Streszczenie

Informacje wprowadzające. Wypuklina krążka może prowadzić do ucisku na sąsiednie korzenie nerwu, powodując ubytki neurologiczne. Celem tego badania jest porównanie wpływu naciągania podczas leżenia na brzuchu i na plecach na funkcję szyi i na wielkość wypukliny krążka u pacjentów z wypukliną krążka szyjnego. Metody. Projekt randomizowanego kontrolowanego badania klinicznego przeprowadzonego na 45 pacjentach, u których zdiagnozowano wypuklinę krążka szyjnego na poziomie C5-C6 i / lub C6-C7. Wiek uczestników wahał się od 40 do 50 lat. Zostali oni losowo podzieleni na trzy równe grupy (A, B i C), trzy grupy były poddawane konwencjonalnej fizjoterapii z powodu wypukliny krążka szyjnego, w przypadku grupy B dodatkowo wprowadzono naciąganie podczas leżenia w pozycji na brzuchu i w przypadku grupy C – w pozycji na plecach. Wszyscy uczestnicy byli poddawani 3 sesjom tygodniowo przez jeden miesiąc. Oceny dokonano przed i po miesięcznym leczeniu za pomocą wskaźnika niesprawności szyi dla upośledzenia funkcji szyi, natomiast wielkość wypukliny krążka oceniano za pomocą rezonansu magnetycznego.

Wyniki. Zauważono istotny statystycznie spadek wyników wskaźnika niepełnosprawności szyi w trzech grupach po leczeniu w porównaniu z wynikami przed leczeniem z wysokim statystycznie istotnym spadkiem wyników w grupie B i C po leczeniu w porównaniu z grupą A, przy braku statystycznie istotnej różnicy między grupą B i C w wynikach po leczeniu. Nie zaobserwowano statystycznie istotnych różnic między pomiarami po leczeniu w porównaniu z tymi przed leczeniem dla trzech grup pod względem wielkości wypukliny krążka szyjnego.

Wnioski. Wprowadzenie naciągania szyjnego do programu konwencjonalnej fizjoterapii przy wypuklinie krążka szyjnego na poziomie C5-6 i/lub C6-7 może spowodować poprawę funkcji szyi w porównaniu do samej fizjoterapii. Pozycja pacjenta podczas naciągania nie ma wpływu na wynik.

Słowa kluczowe:

Naciąganie, krążek szyjny, wskaźnik niepełnosprawności szyi