Wstęp. Dysfunkcje narządu słuchu mogą negatywnie oddziaływać na postawę ciała. Rozwój fizyczny i motoryczny dzieci z dysfunkcjami słuchu także może odbiegać od rozwoju ich rówieśników, co wpływa na proces posturogenezy. Celem badań była ocena symetrii postawy ciała dzieci głuchych i niedosłyszących na tle grupy rówieśniczej. Materiał i metody. Badaniami objęto 63 dziewczęta i 90 chłopców w wieku 8-13 lat z dysfunkcjami narządu słuchu oraz 162 dziewczęta i 140 chłopców ze szkół powszechnych województwa śląskiego jako grupę kontrolną. Postawę ciała oceniono metodą fotogrametryczną, a następnie dokonano łącznej punktacji za asymetrie poszczególnych elementów postawy ciała. Ocena postawy ciała uwzględniała następujące elementy: kąt nachylenia i pochylenia tułowia, przebieg linii wyrostków kolczystych, ustawienie barków, łopatek, trójkątów talii, miednicy. Wyniki. U dzieci z dysfunkcjami słuchu częściej występowały wady klatki piersiowej, asymetrie barków, rotacje miednicy oraz boczne skrzywienia kręgosłupa niż u słyszących. Sumaryczne liczby punktów odzwierciedlające jakość postawy ciała przemawiały także na niekorzyść dzieci z dysfunkcjami słuchu. U większości badanych, także w grupie kontrolnej, odchylenia linii wyrostków kolczystych były lewostronne, co może wiązać się z lateralizacją. Niesymetryczne obciążenia, najczęściej prawej strony mogą, szczególnie w przypadkach słabszej muskulatury prowadzić do skrzywień bocznych, na ogół lewostronnych. Wnioski. Asymetrie w postawie ciała występują częściej u dzieci głuchych i niedosłyszących niż u ich zdrowych rówieśników, co może wskazywać na związek postawy ciała z dysfunkcją narządu słuchu. Wady klatki piersiowej także pojawiały się częściej u głuchych i niedosłyszących. Głównie były to zmiany o charakterze lejkowatym.