Ocena postępów terapii psychoruchowej dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym i zaburzeniami narządu ruchu

Ewa Puszczałowska-Lizis, Filip Śmigiel, Katarzyna Zajkiewicz

Ewa Puszczałowska-Lizis, Filip Śmigiel, Katarzyna Zajkiewicz – Evaluation of progress of psychomotor therapy in children and youth with mental handicap and musculoskeletal disorders. Fizjoterapia Polska 2010; 10(1); 60-68

Streszczenie
Wstęp. Rehabilitacja dzieci z niepełnosprawnością intelektualną sprzężoną z niepełnosprawnością fizyczną jest procesem trudnym zarówno dla terapeuty, jak i dla pacjenta. Celem pracy była ocena skuteczności terapii dzieci i młodzieży z upośledzeniem umysłowym i dysfunkcjami narządu ruchu oraz próba wykazania, czy stopień upośledzenia umysłowego oraz środowisko zamieszkania ma wpływ na postępy terapii. Materiał i metody. Dwukrotnemu badaniu poddano 40-osobową grupę wychowanków Ośrodka Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczego w Rzeszowie. Podstawowym narzędziem badawczym była skala PEDI, według której oceniono możliwości i sposób wykonania aktywności funkcjonalnych w trzech kategoriach: samodzielność, mobilność i funkcje społeczne. Wyniki. Dzieci i młodzież upośledzona umysłowo w stopniu głębokim osiągnęła lepsze wyniki w kategorii samodzielność i funkcje społeczne, niż osoby z umiarkowanym i znacznym stopniem upośledzenia. Stwierdzono poprawę samodzielności u dzieci wiejskich w wieku 8-14 lat, a funkcji społecznych u dzieci miejskich w wieku 8-14 lat oraz wiejskich w wieku 15-17 lat. Wnioski. Dobór form terapii powinien uwzględniać poziom intelektualny osób opóźnionych w rozwoju. Środowisko zamieszkania tylko do pewnego okresu życia może wpływać na badane funkcje.
Słowa kluczowe
rehabilitacja dzieci, upośledzenie umysłowe, zaburzenia narządu ruchu, skala PEDI