1 z różnego typu innymi zmianami patologicznymi kręgosłupa stwierdzano u 88,5% badanych. Zmiany te dotyczyły patologii krążków międzykręgowych na wyższych poziomach, zwyrodnień elementów kostnych i stawów międzykręgowych oraz wiązadeł żółtych. Częstotliwość współistnienia p.j.m. ze zmianami zwyrodnieniowymi bez względu na płeć wzrastała z wiekiem badanych. Dodatnie testy korzeniowe stwierdzano u 51,5% ogółu badanych. Częstość występowania nieaktywnych zespołów korzeniowych wzrastała z wiekiem badanych i czasem trwania choroby. Wnioski. W badanej grupie leczonych sanatoryjnie chorych z p.j.m. L5-S1 nie stwierdzono prostej zależności między wynikami obiektywnych badań obrazowych, a występowaniem objawów korzeniowych. Częstość występowania dodatnich testów korzeniowych maleje ze wzrostem wieku badanych i czasu trwania choroby. Zespół korzeniowy nieaktywny występował u około połowy badanych. Testy korzeniowe Bragarda i Hoovera nie gwarantują wystarczającego stopnia ufności diagnostycznej.