Streszczenie

Cel. Zbadanie, czy różne techniki mobilizacji szyjnej mają długotrwały wpływ na łagodzenie bólu i wzmacnianie zewnętrznych rotatorów i odwodzicieli w zapaleniu ścięgien stożka rotatorów. Metody. Siedemdziesięciu pięciu pacjentów w wieku od 25 do 40 lat z zapaleniem ścięgna stożka rotatorów zostało zrekrutowanych z poradni do wzięcia udziału w badaniu. Grupa A: C5-6 przednio-tylna mobilizacja szyjna i terapia ultradźwiękowa. Grupa B: C5-6 boczna mobilizacja szyjna i terapia ultradźwiękowa. Grupa C: C5-6 tylno-przednia mobilizacja szyjna i terapia ultradźwiękowa. Wizualna Skala Analogowa mierzyła poziom nasilenia bólu, a Ręczny Tester Siły Mięśni Lafayette mierzył izometryczną siłę mięśni zewnętrznych rotatorów i odwodzicieli barku. Wyniki. Test Wilcoxona wykazał statystycznie istotną różnicę w zewnętrznych rotatorach barku, sile odwodzicieli i redukcji bólu przed, bezpośrednio po mobilizacji, 10 minut po mobilizacji i 30 minut po mobilizacji w trzech grupach. Jednak w przypadku mediany wartości rotatorów zewnętrznych bezpośrednio po mobilizacji i 10 minut po mobilizacji zaobserwowano statystyczne istotne różnice między trzema grupami, podczas gdy w przypadku mediany wartości 30 minut po mobilizacji rotatorów zewnętrznych nie zaobserwowano żadnej różnicy. Odwodziciele: Wśród trzech grup nie zaobserwowano statystycznie istotnych różnic w wynikach bezpośrednio po mobilizacji, 10 minut po mobilizacji lub 30 minut po mobilizacji, ale zaobserwowano statystycznie istotne różnice w ocenie bólu bezpośrednio po mobilizacji, 10 minut po mobilizacji i 30 minut po mobilizacji. Wniosek. Badanie wykazało, że wszystkie trzy rodzaje mobilizacji szyjnej są przydatne w zmniejszaniu bólu i wzmacnianiu zewnętrznych mięśni rotatorów i odwodzicieli, jednak najskuteczniejszą metodą jest przednio-tylna metoda leczenia zapalenia ścięgna stożka rotatorów.

Słowa kluczowe
mobilizacja boczna, mobilizacja przednio-tylna, mobilizacja tylno-przednia, siła mięśni, zapalenie ścięgna rotatorów