Streszczenie

Wstęp. Celem badań była ocena ustawienia kończyn dolnych i stóp oraz porównanie ukształtowania sklepienia stóp u dzieci głuchych i niedosłyszących na tle ich słyszących rówieśników. Materiał i metody. Badaniami objęto 63 dziewczęta i 90 chłopców w wieku 8-13 lat z wadami słuchu ze specjalistycznych ośrodków szkolno-wychowawczych w Katowicach i Lublińcu. W większości były to dzieci głuche z uszkodzeniem słuchu powyżej 80 dB. Grupa kontrolna liczyła 162 dziewczęta i 140 chłopców z trzech śląskich szkół podstawowych. Ustawienie kończyn dolnych i stępu oceniano wzrokowo, a badanie wysklepienia stóp wykonano metodą fotogrametryczną. W wyniku komputerowej analizy odbitki stopy otrzymano dane: długość i szerokość stóp, wskaźnik długościowo-szerokościowy (D/S) i KY oraz kąty: Clarka (Cl), alfa (α), beta (β), gamma (γ).Wyniki. U dzieci z dysfunkcjami słuchu częściej pojawiały się wady kończyn dolnych i koślawe ustawienie stępu. W niektórych grupach różnice te były statystycznie istotne. U dzieci słyszących częściej prawe stopy były nieznacznie dłuższe, zaś u głuchych lewe. U dzieci z dysfunkcjami słuchu nieznacznie częściej niż u słyszących pojawiały się wady wysklepienia stóp, zarówno płaskostopie i obniżenie sklepienia stóp, jak i wydrążenia, jednak różnice nie były istotne statystycznie. Wnioski. Dzieci z dysfunkcjami słuchu odznaczały się mniejszymi wymiarami stóp, a także większymi różnicami w długości i szerokości stóp, co może świadczyć o odmiennym rozwoju fizycznym. Wskaźniki oceniające wysklepienie stóp nie wykazywały istotnych różnic w porównaniu do wyników dzieci słyszących, co pozwala przypuszczać, iż dysfunkcja słuchu nie wpływa znacząco na wysklepienie stóp.

Słowa kluczowe

wady kończyn dolnych, wady stóp, głusi i niedosłyszący