Henryk Knapik, Michał Żuławiński

Henryk Knapik, Michał Żuławiński – The effectiveness of post-traumatic rehabilitation of the talocrural joint using the Kattenborn mobilization technique. Fizjoterapia Polska 2001; 1(1); 23-25

Streszczenie
Wprowadzenie. Celem referatu jest ocean skuteczności techniki mobilizacji Kaltenborga w usprawnianiu dysfunkcji pourazowych stawu kolanowego. Materiał i metoda. Badaniami objęto 40 pacjentów Poradni Chirurgiczno-Ortopedycznej w Nowym Targu, gdzie do czasu prowadzenia eksperymentu nie stosowano technik mobilizacji Kaltenborna. Grupę kontrolną (K) stanowi 20 osób usprawnianych od marca 1997 do września 1997, które otrzymywały standardowy program rehabilitacji obejmujący zabiegi fizykoterapeutyczne i kinezyterapeutyczne, w tym techniki redresyjne, natomiast grupę eksperymentalną (E) – 20 osób usprawnianych od października 1997 do marca 1998, u których stosowano ten sam program rehabilitacji, jednak z wprowadzeniem technik mobilizacji Kaltenborna zamiast technik redrysyjnych. Zabiegi były prowadzone przez okres 10 dni, po 1 sesji terapeutycznej. Badania zakresu ruchów biernych i czynnych zgięcia grzbietowego, podeszwowego, ruchu probacji i supinacji w stawie z dysfunkcjami pourazowymi wykonywano w każdym dniu przed zabiegami oraz tuż po ich zakończeniu, zaś porównawczo w stawie zdrowym, w pierwszym i ostatnim dniu usprawniania. Analiza wyników. Stwierdzono, że u pacjentów z grupy K występowały znacznie mniejsze przyrosty zakresu ruchów niż w grupie E, w której w ostatnim dniu zabiegów zakresy ruchów były zbliżone do normy fizjologicznej. Wnioski. Technika Kaltenborna jest bardziej efektywna w procesie usprawniania dysfunkcji stawów i jako taka jest godna szerszego polecenia. Należy jednak uściślić procedurę diagnozy i terapii do potrzeb danego pacjenta.

Słowa kluczowe:
uraz stawu skokowego, mobilizacja stawów, technika Kaltenborna

Invalid download ID.

Pobierz bezpłatnie artykuł w j. angielskim